Sara Melson

The Big Brass Ring

Verenigde Staten 1999. Thriller van George Hickenlooper. Met o.a. William Hurt, Nigel Hawthorne, Miranda Richardson, Ewan Stewart en Gregg Henry.

Roseanne: An Unauthorized Biography

Verenigde Staten 1994. Biografie van Paul Schneider. Met o.a. Denny Dillon, David Graf, John Walcutt, Judith Scarpone en Joycelyn O'Brien.

Tv-film over het leven van tv-comedienne Roseanne Barr Pentland Arnold, overtuigend gespeeld door Dillon. Aan de orde komen haar moeilijke jeugd in Salt Lake City, waar ze seksueel moet zijn misbruikt, haar stormachtige huwelijken en haar verbeten strijd om succes. De film heeft een aantal komische hoogtepunten, plus een karakteristieke worstelpartij tussen echtgenoot Tom Arnold (Graf) en Roseanne. Regisseur Schneider lijkt zich nogal te hebben gehaast om deze Fox-film uit te brengen v[KA1]o[KA1]or de NBC-versie (ROSEANNE AND TOM: BEHIND THE SCENES). Niettemin heeft hij een sympathiek, maar bij tijden weinig flatterend, portret van Roseanne neergezet. Karen Harris' scenario is fascinerend en pijnlijk tegelijk. Het camerawerk van Yuri Neyman is standaard en de cast levert wisselende prestaties. De muziek van Scott Harper is af en toe erg opdringerig.

Dr. Giggles

Verenigde Staten 1992. Horror van Manny Coto. Met o.a. Larry Drake, Holly Marie Combs, Glenn Quinn, Keith Diamond en Richard Bradford.

Drake is de psychopatische zoon van een dokter die in het verleden door een woedende menigte bijna gelyncht werd, omdat hij een sadist was. In de kliniek waar hij verpleegd wordt, kent niemand zijn identiteit en noemt men hem Dr. Giggles vanwege zijn maniakale lachje. Hij ontsnapt en keert hij terug naar zijn geboortedorp om de dood van zijn vader op bloedige wijze te wreken. Een absurd scenario van Coto en Graeme Whifler, dat vol knipoogjes zou moeten zitten, maar die zijn niet te zien. Gevolg: een bloederige prent vol gewelddadige slachtpartijen, koel en grauw gefilmd door Robert Draper. Drake zelf is macaber genoeg, maar zoekt duidelijk een motivatie voor zijn personage. Het beste aan de film is de knappe score van Brian May. Hoe de Prix Spécial du Jury in Avoriaz verkregen werd, is een volslagen raadsel.