Maria Schneider (1952-2011): cast.
Er zijn 27 films gevonden.

Les Acteurs

1999 | Drama

Verenigde Staten 1999. Drama van Bertrand Blier. Met o.a. Pierre Arditi, Josiane Balasko, Jean-Paul Belmondo, François Berléand en Dominique Blanc.

Something To Believe In

1997 | Romantiek, Western

Verenigd Koninkrijk​/​​Italië​/​​Verenigde Staten 1997. Romantiek van John Hough. Met o.a. William McNamara, Maria Pitillo, Tom Conti, Maria Schneider en Ian Bannen.

Knusse roadmovie over twee toevallige reisgenoten - een aankomend concertpianist (McNamara) en een opvallend serene Amerikaanse (Pitillo) - die om uiteenlopende redenen Napels willen zien. Bij hun confidenties over kunst, leven & geloof is het niet moeilijk om in slaap te vallen, maar zo nu en dan leeft de film een beetje op. Vooral als de buitenwereld niet meewerkt, en er wat actie moet worden ondernomen. Maria Schneider, de ster uit Antonioni's Professione Reporter, speelt een huisvrouw en mag in die rol een wondertje laten gebeuren

Jane Eyre

1996 | Romantisch drama, Historische film

Verenigde Staten​/​​Italië​/​​Frankrijk​/​​Verenigd Koninkrijk 1996. Romantisch drama van Franco Zeffirelli. Met o.a. Charlotte Gainsbourg, William Hurt, Anna Paquin, Joan Plowright en Geraldine Chaplin.

Vierde verfilming van Charlotte Brontë's gelijknamige klassieke roman blijft dicht bij het origineel. Zeffirelli - bekend door zijn uitstekende Shakespeare-verfilmingen - maakt er een schaduwrijk, grijsgekleurd drama van waarin de personages terecht mysterieus blijven en hun daden niet worden uitgelegd. De jonge, onzekere Jane Eyre (Gainsbourg) neemt dienst als gouvernante in het huishouden van de zwijgzame Mr. Rochester (Hurt) en wordt verliefd op hem. De rol van jonge Jane Eyre wordt vertolkt door Paquin, de jeugdige Oscarwinnares uit The Piano.

Contrôle d'identité

1993 | Misdaad, Drama

Canada​/​​Frankrijk​/​​Zwitserland 1993. Misdaad van Peter Kassovitz. Met o.a. Jacques Panot, Maria Schneider, Marie-Christine Adam, Christian Pereira en Abdellatif Ben Jeddou.

De kruimeldief R[KA1]emy Cortaud (Penot) krijgt de opdracht om een wagen naar Niger te brengen. Alles verloopt uitstekend tot hij, overmand door moeheid en alcohol, ergens in Noord-Afrika in slaap sukkelt. Als hij ontwaakt blijkt hij bestolen door een toeriste, Leila Chaouen (Schneider). Rémy heeft geen identiteitspapieren meer en waagt het niet zich tot het consulaat te wenden. Hij kan een gestolen paspoort kopen en heet voortaan François Tournier. Hij beseft echter niet dat Tournier de schoonbroer is van twee gevaarlijke terroristen. Een zwak uitgewerkt psychologisch misdaaddrama over een man die zonder papieren komt te zitten, om dan in de huid te kruipen van een zowel door de politie als door het milieu gezochte misdadiger. De regisseur had meer aandacht voor de lokaties waar hij draaide dan voor ontwikkeling van verhaal of personages, waardoor de kijker wat in de kou blijft zitten. Het scenario werd neergepend door Kassovitz, Ivane Daoudi en Dominique Lancelot. Mooie fotografie van Christophe Pollock.

Les nuits fauves

1992 | Drama, Biografie

Frankrijk 1992. Drama van Cyril Collard. Met o.a. Romane Bohringer, Cyril Collard, Carlos Lopez, Corine Blue en Clémentine Célarié.

Collard, een jongeman die seropositief is bevonden, maakte een verfilming van zijn eigen grotendeels autobiografische roman. Dit leverde een film vol ongebruikelijke emoties, geweld en kracht op. Jean is dertig jaar en geniet met volle teugen van het leven, als ook van zijn relaties met zowel jongens als meisjes. Dan ontmoet hij de zeventien-jarige Laura en beleeft met haar een heftige en hartstochtelijke romance. Pas na de liefde te hebben bedreven, vertelt hij dat hij seropositief is. Met Laura leert hij wat ware liefde is. Deze ode aan het leven is verfilmd in de vorm van een reportage, en het spoedeisende karakter ervan is merkbaar. De kijker maakt kennis met het zweverige nachtleven van Parijs en wordt deelgenoot van de wanhoop en de ontreddering in een bestaan, waarin niet te kiezen valt en geen onderscheid wordt gemaakt. De tragiek van de ziekte aids is voelbaar aanwezig maar toch ook vooral de schoonheid en de kracht van de liefde. Bohringer en Collard vormen een overtuigend stel.

Au pays des Juliets

1992 | Komedie

Frankrijk 1992. Komedie van Mehdi Charef. Met o.a. Laure Duthilleul, Claire Nebout, Maria Schneider en Philippe Said.

Thérèse, Henriette en Raissa ontmoeten elkaar op een stationsperron, op een dag dat er een staking gaande is. Alledrie moeten ze een langdurig gevangenisstraf uitzitten en maken ze gebruik van een 24 uurs-verlof. Deze uren gaan ze samen doorbrengen. Charef zet op gevoelige en tedere wijze deze drie, zeer verschillende vrouwen neer. Hij legt hun innerlijke, heimelijke wraakgevoelens vast, toont hoe ze elkaar beter leren kennen. Voorzichtig komen gevoelens en verwijten naar buiten, waarbij de kijker tot medeplichtige wordt. Hoewel Nebout zich een beetje aanstelt, weten Schneider en Duthilleul de juiste toon te vatten.

Bunker Palace Hôtel

1989 | Fantasy, Oorlogsfilm

Frankrijk 1989. Fantasy van Enki Bilal. Met o.a. Jean-Louis Trintignant, Carole Bouquet, Maria Schneider, Roger Dumas en Benoît Régent.

Met zijn favoriete scenario-schrijver Pierre Christian stapte Bilal van het stripverhaal over op de speelfilm. Zijn debuut speelt zich af in een land dat in oorlog is. De ambtsdragers leven veilig ondergronds in het luxe Bunker Palace Hôtel, terwijl het heftige geweld van de burgeroorlog bovengronds voortraast. Hierdoorheen loopt nog een spionageverhaal. De sombere en wrede sfeer van de stripalbums is ook in de film aanwezig en vormt eigenlijk het beste onderdeel van dit ambiteuze en onevenwichtige project. De decors van Michèle Abbe- Vannier tillen de film beslist niet naar een hoger plan, evenmin als de ongelofelijk valse en vervreemdende muziek.

Résidence surveillée

1987 | Drama

Frankrijk 1987. Drama van Frédéric Compain. Met o.a. Jacques Bonnaffé, Maria Schneider, François Siener, Patrick Bonnel en Myriam Mézières.

Een pas in gebruik genomen flatgebouw met dure appartementen wordt belaagd door gluurders. De nachtwaker speelt handig in op de angst van de huurders. Onbewust worden deze huurders het slachtoffer van een nieuwe terreur, ondanks de bemoeienissen van een architect en zijn vrouw. Het verhaal kon geschreven zijn door Orwell: het actuele onderwerp van het opkomend fascisme speelt in op de gevoelens van onveiligheid. Hugo Santiago schreef mee aan het scenario. Deze eerste lange speelfilm van Compain heeft als nadeel dat Bonnaffé alle aandacht naar zich toetrekt, terwijl de rest van de hoofdrolspelers vrij onbenullig overkomt.

Balles perdues

1983 | Mysterie

Frankrijk 1983. Mysterie van Jean-Louis Comolli. Met o.a. Serge Valletti, Maria Schneider, Andréa Ferréol, Capucine en Charles Millot.

Een aspirant-detective raakt in een geheimzinnige moordzaak betrokken en moet het vege lijf redden te midden van fatale vrouwen en gevaarlijke Chinezen. Een onverwachte film-noir-parodie van de redacteur van de 'Cahiers du Cinéma', die daarvoor de vakmatige competentie meebrengt, maar weinig flair en een onvoldoende verrassend scenario heeft. De actrices hebben een aanstekelijk plezier in hun rollen, maar het sterkste element is de jazzbegeleiding van Michel Portal.

Sezona mira u Parizu

1981 | Drama

Frankrijk​/​​Joegoslavië 1981. Drama van Predrag Golubovic. Met o.a. Dragan Nikolic, Maria Schneider, Jane Chaplin, Daniel Gélin en Erland Josephson.

Een jonge Joegoslaaf die als kind in een concentratiekamp heeft gezeten, komt in Parijs oorlogsdocumentatie bestuderen en wordt verliefd op een beeldhouwster. Een reeks ontmoetingen met een ex-nazi en gewelddadige neo-fascisten doet hen besluiten het verleden levend te houden, tot het meisje verongelukt door een oude Duitse landmijn in de bunkers van Normandië. Met de vervreemding van de held in de wereldstad, de poëtische symboliek via straatartiesten en een al te prekerig toontje haalt deze film meer overhoop dan hij overtuigend weet te verwerken. De internationale rolbezetting is curieus en draagt - met de Italiaan Vallone als een Duitse oorlogsveteraan - niet bij tot de aannemelijkheid.

Cercasi Gesù

1981 | Komedie

Frankrijk​/​​Italië 1981. Komedie van Luigi Comencini. Met o.a. Beppe Grillo, Maria Schneider, Fernando Rey, Alexandra Stewart en Meme Perlini.

Een priester zoekt voor de geïllustreerde uitgave van het Nieuwe Testament iemand die als Christus kan poseren. De simpele kandidaat gaat in zijn eigen rol geloven en predikt de boodschap van liefde in deze chaotische maatschappij, verricht zelfs mogelijk een wonder vóór priesters hem in een inrichting laten opsluiten. Dit op Dostojewski's De idioot geïnspireerde scenario combineert een pleidooi voor naastenliefde met absurde satire waarbij kerkbureaucratie het met name moet ontgelden. De tv-komiek Grillo is een ontdekking als pure anti-held, maar de lusteloosheid van Schneider als terroriste wier bekering haar noodlottig wordt verknoeit de zwarte ironie van haar scènes.

Mama Dracula

1980 | Horror

België​/​​Frankrijk 1980. Horror van Boris Szulzinger. Met o.a. Louise Fletcher, Maria Schneider, Jess Hahn, Suzy Falk en Nicole Donato.

Een botte satire op het (eeuwige) thema van de beroemde vampier, overgeplaatst naar deze tijd. Hij slaat een zielig figuur, met name naast zijn Amerikaanse alter ego's. De mislukking is vooral te danken aan het primitieve scenario, de onbeduidende dialogen en de onsamenhangende acteerprestaties, die ook al niet in staat zijn de kwaliteit van dit onvoorstelbaar verwarrende geheel wat op te schroeven.

Merry-go-round

1979 | Thriller

Frankrijk 1979. Thriller van Jacques Rivette. Met o.a. Maria Schneider, Joe Dallesandro, Sylvie Meyer, Françoise Prévost en Danielle Gégauff.

Onafhankelijk van elkaar volgen een man en een meisje het spoor van een verdwenen vrouw die ontvoerd lijkt te zijn. Hun wegen kruizen elkaar in een komplot, waarbij niemand degene blijkt te zijn die hij schijnt te zijn. Deze nieuwe labyrintachtige film van Rivette (in de verte ge[KA3]inspireerd op Chandlers [KL]Little Sister[KLE]) is aardser dan DUELLE en NORO[KA4]IT waarmee hij een triologie vormt, en is weer vooral aanleiding tot wisselend (en voortreffelijk) rollenspel, dat hier direct gerelateerd wordt aan free jazz-improvisaties. Een minpunt is dat ieder voor zich acteert, zonder de wisselwerking van echt samenspel.

La dérobade

1979 | Drama, Romantiek, Erotiek

Frankrijk 1979. Drama van Daniel Duval. Met o.a. Miou-Miou, Maria Schneider, Daniel Duval, Niels Arestrup en Brigitte Ariel.

Marie (Miou-Miou) prostitueert zich voor haar geliefde die bij andere pooiers in de schuld staat, zodat ze zich vrij moet kopen. Hoewel de film authentiek is, heeft hij de voorspelbaarheid en clichés van de trottoirmelodrama's uit de jaren 1950-60. De regie van Duval valt na zijn vorige persoonlijke films tegen, zijn acteren als de souteneur Gégé is beter. Miou-Miou is bewonderenswaardig als de onderworpen vrouw, die wanhopig aan haar bestaan tracht te ontkomen. Schneider is Maloup, Marie's vriendin bij wie ze haar hart uitstort.

Haine

1979 | Drama, Thriller

Frankrijk 1979. Drama van Dominique Goult. Met o.a. Klaus Kinski, Maria Schneider, Patrice Melennec, Evelyne Bouix en Katia Tchenko.

Een motorrijder arriveert in een dorpje waar kort tevoren een andere motorrijder een misdaad met dodelijke afloop heeft gepleegd. Ondanks gebrek aan bewijs probeert de bevolking hem te doden tijdens achtervolgingen; hij ontkomt steeds, tot hij tenslotte toch gelyncht wordt. Ondanks onhandigheden in opbouw en vormgeving en de eentonig wordende motorachtervolgingen weet de debuterende regisseur de latente tot exploderende haat een sfeervolle beklemming mee te geven en Schneider - als een andere outcast die Kinski opvangt - tot opmerkelijk spel te inspireren.

Een vrouw als Eva

1979 | Drama

Nederland 1979. Drama van Nouchka van Brakel. Met o.a. Monique van de Ven, Maria Schneider, Peter Faber, Marijke Merckens en Renée Soutendijk.

'Als je de regelmaat loslaat...'. De rechtlijnige moeder van Eva neemt niet eens de moeite om haar waarschuwing af te maken. Maar huisvrouw Eva (Monique van de Ven) voelt zich 'mans genoeg' om haar eigen lot te bepalen, los van haar dwingende man Ad (Peter Faber) en los van de opgelegde normen van de jaren zeventig. In een Franse commune ziet ze haar ware aard onder ogen met verstrekkende gevolgen voor haar gezin. Een prachtig tijdsdocument uit de vroege gloriedagen van de Nederlandse cinema.

Violanta

1977 | Drama, Mysterie

Zwitserland​/​​Spanje 1977. Drama van Daniel Schmid. Met o.a. Lucia Bosé, Maria Schneider, Lou Castel, Ingrid Caven en François Simon.

Bewerking van een roman van de duitstalige Zwitserse schrijver Conrad F. Meyer [KL]Die Richterin[KLE]. Na als inzet gefungeerd te hebben voor een dobbelspelletje tussen twee mannen moet Violenta (Bos[KA1]e) met de winnaar (een rechter) trouwen. Ze vergiftigt hem en dat blijft een goed bewaard geheim waarvan alleen de kijker de hoogte is. Zij heeft bovendien zijn plaats ingenomen en regeert zonder mededinging over de bergvallei. Voor het huwelijk van haar dochter nodigt zij Silver uit, die officieel haar broer is. De twee jonge mensen worden verliefd op elkaar en begaan, althans dat veronderstellen zij, incest, maar dan komen ze te weten dat het meisje in feite de dochter van Violenta`s eerste liefde is. Niets staat hun huwelijk nu meer in de weg en Violenta vergiftigt zichzelf aan het begin van de ceremonie. Deze sinistere roman is geschreven door een auteur vol schuldgevoelens vanwege zijn verhouding met zijn zus. Daar komt dan nog eens de zelfmoord van zijn moeder bij, die zo krankzinning geworden was dat Freud deze roman analyseerde. De regisseur heeft dus met een loodzware erfenis te maken en dat is in zijn film te merken aan de spelers, die zo stijf overkomen dat het lijkt alsof de symboliek op hen drukt (het thema van de grot), hoewel Bos[KA1]e fascinerend is. De landschappen, daarentegen, zijn fantastisch (camerawerk van Renato Berta), maar vooral na een meesterwerk als LA PALOMA mogen we deze film, die Schmids zeer persoonlijke combinatie is van magie, romantiek en ironische kitsch, maar half geslaagd noemen.

Sois belle et tais-toi

1977 | Documentaire

Frankrijk 1977. Documentaire van Delphine Seyrig. Met o.a. Jill Clayburgh, Marie Dubois, Louise Fletcher, Jane Fonda en Cindy Williams.

Een interessante, zij het nogal lang uitgevallen-documentaire waarin Seyrig collega-actrices ondervraagt over het beroep actrice, het ouder worden en de weerslag daarvan op hun carrière, hun houding tegenover de doorgaans mannelijke regisseurs e.d. De meeste ondervraagden reageren spontaan en met een zekere openheid, ook al worden voornamelijk open deuren ingetrapt. Toch boeiend, al was het maar om wille van de aanwezigheid van intrigerende persoonlijkheden als Clark en Steele.

Io sono mia

1977 | Drama

Duitsland​/​​Italië​/​​Spanje 1977. Drama van Sofia Scandurra. Met o.a. Stefania Sandrelli, Maria Schneider, Michele Placido, Grischa Huber en Anna Henkel.

Een met een fallocraat getrouwde onderwijzeres gaat met vakantie naar een eilandje waar de mannen zo mogelijk nòg erger zijn. Feministische toeristes stimuleren haar doorbraak naar autonomie. Deze komt echter te laat voor een kreupele lesbienne die na haar vertrek zelfmoord pleegt. Als produkt van mannen zou deze film waarschijnlijk zijn aangevallen als een kwaadwillig overdreven parodie; serieus bedoeld is deze eerste volledige Italiaanse vrouwenfilm een misser. De zinnige kern - een roman van Dacia Maraini - verdrinkt in een totaal gemis aan gevoel voor drama, humor, structuur en vormgeving. Sandrelli en Schneider doen hun best, maar kunnen met de holle cliché-dialoog geen kant op.

Professione: reporter

1975 | Drama, Experimenteel, Thriller

Frankrijk​/​​Spanje​/​​Italië​/​​Verenigde Staten 1975. Drama van Michelangelo Antonioni. Met o.a. Jack Nicholson, Maria Schneider, Ian Hendry, Jenny Runacre en Ambroise Bia.

Een tv-reporter krijgt door het overlijden van een mede- hotelgast de kans om met diens identiteit een nieuw leven te beginnen. Hij merkt dat de dode wapens geleverd heeft aan de derde wereld en krijgt diens belagers achter zich aan, plus zijn eigen echtgenote en chef. Deze opzettelijk hermetische film die meer vragen oproept dan antwoorden geeft, is vooral een briljante stijloefening met scenes die inmiddels in de filmhistorie zijn bijgezet al lijkt dat soms de voornaamste motivatie voor die scenes geweest te zijn.

La Baby-sitter

1975 | Thriller

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Italië 1975. Thriller van René Clément. Met o.a. Maria Schneider, Sydne Rome, Robert Vaughn, Vic Morrow en Nadja Tiller.

Een beeldhouwster deelt haar woning met een aspirant-actrice die zich laat manoeuvreren in kidnap-complot waarvan huisgenote als mee ontvoerde baby-sitter ook slachtoffer dreigt te worden. Chaotisch scenario en al te heterogene rolbezetting resulteren in een primitieve B-film waarop Clément geen enkele greep lijkt te hebben, al doet hij bij vlagen zijn reputatie als kinderregisseur wel eer aan. Kranig spel van Schneider - ondanks alom gepubliceerde problemen met Italiaanse justitie tijdens opnamen - is het enige lichtpuntje.

Reigen

1973 | Komedie, Erotiek

Oostenrijk​/​​Frankrijk 1973. Komedie van Otto Schenck. Met o.a. Gertraud Jesserer, Hans Brenner, Sydne Rome, Helmut Berger en Senta Berger.

Deze vierde verfilming van het ooit geruchtmakende toneelstuk van Arthur Schnitzler over voortdurende paarwisseling in het Wenen van 1900, bestaat uit tien episodes tot de cirkel wordt gesloten via dezelfde prostituée waarmee het ook begon. De neergaande lijn sinds Ophuls' meesterwerk LA RONDE bereikt een dieptepunt in deze nieuwste versie. De acteurs zijn goed of/en aantrekkelijk, maar de regie van een theaterman is lomp en het scenario geeft een overmatige aandacht aan de copulaties, en verwaarloost de ironie en de melancholie van het voor- en naspel. De eentonigheid wordt nog geaccentueerd door misplaatste en nadrukkelijke muziek van Lai.

What a Flash!

1972 | Drama, Experimenteel

Frankrijk 1972. Drama van Jean-Michel Barjol. Met o.a. Kavi Alexandre, Maria Schneider, Jérôme Bavoulène, Georges Bécot en Jean-Yves Bouvier.

De opzet is prikkelend. De maker van deze film vroeg zo'n honderd mensen te improviseren op het volgende thema: je zit in een ruimteschip op de vlucht voor de despoten der aarde en je hebt nog een paar dagen te leven. Hoe vul je die in? De antwoorden lopen uiteen van clichématig (een orgie beginnen) tot fascinerend en ontroerend. Jean-Michel Barjol, die enkele documentaires maakte, leverde met What a Flash! op z'n best een interessant, typisch jaren zeventig vormexperiment af.

Last Tango in Paris

1972 | Drama, Erotiek, Romantiek

Frankrijk​/​​Italië 1972. Drama van Bernardo Bertolucci. Met o.a. Marlon Brando, Maria Schneider, Jean-Pierre Léaud, Massimo Girotti en Catherine Allégret.

Een Amerikaan van middelbare leeftijd (Brando) uit, na de zelfmoord van zijn vrouw, in Parijs zijn frustraties en woede in liefdeloze seks met Jeanne (Schneider). De film werd een filmhuishit, maar is ook een ijkpunt geworden voor serieuze films met expliciete seks erin. Oscarnominaties voor Brando en Bertolucci, het camerawerk van Vittorio Stararo (Apocalypse Now) is inventief en mooi, maar de film is inmiddels zeer controversieel, vanwege een seksscène - die niet in het script stond, maar werd bedacht door Brando en Bertolucci - waaraan de destijds negentienjarige Schneider trauma’s overhield.

Helle

1972 | Drama, Erotiek

Frankrijk 1972. Drama van Roger Vadim. Met o.a. Gwen Welles, Maria Mauban, Didier Haudepin, Bruno Pradal en Robert Hossein.

Een tiener komt thuis op het platteland, waar zijn moeder een jongere minnaar heeft, en waar een oudere broer - teruggekeerd van de oorlog in Indo-China - in depressieve stemming zelfmoord pleegt. Een doofstom meisje uit de omgeving is een machteloze prooi voor de boeren, maar zal tenslotte samen met de jongen vertrekken. Vadim verfilmde een nog ongepubliceerde jeugdroman met een combinatie van nostalgie, prille romantiek versus verloederde seks en vage politieke referenties, maar het blijft een ratjetoe. Meer kitscherig dan poëtisch en nogal naïef, ondanks de gewaagde taferelen. Welles is expressief in zijn zwijgende titelrol.

Cari genitori

1972 | Drama

Italië 1972. Drama van Enrico Maria Salerno. Met o.a. Florinda Bolkan, Catherine Spaak en Maria Schneider.

Een moeder zoekt in Londen haar weggelopen dochter, en na een lange speurtocht vindt ze haar in een klein theater waar ze haar moeder opbiecht dat ze net een abortus heeft ondergaan. Dit is nog maar een van de schokken die haar moeder te verwerken krijgt: langzaam dringt het tot haar door hoe bitter het leven van haar dochter is geweest. Een reeds vaak verfilmd thema, met vakmanschap gespeeld, maar technisch niet veel bijzonders.

La Vieille fille

1971 | Komedie

Frankrijk 1971. Komedie van Jean-Pierre Blanc. Met o.a. Annie Girardot, Philippe Noiret, Marthe Keller, Michael Lonsdale en Edith Scob.

Een ongehuwde vrouw van 35 brengt alleen haar vakantie in een badplaats door, waar een vrijgezel van middelbare leeftijd op doorreis naar Spanje ook blijft steken. Hun eerste afweer en de geleidelijke toenadering worden gekruid met cynische dialogen en debuterende regisseur geeft ook ruime ironische aandacht aan andere vakantiegangers. Observatievermogen en scherp acteren geven het simpel gegeven een oorspronkelijke stijl.