Marc Dudicourt: cast.
Er zijn 11 films gevonden.

Les truffes

1994 | Komedie

Frankrijk 1994. Komedie van Bernard Nauer. Met o.a. Jean Reno, Christian Charmetant, Isabelle Candelier, Anne Roussel en Jean-Paul Roussillon.

Platte klucht cum road-movie over een derderangs bokser met een rauw geslagen oog. Patrick Lemaire (Reno) en groezelige gauwdief Nathaniel (Charmetant), die elkaar in een bar in het Noorden van Frankrijk leren kennen. Patrick is uitgeteld in de sport en wil zijn neef in Narbonne opzoeken. De grond is te heet onder Nathaniels voeten en hij moet ijlings de stad verlaten. Bij een pompstation leidt Patrick de kassi[KA2]ere (Vialleton) af en verleidt haar tot een vies vluggertje, terwijl Nathaniel de geldla leeggraait. Nathaniel heeft zo`n haast om weg te komen, dat hij Patrick vergeet, maar kort erop zijn ze weer bij elkaar en krijgen wel even een ruzie. Dan pikt Nathaniel het etui van het zoontje van een bijna failliete wijnbouwer (ze geven het terug), en vervolgens versiert Nathaniel een leuk meisje - Huguette (Candelier) - wier moeder een fraaie slee heeft, waarmee ze in Narbonne aanlanden. De flauwe, kinderachtige grappen in deze film, waar het spel slechts een karikatuur is, zijn van het volgende gehalte: heel leutig - een varken een luier omdoen tot niet meer bijkomen - het tot moes slaan van een vrouwelijke parkeerwachter. De titel betekent truffels, een peperdure delicatesse, die door varkens als regel wordt opgespoord, maar in het kringtaaltje (ook bekend als argot of slang) heeft het de waarde van 'domme eikels'. Het meer dan achterlijke scenario voor deze z.g. dijenkletser is van Philippe De Chauveron en regisseur Nauer. Het camerawerk is van Vincent Jeannot en is waarschijnlijk het sterkste aspect aan de film.

Les Monte-en-l'air

1990 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 1990. Komedie van François Martin. Met o.a. Marc Dudicourt, Marc Fayolle, Pia Courcelle, Richard Hayward en André Falcon.

Ze oefenen allebei een keurig net en onbeduidend beroep in Parijs uit, maar hun gemeenschappelijke passie voor de Amerikaanse misdaadromans, en vooral -films, brengt hen het hoofd op hol. Zij willen de 'inbraak' van de eeuw opzetten, om precies te zijn in een zeer luxe hotel hoog in de bergen. Resultaat : een reeks stommiteiten. Een tamelijk slappe en onsamenhangende vertelling, bestaande uit uiteenlopende scènes, waarvan de een geslaagd is en de andere totaal voorspelbaar. Onschuldig vermaak.

La pomme

1990 | Komedie

Frankrijk 1990. Komedie van Pierre Sabbagh. Met o.a. Marc Dudicourt, Georges Beller, Daniel Prévost, Amarande en Christian Alers.

Een boulevardstuk van Louis Verneuil en Georges Belr, op alledaagse wijze verfilmd. De handeling voltrekt zich in een hotel, rond een op handen zijnde bruiloft. Zoals te verwachten valt, oefent deze lokatie een gunstige invloed op allerlei vergissingen en misverstanden, en is er een heleboel gehol over trappen en gangen. Een opgejaagde stoelendans is het gevolg, terwijl de acteurs die in de ban van de sint-vitusdans lijken te verkeren. Opvallend veel kabaal en gekrijs voor een tamelijk verouderde klucht uit de jaren dertig.

Nuit d'ivresse

1986 | Komedie

Frankrijk 1986. Komedie van Bernard Nauer. Met o.a. Josiane Balasko, France Roche, Dadzy, Jean-Claude Dauphin en Jacques Delaporte.

De eerste lange speelfilm van Bernard Nauer naar een toneelstuk. Loodzwaar en vreselijk saai. De filmmaker, wiens vorige (korte) speelfilm DIALOGUE DE SOURDS wel sprankelend was, is hier minder verantwoordelijk voor dan de beide hoofdrolspelers. Wat te denken van een avondje dronken worden ('nuit d'ivresse') zonder een druppel alcohol?

Polar

1984 | Mysterie, Film noir, Thriller

Frankrijk 1984. Mysterie van Jacques Bral. Met o.a. Jean-François Balmer, Sandra Montaigu, Claude Chabrol, Pierre Santini en Roland Dubillard.

Privédetective Eugène Tarpon (Balmer, briljant) is berooid en depressief. Dan meldt zich een raadselachtige schone in zijn Parijse microkantoortje: ziedaar een zaak, en niet zo maar eentje. Sublieme verliezersballade combineert gruizige sfeerschets en doolhofplot vol genreknipogen met een prachtige jazzy mineurtonenpartituur van Karl-Heinz Schäfer. Cameo's van Claude Chabrol als pornoregisseur en noir-autoriteit François Guérif als hotelreceptionist. Naar Série Noire nummer 1575, Morgue pleine van neo-marxist Jean-Patrick Manchette (1942-1995). Ex aequo met Claude Millers Mortelle randonnée onbetwist de mooiste Franse film noir uit de jaren tachtig.

Les Malheurs d'Octavie

1983 | Komedie

Frankrijk 1983. Komedie van Roland Urban. Met o.a. Roger Carel, Jacqueline Jefford, Jacques Monod, Florence Blot en Jacques Legras.

Potsierlijke verwikkelingen rond spionage en geheim-agenten van de ambassade van de Volksrepubliek Goulachistan in Frankrijk. Een dergelijk thema had een geschikte basis kunnen zijn voor een goede komedie maar alles valt in het water, de regie is slecht, de clichés stapelen zich op en de grappen zijn niet bepaald subtiel. Een erbarmelijk produkt.

On a volé la cuisse de Jupiter

1979 | Komedie, Misdaad, Thriller

Frankrijk 1979. Komedie van Philippe de Broca. Met o.a. Annie Girardot, Philippe Noiret, Francis Perrin, Catherine Alric en Roger Carel.

De politiecommissaris en de geschiedenisleraar uit TENDRE POULET zijn getrouwd en brengen hun huwelijksreis door in Griekenland. Ze ontmoeten een jonge archeoloog die een gedeelte van een antiek beeld heeft gevonden, dat echter gestolen wordt. Deze achtervolgingskomedie speelt zich af tegen fraaie landschappen, maar blijft binnen al te bekende formules. Op de laconieke Noiret na putten de andere acteurs zich uit in vermoeiende uitbundigheid.

Mais nous ne délivrez pas du mal

1971 | Komedie

Frankrijk 1971. Komedie van Joël Séria. Met o.a. Jeanne Goupli, Catherine Wagener, Bernard Dhéran, Michel Robin en Marc Dudicourt.

De lectuur van Baudelaire en Lautréamont zet een paar pubermeisjes op een nonnenkostschool aan tot een dagelijkse slechte daad, wat tijdens de zomervakantie leidt tot steeds grotere excessen én een moord, waarvan niemand hen verdenkt. Bij een opvoering tijdens een ouderdag op school verbranden ze zich levend. Deze anarchistische satire, die in Frankrijk een vertoningsverbod kreeg, heeft soms een kinderachtigheid die past bij de leeftijd van de anti-heldin maar voor de toeschouwer nogal irritant is. Het pleidooi tegen een gestandaardiseerde opvoeding en moraal die niets met de eigen aard van de meisjes te maken hebben, is vaak doeltreffend. Goupil is een opmerkelijk verontrustend nimfje.

Le huguenot récalcitrant

1969 | Komedie, Musical, Historische film

Frankrijk 1969. Komedie van Jean L'Hôte. Met o.a. Jacques Dufilho, André Dumas, Marc Dudicourt, Jean Barrez en Jean Luisi.

Een verfilming van deze televisieregisseur van een van zijn eigen novelles, die zich afspeelt in de Ch[KA1]evennes, na de herroeping van het Verdict van Nantes, met op de achtergrond de folteringen en moordpartijen jegens de Hugenoten van de aanhang van de Koning. Wanneer eenmaal gewend aan het niet voor de hand liggende idee, zo`n thema in de vorm van een musical te zien behandeld, waardeert de kijker de humor waarmee de romanschrijver, televiesie- en filmregisseur L`H[KA4]ote (1929- 1985) de avonturen van dit evenbeeld van Robinhood beschrijft, en de manier waarop hij ze in een bepaalde streek plaatst. Dit werk van een televisie-pionier, met zijn originele en persoonlijke aanpak, doet geenszins verouderd aan.

Made in U.S.A.

1967 | Misdaad, Experimenteel, Thriller

Italië​/​​Frankrijk 1967. Misdaad van Jean-Luc Godard. Met o.a. Anna Karina, Jean-Pierre Léaud, Jean-Claude Bouillon, Yves Afonso en László Szabó.

De geliefde van een vermoorde journalist stelt een onderzoek in en ontdekt een vertakt politiek komplot, waarbij haar wraakoefening ook degenen treft die verliefd op haar zijn geworden. Na het onvoorzien niet doorgaan van een ander project nam Godard een romannetje van Richard Stark als uitgangspunt voor deze ge[KA3]improviseerde film vol politieke schimpscheuten, burleske humor en cinefiele citaten (alle gangsters hebben namen van Amerikaanse film noir-regisseurs en -acteurs). Deze film is volstrekt verwarrend en, ondanks de vele pretenties van het tegendeel, allesbehalve diepzinnig, maar wel voortdurend verrassend en in abrupte tragische momenten aangrijpend. Het gebruik van primaire kleuren kreeg veel navolging.

La vie de château

1966 | Romantische komedie, Oorlogsfilm

Frankrijk 1966. Romantische komedie van Jean-Paul Rappeneau. Met o.a. Catherine Deneuve, Pierre Brasseur, Philippe Noiret, Henri Garcin en Carlos Thompson.

Ver van alle oorlogsrumoer verveelt Marie (Deneuve), een verwende, getrouwde vrouw, zich begin 1944 op het Normandische landgoed van haar man, pantoffelheld Jerome (Noiret), en wil het liefst naar Parijs. Dan moeten ze verzetsstrijder Dimanche (Brasseur), die met een parachute geland is, in de kelders verbergen. Hij wordt prompt verliefd op zijn knappe gastvrouw, terwijl de Duitse ingekwartierde majoor Klopstock (Thompson) haar ook het hof maakt. Terwijl beide mannen om haar de oorlog vergeten, zal haar echtgenoot zich als de ware held ontpoppen. Deze sierlijk gemaakte en inhoudelijk verrassende komedie liet voor het eerst de humoristische mogelijkheden van Deneuve zien en bood dankbaar emplooi aan die van Noiret.