Julien Bukowski

Le pantalon

België​/​​Frankrijk 1997. Oorlogsfilm van Yves Boisset. Met o.a. Wadeck Stanczak, Philippe Volter, Bernard-Pierre Donnadieu, Jean-Paul Comart en Marie Verdi.

Mecanicas Celestes

Venezuela​/​​Portugal​/​​Frankrijk​/​​Spanje​/​​België 1995. Romantiek van Fina Torres. Met o.a. Ariadna Gil, Arielle Dombasle, Evelyne Didi, Frederic Longbois en Lluís Homar.

Venezuela. Op een stralende dag vlucht de knappe bruid Ana (Gil) tijdens de huwelijksceremonie de kerk uit. Ze gaat naar huis, pikt haar beauty-case en een poster van haar idool Maria Callas op en pakt het vliegtuig naar de Franse hoofdstad om haar wensdroom in vervulling te laten gaan: operazangeres worden.

Julie Lescaut : Crédit revolver

Zwitserland​/​​Frankrijk 1995. Misdaad van Josée Dayan. Met o.a. Véronique Genest, Mouss Diouf, Renaud Marx, Alexis Desseaux en Roger Dumas.

Julie Lescaut (Genest) wordt geconfronteerd met een vervelende zaak: sinds kort dringen mannen, die zich uitgeven voor politie-agenten, de woningen binnen van bejaarde mensen om hun spaarcentjes te stelen. Tot op heden ging dit nog niet gepaard met geweld, maar hoelang zal dat nog duren? Het debat over de onveiligheid in de stad komt weer ter sprake en de nieuwe assistent van de burgemeester ziet hier zijn kans mooi om voor een aparte lokale politiemacht te pleiten, die Lescaut en haar mensen de duivel kunnen aandoen. Interessant gegeven dat goed uitgewerkt werd en gemixt met enkele boeiende neventhema's. Het scenario van Eric Kristy tracht het verzwakte imago van de reeks wat op te vijzelen. Aan de camera stond Jean Monsigny. Formaat 16/9. Nicam Stereo.

Gaspard et Robinson

Frankrijk 1990. Avonturenfilm van Tony Gatlif. Met o.a. Gérard Darmon, Vincent Lindon, Suzanne Flon, Bénédicte Loyen en Charlotte Girault.

Twee onafscheidelijke vrienden, Gaspard (Darmon) en Robinson (Lindon), knappen een strandhuis op om er een caf[KA1]e van te maken. Ondanks een moeilijke jeugd heeft de een, Robinson, een zonnig karakter, en doet al het mogelijke om zijn vriend Gaspard, die depressief is na het vertrek van zijn vrouw, er moreel weer bovenop te helpen. Op een dag ontmoeten zij een verwaarloosd omaatje (Flon), nemen haar met zich mee naar huis en adopteren haar vervolgens. Een heel eenvoudig thema, voorzien van een aanpak waarin de rake typeringen, waardoor deze cineast (een trotse zigeuner!) zich kenmerkt, niet ontbreken. Hij weet zijn altijd min of meer marginale, maar boeiende en sympathieke (RUE DU DEPART) karakters op een warme en menselijke wijze neer te zetten. Het onbeduidende scenario (Gatlif en Marie- Th[KA1]er[KA2]ese Rudel) brengt enkele langdradige momenten met zich mee, maar het voortreffelijke spel van de drie hoofdpersonen (een film met weinig personages en met weinig geld gemaakt) compenseert dit zeker weer. Vooral Flon, als een net zo ongewone grootmoeder als LA VIEILLE DAME INDIGNE van René Allio, valt op. Dominique Chapuis deed de fotografie.

Radio Corbeau

Frankrijk 1989. Misdaad van Yves Boisset. Met o.a. Claude Brasseur, Pierre Arditi, Christine Boisson, Evelyne Bouix en Julien Bukowski.

Een clandestiene radiozender stelt onophoudelijk het schaamteloze gedrag uit het heden en verleden van dorpsbewoners aan de kaak. Aanvankelijk vindt men het wel leuk, maar als er te veel vuile was wordt buiten gehangen, waar iedereen bij betrokken is, laaien de hartstochten op en er breken gewelddadigheden uit. De politie moet tussen beiden komen. Gelukkig komt er een soort Kuifje op de proppen en ook Zorro arriveert. Nogmaals stelt de geëngageerde filmer Boisset de samenleving verantwoordelijk, maar in dit dieptepunt hebben we te maken met een nogal wild tekeer gaande camera die allerlei cliché's in beweging brengt. RADIO CORBEAU steekt ook magertjes af bij de beroemde film LE CORBEAU van H.G. Clouzot. Scenario van Alain Scoff en regisseur Boisset. Ook bekend als MAKING WAVES.

Bleu comme l'enfer

Frankrijk 1985. Thriller van Yves Boisset. Met o.a. Lambert Wilson, Tchéky Karyo, Myriam Roussel, Agnès Soral en Benoît Régent.

Gauwdief Wilson houdt zich in leven met het stelen van auto's en het overvallen van pompstations. Hij maakt kennis met Roussell, de vrouw van politieman Karyo, wier huwelijk op de klippen gelopen is. Samen proberen zij naar het Zuiden te ontkomen. Karyo, vervuld van blinde haat en aan de drank geraakt, zit hen op de hielen met de bedoeling ze om te leggen. De film is een bewerking van de thriller van Philippe Djian, die ook 37°2, LE MATIN schreef. Efficiënt en krachtig gefilmd met veel tempo. De regie is sober en precies. Het camerawerk van Dominique Brenguier is goed, maar de muziek is afschuwelijk. De rollen zijn sterk en boeiend. Evenals zijn collega's Granier- Deferre, Deray en De Broca is Yves Boisset een zeer veranderlijk cineast, een op de twee van zijn films zijn goed. Deze doet niet onder voor het Amerikaanse genre-werk. Het scenario werd geschreven door Jean Herman, Sandra Majerowicz en regisseur Boisset.