Jafar Panahi: regie, cast, scenario, productie, camera, montage en schrijver.
Er zijn 11 films gevonden.

No Bears

2022 | Drama

Iran 2022. Drama van Jafar Panahi. Met o.a. Jafar Panahi, Vahid Mobasheri, Mina Kavani, Bakhtiyar Panjeei en Narges Delaram.

Intelligente, maar complexe metafilm van de Iraanse filmmaker Panahi, die zichzelf speelt terwijl hij – te gast in klein grensplaatsje vlakbij Turkije – op afstand een film regisseert. Die film wordt opgenomen in Turkije, omdat de Panahi in de film – net als de echte Panahi – van de Iraanse autoriteiten niet in eigen land mag filmen. In No Bears wisselen twee gedoemde liefdesverhalen elkaar af. Eentje in de film die Panahi opneemt, en eentje in het dorpje waar hij verblijft. De grote gevolgen voor de hoofdrolspelers in beide verhalen dwingen Panahi na te denken over de ethische consequenties van zijn werk als dissident-filmmaker.

Hit the Road

2021 | Drama

Iran 2021. Drama van Panah Panahi. Met o.a. Pantea Panahiha, Hasan Majuni, Rayan Sarlak en Amin Simiar.

Heerlijke roadmovie uit Iran die lijkt op alle andere roadmovies uit de filmgeschiedenis – avonturen in en rond een auto, op weg van A naar B –, maar toch nieuw aanvoelt en volstrekt uniek is. Regisseur Panah Panahi (zoon van de gelauwerde filmmaker Jafar Panahi) vermengt namelijk allerlei stemmingen en filmstijlen met elkaar, terwijl hij er bijna achteloos toch een grappig en aangrijpend geheel van weet te maken. We volgen een vader, moeder en hun twee zoons (de een jongvolwassen, de ander nog geen tien jaar oud en zeer luidruchtig), die op weg zijn naar mysterieuze afspraak, ergens diep in de bergen bij de Turkse grens.

3 Faces

2018 | Drama

Iran 2018. Drama van Jafar Panahi. Met o.a. Behnaz Jafari, Jafar Panahi, Marziyeh Rezaei, Maedeh Erteghaei en Narges Delaram.

Sinds 2010 mag de Iraanse regisseur Panahi van zijn overheid geen films meer maken, maar daar trekt hij zich gelukkig weinig van aan. Na Taxi Teheran (2015, Gouden Beer in Berlijn) speelt hij in deze gemoedelijke roadmovie wederom een variant op zichzelf, net als actrice Jafari. De twee trekken samen op onderzoek uit nadat ze een alarmerend bericht ontvangen van een jonge actrice uit een afgelegen dorp. Nogal traag, maar met veel warmte en onderkoelde humor, becommentarieert Panahi de positie van vrouwen en kunstenaars in Iran. Prijs voor het beste scenario in Cannes.

Taxi Teheran

2015 | Drama

Iran 2015. Drama van Jafar Panahi.

De derde clandestiene film van Iraanse regisseur Panahi, bekroond met de Gouden Beer in Berlijn, lijkt aanvankelijk een documentaire, maar de maker houdt het stuur van begin tot eind stevig in handen. De filmlange taxirit staat symbool voor de staat van het land en de onvrijheid van de maker, die al rijdend en filmend de hem voorgeschreven grenzen uitdaagt en oprekt. Met de in- en uitstappende passagiers behandelt hij - met de nodige humor - aan de hand van alledaagse akkefietjes grotere thema's als moraal en censuur. Met een cast die uit veiligheidsoverwegingen niet bij name kan worden genoemd.

Offside

2006 | Drama

Iran 2006. Drama van Jafar Panahi. Met o.a. Sima Mobarak-Shahi, Shayesteh Irani, Ayda Sadeqi en Golnaz Farmani.

Op ware gebeurtenissen gebaseerde, lichtvoetige én kritische film over een Iraans meisje dat de beslissende kwalificatiewedstrijd tussen Iran en Bahrein probeert te bezoeken. Dat is verboden; in Iran mogen vrouwen geen sportwedstrijden bijwonen. Bij de ingang van het stadion wordt ze gepakt. Tijdens de voetbalwedstrijd wordt ze vastgehouden en moet ze het doen met het commentaar van een soldaat die de spelers niet uit elkaar kan houden. In het anderhalf uur durende, in documentaire stijl gefilmde Offside laten de meisjes zich niet buitenspel zetten. Mag, net als andere films van Panahi, in Iran niet vertoond worden. Won in Berlijn de grote juryprijs.

Crimson Gold

2003 | Drama

Iran 2003. Drama van Jafar Panahi. Met o.a. Hossain Emadeddin, Kamyar Sheisi, Azita Rayeji en Shahram Vaziri.

Fraaie, ontroerende film, gebaseerd op een klein krantenberichtje over een dief die door het beveiligingssysteem was opgesloten in een juwelierszaak. De man vermoordde de manager en schoot vervolgens zichzelf dood. Regisseur Panahi (The Circle) vroeg collega-regisseur Abbas Kiarostami een scenario te schrijven rond de vraag wat iemand tot zo'n extreme daad kon brengen. In trage, lang aangehouden scènes schetst Panahi het leven van de man. Langzaam maar zeker wordt duidelijk welke gebeurtenissen hebben geleid tot zijn tragische einde. Crimson Gold is opnieuw een bevestiging van Panahi's enorme talent.

The Circle

2000 | Drama

Iran​/​​Italië​/​​Zwitserland 2000. Drama van Jafar Panahi. Met o.a. Maryiam Palvin Almani, Nargess Mamizadeh, Fereshteh Sadr Orfani, Monir Arab en Mojgan Faramarzi.

In de verhaalstructuur van Dayereh wordt tikkertje gespeeld. Vrouwelijke personages die elkaar soms kennen, komen elkaar tegen en geven de estafettestok van de hoofdrol over. Het begint met de geboorte van een kind, dat ongewenst is omdat het een meisje is. Het eindigt met een prostituee die opgepakt wordt. Pas in de laatste sequentie zien we alle vrouwelijke hoofdrollen op één plek. Gaandeweg de film blijkt steeds navranter dat de Iraanse maatschappij van hoog tot laag door mannen wordt beheerst. Het beste bewijs dat de geëmancipeerde regisseur Panahi waarheidsgetrouw filmde, is het feit dat de Iraanse autoriteiten de vertoning van Dayereh verboden; althans totdat Panahi de Gouden Leeuw van Venetië binnensleepte.

Mosafere-jonub

1997 |

Iran 1997. Parviz Shahbazi. Met o.a. Ghamar Nassiri Jozani en Reza Moghadam.

In de verhaalstructuur van Dayereh wordt tikkertje gespeeld. Vrouwelijke personages die elkaar soms kennen, komen elkaar tegen en geven de estafettestok van de hoofdrol over. Het begint met de geboorte van een kind, dat ongewenst is omdat het een meisje is. Het eindigt met een prostituee die opgepakt wordt. Pas in de laatste sequentie zien we alle vrouwelijke hoofdrollen op één plek. Gaandeweg de film blijkt steeds navranter dat de Iraanse maatschappij van hoog tot laag door mannen wordt beheerst. Het beste bewijs dat de geëmancipeerde regisseur Panahi waarheidsgetrouw filmde, is het feit dat de Iraanse autoriteiten de vertoning van Dayereh verboden; althans totdat Panahi de Gouden Leeuw van Venetië binnensleepte.

Ayneh

1997 | Familiefilm, Drama

Iran 1997. Familiefilm van Jafar Panahi. Met o.a. Mina Mohammed Khani, Kadem Mojdehi, L. Chirzad, R. Madzeni en T. Samadpour.

Regisseur Panahi, die debuteerde met het gelauwerde Badkonak-e sefid / De witte ballon, vertelt in zijn tweede film opnieuw een avontuur van een klein meisje, verbluffend gespeeld door het zusje van de hoofdrolspeelster in de eerste film. Mina staat na schooltijd op haar moeder te wachten. Wanneer het haar te lang duurt gaat ze zelf op pad. Achterop een brommer, in de bus en per taxi probeert ze naar huis te komen, maar dat valt niet mee in een grote drukke stad als Teheran. Lijkt het eerste deel van de film al zo realistisch dat je het idee hebt naar een documentaire te kijken, de grens tussen fictie en documentaire vervaagt gaandeweg nog meer wanneer de kleine actrice gefrustreerd uit haar rol stapt. Panahi voegt op de geluidsband een extra dimensie toe aan het realisme: het drama speelt zich precies af gedurende een voetbalwedstrijd (tussen Iran en Zuid-Korea) die overal op radio's te horen is. Panahi's spel met illusie en werkelijkheid doet denken aan het werk van landgenoot Abbas Kiarostami (Waar staat het huis van mijn vriend?). (VM/VPRO Gids)

Ardekoul

1997 |

Iran 1997. Jafar Panahi.

Regisseur Panahi, die debuteerde met het gelauwerde Badkonak-e sefid / De witte ballon, vertelt in zijn tweede film opnieuw een avontuur van een klein meisje, verbluffend gespeeld door het zusje van de hoofdrolspeelster in de eerste film. Mina staat na schooltijd op haar moeder te wachten. Wanneer het haar te lang duurt gaat ze zelf op pad. Achterop een brommer, in de bus en per taxi probeert ze naar huis te komen, maar dat valt niet mee in een grote drukke stad als Teheran. Lijkt het eerste deel van de film al zo realistisch dat je het idee hebt naar een documentaire te kijken, de grens tussen fictie en documentaire vervaagt gaandeweg nog meer wanneer de kleine actrice gefrustreerd uit haar rol stapt. Panahi voegt op de geluidsband een extra dimensie toe aan het realisme: het drama speelt zich precies af gedurende een voetbalwedstrijd (tussen Iran en Zuid-Korea) die overal op radio's te horen is. Panahi's spel met illusie en werkelijkheid doet denken aan het werk van landgenoot Abbas Kiarostami (Waar staat het huis van mijn vriend?). (VM/VPRO Gids)

The White Balloon

1995 | Drama, Familiefilm, Komedie

Iran 1995. Drama van Jafar Panahi. Met o.a. Mohsen Kalifi, Aïda Mohammadkhani, Anna Bourkowska en Fereshteh Sadr Orfani.

Debuutfilm van de Iraanse regisseur Jafar Panahi, leerling van veteraan Kiarostami, is een mooie zij het nogal zoetige vertelling over de 7-jarige Razieh die na veel zeuren van moeder een bankbiljet krijgt om een goudvis te kopen. Het aardige van de film is dat Panahi ingenieus speelt met verteltijd en real-time. De film duurt anderhalf uur en dat is precies de tijd die nog rest voor de aanvang van het Nieuwe Jaar, de tijd ook die kleine Razieh nodig lijkt te hebben voor de aanschaf van haar goudvis (een nieuwjaarssymbool). Moet lukken, lijkt het zo, als ze haar geld tenminste niet kwijt raakt. Panahi´s stijl doet soms denken aan het Italiaanse neo-realisme. 'Ik heb veel van die films bekeken, en ben er zeker door beïnvloed, maar ik heb daarnaast geprobeerd om met elementen te werken die goed passen bij de Iraanse cultuur.´