Ludwig von Beethoven: muziek.
Er zijn 14 films gevonden.

Vater wider Willen

1995 | Familiefilm, Komedie, Muziek

Duitsland 1995. Familiefilm van Peter F. Bringmann. Met o.a. Christian Quadflieg, Suzanne von Borsody, Ulrike Panse, Silvie Gerold en Anna Schmidt.

Max Oldendorf (Quadflieg) is dirigent in M[KA3]unchen. Zijn vrouw Ingrid (Von Borsody) is onderzoekster aan de universiteit. Ze zijn gescheiden en hebben drie dochters: Gitti (Schmidt) is dertien, Marlene (Gerold) is zestien en Beatrice (Panse) is negentien en eerstejaars medicijnen. De meiden wonen bij moeder, hetgeen vader prima uitkomt om zijn aandacht te verdelen over een knappe, getalenteerde fluitiste Tanja Behrend (Brennicke) en buitenissige journaliste Eva Nori (Campbell). Ingrid krijgt de kans om een jaar naar het Andesgebergte in Zuid-Amerika te gaan voor onderzoek in Chili, omdat een collega ziek is geworden. Voor de kinderen wil ze het eigenlijk niet doen, maar Bea voorkomt nog net dat moeder afzegt. De drie meiden gaan naar hun vader, die volkomen onvoorbereid is op hun komst. De huishoudster zegt op, maar dat wordt gelukkig opgevangen door zijn schoonmoeder. Hoewel dirigent Oldendorf moet leren om de toon te zetten in zijn eigen kamerorkestje, dat op den duur zo goed is, dat de dochters niet meer weg willen tot grote teleurstelling van hun vroegtijdig teruggekeerde moeder. Dit leidt dan weer tot een toenadering met vader. Ouderwetse familiekomedie met muziekstukken die er goed bij gekozen zijn, van W.A. Mozart, Joseph Hayden, Joahnnes Brahms, Maurice Ravel, Fredéric Chopin, Ludwig van Beethoven, Franz Schubert en Carl Orff. Tv-uitzending van deze lange film, die meestal in drie delen wordt vertoond, trok zoveel kijkers in de dagen tussen Kerst en Nieuwjaar 1995, dat besloten werd een dertien-delige serie te maken, die in 1998 van start ging met een indrukwekkende lijst van nog veel meer interessante klassieke componisten w.o. Evard Grieg, Camille Saint-Saens, Richard Wagner, Georges Bizet, Carl Maria von Weber, Franz Liszt, G.F. Händel, Erik Satie, Felix Mendelssohn-Bartoldy, Giocchino Rossini, J.S. e.v.a. De rollen van Panse als Bea en Gerold als Marlene zijn in de tv-serie vervangen door Nina Bagusat en Rita Lengyel. Hoewel het verhaal van Herbert Lichtenfeld en Henriette Piper van dik-hout-zaagt-men-planken is, is de vermenging met de muziek, origineel en verheft het geheel. Spelprestaties en regie zijn heel behoorlijk.

La lectrice

1988 | Komedie

Frankrijk 1988. Komedie van Michel Deville. Met o.a. Miou-Miou, Patrick Chesnais, Pierre Dux, Simon Eine en Jean-Luc Bideau.

Een bewerking door Rosalinde en Michel Deville van de romans [KL]La lectrice[KLE] en [KL]Un fantasme de Bella B. et autres r[KA1]ecits[KLE] van Raymond Jean. Een beeldschone stijloefening met een verwarrend thema: lezen is geen spel en er bestaat geen onschuldige lectuur. Een moralistisch werk dat irritant had kunnen zijn maar erg boeiend is. Hoewel er in de film veel gelezen wordt (Marx, Lenin, Duras, Maupassant en Sade), draait alles om de blikken, gebaren en stemintonaties. Een bijzonder subtiele film met opmerkelijke acteerprestaties en dromerig camerawerk, in blauw- en grijstinten, van Dominique Le Rigoleur.

Prénom Carmen

1983 | Misdaad, Drama, Muziek, Romantiek

Frankrijk 1983. Misdaad van Jean-Luc Godard. Met o.a. Maruschka Detmers, Jacques Bonaffe, Myriem Roussel, Christophe Odent en Jean-Luc Godard.

Een jonge politieman wordt door een terroriste verleid tot medeplichtigheid aan kidnapping. De misdaad wordt gemaskeerd door zogenaamde filmopnamen onder leiding van de gestoorde oom van het meisje (regisseur Jean-Luc Godard zelf). Deze voor Godard ongewoon toegankelijke film, in Venetië bekroond met de Gouden Leeuw, heeft treffende en soms verrassende momenten, naast banale humor, al voegt het niets nieuws toe aan het verwante maar vitalere Bande à part van twintig jaar tevoren. De experimenten met het geluid komen neer op een opzettelijk primitieve mixage en leiden vooral tot onverstaanbaarheid van de dialoog (waar men overigens weinig aan lijkt te missen). Debuut van de Nederlandse actrice Maruschka Detmers, die stante pede Isabelle Adjani verving. Het zou uiteindelijk nog tot 2015 duren voordat ze in een Nederlandse film te zien zou zijn, in Ventoux.

Passion

1982 | Drama, Muziek, Experimenteel

Frankrijk​/​​Zwitserland 1982. Drama van Jean-Luc Godard. Met o.a. Isabelle Huppert, Hanna Schygulla, Michel Piccoli, Jerzy Radziwilowicz en Jean-François Stévenin.

Een regisseur probeert beroemde schilderijen voor de camera te reconstrueren, maar zijn onvrede over de belichting leidt tot conflicten met de producent en de figuranten. Parallel daaraan loopt een staking in een nabije fabriek. De stakingsleidster wil bij de film en de regisseur wil de vriendin van de fabrieksdirecteur voor de camera hebben. De omstreden film van Godard is geprezen als reflectie over artistieke onmacht, maar ook aangevallen als demonstratie van die onmacht. Het chaotische scenario van regisseur Godard en Jean-Claude Carri[KA2]ere (die niet op de aftiteling staat vermeld) en de onverstaanbare dialogen bieden geen enkele houvast, zodat de werking uitsluitend moet komen van het beeld en de klassieke muziekfragmenten. Het camerawerk is van Raoul Coutard, die hiervoor de prijs der techniek ontving op het filmfestival van Cannes. Eastmancolor, Mono.

Le Voyage en douce

1979 | Komedie, Erotiek

Frankrijk 1979. Komedie van Michel Deville. Met o.a. Dominique Sanda, Geraldine Chaplin, Jacques Zabor, Jean Crubelier en Valérie Masterson.

Na een echtelijke ruzie zoekt een vrouw onderdak bij een oude vriendin die op het punt staat om naar de Provence te vertrekken. Tijdens dat uitstapje wisselen de vrouwen erotische ervaringen en herinneringen uit en hebben een aantal ontmoetingen, waardoor ze bij terugkeer elk anders tegenover de huwelijkssituatie staan. Deville heeft zes vrouwelijke en acht mannelijke schrijvers om erotische anekdotes gevraagd en die uiterst behendig tot een scenario uitgebouwd. De film blijft niettemin al te literair, met over-esthetische beelden die aan kwasi-artistiek gegluur van David Hamilton doen denken. Het temperamentvol acteren van Sanda is een verrassing, Chaplin compenseert gebrek aan diepte van haar rol soms met overdreven spel. De actrices zijn aangenaam om naar te kijken, maar film blijft aan de buitenkant.

Le Camion

1977 | Experimenteel

Frankrijk 1977. Experimenteel van Marguerite Duras. Met o.a. Marguerite Duras en Gérard Depardieu.

Regisseuse Duras en acteur Depardieu zitten samen aan een tafel, terwijl zij het scenario voorleest over een vrouw die een lift krijgt van een vrachtwagenchauffeur. Hij luistert, of stelt vragen, zij antwoordt. Afgewisseld door beelden van een vrachtwagen, waarvan de inzittenden onzichtbaar blijven en die door een avondlandschap rijdt. Dit opmerkelijke experiment waarin het beeld `vernietigd wordt` en vervangen door de tekst, krijgt een suggestieve en bijna hallucinerende werking door de taalschoonheid (en Duras' dictie) en de simpelheid van de fotografie.

Au rendez-vous de la mort joyeuse

1973 | Mysterie, Fantasy

Frankrijk 1973. Mysterie van Juan Luis Buñuel. Met o.a. Françoise Fabian, Jean-Marc Bory, Yasmine Dahm, Jean-Pierre Darras en Claude Dauphin.

Een gezin krijgt het gevoel dat hun zojuist betrokken villa een spookhuis moet zijn. Dit is voor een bevriende tv-regisseur aanleiding om een reportage te komen maken waarbij zich ook onverklaarbare incidenten voordoen, tot ironisch genoegen van de fantasierijke dochter in de puberteit die medeplichtig is aan de dingen die in huis gebeuren. De zoon van de beroemde vader Luis Buñuel combineert in zijn debuutfilm mysterieuze en fantastische elementen met alledaagse ironie en weet daarmee per scène te boeien, al is de optelsom weinig bevredigend en nauwelijks overtuigend.

Wildwechsel

1972 | Drama

Duitsland 1972. Drama van Rainer Werner Fassbinder. Met o.a. Ruth Drexel, Jörg von Liebenfels, Eva Mattes, Harry Baer en Hanna Schygulla.

Een bewerking van het bekende toneelstuk van Franz Xaver Kroetz (die Fassbinders film een schandaal noemde) over een veertienjarig meisje en een jonge arbeider. Het meisje vraagt de jongen haar vader te vermoorden uit angst voor zijn reactie op haar verhouding met de jongen. Aangrijpend en met precies de juiste melodramatische toon.

La maison des bois

1971 | Oorlogsfilm, Komedie

Frankrijk 1971. Oorlogsfilm van Maurice Pialat. Met o.a. Pierre Doris, Jacqueline Dufranne, Agathe Nathanson, Henri Puff en Hervé Levy.

Uitgebreide kroniek waarvoor de regisseur ook het oorspronkelijke scenario geschreven heeft. Laten we grosso modo stellen dat het verhaal over een familie gaat die van 1917 tot 1918 in Villeneuve woont en dat het zich vooral afspeelt rond het huis van de jachtopziener van het kasteel en zijn familie, de bewoners van het kasteel en de Duitse bezetters van de nabijgelegen luchtmachtbasis, met alle tragische (het verongelukken van de markies, de dode Duitse piloot), tragikomische (wanneer een man van de voorraden van de Duitsers steelt, schieten ze hem in zijn achterwerk, waardoor hij plotseling een held wordt) of komische (de klas, het drinken van de wijn van de pastoor) gevolgen van dien. We vinden in deze film al Pialats dierbare onderwerpen terug, wanneer hij op zeer realistische wijze dit kleine wereldje beschrijft. Prima acteerwerk.

The Magnificent Rebel

1962 | Muziek, Familiefilm

Verenigde Staten 1962. Muziek van George Tressler en Georg Tressler. Met o.a. Karlheinz Böhm, Ernst Nadhering, Ivan Desny, Gabriele Porks en Giulia Rubini.

In 1792 neemt Ludwig van Beethoven (Böhm) zijn intrek in Wenen, de muziekstad bij uitstek, in de hoop dat hij eindelijk zijn kans zal krijgen. Hij valt op door zijn koppigheid, die ook niet onopgemerkt blijft door een prins. Met zijn vijfde symfonie wordt hij de nieuwe, grote sensatie van de muziekwereld, de man 'die ons het verlies van Mozart doet aanvaarden', dixit de prins. Brave biografie van een van de grote genieën uit de muziekgeschiedenis, maar dan aangepast aan de Disney-normen, al komt de romantiek even om het hoekje kijken in de vorm van Porks, dochter van een graaf, die echter geen verkering mag met 'die schooier'. De film behandelt de periode van Beethovens doorbraak tot de première van de negende symfonie en besteedt veel aandacht aan zijn geleidelijke doof worden. Gepassioneerd spel van Böhm. Het scenario werd geschreven door Joanne Court. Cameraman Goran Strindberg haalde alles uit de Weense locaties. De muziek van Beethoven werd bewerkt door Heinz Schreiter, en de muzikale supervisie was in handen van Frederick Stark.

Franz Schubert: Ein unvollendetes Leben

1953 | Biografie, Muziek

Oostenrijk 1953. Biografie van Walter Kolm-Veltée. Met o.a. Heinrich Schweiger, Aglaja Schmid Louis, Soldan Hans, Thimig Carl en Bosse.

Dit is een redelijke biografische film over de grote Oostenrijkse componist Franz Schubert (Schweiger) die van 1797 tot 1828 leefde. Tijdens zijn leven vond hij geen erkenning en boekte pas vlak voor zijn dood - hij was toen 31 - een succesje met een uitvoering van een van zijn composities. Hij stierf een jaar na Ludwig van Beethoven, die hij bewonderde. Zijn hele leven was [KA1]e[KA1]en grote kwelling: ziekte, armoede en ook pech in de liefde; Theres (Schmid), die ook van hem hield, werd uitdrukkelijk verboden met deze armoedzaaier te trouwen, want der Franzl had immers niets te bieden... De film werd gedraaid in Wenen dat na WO II nog een lange tijd bezet was door de Sovjets en dat onder geallieerd bestuur stond. Nadat de film in eigen land uitgekomen was, ging hij het jaar erop in `Duitsland` - de DDR - in premi[KA2]ere en haalde pas in 1959 de bioscopen in de Bondsrepubliek, waar de tv voor dergelijke films al een geduchte concurrent geworden was. Voor muziekliefhebbers de moeite waard, al rammelt er technisch (beeld en geluid) het nodige aan, zeker voor de kijker, die dit een halve eeuw na dato ziet. Scenario van de regisseur en Carl Merz. Camerawerk van Hanns König en Karl Kirchner.

Mélo

1932 | Drama

Frankrijk 1932. Drama van Paul Czinner. Met o.a. Gaby Morlay, Maria Fromet, Blanche Denège, Pierre Blanchar en Victor Francen.

Voor haar ontrouw met de beste vriend van haar man, die invalide is, ziet een jonge vrouw (Morlay) geen andere uitweg, dan zelfmoord. Scenario van regisseur Czinner, Carl Mayer en Henry Bernstein, naar diens toneelstuk. Bernstein deed naderhand produktiemaatschappij Path[KA1]e-Natan een proces aan wegens verminkingen op de snijtafel van zijn oorspronkelijke schepping. Zijn beroep op het droit-personnel werd door de rechtbank afgewezen. Derhalve staat de juiste lengte van de rolprent niet vast, maar in het algemeen neemt men aan dat 95m juist is. Czinner draaide in dat jaar de Duitse versie, getiteld DER TR[KA3]AUMENDE MUND met zijn vrouw Elisabeth Bergner in de hoofdrol, die ook die rol vervulde in de Engelse versie, DREAMING LIPS (1935). De decors zijn van Zander en de camera werd bemand door Jules Krüger en René Ribault. In 1952 opnieuw gefilmd door Josef von Baky, waarvoor Czinner het scenario schreef en 1986 nog eens gedaan door Alain Resnais.

Les Fiançailles de Line

1932 | Romantiek

Zwitserland 1932. Romantiek van Jean Brocher. Met o.a. Marceline Gérard, Luc Mestre, André Mourier, Berthe Berth en Deligny.

Een goed doordacht melodrama van een ongelooflijk scenario dat bedoeld is voor de federatie van protestante kerken in Gen[KA2]eve. Een briljante arts hoort de roep van God en gaat zich wijden aan de verloren dorpelingen, terwijl zijn verloofde hem in de steek laat om met een architect te trouwen die een grote toekomst te wachten staat. Zij hoort echter ook een heilige roep en voegt zich bij de arts!!! `Een zondagsschoolverhaal met een vleugje po[KA3]ezie`, volgens Herv[KA1]e Dumont in [KL]Histoire du cin[KA1]ema suisse[KLE], (Cinématique Suisse, Lausanne, 1987). Wat de film van het belachelijke redt is het camerawerk van de regisseur en de mooie decors die hij ook helemaal zelf heeft gemaakt.

Der träumende Mund

1932 | Drama

Frankrijk​/​​Duitsland 1932. Drama van Paul Czinner. Met o.a. Elisabeth Bergner, Rudolf Forster, Anton Edthofer, Margarete Hruby en Jaro Fürth.

Engelse versie van MÉLO, over Bergner die zowel van haar gehandicapte man als van zijn, oudere beste vriend houdt. Bergner was getrouwd met regisseur Czinner. Scenario van Carl Mayer en regisseur Czinner, die ook aan de oorspronkelijke versie meeschreven. Camerawerk van Jules Krüger. In 1952 opnieuw gefilmd door Josef von Baky, waarvoor Czinner het scenario schreef en 1986 nog eens gedaan door Alain Resnais.