Pier Paolo Capponi

L'avvocato delle donne III

Italië​/​​Duitsland 1996. Drama van Andrea Frazzi, Antonia Frazzi en Antonio Frazzi. Met o.a. Mariangela Melato, Rüdiger Joswig, Mareike Carrière, Caroline Salome en Lorenzo Gioielli.

Lettre ouverte à Lili

Frankrijk 1995. Komedie van Jean-Luc Trotignon. Met o.a. Pascale Rocard, Micheline Boudet, Pierre Tornade, Victor Garrivier en Pier Paolo Capponi.

De dertig-jarige Valentine (Rocard) krijgt haar eerste baan als beheerster van een postkantoor in het dorpje Marsanne in de Drôme. Ze vindt een koffer vol onbestelbare brieven, achtergelaten door haar voorganger. Ze wordt vooral gefascineerd door een brief uit juni 1947, waarin iemand een vurige liefdesverklaring neerpende en een afspraak maakte met een zekere Lili. Ze gaat op zoek naar die Lili. Haar leven zou misschien een heel andere wending gemomen hebben, als de brief destijds zijn bestemming bereikt had. Een grappige, maar tegelijkertijd ontroerende film over hoe het lot van een mens verandert door een brief die haast een halve eeuw te laat aankomt. Het idee is geestig maar de uitwerking is niet steeds even vlot. Het scenario is van Trotignon, Sylvie Chauvet en Pierre Guiho. Aan de camera nam Jean Monsigny plaats. Formaat 16/9.

Arsène Lupin: Les souterrains étrusques

Canada​/​​Frankrijk​/​​Zwitserland​/​​Italië​/​​Cuba​/​​Polen 1995. Actiefilm van Vittorio De Sisti. Met o.a. François Dunoyer, Vittoria Belvedère, Pier Paolo Capponi, Augusto Zucchi en Stefania Orsola Garrello.

Gentleman-inbreker Lupin (Dunoyer) bevindt zich in Italië wanneer er een priester vermoord wordt. Hij raakt door het geval geïntrigeerd, neemt de identiteit aan van het slachtoffer en besluit de zaak uit te pluizen. In Rome wordt hij ontvangen door een prelaat die in hem de dode herkent. Lupin ontdekt dat de priester voor rekening van het Vaticaan een onderzoek instelde naar de verdwijning van talrijke Etruskische schatten. Weer een kolfje naar de hand van de 'verleider met de duizend gezichten', die in een mom van tijd een andere identiteit kan aannemen. Best verteerbaar voor wie spannend amusement zoekt zonder verdere pretenties. En je kan af en nog lachen ook. Scenario van Jacques Nahum en Christian Watton naar een verhaal van Richard Caron, gebaseerd op het personage van Maurice Leblanc. Nino Celeste fotografeerde. Aflevering van de reeks LES NOUVEAUX EXPLOITS D'ARSENE LUPIN.

Farinelli - Il castrato

Duitsland​/​​Italië​/​​België​/​​Frankrijk 1994. Historische film van Gérard Corbiau. Met o.a. Stefano Dionisi, Enrico Lo Verso, Elsa Zylberstein, Caroline Cellier en Jeroen Krabbé.

Bonte kostuums, fraai camerawerk en natuurlijk schitterende muziek in deze biografie over de in 1705 in de buurt van Napels geboren operazanger Farinelli (Dionisi) die eigenlijk Carlo Broschi heette. Op jeugdige leeftijd wordt hij gecastreerd, zodat hij zijn jongenssopraanstem behoudt. Farinelli en zijn componerende broer hebben veel succes in operakringen en bij vrouwen, maar componist Händel (een kwaadaardige Jeroen Krabbé) gooit roet in het eten. De zangstemmen in Farinelli zijn in werkelijkheid van Derek Lee Ragin en Ewa Mallas Godlewska. Regisseur Corbiau draaide in 1988 de muzikale 'thriller' Le Maître de musique en ging na Farinelli verder op de ingeslagen weg met Le roi danse (2000).

Pépita

Italië​/​​Frankrijk​/​​Tsjechoslowakije 1993. Komedie van Dominique Baron. Met o.a. Dominique Lavanant, Mélodie Gonthier, Anna Miasedova, Pier Paolo Capponi en Christian Rauth.

P[KA1]epita (Gonthier) is een opgewekte, pittige maar vrijgevochten meid van tien. Ze is dikwijls alleen, omdat haar moeder er nogal een geheimzinnige levenswandel op nahoudt. Gelukkig zijn er Elvire (Attie), haar Afrikaanse oppas, en Plume Bouline (Lavanant), een vrouw met een bloemenwinkeltje en diens hond Redford. Toch voelt Pépita zich alleen en ze gaat op zoek naar haar oom die ergens in Tsjechië boswachter moet zijn. De goedige Plume gaat haar achterna en spoort haar op in de trein. Samen bereiken ze de uitgestrekte bossen van Bohemen. Een kind dat naar geluk en geborgenheid hunkert in een vreemde, soms wrede wereld, waarin ze ook hartelijke mensen tegenkomt. De film balanceert gevaarlijk op de grens tussen serieus drama en goedkoop sentiment, maar Gonthier speelt zo vertederend en ontwapenend dat je ongemerkt blijft kijken. Regisseur Baron schreef het scenario, dat door Georges Barsky op de gevoelige laag werd vastgelegd. Gefilmd in 1991.

Fiorile

Duitsland​/​​Italië​/​​Frankrijk 1993. Fantasy van Paolo Taviani en Vittorio Taviani. Met o.a. Claudio Bigagli, Galatea Ranzi, Michael Vartan, Lino Capolicchio en Costanze Engelbrecht.

De familie Benedetti maakt in het heden een reis van Parijs naar Toscane om een grootvader te bezoeken, die de kinderen nooit gezien hebben. De vader (Capolicchio) vertelt de familielegende, die verklaart waarom de mensen uit de streek hen Maledetti (vervloekten) in plaats van Benedetti (gezegenden) noemen. Hun auto wordt een tijdmachine met tal van flashbacks, die beginnen tijdens de Franse Revolutie en een kist vol goud en het leger van Napoleon dat Itali[KA3]e binnenvalt. De Franse soldaat Jean (Vartan) wordt verliefd op het boerenmeisje Elisabetta (Ranzi) en geeft haar de bijnaam Fiorile, Italiaans voor Floréal, de naam van de maand mei op de kalender van de Franse Revolutie. De broer en de ouders van het meisje stelen het goud, dat Jean moest bewaken. Hij wordt geëxecuteerd en Elisabetta sterft in het kraambed. Haar boerenfamilie wordt rijk maar de afstammelingen worden vervloekt. Een aardig, fantasierijk epos, dat twee decennia Italiaanse geschiedenis bestrijkt. Scenario van de regisseurs en Sandro Petraglia. Camerawerk van Giuseppe Lanci. Kwam op het festival van Cannes terecht in de officiële selectie.

18.000 Days Ago

Italië 1993. Oorlogsfilm van Gabriella Gabrielli. Met o.a. Maurizio Donadi, Silvia Cohen, Massimo Foschi, Alfredo Pea en Gianfranco Barra.

De hoofdpersoon in deze film is een Poolse jood die tijdens WO II op wonderbaarlijke wijze weet te ontsnappen uit het vernietigingskamp Treblinka, waar zijn vrouw en dochter door de nazi's werden vermoord. Het lukt hem om de Brenner pas over te steken - de grens tussen Oostenrijk en Italië. Daar treft het noodlot hem opnieuw: hij wordt in zijn kraag gevat door een politieman en belandt in het kamp Ferramonti di Tarsia, in het Zuiden van Italië, dat bevolkt wordt door anti-fascisten en joden. Dit kamp wordt gerund door de Italianen en het blijkt dat zij lang niet zulke fanatieke en bloeddorstige honden zijn als hun Oostenrijkse en Duitse bondgenoten. Hij gaat op in het kampleven en neemt deel aan de structuren, die door de gevangenen zijn gevormd. Alles gaat goed totdat de Duitsers zich heer en meester maken van Italië, Mussolini buiten spel zetten en de geallieerden het kamp bombarderen. Hij weet toch te overleven en mag zich gelukkig prijzen het te kunnen navertellen. Een onderwerp dat eigenlijk niet vaak genoeg behandeld kan worden en als waarschuwing tegen herhaling moet gelden. Tijdens het draaien van deze film was de burgeroorloog in het naburige, voormalige Joegoslavië in volle hevigheid losgebarsten en blijkens de berichtgeving is het duidelijk dat de strijdende partijen nog niets geleerd hebben: de concentratiekampen zijn daar weer in volle ere hersteld. Hoewel er ongetwijfeld films zijn die dit onderwerp beter hebben behandeld, zou men toch moeten kijken.

La Posta in gioco

Italië 1987. Drama van Sergio Nasca. Met o.a. Lina Sastri, Pier Paolo Capponi, Turri Ferro, Gaetano Amato en Christian Brando.

Gebaseerd op een ware gebeurtenis, die plaatsvond in 1984 in de Zuiditaliaanse provincie Puglia. Na een zitting van de gemeenteraad wordt het lichaam van Renata Fonta, de cultureel adviseuse, gevonden. Rechter Bellomo begint zijn onderzoek in de moordzaak en dagvaardt de echtegenoot van het slachtoffer. Geleidelijk aan, naarmate de zaak de ontknoping nadert, wordt het verhaal steeds boeiender en onheilspellender. Eersterangs acteurs en dito script, maar matige regie.

Semmelweis

Italië​/​​Zwitserland 1980. Biografie van Gianfranco Bettetini. Met o.a. Giulio Brogi, Alai Cuny, Pier Paolo Capponi, Tino Carraro en Umberto Ceriani.

De biografie van de Hongaarse arts Ignaz Semmelweis, die - vóór Pasteur - bacterie-besmetting als ziektebron ontdekte, maar zelf overleed aan een tijdens een autopsie opgelopen infectie. Een in feite simpele biografie wordt door de als filmer debuterende theoreticus onnodig lang en zwaar gemaakt door de flash-back structuur met veel herhalingen, met een post- mortem discussie door oudere collega's van de held als kader. De goede rollen van Brogi als de lompe en verbeten doorzettende Semmelweis en van Cuny als diens mentor houden toch de aandacht vast, al had de film de helft korter gekund.

Antonio Gramsci - i giorni del carcere

Italië 1977. Biografie van Lino del Fra. Met o.a. Riccardo Cucciola, Mimsy Farmer, Lea Massari, Paolo Bonacelli en Pier Paolo Capponi.

Een Italiaanse communist breekt in de jaren twintig al met de Russische partijlijn om tot een autonoom Euro-communisme te komen, maar hij wordt door de staat tot twintig jaar gevangenis veroordeeld. Daar stelt hij zijn staatsgevaarlijke ideeën op papier; die mogen voor zijn dood toch niet gepubliceerd worden. De in latere jaren herontdekte theoreticus is onderwerp van een didactische, statische filmbiografie die zich overwegend in de cel afspeelt, met flash-backs naar zijn jaren in Rusland. Interessante stof, maar een dorre aanpak maakt de personages meer tot spreekbuizen voor ideeën dan tot bestaanbare mensen.

Abasso tutti viva noi

Italië 1974. Familiefilm van Luigi Mangini. Met o.a. Pier Paolo Capponi, Mara Vernier, Angela Goodwin en Ray O'Connor.

Capponi woont met zijn moeder bij zijn grootouders op het platteland. Hij komt uit Milaan en denkt dat zijn vader voor een lange tijd op reis is, maar in werkelijkheid is die dood en durfde zijn moeder hem dat niet te vertellen. Hij houdt een dagboek bij, waarin hij dialogen houdt met zijn vader. De jongens uit het dorp hebben in het bos het geheime genootschap der Apachen, waarin hij wordt opgenomen. Als hem een ongeluk overkomt en voor zijn leven gevreesd wordt, nemen zijn nieuwe kameraden wraak. Redelijk goede film over het opgroeien en de confrontatie met de werkelijheid. Scenario van regisseur Mangini. Camerawerk van Giuseppe Pinori.

Sette orchidee macchiate di rosso

Italië​/​​Duitsland 1972. Thriller van Umberto Lenzi. Met o.a. Antonio Sabatò, Uschi Glas, Marisa Mell, Pier Paolo Capponi en Rosella Falk.

Een aantal jonge vrouwen wordt vermoord en het enige spoor is een zilveren halve maan die bij alle slachtoffers wordt gevonden. Een mode-ontwerper, wiens vrouw net aan een aanslag ontkomt, ontdekt dat alle vrouwen ooit in hetzelfde hotel logeerden toen de broer van een dominee daar de dood vond. Deze Edgar Wallace- verfilming werd om wille van de co-produktie in Italië gesitueerd, zodat Londense mist niet de doorzichtigheden van het verhaal kan toedekken. De ongeïnspireerde regie laat de acteurs maar aanmodderen.

Diario di un Italiano

Italië 1972. Drama van Sergio Capogna. Met o.a. Donatello, Alida Valli, Silvano Tranquilli, Pier Paolo Capponi en Mara Venier.

In Florence in het jaar 1938 wordt een 19-jarige werkstudent verliefd op een meisje dat voor hem verbergt dat ze joods is, terwijl hij zelf niet weet dat zijn vader als opponent van het fascisme in de gevangenis is omgebracht. Vlak vóór hij voor militaire dienst wordt opgeroepen, pleegt het meisje zelfmoord en komt hij achter de waarheid. De jonge regisseur weet het verhaal van Vasco Pratolini weinig filmische overtuigingskracht mee te geven door een vewarrende structuur met flash-backs en ontoereikend spel van de onervaren hoofdrolspelers. Er is een aangrijpende moederrol van Valli, maar de reconstructie van milieu en periode is weinig sfeervol.

Il était une fois un flic

Frankrijk​/​​Italië 1971. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Mireille Darc, Michel Constantin, Michael Lonsdale, Alain Delon en Daniel Ivernel.

Opgewekte misdaadkomedie waarin politiecommissaris tijdens onderzoek naar moord undercover gaat in gezinnetje. Binnen de kortste keren krijgt de barse vrijgezel allerlei huiselijke taken opgelegd, iets waar hij geen rekening mee had gehouden. Mireille Darc, een voormalig model, was vanaf begin jaren 60 een populair en drukbezet actrice, o.m. te zien in Jean-Luc Godards Le week-end. Regisseur Lautner, zoon van actrice Renée Saint-Cyr, is gespecialiseerd in luchtig amusement en vooral bekend om zijn parodieën op spionagefilms, zoals Les barbouzes ('74), waarin Darc ook optrad. Let op kort optreden van Alain Delon.

Il gatto a nove code

Duitsland​/​​Italië​/​​Frankrijk 1971. Thriller van Dario Argento. Met o.a. Karl Malden, James Franciscus, Catherine Spaak, Horst Frank en Pier Paolo Capponi.

Blinde man met puzzel-hobby vangt toevallig een deel van een raadselachtig gesprek over moord op en roept de hulp van een journalist in voor een oplossing. De moord wordt gemaskeerd door vier volgende moorden. Argento - die voorbarig tot de Italiaanse Hitchcock is uitgeroepen - heeft onmiskenbaar het raffinement in het opbouwen van spanning en schokeffecten, maar een onvermogen of desinteresse om een sluitend verhaal te vertellen. Gevolg zijn een reeks lange oninteressante of belachelijke scènes tussen de suspense door. Scenario Michael Haller en regisseur Argento, die een boek van Bryan Edgar Wallace bewerkten. Erico Menczer was verantwoordelijk voor de fotografie.

Il Sergente Klems

Italië 1971. Historische film van Sergio Grieco. Met o.a. Peter Strauss, Tina Aumont, Lucia Paluzzi, Pier Paolo Capponi en Massimo Serato.

Een Duitse deserteur uit WO I neemt dienst in het vreemdelingenlegioen in Marokko en wordt voorman in verzet tegen eerst Spaanse en dan Franse koloniale bezetting. Deze historische film is bedoeld als een variant op LAWRENCE OF ARABIA, maar het ontbreekt aan talent en financiële middelen. Strauss is te jong om groei en ontwikkeling van het personage waar te maken, maar het anti-kolonialistisch scenario is verrassend intelligent.

Uomini contro

Italië​/​​Joegoslavië​/​​Tsjechië 1970. Drama van Francesco Rosi. Met o.a. Mark Frechette, Alain Cuny, Franco Graziosi, Pier Paolo Capponi en Giampieri Albertini.

Het Italiaanse leger heeft in 1916 in de oorlog met Oostenrijk drieduizend manschappen verloren in de slag om Monte Fiore. De generaal beveelt echter het voortzetten van de strijd waarbij twee secties door vijandelijke artillerie worden afgeslacht. Groeiend verzet bij de soldaten en officieren wordt voor het executiepeloton gesmoord. Dit vooral visueel nachtmerrieachtig pleidooi tegen de waanzin van de oorlog kreeg een beklemmende overtuigingskracht (hoewel de wrede slotscènes in een aantal landen gecoupeerd werden in commerciële poging om de film toch een heldenavontuur te laten lijken). Scenario van regisseur Rosi, Tonino Guerra en Raffaele La Capria naar het boek van Emilio Lussu Un anno sull'Altipiano. Achter de camera stond Pasqualino de Santis.

I Ragazzi del massacro

Italië 1970. Misdaad van Fernando Di Leo. Met o.a. Pier Paolo Capponi en Susan Scott.

Het verhaal, gesitueerd in Milaan, begint met de ontdekking van het lijk van een jonge leraar die in een lokaal van een avondschool is vermoord en gemarteld. De moordenaars zijn collega's, die de gruweldaad hebben gepleegd onder invloed van alcoholica waar drugs doorheen waren gemengd. De politie ontdekt dat een impotente en duivelse jongen met de drank heeft geknoeid. Een matige film.

Black Jesus

Italië 1968. Drama van Valerio Zurlini. Met o.a. Woody Strode, Franco Citti, Jean Servais, Pier Paolo Capponi en Stephen Forsyth.

Het verhaal, gesitueerd in Milaan, begint met de ontdekking van het lijk van een jonge leraar die in een lokaal van een avondschool is vermoord en gemarteld. De moordenaars zijn collega's, die de gruweldaad hebben gepleegd onder invloed van alcoholica waar drugs doorheen waren gemengd. De politie ontdekt dat een impotente en duivelse jongen met de drank heeft geknoeid. Een matige film.

Il Nostro Agente a Casablanca

Spanje​/​​Italië 1966. Misdaad van Tulio Demicheli. Met o.a. Lang Jeffries, Isabella Biancini, Barbara Nelli, Olga Omar en Paco Moran.

CIA-agent Brian Kervin krijgt de opdracht een dossier te bemachtigen waarmee het staatshoofd Dam van een Zuidoostaziatische staat kan worden gechanteerd, ten nadele van de USA. De concurrentie die hem te slim af lijkt te zijn, rijdt zichzelf dood. Genante acteerprestaties in een ongeloofwaardig verhaal uit een dertien-in-een-dozijnreeks. Biancini is in de credits vermeld als Thea Fleming.

Il Mio nome è Pecos

Italië 1966. Western van Maurizio Lucidi. Met o.a. Robert Woods, Lucia Modugno, Peter Carsten, Peter Kapp en Louis Cassel.

Pecos komt in een Mexicaans stadje om zich te wreken op de moordenaars van zijn ouders. Deze broeierige spaghetti- western bewandelt nog eens de vertrouwde paden van wraak en vergelding; een aantal sadistische scènes moet de aandacht vasthouden. Lucidi op de titelrol als Maurice A. Bright, Righi als Max Dean, Capponi als Norman Clark en Raho als Raoul H. Newman. USA/GB-titel: MY NAME IS PECOS. Videotitel: PECOS IS MY NAME.