Pierre Fuger: cast.
Er zijn 3 films gevonden.

In Extremis

1988 | Misdaad

Frankrijk 1988. Misdaad van Olivier Lorsac. Met o.a. Sophie Duez, Philippe Caroit, Julien Maurel, Jean-Pierre Kohut Svelko en Jean-Paul Muel.

Een vage misdaadgeschiedenis dient als basis maar vooral als aanleiding. Drie jonge criminelen - twee jongens en een meisje - vormen een onafscheidelijk trio. Een van hen raakt tenslotte gewond door toedoen van de politie en de andere twee kappen met het verleden. In wezen gaat het hier om een lofzang op de dwaze, opgewonden, prikkelende en romantische liefde naast de schets van een minder leuke tijd. Helaas ondergaat de regisseur van deze debuutfilm de invloed van Jean-Luc Godard (in het bizonder PIERROT LE FOU), Bertrand Blier, Léos Carax en anderen van wie hij zich moet losmaken, alvorens volledig tot ontplooing te kunnen komen. Lorsac doet in ieder geval oprecht aan.

Un jour de fête

1975 | Musical, Drama

Frankrijk 1975. Musical van Pierre Sisser en Elie Chouraqui. Met o.a. Michel Fugain, Nathalie Baye, Charles Gérard, Didier Kaminka en Michel Beaune.

Een vage geschiedenis over een groep jongeren uit de Parijse banlieue (Chanteloup Les Vignes), die het mikpunt van de haat van een caféhouder vormt. Ze organiseren een gratis kermis, waarop de burgemeester van de gemeente scherp wordt veroordeeld, terwijl de caféhouder een van de jongens van de groep doodt. Pseudo maatschappelijk thema en pseudo volks, en je krijgt de indruk dat men café-chantant à la 'Big Bazar' heeft willen maken. Een nogal slechte regie. En dan wortd er beweerd dat deze film is een komische musical zou zijn. Niet helemaal waardeloos vanwege enkele overtuigende acteurs, en een Baye die overigens helemaal niet thuishoort in deze warboel.

Comme un pot de fraises

1974 | Komedie, Erotiek

Frankrijk 1974. Komedie van Jean Aurel. Met o.a. Jean-Claude Brialy, Marianne Eggerickx, Bernard Menez, Bernard LeCocq en Jean Lefebvre.

Een fotomodel met de 'mooiste billen van Parijs' is veelgevraagd voor reclamefoto's maar komt vanwege haar uitzonderlijk grote neus nooit met haar gezicht in beeld. Spaargeld voor plastische chirurgie wordt er echter steeds doorheen gejaagd door haar spilzieke zuster. Deze lusteloze komedie steunt op een anderhalf ideetje en weet zelf nauwelijks een glimlachje te wekken. Zowel voor als achter de camera ontbrak de inspiratie.