Abdel Salam el-Naboulsi: cast.
Er zijn 2 films gevonden.

Enta Habibi

1957 | Komedie, Musical

Egypte 1957. Komedie van Youssef Chahine. Met o.a. Farid el-Atrache, Hind Rostom, Chadia, Abdel Salam el-Naboulsi en Serag Mounir.

Een neef en een nicht moeten met elkaar trouwen om elk de helft van het fortuin van een familielid te erven en natuurlijk worden ze op de hielen gezeten door hun respectieve families. Helaas hebben ze een hekel aan elkaar en houden ze van iemand anders. Nadat ze onder hun derde trouwpoging uitgekomen zijn (ze hebben allebei last van hun appendix!) worden ze via een heel reeks verwikkelingen uiteindelijk toch verliefd op elkaar. Als we hier aan toe zouden voegen dat het om een muzikale filmserie gaat die tot doel heeft de populaire Egyptische zanger el-Atrache in de schijnwerpers te zetten, zou daarmee alles gezegd zijn. Een gekunsteld scenario vol misverstanden. Grappige scène: terwijl ze doen alsof ze elkaar het hof maken lopen de 'verloofden' om een tafel heen en bestoken ze elkaar met gemene opmerkingen. De regisseur doet het heel aardig, maar gezien het grote aantal liederen zal de Europese kijker de film wel niet om door te komen vinden!

Wadaat Hobak

1956 | Drama, Romantiek

Egypte 1956. Drama van Youssef Chahine. Met o.a. Farid el-Atrache, Ahmed Ramzy, Chadia, Abdel Salam el-Naboulsi en Tewfik el-Dekn.

Het verhaal speelt zich af in het ziekenhuis van een Egyptisch legerkamp waar een officier na zijn operatie nog maar kort te leven heeft. Hij heeft echter een heel mooie stem en hij besluit (na verloop van tijd, want we slaan de ingewikkelde verwikkelingen over die het gevolg zijn van de moeizame contacten tussen de ter dood veroordeelde en zijn vrolijke kamergenoten die hem van gedachten proberen te doen veranderen) een recital te zingen tijdens het grote feest. (Intussen wordt hij verliefd op de vrouwelijke militaire arts van het legerkamp!) Hij zingt en heeft veel succes, maar hij komt niet terug voor een toegift want hij is dood. Van zo`n zwaar verhaal kun je alleen maar een traag melodrama maken. Bovendien zijn de (mooie) liederen gewoon op het verhaal geplakt en nogal flauwtjes in beeld gebracht. Er zit heel wat humor in de film maar die zal bij ons westerlingen niet aanslaan omdat ze vooral gebaseerd is op de contrasten tussen de personages en de `nokta` (Egyptische woordspelingen). De verbazingwekkende wendingen van de camera kunnen dit alledaagse werkje niet redden.