Doudja: cast.
Er zijn 2 films gevonden.

Automne: Octobre à Alger

1992 | Drama

Frankrijk​/​​Algerije 1992. Drama van Malik Lakhdar-Hamina. Met o.a. Malik Lakhdar-Hamina, Nina Koriz, Merwan Lakhdar-Hamina, Mustapha El-Anka en François Bourcier.

Deze meervoudige bekroonde film over een succesvolle popzanger in Algerije is door de werkelijkheid op bittere wijze ingehaald. Debuterend regisseur/scenarist/hoofdrolspeler Lakhdar- Hamina onderhoudt zijn talrijke bloedverwanten, w.o. een werkschuwe fundamentalistische broer, die liever bidt dan zijn handen vuilmaakt, met de inkomsten van zijn platen en concerten. Een gewaagde videoclip doet hem in ongenade vallen bij de autoriteiten. Zijn levensstijl, populariteit en zijn verlichte echtgenote die journaliste is, wekken afgunst en vooral ongenoegen bij de fundamentalisten. Hij weet toch voor elkaar te krijgen dat hij een concert mag organiseren. Als het zover is, breekt de broodoproer onder jonge Algerijnen in 1988 uit. De demonstrerende jeugd wordt bloedig uiteengeslagen door de politie en het popconcert wordt afgelast. De film, die geen partij kiest, laat over het corrupte en verziekte socialistische regime (de FLN) dat koste wat het kost aan de macht hangt en de religieuze fanatici, die iedereen die maar westers lijkt, intellectueel, progressief of democratisch is, vermoordt zonder voor een van beide partijen te kiezen. In 1994 werd een populaire rockzanger in Algerije koelbloedig vermoord.

Louss

1989 | Drama

Algerije 1989. Drama van Mohamed Rachid Benhedj. Met o.a. Boubakeur Belaroussi, Dalila Halilou, Athmane Ariout, Boumediene Sirat en Karima Hadjar.

Een oase met in de verre omtrek alleen maar woestijn. Het leven verloopt er in slow-motion, ondanks de aantrekkingskracht van de naburige stad. Moussa, die gehandicapt is, getuigt van een oprecht verlangen om te leven. Hij kent een ongelukkige en tegelijkertijd angstige liefde en verliest langzaamaan zijn levenskracht. Vandaar de symbolische titel van deze film (een roos die in de woestijn wordt geplant). De dialogen zijn laconiek, terwijl de tijd onverbiddelijk en bijna voelbaar voorbijgaat. Het is jammer van de dromerige beelden in het laatste deel, want die zijn nauwelijks overtuigend. Deze tekortkoming tast de authenticiteit van het werk echter niet aan; de innemende hoofdrolspeler is ook in werkelijkheid invalide. Op de achtergrond speelt het eeuwige thema van de plaats die de vrouw in de islamitische wereld inneemt. Ook bekend als ROSE DES SABLES.