American Hot Wax
Alan Freed liet midden jaren vijftig jong Amerika over de radio kennismaken met zwarte rhythm & blues. Hij maakte dat de term rock & roll in zwang kwam en de ontdekking van de economische macht van platenkopende tieners veranderde de muziekbusiness ingrijpend. Om zijn muziekvoorkeuren te pluggen moest Freed het wel opnemen tegen de gevestigde orde, die muzikale toenadering tussen zwart en wit afkeurde en sprak van 'duivelse muziek' die de geesten van de jeugd corrumpeerde. In de muziekfilm American Hot Wax organiseert Freed (McIntire) tegen de stroom in een concert van o.m. Jerry Lee Lewis en Chuck Berry. In een interview liet regisseur Mutrux weten dat zijn film gaat 'over de muziek, het ritme, de lawaaischopperij en de opwinding'. Dat is ook het plezierigste aan American Hot Wax: Mutrux zet wel wat historische feiten op een rij, maar de essentie is duidelijk het gevoel dat deze revolutionaire muziek teweegbracht in stijve tijden. American Hot Wax brengt ons naar het centrum van de bron van de nieuwe muziek. Wat hij duidelijk maakt: rock 'n' roll is here to stay, niet omdat rechtse lieden fout bezig zijn, maar omdat het vuur van deze sound niet te doven valt.