Benny Poulsen: cast.
Er zijn 2 films gevonden.

Hundarna i Riga

1995 | Misdaad

Denemarken​/​​Zweden 1995. Misdaad van Per Berglund. Met o.a. Rolf Lassgȧrd, Björn Kjellman, Benny Poulsen, Charlotte Sieling en Pauls Butkevics.

Twee smokkelaars vinden op de Oostzee een reddingssloep met de lijken van twee jongemannen. Om niet ontdekt te worden slepen ze het bootje naar de wateren rondom de havenstad Ystad in Zuid- Zweden, waar Kurt Wallander (Lassg[KA9]ard) hoofd van de afdeling moordzaken is. Wallander is er snel achter dat het om twee mannen uit Letland gaat. Majoor Karlis Liepa (Poulsen) komt uit Riga aangereisd. Het valt Wallander op dat zijn collega weinig mededeelzaam is en angstvallig zijn aktentas bij zich houdt. Een indiscrete blik leert hem dat er zich een rood gekleurd dossier in bevindt; waarschijnlijk Liepa`s `levensverzekering`, want binnen de Letlandse politie wemelt het nog van ex-informanten van de Russische geheime politie en corrupte smerissen, die met de maffia samenwerken. Helaas ziet Wallander het alleen maar van de buitenkant. Korte tijd later hoort Wallander dat Liepa na zijn terugkomst in Letland is vermoord. Omdat het geval nog niet is afgesloten, begeeft Wallander zich naar Riga, maar de politie is weinig behulpzaam. Via een ondergrondse organisatie komt Wallander in contact met de weduwe (Sieling) en krijgt hij te horen dat de bewijzen zich in de archieven van de politie bevinden. Toegang via een huzarenstukje levert niets op. Het rode dossier van Liepa moet nu dringend opgespoord worden om de zaak te klaren. Het scenario van Lars Björkman naar de gelijknamige roman van Henning Mankell is spannend en stelt Wallander-fans beslist niet teleur. Het camerawerk is van Tony Forsberg. Wordt meestal in twee delen uitgezonden.

Europa

1991 | Drama, Experimenteel, Thriller

Denemarken​/​​Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Zweden​/​​Zwitserland 1991. Drama van Lars von Trier. Met o.a. Barbara Sukowa, Ernst-Hugo Järegård, Jorgen Reenberg, Udo Kier en Eddie Constantine.

Geen krampachtige glimlach, maar een opgeheven middelvinger. Dat was de reactie van Lars von Trier in Cannes in 1991 toen niet zijn Europa, maar Barton Fink van de gebroeders Coen de Palme d’Or kreeg toegewezen. En terecht, want hoewel Von Trier wel werd gelauwerd met Beste Regisseur, torende zijn visuele meesterstuk Europa met kop en schouders boven alles uit. Woorden schieten tekort voor deze non-lineaire psychologische en historische tienkamp waarin naoorlogs Duitsland anno eind 1945 wordt uitgebeend door de ogen van een naïeve Amerikaans-Duitse nachttreinconducteur.