Alberto Fernandez: cast.
Er zijn 2 films gevonden.

Truhanes

1983 | Komedie

Spanje 1983. Komedie van Miguel Hermoso. Met o.a. Francisco Rabal, Arturo Fernandez, Isabel Mestres, Lola Flores en Vicky Lagos.

Een playboy-oplichter belandt voor het eerst in de gevangenis, waar een veteraan-boef hem protectie belooft in ruil voor een partnerschap na hun vrijlating. Hij geeft de veteraan een aanstelling als tuinman, maar de oude rot bemoeit zich met al zijn affaires in plaats van met de heesters. Een bravoure-rol van Rabal in een vlot gemaakte en amusante komedie die net geen slapstick wordt.

Les étrangers

1969 | Misdaad, Avonturenfilm, Thriller

Frankrijk​/​​Spanje​/​​Duitsland​/​​Italië 1969. Misdaad van Jean-Pierre Desagnat. Met o.a. Senta Berger, Michel Constantin, Hans Meyer, Julián Mateos en Alberto Fernandez.

Mijnbouwingenieur Chamoun (Constantin) is met zijn aantrekkelijke vrouw May (Berger) op de vlucht voor de maffia en verschuilt zich in New Mexico in een oude mijnschacht, die niet meer geëxploiteerd wordt. Tegelijkertijd heeft Kaine (Mateos) een overval gepleegd, waarbij doden zijn gevallen. Met de politie op de hielen verstopt hij zich in de gangen, waar Chamoun belooft hem te verbergen voor de helft van de buit, ruwe diamanten, waarmee Chamoun hoopt hem te kunnen smeren naar Europa. De uitgeputte Kaine gaat akkoord, maar wil hem smeren zodra hij weer op adem is zonder af te rekenen. Kaine heeft buiten de waard gerekend met sherif Blade (Meyer) die zijn kruit niet eerder verschiet dan wanneer hij de doelen in zijn vizier krijgt: dat zijn eerst de gangsters, die Chamoun gevonden hebben en later Kaine. Chamoun en May krijgen de beloning die de verzekering heeft uitgeloofd en kunnen daarmee naar de Oude Wereld. Regisseur Desagnat hield er lekker de vaart in en het resultaat is een ouderwetse, onderhoudende avonturenfilm, zo'n typische coproductie uit de jaren 1960, die in de Nieuwe Wereld speelt. De hoofdrollen zijn heel genietbaar, vooral Constantin en mooie Berger, die nog een hele lange carrière voor zich had en een soort tweede bloei beleefde op de tv tussen 1989 en 2002. Het scenario is van Pascal Jardin, Attilio Pandolfi en de regisseur naar de roman van André Lay L'Oraison du plus fort. Het camerawerk is van Marcel Grignon.