Jean-Claude Biette

Trois ponts sur la rivière

Portugal​/​​Frankrijk 1998. Komedie van Jean-Claude Biette. Met o.a. Jeanne Balibar, Thomas Badek, André Baptista, Sara Paz en Michèle Moretti.

Mange ta soupe

Frankrijk 1997. Drama van Mathieu Amalric. Met o.a. Jean-Yves Dubois, Adriana Asti, Jeanne Balibar, László Szabó en René Ehni.

Conte d'hiver

Frankrijk 1992. Komedie van Éric Rohmer. Met o.a. Charlotte Véry, Frédéric van den Driessche, Michel Voletti, Hervé Furic en Ava Loraschi.

Felicie kan maar niet kiezen tussen haar twee minnaars, de onverstoorbare Max en de intellectuele Loic. Wat haar leven nog gecompliceerder maakt is het feit dat ze eigenlijk hoopt op de hereniging met een geliefde die ze vier jaar eerder door een misverstand uit het oog verloor en van wie ze een kind heeft. De besluiteloze hoofdpersoon zal sommigen op de zenuwen werken, maar het is moeilijk weerstand bieden aan Rohmers immer ontwapenende morele vertellingen. De regisseur (geboren 1920) mag dan op leeftijd zijn, zijn lichtvoetige komedies geven blijk van een vertederend, geduldig inzicht in het getob van jonge mensen met liefde en zeden. Tweede uit het vierluik 'Contes des quatre saisons'.

L' Archipel des amours

Frankrijk 1982. Drama van Paul Vecchiali, Jacques Frenais, Gérard Frot-Coutaz, Michel Delahaye en Jean-Claude Guiguet. Met o.a. Jean-Christophe Bouvet, Jean-Claude Drouot, Françoise Fabian, Christine Fersen en Dénise Gence.

Deze episodenfilm, een manifestatie van een collectief rond Vecchiali van in de bioscoopmarge opererende acteurs als een demonstratie van eensgezindheid, schiet zijn doel voorbij omdat de formule juist de verschillen in kwaliteit en talent benadrukt. Lang niet elke filmer heeft de vereiste puntigheid voor dit korte bestek, hoewel de bijdrage van Frot-Coutaz een scenaristisch meesterstukje is met een reeks van parallel-intriges in een beperkt aantal minuten. De geestigste sketch is die van Davila, nota bene over de besmettelijkheid van platjes. Treilhous episode over een keutelig-ruziënd oud echtpaar tegen de absurde achtergrond van winters Lourdes met alle verwijzingen naar bedevaart-toerisme en -commercie viel als afzonderlijke film in diverse prijzen. De belangeloze medewerking van prominente toneel-acteurs zorgt soms voor andere boeiende momenten.

Loin de Manhattan

Frankrijk 1980. Jean-Claude Biette. Met o.a. Jean-Christophe Bouvet, Sonia Savange, Laura Betti, Howard Vernon en Michael Graham.

Met de belofte van een internationale carrière laat een jong kunstcriticus zich overhalen om als 'ghost-writer' voor een befaamd scribent uit te vinden waarom een schilder acht jaar lang niet heeft gewerkt. Hij probeert via de vriendinnen van de kunstenaar achter de waarheid te komen. Een interessant en vermakelijk scenario vol satirische notities over het kunstwereldje kreeg van de debutant een vlakke vormgeving met niet waargemaakte pretenties, waardoor de inhoud en de vorm elkaar steeds in de weg zitten. Een tv-bewerking van het scenario was misschien sterker.

Le théâtre des matières

Frankrijk 1977. Experimenteel van Jean-Claude Biette. Met o.a. Sonia Saviange, Howard Vernon, Philippe Chemin, Martine Simonet en Brigitte Jacques.

Het thema is niet van belang en gemakkelijk in twee zinnen samen te vatten: de tegenspoed van een voormalig harpiste die toneelspeelster wil worden. Na desillusie op desillusie keert zij terug naar haar harp. Het enige dat telt is de filmstijl, die de minimalistische schoonheidsleer in zijn waarde herstelt. Het woord voert van begin tot eind de boventoon en het geheel doet enigszins denken aan Marguerite Duras. Een calvinistische mise- en-scène met kale en lege decors, waarin besluiteloze figuren heen en weer rennen en zich allerlei onbeduidende verwikkelingen voordoen. Biette valt in geen enkele categorie onder te brengen.

La carrière de Suzanne

Frankrijk 1963. Komedie van Eric Rohmer. Met o.a. Catherine Sée, Philippe Beuzen, Christian Charrière, Diane Wilkinson en Jean-Claude Biette.

In feite de tweede film van Rohmer in zijn reeks moralistische vertellingen. Hij werd op 16 mm gedraaid en is pover van kwaliteit en geplaagd door een tekort aan geld. Het interessante aan het redelijk onbenullige verhaal is dat men het vanuit verschillende standpunten kan betrachten. Gezien door de ogen van Suzanne (Sée) liet zij zich als naïef meisje versieren door Guillaume (Charrière) die haar vervolgens slecht behandelde, waarop diens vriend Bertrand (Beuzen) met haar gram te maken kreeg. Tenslotte wordt zij gelukkig door het huwelijk met een derde. Door de ogen van Bertrand is het geheel anders: zijn vriend Guillaume is een handige hartendief die Suzanne weet te verlokken maar haar weer net zo hard laat vallen. Als de bewonderende Betrand de zijde kiest van zijn vriend, krijgt hij niet alleen mot met Suzanne maar ook met zijn eigen vriendin Sophie (Wilkinson). Verder is het kwijlerige jongeren-soap uit de jaren 1960 die in de jaren 1990 even zo gemakkelijk vervolgd kon worden. Voor Rohmer-fans verplichte en belangrijke kost. Het scenario voor dit korte werk is van de meester zelf en het camerawerk is van Daniel Lacambre.