Carlo delle Piane: cast.
Er zijn 6 films gevonden.

Condominio

1991 | Drama

Italië 1991. Drama van Felice Farina. Met o.a. Carlo delle Piane, Ottavia Piccolo, Ciccio Ingrassia, Roberto Citran en Leda Lojodice.

Een film over uiteenlopende alledaagse lieden, hun persoonlijke problemen en hun diverse maatschappelijke achtergronden. Allen wonen in hetzelfde flatgebouw. Een gepensioneerde politieagent helpt een manager met zijn administratie en legale verplichtingen, een werknemer van Alitalia wordt door zijn vrouw verlaten, een vrouw zonder echtgenoot met twee kinderen waarvan de oudste omgaat met jeudige drugsdealers, een vrijgezel die zijn buren bespioneert, een veertigjarige vrouw die de juiste man nog niet gevonden heeft en vele anderen, teveel om op te noemen. Deze film blinkt uit in menselijke observatie, maar er zijn er te veel personages zodat je in 100m geen enkele kunt uitdiepen.

La Dottoressa del distretto militare

1976 | Komedie, Erotiek

Italië 1976. Komedie van Nando Cicero. Met o.a. Edwige Fenech, Alfredo Pea, Alvaro Vitali, Mario Carotenuto en Carlo delle Piane.

Legerklucht over soldaten die verliefd worden op de plaatsvervangende vrouwelijke legerdokter.

La signora gioca bene a scopa

1974 | Erotiek, Komedie

Italië 1974. Erotiek van Giuliano Carmineo. Met o.a. Carlo Giuffre, Edwige Fenech, Didi Perago, Lea Tanzi en Carlo delle Piane.

Een sekskomedie over een onverbeterlijke gokker die gigolo moet worden om zijn schulden en gokverliezen te kunnen betalen. De verschillende situaties waarin hij terecht komt, zijn vrij hilarisch, vooral die met een Duits meisje dat een onverzadigbare sekshonger krijgt als ze nat wordt door regen, douche of zwembad.

Teresa la ladra

1973 | Drama, Komedie, Biografie

Italië 1973. Drama van Carlo Di Palma. Met o.a. Monica Vitti, Stefano Satta Flores, Michele Placido, Isa Danieli en Fiorenzo Fiorentini.

Een arm volksmeisje gaat door financiële nood gedwongen stelen, gaat door een reeks celstraffen en verhoudingen met andere sociale kneuzen heen, maar laat zich niet reclasseren omdat voor haar de diefstal tot een verslaving en tegelijk een uiting van protest is geworden. Deze ware - door Dacia Maraini opgetekende - levensgeschiedenis kreeg een kleurrijke verfilming van ex-cameraman di Palma, die het evenwicht tussen vitale humor en pathos niet altijd weet te treffen, waardoor het mineur-einde loodzwaar en zeer uitgerekt wordt en de bravoure-rol van Vitti als een slijtage-slag gaat werken.

Gli italiani e le donne

1962 | Komedie

Italië 1962. Komedie van Marino Girolami. Met o.a. Enio Girolami, Walter Chiari, Gino Bramieri, Raimondo Vianello en Carlo delle Piane.

Vijf manieren waarop Italianen proberen een vrouw te versieren. Het eerste verhaal gaat over drie kerels, die bij het Colosseum een zwarte toeriste willen oppikken, maar die eindigen op een Christelijke bijeenkomst. Dan een verhaal over een man en een vrouw, die opgesloten zitten in een garage. De derde episode is de leukste: een toneelspeler speelt een priester en de broer van die priester, in de hoop zo een welgevormde, doch stevig getrouwde dame te verleiden. In het vierde deel heeft een getrouwde man een oogje op een verwende vrouw, maar zijn plannen worden doorkruist door rovers, die hem alles afnemen behalve zijn ondergoed. Het laatste bedrijf gaat over een groenteman en een slager op de markt, die proberen jonge vrouwelijke klanten te strikken. Leuk, onderhoudend en goed gespeeld.

La Grande speranza

1953 | Oorlogsfilm, Drama

Italië 1953. Oorlogsfilm van Duilio Coletti. Met o.a. Renato Baldini, Lois Maxwell, Folco Lulli, Carlo Bellini en Aldo Bufi Landi.

Op zee geleverde strijd tijdens WO II brengt de betrokkenen in conflict voor wat betreft hun keuze tussen nationaal plichtsbesef en gevoelens van medemenselijkheid. De partijen zijn afwisselend elkaars bestrijders en helpers in de nood. Een oorlogsfilm met een meer humane dan pacifistische strekking, die wat merkwaardig overkomt omdat Coletti - die een hele reeks van verwante films maakte - niet kan nalaten een geïdealiseerde oorlogsheroïek te tonen. Dit maakt het toch al vrij geforceerde happy end niet geloofwaardiger.