Cochi Ponzoni: cast.
Er zijn 14 films gevonden.

Adelaide

1992 | Romantiek

Italië 1992. Romantiek van Lucio Gaudino. Met o.a. Assumpta Serna, Agnese Nano, Andrea Prodan, Helmut Berger en Philippe Leroy.

Intelligent, charmant verhaal, zedig en onzedig tegelijk, over een driehoeksverhouding: moeder en dochter wedijveren met elkaar om de liefde van een jonge cavalerie-officier. Het is ook een gevecht tegen de klok, vooral voor moeder Clara (Serna), die nu echter nog beroemd is om haar schoonheid en intelligentie en hogelijk wordt bewonderd in kringen van vrijdenkers. Haar dochter Adelaide lijkt ondertussen de jeugdige onschuld in persoon. Prachtig spel van de gehele cast, maar met name Assumpta Serna is geweldig.

Donne armate

1991 | Misdaad, Drama

Italië 1991. Misdaad van Sergio Corbucci. Met o.a. Lina Sastri, Cristina Marsillach, Massimo Bonetti, Maria Angela Giordano en Imma Piro.

De laatste film die Corbucci maakte voordat hij in december 1990 stierf, is een televisiefilm over een politieagente en een terroriste. De terroriste Nadia (Sastri) ontsnapt wanneer zij weggevoerd wordt door politieagente Angela (Marsillach). Na haar schorsing besluit Angela om Nadia tot elke prijs te vinden. Zij wordt daarbij geholpen door inspecteur Marco La Valle (Bonetti), die erachter komt dat Nadia erin was geluisd door mensen die haar wilden vermoorden. Later hebben de twee vrouwen een toevallige ontmoeting, waarbij ze ternauwernood aan een aanslag ontsnappen. Door de lens keek Sergio D'Offizi. Naar het scenario van de regisseur, Giovanni Romoli en Stefano Sudriè.

Evelina e i suoi figli

1990 | Drama

Italië 1990. Drama van Livia Giampalmo. Met o.a. Stefania Sandrelli, Maurizio Donadoni, Pamela Villoresi, Flavio Bonacci en Cochi Ponzoni.

Deze film gaat over de problemen van een alleenstaande werkende vrouw van veertig met twee bijna volwassen zoons. Zo op het oog heeft ze weinig tijd voor een liefdesaffaire, totdat een buurman haar het hof maakt en verandering brengt in de nauwe band die ze met haar zoons heeft. Een gedetailleerde kijk op alleenstaande moeders uit de middenklasse in de periode 1980 - 1990. Sandrelli speelt vanaf 1985 serieuzere rollen en probeert haar imago van sekspoes van zich af te schudden, maar ze moet haar spel toch nog veel meer niveau geven.

Ti ho incontrata domani

1989 | Biografie, Komedie

Zwitserland 1989. Biografie van Pio Bordoni. Met o.a. Cochi Ponzoni, Duilio Delprete, Silli Togni en Sonia Gessner.

Een man zit in een kroeg aan een tafeltje en vertelt tachtig minuten lang over de verhoudingen die hij heeft gehad met diverse vrouwen, waaronder zijn ex. De vrolijk pessimistische of droevig optimistische toon bepaalt de waarde van deze goedkope en slordig gemonteerde film. Eén van de weinige fictionele speelfilms uit Franstalig Zwitserland. De totaal onbekende acteurs zijn tamelijk grappig, maar soms een beetje te druk.

Belli e brutti ridono tutti

1979 | Komedie

Italië 1979. Komedie van Domenico Paolella. Met o.a. Walter Chiari, Luciano Salce, Daniela Poggi, Cochi Ponzoni en Jack La Cayenne.

Een film in vier episoden, die zich afspelen aan het eind van de jaren zeventig in Italië. Een werknemer probeert de vrouw van zijn baas te versieren; een industrieel wordt verleid en gechanteerd door een serveerster; een man die bang is voor zijn vrouw zit vast in een lift en een priester staat altijd en overal klaar om aalmoezen voor zijn kerk binnen te halen. Overdreven, maar komisch spel. Al met al best een onderhoudende film.

Saxofone

1978 | Komedie

Italië 1978. Komedie van Renato Pozzetto. Met o.a. Renato Pozzetto, Mariangela Melato, Cochi Ponzoni, Teo Teocoli en Massimo Baldi.

Een rijk getrouwde vrouw uit de bourgeoisie zoekt avontuur bij een berooide saxofonist, die zelf stiekem miljonair blijkt te zijn, zodat geld weliswaar niet gelukkig maakt, maar het geluk ook niet hoeft te verhinderen. Een simpel verhaaltje is de rode draad tussen een reeks van sketches waarmee de komiek zich in zijn regiedebuut geen filmer toont, maar wel aanleg voor bizarre en surrealistische humor blijkt te hebben, die door andere regisseurs vaak onbenut is gelaten. Dat zijn pareltjes in een zee van aangedikte flauwiteiten.

Io tigro, tu tigri, egli tigra

1978 | Komedie

Italië 1978. Komedie van Giorgio Capitani en Renato Pozzetto. Met o.a. Renato Pozzetto en Cochi Ponzoni.

Een episoden-komedie: een ober worstelt met vreemdsoortige bazen; een schrijver raakt bezeten van een buitenaards wezen en totaal verdwaalde en verdwaasde scherpschutters. Een compilatie van sketches, die bij tijd en wijle erg grappig en humoristisch zijn, maar dikwijls net geen pointe hebben en de kijker begint daardoor halverwege de film toch uit verveling te geeuwen.

Tre tigri contro tre tigri

1977 | Komedie, Erotiek

Italië 1977. Komedie van Sergio Corbucci en Steno. Met o.a. Renato Pozzetto, Cochi Ponzoni, Kirsten Gille, Dalila di Lazzaro en Enrico Montesano.

Episodenfilm. I Een dorpspastoor krijgt aanzien in een progressieve parochie dankzij het vermoeden dat hij de domineesvrouw heeft verleid. II Een handelsreiziger neemt een frivole liftster mee. III Een advocaat met vliegangst moet met zijn cliënte de lucht in om bewijzen tegen echtgenoot te verzamelen voor de scheidingsprocedure. Dit banale, slap- stickachtige drieluik met in Italië populaire toneel-en tv- komieken heeft - behalve in deel I - uitsluitend afgetrapte grappen, waarbij alle vrouwen ofwel nymfomaan of frigide blijken, hoewel de episodes te sloom en wezenloos zijn om daar aanstoot aan te nemen.

Warum bellt Herr Bobikow?

1976 | Komedie, Sciencefiction

Duitsland​/​​Italië 1976. Komedie van Alberto Lattuada. Met o.a. Max von Sydow, Eleonora Giorgi, Mario Adorf, Cochi Ponzoni en Vadim Glowna.

Een filmkomedie naar een roman van Michael Bulgakov. Na een transplantatie van menselijke organen wordt een hond langzamerhand mens. 'Meneer Bobikow' veroorzaakt op gehorige wijze onrust.

Sturmtruppen

1976 | Komedie, Oorlogsfilm

Italië​/​​Frankrijk 1976. Komedie van Salvatore Samperi. Met o.a. Renato Pozzetto, Lino Toffolo, Cochi Ponzoni, Teo Teocoli en Felice Andeaci.

Een verfilmde komische strip - van cartoonist Bonvi - die een militaire klucht wordt over een SS-legerkamp achter het front onder leiding van Himmler. Niet iedereen zal bereid zijn te lachen over het tragisch oorlogsverleden, maar Samperi is beter op dreef in deze ongeremde vaudeville dan in de erotisch-politieke drama's waarmee hij naam maakte. Het collectief van theaterkomieken dat meewerkt krijgt meer kans om de nationale reputatie waar te maken dan in hun gebruikelijke, platvloerse produkties. De speelse vormgeving past zich aan bij de slap-stick en cabareteske humor. In 1981 op video uitgebracht; die versie is 7m langer en 1984 werd er op video nog een vervolg van deze als spaghetti-M.A.S.H. bedoelde serie films uitgebracht, getiteld STURMTRUPPEN 2.

Il Comune senso del pudore

1976 | Erotiek, Komedie

Italië 1976. Erotiek van Alberto Sordi. Met o.a. Florinda Bolkan, Claudia Cardinale, Philippe Noiret, Cochi Ponzoni en Alberto Sordi.

De film bestaat uit vier satirische sketches over de dubbele moraal van de Italianen ten aanzien van de nieuwe seksuele vrijheid op het filmdoek en in de pers, waarvan de verontwaardigde fatsoensrakkers in het geniep wel degelijk ook zélf profiteren. Deze Italiaanse komedie volgens het bekende recept is bovendien vermakelijk omdat regisseur Sordi zijn spelers even uitbundig laat schmieren als acteur Sordi gewoonlijk zelf doet. Noiret als de Napolitaanse producent van een Lady Chatterley-verfilming maakt de hele film al goed.

Cuore di cane

1976 | Fantasy

Italië​/​​Duitsland 1976. Fantasy van Alberto Lattuada. Met o.a. Max von Sydow, Eleonora Giorgi, Mario Adorf, Cochi Ponzoni en Gina Rovere.

Een geleerde in het Rusland van vlak na de revolutie transplanteert de hypofyse van een dode zuiplap in een straathond, die uitgroeit tot een mens met alle kwalijke eigenschappen van zijn donor, waardoor hij de bureaucratie op zijn kop zet. Deze satirische roman van Mikhail Boulgakow werd een minder sfeervolle reconstructie dan Lattuada's eerdere verfilming van Russische literatuur en heeft in de overigens knappe rol van komiek Ponzoni als de hond-mens meer uitbundig-Italiaanse grappenmakerij dan filosofische fantasie of sociale satire. Op dat - wezenlijk andere - niveau goed en onderhoudend gemaakt, met fraai spel van Von Sydow.

Bruciati da cocente passione

1976 | Komedie

Italië 1976. Komedie van Giorgio Capitani. Met o.a. Jane Birkin, Aldo Maccione, Catherine Spaak, Cochi Ponzoni en Mario Maranzana.

Een getrouwde vrouw en een getrouwde man forensen dagelijks gezamenlijk van een voorstad naar Milaan. De jaloerse echtelieden troosten zich met elkaar vóór hun partners overspel hebben kunnen plegen. De nieuwe gevormde paren raken wantrouwend met elkaar in conflict, ook over de kinderen, maar bij een toevallige ontmoeting wordt de oorspronkelijke situatie hersteld. Temperamentvolle komedie parodieert clichés van neo-realisme en houdt er de vaart in, al reikt de humor niet erg hoog. Mooie actrices en onooglijke acteurs geven de liefdesverwikkelingen een curieus aanzien. Scenario van Nicola Badalucco. Camerawerk van Roberto Gerardi.

I Telefoni bianchi

1975 |

Italië 1975. Dino Risi. Met o.a. Agostina Belli, Vittorio Gassman, Ugo Tognazzi, Renato Pozzetto en Cochi Ponzoni.

Een kamermeisje weet door gebruik van fysieke charmes filmster te worden en na een liaison met Mussolini de diva van de fascistische cinema. Na de oorlog is ze uit de gratie, maar weet er op dezelfde manier weer bovenop te komen. Harde satire is de rode draad tussen een reeks van situaties en personages van wie Gassman als een ijdele maar laffe acteur een absolute uitschieter is. Scenario van Ruggero Maccari, Bernardino Zapponi en de regisseur. Camerawerk van Claudio Cirillo.