Anders Ek: cast.
Er zijn 5 films gevonden.

Hallo baby

1976 | Komedie, Experimenteel

Zweden 1976. Komedie van Johan Bergenstrȧhle. Met o.a. Marie-Louise de Geer, Toivo Pawlo, Siv Ericks, Anders Ek en Keve Hjelm.

Een joods meisje heeft een vrije en artistieke opvoeding gekregen en zich ontwikkeld tot een spontane en onbevangen volwassene, die in het kunstwereldje van de jaren '60 door de loze façades heenkijkt maar nooit haar animo verliest. De actrice en naïef-schilderes De Geer schreef haar autobiografische scenario in de tableau-achtige stijl van haar schilderijen, die - althans in de film - even weinig reden tot enthousiasme geven als haar dramaturgische talenten. De begaafde regisseur-echtgenoot van de heldin heeft zich kritiekloos dienstbaar gemaakt aan haar egotrip, wat slechts enkele frappante scènes oplevert en voor de rest veel irritatie.

Viskningar och rop

1972 | Drama, Experimenteel

Zweden 1972. Drama van Ingmar Bergman. Met o.a. Harriet Andersson, Ingrid Thulin, Kari Sywan, Liv Ullmann en Erland Josephson.

Een vrouw die berustend op sterven ligt, wordt bezocht door haar twee zusters en hun echtgenoten. Hun egoïsme en huwelijksproblemen worden in confrontatie met de dood levensgroot, zodat de enige die echt aan stervensbegeleiding doet de moederlijke en religieuze huishoudster is. De samengebalde situatie geeft een compleet beeld van het vroegere leven van de drie zusters, hun genegenheid en rivaliteit. Het stelt het falende woordelijk contact tegenover lichamelijk troostend contact waarvoor alleen de huishoudster niet terugschrikt. Uitzonderlijke spelprestaties binnen de uitsluitend in het rood en wit gehouden decoratie in een van de beste van de latere Bergman-films. Scenario van regisseur Bergman. Camerawerk van Sven Nykvist.

Riten

1969 | Drama

Zweden 1969. Drama van Ingmar Bergman. Met o.a. Ingrid Thulin, Gunnar Björnstrand, Anders Ek, Erik Hell en Ingmar Bergman.

Een acteurstrio wordt bij de rechter ontboden wegens de veronderstelde obsceniteit van hun voorstelling. De discussies en verhoren leggen hun verbondenheid in haat en liefde en artistieke charlatannerie bloot alsmede levens- en doodsangst en het ongeloof in de rechtspraak van de oude rechter, die tijdens de opvoering van het gewraakte ritueel sterft aan een hartaanval. Bergmans reactie op critici en censors was oorspronkelijk gemaakt voor de Zweedse tv, zodat de film nog soberder en meer uit acteursclose-ups is opgebouwd dan zijn andere produkties. In de dialoog wordt in duidelijke en bedekte referenties de balans opgemaakt van zijn vroegere oeuvre; deze korte film zou topzwaar zijn geworden zonder de geïntensiveerde rollen van de vier acteurs. Scenario van regisseur Bergman en fotografie van Sven Nykvist.

Gycklarnas afton

1954 | Drama, Experimenteel

Zweden 1954. Drama van Ingmar Bergman. Met o.a. Ȧke Grönberg, Harriet Andersson, Hasse Ekman, Anders Ek en Gudrun Brost.

Een bejaarde circusdirecteur heeft een verhouding met een jonge koorddanseres. Tijdens het optreden in zijn oude woonplaats probeert hij vergeefs de relatie met zijn gezin te herstellen, terwijl de vriendin hem bedriegt met een ijdele toneelspeler die hem 's avonds in de piste beledigt. Na een mislukte zelfmoordpoging doodt hij de beer en vertrekt met het circus en met de door de acteur vernederde vriendin. Een opmerkelijk geacteerde en gefotografeerde Bergman-film met een zeker optimisme over de mens die het ondanks al zijn tekortkomingen met de medemens moet zien te stellen maar de film mist de metafysische pretenties die het latere werk van Bergman uit de jaren 1950-1960 zo loodzwaar maken. Ook bekend als THE NAKED NIGHT en SAWDUST AND TINSEL.

Flicka och hyacinter

1950 | Drama

Zweden 1950. Drama van Hasse Eckman. Met o.a. Eva Henning, Ulf Palme, Birgit Tengroth, Anders Ek en Keve Hjelm.

De zelfmoord van zijn jonge buurvrouw zet een schrijver aan tot onderzoek naar de motieven van haar daad. Uit gesprekken met haar ex-echtgenoot en haar vroegere minnaars vormt zich uiteindelijk het beeld van een gefrustreerde lesbienne die na een ontmoeting met haar ex-vriendin niet verder wilde leven. Een van de films die de Zweedse cinema destijds de reputatie van 'gewaagdheid' gaven, niet eens door de uitbeelding alswel door de keuze van het onderwerp. Dat is inmiddels achterhaald en hoewel de presentatie en het goede spel vrij zijn van sensationalisme is de strekking nogal moralistisch.