Guillemette Grobon

La vie comme un dimanche

Frankrijk 1997. Komedie van Roger Guillot. Met o.a. Hélène de Saint-Père, Philippe Uchan, Christophe Carollo, Christopher Gil en Ginette Garcin.

L'impossible monsieur papa

Frankrijk 1996. Komedie van Denys Granier-Deferre. Met o.a. Francis Huster, Evelyne Bouix, Edgar Givry, Pascale Audret en Isabelle Candelier.

Le R.I.F. : Cécile

België​/​​Frankrijk 1994. Misdaad van Roger Guillot. Met o.a. Patrick Raynal, Aude Briant, Roch Leibovici, Yves Afonso en Roland Bertin.

Het R.I.F. (Recherches dans l`Int[KA1]eret des Familles) is een speciale onderafdeling van de Franse politie. Aan het hoofd staat Commissaris Raynal die op een dag bezoek krijgt van persbaron Bertin. Deze vraagt hem zijn dochter C[KA1]ecile (Proust) op te sporen. Het meisje werd in een psychiatrische kliniek behandeld voor een zenuwinzinking. Nadat ze het weekend thuis heeft doorgebracht, is ze niet teruggekeerd in de instelling. Pilotfilm voor een reeks waarin het politieteam dat verantwoordelijk is voor het opsporen van vermiste personen, centraal staat. Het scenario voor deze redelijk spannende en soms verrassende aflevering is van Guillot en Fabrice Roger. De camera werd gehanteerd door François Lartigue.

Le bonheur se porte large

Frankrijk 1988. Komedie van Alex Métayer. Met o.a. Alex Métayer, Laure Duthilleul, Marie Rivière, Guillemette Grobon en Muriel Kenn.

De eerste speelfilm van deze regisseur-hoofdrolspeler. Een Parijse employé leidt zo'n saai leven dat hij de personificatie van de verveling lijkt. Hij gaat op vakantie naar het zuiden en ontmoet onderweg een liftster. Hij slaagt er niet in zich van haar te ontdoen en zij sleept hem mee in verschillende avonturen. Een lievige, maar enigszins langdradige komedie met grappen van wisselende kwaliteit. Ook al haalt de maker niet het niveau van Tati of Etaix, de film is toch leuk genoeg om zelfs de grootste zuurpruim te laten lachen.

Le Jupon rouge

Frankrijk 1987. Komedie van Geneviève Lefébore en Geneviève Lefebvre. Met o.a. Alida Valli, Marie-Christine Barrault en Guillemette Grobon.

Een driehoek van vrouwelijke hartstochten. Een wat oudere vrouw bemerkt dat haar jonge geliefde haar geleidelijk aan inruilt voor haar eigen secretaresse, die van zijn leeftijd is. Een moeilijk thema dat een subtiele aanpak vergt. De regisseuse beheerst het, zo goed en zo kwaad als het gaat, zonder al te veel concessies te doen of tot voyeurisme te vervallen. Naast interessante momenten zijn typisch 'door vrouwen opgenomen scènes' het gevolg. Overtuigend spel in dit goede speelfilmdebuut van Lefébore.