Mario Monicelli

Drôles, tendres et méchants

Frankrijk 1999. Documentaire van Jorge Dana. Met o.a. Roberto Benigni, Vittorio Gassman, Nino Manfredi, Mario Monicelli en Nanni Moretti.

Il ciclone

Italië 1996. Romantiek van Leonardo Pieraccioni. Met o.a. Leonardo Pieraccioni, Lorena Forteza, Barbara Enrichi, Massimo Ceccherini en Sergio Forconi.

Parenti serpenti

Italië 1992. Drama van Mario Monicelli. Met o.a. Alessandro Haber, Cinzia Leoni, Marina Confalone, Pia Velsi en Paolo Panelli.

Ieder jaar verzamelt de familie Colapietro zich tegen kerstmis in het huis van de bejaarde ouders. Twee broers en twee zussen met hun gezinnen. Het lijkt allemaal koek en ei: een grote, gezellige familie die roddelt, commentaar levert, herinneringen ophaalt en het verleden verheerlijkt. Tot vader en moeder vertellen dat ze te oud worden om zelfstandig te wonen en dat ze willen intrekken bij een van de kinderen - bij wie mogen de kinderen zelf beslissen. Dan laaien de rivaliteit, jaloezie en afgunst die tussen de vier kinderen blijken te smeulen op. Prachtig gespeeld. Het scenario is van Carmine Amoroso. Het camerawerk is van Franco Di Giacomo.

Rossini! Rossini!

Italië​/​​Duitsland​/​​Frankrijk​/​​Spanje​/​​Verenigd Koninkrijk 1991. Biografie van Mario Monicelli. Met o.a. Philippe Noiret, Jacqueline Bisset, Sergio Castellitto, Giorgio Geber en Sabine Azéma.

Een hoop mooifilmerij in deze coproduktie over leven, muziek, liefdes en avonturen van Gioacchino Rossini (1792-1868), de componist van o.a. De Barbier van Sevilla. De Italiaanse musicus wordt gevolgd van zijn jeugd in Pesaro tot het hoogtepunt van zijn roem. Het subtiele spel van de cast gaat enigszins verloren in het geweld van de fraaie plaatjes. Toch best onderhoudend.

Il male oscuro

Italië 1990. Drama van Mario Monicelli. Met o.a. Giancarlo Giannini, Emmanuelle Seigner, Stefania Sandrelli en Vittorio Caprioli.

Naar een roman van Giuseppe Berto en voor het witte doek bewerkt door Suso Cecchi d'Amico en de zeer gewaardeerde Tonino Guerra. Een schrijver lijdt aan een kwaal, die hem noodzaakt regelmatig artsen te raadplegen en tenslotte om weer gezond te worden onder het mes moet. Maar het wordt alras duidelijk dat zijn ziekte psychologisch is en veroorzaakt door een onopgelost conflict dat hij had met zijn onlangs overleden vader. Het spel van Giannini als de ziekelijke schrijver is overtuigend en de film is vaardig gerigisseerd door Monicelli. Het camerawerk is van Carlo Tafani.

I Picari

Spanje​/​​Italië 1987. Avonturenfilm van Mario Monicelli. Met o.a. Giancarlo Giannini, Enrico Montesano, Vittorio Gassman, Nino Manfredi en Giuliana de Sio.

Stijlvolle produktie, met vakmanschap en veel inventiviteit gemaakt. De film, met veel sterren, is gebaseerd op 17e-eeuwse schelmenromans uit Spanje. Twee schurkachtige helden, een hoerenzoon, die aan een wrede blinde man wordt verkocht, en de zoon van een oplichter, die aan de galg is gestorven, komen elkaar tegen. Zij verliezen elkaar uit het oog en komen elkaar telkens weer tegen. De Sio is buitengewoon sexy en de acteurs spelen prachtig. Goed camerawerk van Tonino Nardi.

Speriamo che sia femmina

Frankrijk​/​​Italië 1986. Drama van Mario Monicelli en Mario Piovani. Met o.a. Liv Ullmann, Philippe Noiret, Catherine Deneuve, Giuliana de Sio en Bernard Blier.

Een verfrissend onconventionele film met een grote bezetting van spelers in een aantal door elkaar heen lopende verhaaltjes. Ullman speelt de hardvochtige gravin Elena Leonardi die een boerderij in Toscane bezit waar haar echtgenoot, die van haar vervreemd is, haar tevergeefs tracht over te halen zijn excentrieke project te financieren. Andere kleurrijke figuren maken hun opwachting: Deneuve speelt een beroemde filmster Claudia en de zuster van Ullman, er zijn twee ongewone dochters en nog vele anderen. De film gaat over vrouwen die in staat zijn zonder mannen een gelukkig leven te leiden. Scenario van Tullio Pinelli, Suso Cecchi D'Amico, Leo Benvenuti en Piero De Bernardi. Het camerawerk is van Camillo Bazzoni.

Le due vite di Mattia Pascal

Italië 1985. Komedie van Mario Monicelli. Met o.a. Marcello Mastroianni, Flavio Bucci, Laura Morante, Laura del Sol en Andréa Ferréol.

Uitstekend artistiek en technisch talent en prachtige locaties aan de Ligurische kust, in Monte Carlo en in Venetië, worden gecombineerd met Marcello Mastroianni's voortdurend boeiende spel en Nicola Piovani's muziek. Al deze aspecten maken de film tot een van de meest onderhoudende en intelligente Italiaanse komedies van dit decennium. Het verhaal is gebaseerd op een roman van Luigi Pirandello over de speurtocht van een man naar zijn identiteit.

Bertoldo, Bertoldino e Cacasenno

Italië 1984. Komedie van Mario Monicelli. Met o.a. Ugo Tognazzi, Alberto Sordi, Maurizio Nichetti en Lello Arena.

Een onderhoudende, komische film die speelt aan het eind van de middeleeuwen. Tijdens de heerschappij van Alboino verzint een slimme boer de ene list na de andere, maar hij blijft altijd trouw en eerlijk. Ook zijn vrouw en getikte zoon zijn bij het bedrog betrokken. Goede prestaties van de acteurs, vooral van Nichetti.

Amici miei, atto due

Italië 1982. Komedie van Mario Monicelli. Met o.a. Ugo Tognazzi, Philippe Noiret, Gastone Moschin, Adolfo Celi en Renzo Montagnani.

Vier middelbare [KL]practical jokers[KLE] in Florence merken dat hun puberale grappen zich ook tegen henzelf kunnen keren. Een van hen, een berooide graaf belandt zelfs in een rolstoel. Met dit vervolg op een zeven jaar oude succesfilm wordt aan deel 1 weinig nieuws toegevoegd. De afgetrapte geintjes van mannen die al jaren beter moeten weten zijn het feitelijke onderwerp, maar de aanwezige top-acteurs maken er toch iets leuks van. Het [KLE]unhappy ending[KLE] is meer in de traditie van de eerste film, dan dat het echt logisch of overtuigend genoemd kan worden. (Noiret, wiens persoonlijke deel nu door talrijke flash-backs weer tot leven komt).

Il Marchese del Grillo

Frankrijk​/​​Italië 1981. Komedie van Mario Monicelli. Met o.a. Alberto Sordi, Caroline Berg, Paolo Stoppa, Flavio Bucci en Marc Porel.

Begin 1800 vult de libertijnse markies Onofrio Del Grillo (Sordi) in Rome vult zijn dagen met practical jokes, waarvan paus Pius VII (Stoppa) het voornaamste mikpunt is. Collaboratie met de Franse bezetters biedt hem daartoe extra kansen, maar na het vertrek van Napoleon slaat Pius terug en laat de markies vervangen door een dubbelganger. Deze uitbundige Italiaanse komedie geeft een vitale vanzelfsprekendheid aan de wrede humor en aan de poep-en-piesgrappen, terwijl Sordi in zijn dubbelrol - Onofrio en Gasperino - zowel de ijdeltuiterij als (in een ander historisch jasje) het laf opportunisme kan uitspelen. Het scenario is van Bernardino Zapponi, Leonardo Benvenuti, Tullio Pinelli, Piero De Bernardi en regisseur Monicelli. Het camerawerk is van Sergio D'Offizi. Eastmancolor, Mono.

Sono fotogenico

Frankrijk​/​​Italië 1980. Komedie van Dino Risi. Met o.a. Renato Pozzetto, Edwige Fenech, Aldo Maccione, Michel Galabru en Julien Guiomar.

Een cinefiele nietsnut vertrekt van Lago Maggiore naar Rome om een filmcarrière te beginnen en laat zich daar bedriegen door impressario's, producenten, speldocenten en ambitieuze starlets om tenslotte als stuntman invalide te worden. Deze bittere satire op filmambities werd door Risi al eerder en beter bedreven en met name de acteurskeuze is nadelig voor de werking. Hoewel Pozetto een nationale populariteit geniet, zijn zijn voorkomen en acteren zo weinig innemend, dat men hem alles gunt, wat hem overkomt. Cynische verhaalswendingen en zelfkarikaturen van filmprominenten weten los van de hoofdrol te vermaken.

Camera d'albergo

Frankrijk​/​​Italië 1980. Komedie van Mario Monicelli. Met o.a. Vittorio Gassman, Monica Vitti, Enrico Montesano, Roger Pierre en Béatrice Bruno.

Drie jonge aspirant-filmers willen een cinéma vérité -documentaire maken door met een verborgen camera op een volgende gasten in een hotelkamer te registeren. Producent haalt hen over om met gespeelde scènes film commerciëler te maken, zodat liefdespaar dat in een conflict is betrapt, een fictieve verzoening moet acteren, waarna de werkelijkheid de fictie volgt. De film laat amusante en verrassend mogelijke manipulaties met film zien waardoor de opgenomen realiteit een omkering van 180 graden kan krijgen. Gassman is perfect als oude producent die zich verschuilt achter artistiek idealisme. Liefdeskomedie tussen Vitti en Montesano is best aardig, maar overmatige aandacht doet film ietwat op twee gedachten hinken.

Viaggio con Anita

Frankrijk​/​​Italië 1979. Komedie van Mario Monicelli. Met o.a. Laura Betti, Goldie Hawn, Aurore Clément, Claudine Auger en Andréa Ferréol.

Een veertiger die zich door opleiding en status van zijn eigen milieu heeft vervreemd hoort dat zijn vader op sterven ligt. Op de reis naar zijn geboortedorp neemt hij de Amerikaanse vriendin van een van zijn minnaressen mee. Dit scenario dat onmiddellijk na LA DOLCE VITA door Fellini werd geschreven voor Mastroianni en Ekberg, kreeg achttien jaar later een andere regisseur en rolbezetting die ondanks hun kwaliteiten de stof geen recht doen. Ontmoetingen van de personages onderweg geven aanleiding tot satirische episodes die meer overtuiging krijgen dan hun geleidelijke bewustwording. Het scenario is van Paul Zimmerman en de regisseur. Het camerawerk is van Tonino Delli Colli.

Temporale Rosy

Frankrijk​/​​Italië​/​​Duitsland 1979. Komedie van Mario Monicelli. Met o.a. Gérard Depardieu, Faith Minton, Roland Bock, Helga Anders en Gianrico Tedeschi.

Een bokser, die na een uitdaging door een karateka zijn hand verbrijzeld heeft, is verliefd op een catcheuse in een rondtrekkende show, maar kan niet verwerken dat hij op haar kosten moet leven. Hij probeert een come-back in de ring, maar wordt verslagen, waarna de geliefde opponent hem ook nog eens k.o. slaat. Deze eerste filmkijk achter de schermen - vóór ALL THE MARBLES - van de vrouwelijke catch-shows, gecombineerd met een onevenwichtige romance stelt in de uitwerking teleur, omdat het scenario te weinig mogelijkheden benut en te veel ruimte geeft aan voor de hand liggende platvloersheden. De weinig gelukkige nasynchronisatie van de vrijwel volledig buitenlandse cast blijkt een extra-handicap, zodat sporadisch spectaculaire of treffende momenten overblijven. Age, Scarpelli en de regisseur bewerkten de roman van Carlo Brizzolara tot scenario. Camerawerk van Tonino delli Colli. Ook bekend als ROSY LA BOURRASQUE.

Rue du Pied-de-Grue

België​/​​Frankrijk 1979. Komedie van Jean-Jacques Grand-Jouan. Met o.a. Philippe Noiret, Pascale Audret, Jacques Dufilho, Jacques Chailleux en Giuliana de Si.

Een aan alcohol verslaafde schrijver heeft zich in zijn hoofd gezet dat zijn volwassen en muzikaal onbegaafde zoon een beroemd componist moet worden. Als het gewenste resultaat uitblijft, brengt hij de pianoleraren door verdrinking om het leven. Een poging om de po[KA3]ezie en bizarre humor van de vooroorlogse films van Pierre en Jacques Pr[KA1]evert opnieuw leven te geven, mislukt vrijwel volledig. De schilderachtige milieutekening relateert alleen aan de cinema van weleer. Iedere relatie met de werkelijkheid ontbreekt en de opzet om leuk te zijn staat echt spontane humor in de weg. De supervisie van Bertrand Tavernier laat zich aan het resultaat niet afzien. De acteurs brengen sporadisch redding (vooral regisseur Monicelli in de rol van pianoleraar)

Un Borghese piccolo piccolo

Italië 1977. Drama van Mario Monicelli. Met o.a. Alberto Sordi, Shelley Winters, Romolo Valli, Vincenzo Crocitti en Renzo Carboni.

Een regeringsambtenaar die op het punt staat met pensioen te gaan, hoopt dat zijn weinig intelligente en luie zoon op zijn plaats zal kunnen komen en bereidt met omkoperij en vriendjespolitiek diens examen voor. Vlak daarvoor wordt de jongen echter getroffen door een verdwaalde kogel tijdens een terroristische actie. Als de vader de schuldige meent te herkennen gijzelt hij hem en begint een wraakactie. Deze beklemmende film start als een satire maar wordt - door Sordi's ontwikkeling van schlemiel tot wrekend monster, die levenslange frustaties uitleeft - steeds gruwelijker en heeft alleen oppervlakkig te maken met de kwalijke trend van Vigilante-films. Opmerkelijk stil spel van Winters als de door een beroerte verlamde en stomme moeder.

I Nuovi mostri

Italië 1977. Mario Monicelli, Dino Risi en Ettore Scola. Met o.a. Vittorio Gassman, Ornella Muti, Alberto Sordi, Ugo Tognazzi en Orietta Berti.

Twaalf sketches over allerlei vormen van huichelachtigheid. Wisselend van toon, niveau en lengte, maar met enkele fikse uitschieters en voortdurend verrassend door het transformatievermogen van de drie voornaamste acteurs. Diverse scenarios van Age Scarpelli, Maccari en Zapponi.

Signore e signori, buonanotte

Italië 1976. Luigi Comencini, Nanni Loy, Luigi Magni, Mario Monicelli en Ettore Scola. Met o.a. Senta Berger, Adolfo Celi, Andréa Ferréol, Vittorio Gassman en Monica Guerritore.

Een presentator van tv-actualiteiten rebelleert tegen de censuur, hypocrisie en gladde aanpak van het nieuws en gooit in één dag alles om, met handhaving van de vaste en bekende items die de Italiaanse realiteit nu in een ongenadig daglicht laat zien. Deze collectieve aanval van belangeloos meewerkende filmprominenten resulteert in een ongebreidelde satire die buiten Italië minder effectief is omdat een aantal herkenningspunten ontbreekt. De anti-religieuze, anti- militaristische, anti-welvaartsstaatshumor in kortere en langere sketches mist zijn anarchistische werking niet, terwijl de op de hak genomen, gladgestreken keurigheid van omroepers en presentatoren ook buiten Italië aanspreekt. De sterbezetting werpt zich met aanstekelijk animo in het strijdperk.

Caro Michele

Italië 1976. Drama van Mario Monicelli. Met o.a. Mariangela Melato, Delphine Seyrig, Aurore Clément, Lou Castel en Marcella Michelangeli.

Een rebelse en enige zoon uit een bourgeoisgezin verlaat Italië, voor politieke strijd elders, maar blijft corresponderen en vraagt zijn moeder om voor zijn vriendin te zorgen, die een kind van hem heeft. Het meisje weigert zich aan de normen aan te passen en zoekt contact met andere relaties van Michele, tot het bericht komt dat hij gestorven is en de baby dus 'stamhouder' is. Opmerkelijke film naar roman-in-brieven van Natalia Ginzburg laat zonder karikaturen een mentaliteits- en generatiekloof zien in een verscheurde samenleving, met treffend en contrasterend spel in alle rollen rond de afwezige titelpersonage.

Amici miei

Italië 1975. Komedie van Mario Monicelli. Met o.a. Ugo Tognazzi, Philippe Noiret, Gastone Moschin, Duilio del Prete en Bernard Blier.

Vijf vijftigers bestrijden sleur en verveling in hun bourgeois-bestaan met puberachtige practical jokes. Een van hen maakt er zelfs op zijn sterfbed nog een geintje van. Pessimistische komedie - waarin veronderstelde humor enige remedie is tegen besef van verloren of mislukte illusies - werd bedacht door zieke Pietro Germi die net voor zijn dood de regie overdeed aan Monicelli. Het succes leidde tot een hele reeks van middelbare vriendschapsfilms in Frankrijk en Italië. Luigi Kuveiller schoot de mooie plaatjes.

Romanzo popolare

Italië 1974. Komedie van Mario Monicelli. Met o.a. Ugo Tognazzi, Ornella Muti, Michele Placido, Pippo Starnazza en Vincenzo Crocitti.

Een ontwikkelde Milanese fabrieksarbeider trouwt met een veel jongere Siciliaanse immigrante en is zeer gelukkig tot hij een jonge politieagent - ook uit Sicilië - tot huisvriend maakt. De jonge streekgenoten worden geliefden en de echtgenoot gooit al zijn psychologisch inzicht en ruime denkbeelden overboord voor traditioneel wraakzuchtige jaloezie. Deze briljante komedie keert gebruikelijke genre-elementen om en toont een voor Italië ongewone ontwikkelingsdrang tot zelfstandigheid van de vrouw. De schitterende rol van Tognazzi steunt mede op zijn citeren van modieuze cliché-wijsheden, waarvan de ironie in de vertaling misschien verloren gaat.

Vogliamo i colonelli

Italië​/​​Frankrijk 1972. Mario Monicelli. Met o.a. Ugo Tognazzi, François Périer, Claude Dauphin, Duilio del Prete en Carla Tatò.

Een extreem-rechtse politicus beraamt een staatsgreep met gepensioneerde militairen die een wrok jegens de regering hebben. Traditionele verkeers- en andere chaos in Rome stuurt de zorgvuldig voorbereide planning totaal in de war. De film wilde in de verpakking van een karikaturale klucht waarschuwen voor het risico van een staatsgreep als in Griekenland. Het publiek wilde er niet aan, ook door het ontbreken van positieve personages in de film, maar moest door de latere politieke ontwikkeling onderkennen dat de voorstelling van zaken niet zó gezocht was. Het scenario is van regisseur Monicelli, Age en Scarpelli.

La Mortadella

Verenigde Staten​/​​Italië​/​​Frankrijk 1971. Komedie van Mario Monicelli. Met o.a. Sophia Loren, William Devane, Gigi Proietti, Beeson Carroll en Susan Sarandon.

Een Italiaanse wil zich bij haar naar New York geëmigreerde verloofde voegen, maar komt niet door de douane vanwege een meegebrachte mortadella-worst. Het incident trekt de aandacht van de media en ondertussen verliest ze haar illusies over zowel het beloofde land als haar aanstaande man, maar ze wil niet terug naar Italië waar het net zo erg is. De bitterheid van de satire wordt geofferd aan de temperamenten van Loren, waardoor andere elementen weinig of oppervlakkige aandacht krijgen.

Brancaleone alle crociate

Italië 1970. Avonturenfilm van Mario Monicelli. Met o.a. Vittorio Gassman, Stefania Sandrelli, Adolfo Celi, Beba Loncar en Luigi Proitetti.

Kruistochten zijn voor middeleeuwse ridders een welkome aanleiding om leuk oorlogje te kunnen spelen. Zo ook voor Brancaleone, die voor de bevrijdingsactie van Christus' graf een legertje ongeregeld om zich heen verzamelt onder wie een aantrekkelijke heks, een masochist en een baby die kroonprins is. Deze uitbundige satire op een middeleeuws gegeven voegt aan L'ARMATA BRANCALEONE weinig nieuws toe en neemt ook fiks de tijd, maar de fantasierijke aankleding en het potsierlijk acteren zijn onverminderd amusant. Scenario van Furio Scarpelli, Agenore Incrocci en regisseur Monicelli.

Toh, è morta la nonna

Italië 1969. Komedie van Mario Monicelli. Met o.a. Carole André, Peter Chatel, Valentina Cortese, Riccardo Garrone en Ray Lovelock.

De op een erfenis beluste nazaten zijn bijeen aan het sterfbed van hun rijke grootmoeder en komen een voor een op mysterieuze wijze om het leven. Een maoïstische kleinzoon wordt verdacht, maar de grootvader zelf is de schuldige. Na tientallen jaren wil hij eindelijk zijn verhouding met de huishoudster in de openbaarheid brengen. Deze interessante poging om met 'Engelse' zwarte humor de Italiaanse komedietraditie te doorbreken, is visueel van hoge kwaliteit door het Bauhaus-achtige decor, de aangepaste statische fotografie en mechanische enscenering. Echt leuk wordt de film zelden.

La ragazza con la pistola

Italië 1968. Komedie van Mario Monicelli. Met o.a. Monica Vitti, Stanley Baker, Carlo Giuffré, Corin Redgrave en Anthony Booth.

Een onteerde Siciliaanse vrouw volgt op aandrang van haar ouders haar verleider naar Londen om hem gewapend tot een huwelijk te dwingen òf te doden. Onder invloed van de Britse beschaving en lossere zeden ziet zij van haar vendetta af. De satire op de Siciliaanse taboes en tradities verliest aan effectiviteit in 'swinging London', maar blijft zeer amusant door de onverwachte, komische en volkse verve van Vitti, die met deze film Antonioni's gefrustreerde bourgeoise definitief achter zich liet. Scenario van Luigi Monicelli en Mario Sonego.

Capriccio all'Italiana

Italië 1968. Komedie van Steno, Mauro Bolognini, Pier Paolo Pasolini, Pino Zac en Mario Monicelli. Met o.a. Totò, Laura Betti, Walter Chiari, Ninetto Davoli en Ira von Fürstenberg.

Zesluik is volstrekt willekeurig allegaartje, met zelfs een stukje tekenfilm. Episode van Pasolini met acteurs als marionetten die OTHELLO naspelen waarna titelrol door publiek van kinderen in stukken wordt gescheurd is een juweeltje. Episode van Monicelle over kinderen die gewelddadige stripverhalen verslinden mag ook nog gezien worden, maar de overige sketches zijn beneden ieder peil.

Le fate

Italië​/​​Frankrijk 1966. Erotiek van Luciano Salce, Mario Monicelli, Mauro Bolognini en Antonio Pietrangeli. Met o.a. Monica Vitti, Enrico Maria Salerno, Claudia Cardinale, Gastone Moschin en Raquel Welch.

Episodenfilm: Liftster koketteert met angst voor aanranding om automobilisten te verleiden. Kinderoppas brengt verliefde dokter in waan dat kinderen van haar zijn. Vrouw verleidt buurman terwijl hij door eigen eega bedrogen wordt. Doktersvrouw verleidt in dronkenschap chauffeur en weet nuchter van niets. Mooie actrices in sketches waarvan alleen vierde ècht geestig is. Suggestieve fotografie geeft verleiding Welch-Sorel prikkelende spanning.

L'armata Brancaleone

Spanje​/​​Frankrijk​/​​Italië 1965. Avonturenfilm van Mario Monicelli. Met o.a. Vittorio Gassman, Catherine Spaak, Gian Maria Volonté, Barbara Steele en Enrico Maria Salerno.

Een dief laat een ijdele en onnozele lafaard de identiteit aannemen van een vermoorde ridder om zo diens burcht over te nemen, maar de vermomming brengt de namaakridder in een groot aantal onvoorziene avonturen. Historische klucht ontwikkelt zich als stripverhaal met vaak ongegeneerd platte humor die door de fantasierijke aankleding en vormgeving en animo van alle acteurs toch zeer aanstekelijk werkt. Gassman is onweerstaanbaar grappig als de anti-held. Scenario van Age, Scarpelli en Monicelli. Het camerawerk is van Leonida Barboni en Carlo de Palma.

Casanova 70

Italië​/​​Frankrijk 1965. Komedie van Mario Monicelli. Met o.a. Marcello Mastroianni, Virna Lisi, Michèle Mercier, Marisa Mell en Margaret Lee.

Een Navo-officier is impotent, behalve wanneer de amoureuze situatie levensgevaarlijke risico's met zich meebrengt. Hij mint een leeuwentemster in de piste, vrouwen van jaloerse echtgenoten en komt tenslotte voor de rechter op beschuldiging van moord. De spottende omkering van de mythe van de 'latin lover' toont het romantische idool Mastroianni niettemin in een serie pikante situaties, die de film onderhoudend, maar slechts bij vlagen echt leuk maken. Het gedeelte met Ferreri als wantrouwende ega van Mell is een hoogtepunt.

I Compagni

Frankrijk​/​​Joegoslavië​/​​Italië 1964. Drama van Mario Monicelli. Met o.a. Marcello Mastroianni, Annie Girardot, Renato Salvatori, Bernard Blier en François Périer.

De niet ingewilligde eisen van fabrieksarbeiders in Turijn in 1905 leiden tot een staking, die wordt gebroken door werkelozen van buitenaf. Een socialistische professor zet de arbeiders aan tot de bezetting van de fabriek, waarna het leger ingrijpt en er slachtoffers vallen. Een opmerkelijk sociaal fresco dat ondanks de historische situering nog altijd actueel is (en bleek bij het uitkomen kwa belangstelling van het publiek zelfs zijn tijd vooruit). Treffend getekende en geacteerde personages, vooral Mastroianni als studeerkamer-revolutionair. Scenario van regisseur Monicelli, Agenore Incrocci en Furio Scarpelli.

Alta infedeltà

Frankrijk​/​​Italië 1964. Komedie van Franco Rossi, Luciano Salce, Elio Petri en Mario Monicelli. Met o.a. Nino Manfredi, John Phillip Law, Fulvia Franco, Monica Vitti en Jean-Pierre Cassel.

Episodefilm. Jaloerse echtgenoot merkt met genoegen dat de aandacht van Brit niet zijn vrouw, maar hemzelf geldt. Wantrouwende echtgenote verleidt huisvriend, maar blijft zo doormopperen dat ze nauwelijks merkt dat het gebeurt. Een echtpaar brengt fleur in hun relatie door elkaar als zogenaamde onbekenden te versieren. Een gokker heeft alles verloren en kan alleen zijn vrouw nog inzetten. Film is uitschieter door hoog en amusant niveau van alle delen, hoewel sketch 1 en sketch 3 - als variant op The Lover van Harold Pinter - ironische uitschieters blijken. Goed spel in alle rollen.

The Organizer

1963. Mario Monicelli. Met o.a. Renato Salvatori, Annie Girardot en Marcello Mastroianni.

Episodefilm. Jaloerse echtgenoot merkt met genoegen dat de aandacht van Brit niet zijn vrouw, maar hemzelf geldt. Wantrouwende echtgenote verleidt huisvriend, maar blijft zo doormopperen dat ze nauwelijks merkt dat het gebeurt. Een echtpaar brengt fleur in hun relatie door elkaar als zogenaamde onbekenden te versieren. Een gokker heeft alles verloren en kan alleen zijn vrouw nog inzetten. Film is uitschieter door hoog en amusant niveau van alle delen, hoewel sketch 1 en sketch 3 - als variant op The Lover van Harold Pinter - ironische uitschieters blijken. Goed spel in alle rollen.

Boccaccio '70

Frankrijk​/​​Italië 1962. Komedie van Federico Fellini, Luchino Visconti, Mario Monicelli en Vittorio De Sica. Met o.a. Sophia Loren, Anita Ekberg, Romy Schneider, Peppino De Filippo en Silvio Bagolini.

Film met drie episoden.1. LE TENTAZIONI DEL DOTTOR ANTONIO. Een moraalprediker wordt verontwaardigd over een pikant reclamebord met de tien keer levensgrote Ekberg die in zijn overspannen dromen tot leven komt. Deze eerste film in kleur voor Fellini kondigt in klein bestek de gestileerde fantasie en verbeeldingen van later werk aan. Deze episode duurt 53m. 2. IL LAVORO. De echtgenote van een Romeinse aristocraat die door een callgirl-schandaal in opspraak komt, geeft een impuls aan het huwelijk door zich voortaan ook voor gunsten te laten betalen. De Visconti-sketch is een bitter meesterwerkje en de openbaring van Schneider als volwassen actrice. 3. LA RIFFA. De eigenares van een kermisschiettent wordt door haar broer hoofdprijs van een competitie gemaakt, maar de winnaar is niet degene op wie ze een oogje heeft. Rumoerige volksklucht met temperamentvolle Loren was destijds verrassend, maar werd door haar en De Sica sindsdien te vaak herhaald. De film was oorspronkelijk een vierluik, maar de niet onaardige sketch RENZO E LUCIA van Mario Monicelli over een pasgetrouwde arbeider in Turijn - zonder beroemde ster - werd geknipt. Die wordt soms meevertoond op tv. De oorspronkelijke versie was 190m; de in ons land uitgebrachte film: 165m (de drieluik!), maar de censuur in Duitsland bijvoorbeeld sneed daar nog eens 9m af, zodat de Duitse drieluik slechts 156m is. De producenten voegden het getal 70 aan de titel toe, omdat ze dachten dat de film niet vóór 1970 door de Italiaanse censuur zou komen. Scenario's van Giovanni Arpino, Italo Calvino, Tullio Pinelli, Enzo Flaiano, Suso Cecchi d'Amico en Cesare Zavattini. Camerawerk van Giuseppe Rotunno, Otello Martinelli en A. Nannuzzi.

Risate di gioia

Italië 1960. Komedie van Mario Monicelli. Met o.a. Anna Magnani, Totò, Ben Gazzara, Gina Rovere en Edy Vessel.

Een berooide filmfigurante heeft niemand om oudejaarsavond mee te vieren, maar komt dan in contact met een groep Amerikaanse oplichters, die in de Romeinse filmwereld hun slag hopen te slaan. Deze innemende, sentimentele komedie in de Hollywood- traditie van de jaren 1940-50 verloopt wat al te voorspelbaar, maar heeft een opmerkelijke rolbezetting, met een kranige Magnani als centrale figuur. Het scenario is van Age, Furio Scarpelli, Suso Cecchi D'Amico en de regisseur. Het camerawerk is van Leonida Barboni.

The Tailor's Maid

1959. Mario Monicelli. Met o.a. Memmo Carotenuto, Fiorella Mari, Marisa Merlini, Marcello Mastroianni en Vittorio De Sica.

Een berooide filmfigurante heeft niemand om oudejaarsavond mee te vieren, maar komt dan in contact met een groep Amerikaanse oplichters, die in de Romeinse filmwereld hun slag hopen te slaan. Deze innemende, sentimentele komedie in de Hollywood- traditie van de jaren 1940-50 verloopt wat al te voorspelbaar, maar heeft een opmerkelijke rolbezetting, met een kranige Magnani als centrale figuur. Het scenario is van Age, Furio Scarpelli, Suso Cecchi D'Amico en de regisseur. Het camerawerk is van Leonida Barboni.

La grande guerra

Italië 1959. Komedie van Mario Monicelli. Met o.a. Bernard Blier, Vittorio Gassman, Folco Lulli, Alberto Sordi en Silvana Mangano.

Enige niet zo heldhaftige soldaten proberen met alle mogelijke middelen tijdens WO I (1914-18) aan de dienst te ontkomen, maar worden toch naar het front gestuurd. Ze overleven, maar worden in Duitse uniformen die ze tegen de kou hebben aangetrokken door de vijand gevangen genomen en voor spionnen aangezien. Opmerkelijke tragikomedie vestigde door afwisseling van burleske en dramatische momenten nieuwe traditie. Portret van mentaliteitsverschillen binnen verschillende streken van Italië met reeks dialecten op geluidsband komt internationaal niet over, maar afgezien daarvan zijn film en acteursprestaties indringend genoeg. Bekroond met de Gouden Lleeuw op het festival van Venetië. Het scenario is van Agenore Incrocci, Furio Scarpelli, Luciano Vincenzoni en regisseur Monicelli. Het camerawerk is van Leonida Barboni, Roberto Gerardi, Giuseppe Rotunno en Giuseppe Serrandi.

I soliti ignoti

Italië 1958. Komedie van Mario Monicelli. Met o.a. Vittorio Gassman, Marcello Mastroianni, Claudia Cardinale, Renato Salvatori en Totò.

Een groep kruimeldieven plant, geholpen door een oude rot in het vak, een ambitieuze kraak: via een leegstaand huis kunnen ze makkelijk in de kluis komen van het pandjeshuis ernaast. Helaas laten de stoethaspels hun aandacht nogal verstrooien door de zorg voor hun moeder, hun baby, of de eer van hun veel te knappe zus. Klassieke Italiaanse komedie, het startpunt van een genre, maakte voor het eerst gebruik van het komische talent van Gassman en Mastroianni. Grappig, inventief en soms (voor 1958) opmerkelijk hard.

II Medico e lo stregone

Italië 1957. Drama van Mario Monicelli. Met o.a. Marcello Mastroianni, Vittorio De Sica, Alberto Sordi, Marisa Merlini en Lorella de Luca.

Een jonge arts komt in een klein dorpje waar de bevolking altijd een bijgelovig beroep heeft gedaan op een 'genezer' en van de diensten van de jonge arts geen gebruik wil maken. De verliefde huishoudster vraagt een liefdesdrank aan de genezer waardoor de arts bijna vergiftigd wordt, zodat hij de politie erbij haalt. Hoewel deze satire op tradities inmiddels gedateerd is, heeft de film vaart en uitbundige humor die de aandacht nog steeds vasthouden.

Donatella

Italië 1956. Komedie van Mario Monicelli. Met o.a. Elsa Martinelli, Gabriele Ferzetti, Walter Chiari, Aldo Fabrizi en Virgilio Riento.

Arbeidersmeisje vindt tas van rijke dame en mag als beloning een tijdje in chique wereld leven. Ze ontmoet jongeman die verliefd op haar wordt, zonder van haar nederige status af te weten. In Hollywood als actrice gedebuteerd fotomodel Martinelli is aantrekkelijk middelpunt van stijlvol en charmerend romantisch sprookje dat in alle probleemloosheid een onderhoudende komedie oplevert.

Un Eroe di nostri tempi

Italië 1955. Komedie van Mario Monicelli. Met o.a. Alberto Sordi, Giovanna Ralli, Franca Valeri, Tina Pica en Mario Carotenuto.

Een burgerman heeft een overdreven conformistisch verantwoordelijkheidsbesef, waardoor hij verwanten, collega's en tenslotte zichzelf in de problemen brengt. De gedweeheid waarmee hij zijn onschuld tegenover een valse beschuldiging tracht te bewijzen leidt tot zoveel blunders dat hij zich steeds verdachter maakt. In deze vroege satire, die vooruitloopt op de Italiaanse filmsuccessen van na 1960, speelt Sordi zijn eerste rol als schipperende angsthaas, een rol die later zijn standaardpersonage zou worden.

Probite

Italië​/​​Frankrijk 1955. Drama van Mario Monicelli. Met o.a. Mel Ferrer, Amedeo Nazzari, Lea Massari, Henri Vilbert en Eduardo Ciannelli.

Een jonge geestelijke keert na zijn opleiding als pastoor terug in zijn geboortedorp waar hij zijn invloed doet gelden om een jarenlange vete tussen twee families te beëindigen. De verliefdheid van één van de dochters op hem doet hem partijdig lijken, maar uiteindelijk weet hij een verzoening tot stand te brengen. De sobere aanpak van hoog oplopende emoties redt de film van drakerigheid, al komt acteur Ferrer dicht in de buurt van een houten Klaas. Temperamentvol debuut van Massari als het verliefde meisje.

Padri e figli

Italië 1955. Komedie van Mario Monicelli. Met o.a. Vittorio De Sica, Antonella Lualdi, Marcello Mastroianni, Franco Interlenghi en Marisa Merlini.

In vijf gezinnen lopen generatieconflicten en andere problemen met kinderen, hun studie en verliefdheden parallel en beïnvloeden elkaar tot een bevredigende afloop. Het vernuftig geconstrueerd scenario kreeg een temperamentvolle vertolking en een losse en speelse vormgeving.

Totò e Carolina

Italië 1954. Romantiek van Mario Monicelli. Met o.a. Totò en Anna-Maria Ferrero.

In dit werkje is Tot[KA2]o agent Caccavallo (Paardevijg) die verantwoordelijk is voor Caroline en die naar haar geboorteplaats op het land moet terugbegeleiden. De jonge vrouw was per abuis opgepakt door agenten in burger. Eenmaal thuis gekomen blijkt niemand enige interesse voor haar te hebben en besluit Totò haar weer mee terug te nemen op een reis vol onverwachte gebeurtenissen. Een vertederende, hartverwarmende, romantische, sociale komedie.

Totò e i re di Roma

Italië 1952. Komedie van Steno en Mario Monicelli. Met o.a. Totò, Alberto Sordi, Arnoldo Tieri, Giulio Stival en Anna Carena.

Een archivaris op een ministerie, die getrouwd is en vader van vijf kinderen, wordt ontslagen als men ontdekt dat hij geen enkel diploma heeft. Hij besluit te sterven en in een droom aan zijn vrouw te verschijnen om haar het winnende nummer in een loterij te geven. Zo komt hij in Olympus, maar niet alles verloopt even vlot. Een leuke komedie met goede bijrollen.

L' Infedeli

Italië 1952. Drama van Mario Monicelli en Steno. Met o.a. Gina Lollobrigida, May Britt, Anna-Maria Ferrero, Pierre Cressoy en Irene Papas.

Corruptie en overspel binnen de Romeinse bourgeoisie resulteren in chantage en een sfeer van wantrouwen, waar een ten onrechte van diefstal beschuldigd dienstmeisje het slachtoffer van wordt. Ze pleegt zelfmoord. Deze op authentieke feiten gebaseerde episodische milieuschets is een interessante voorloper op LA DOLCE VITA en heeft een merkwaardige rolbezetting (sterren aan het begin van hun carrière, waarin ze sindsdien aanzienlijk beter leerden acteren).

Guardie e ladri

Italië 1951. Komedie van Mario Monicelli en Steno. Met o.a. Totò, Steno, Aldo Fabrizi, Ove Ninchi en Pina Piovani.

Kleine oplichter Ferdinando Esposito (Tot[KA2]o) wordt gearresteerd maar weet te ontsnappen, waardoor politieman Bottoni (Fabrizi) met ontslag wordt bedreigd. In burger weet deze het gezin van de dief binnen te dringen. Er ontstaat een hechte vriendschap tussen de beide mannen en hun families. De agent ziet van arrestatie af, maar de dief geeft zich omwille van zijn vriend zelf aan. Deze vroege voorloper van de commedia all'Italiana plaatst satirische kanttekeningen bij de toenmalige rooskleurigheid van het neorealisme en laat door middel van alle grappen Totò en Fabrizi genuanceerde rollen spelen als vertegenwoordigers van de arbeiders- en middenklasse, die ontdekken dat hun overeenkomsten groter zijn dan hun verschillen. Bekroond op Festival met de prijs voor het Beste Scenario van Piero Tellini en Steno. De dialogen zijn van Vitaliano Brancati, Aldo Fabrizi, Ennio Flaiano, Mario Monicelli en Ruggero Maccari. Het camerawerk is van Mario Bava. Mono.

Vita da cani

Italië 1950. Komedie van Mario Monicelli en Steno. Met o.a. Aldo Fabrizi, Gina Lollobrigida, Delia Scala, Tamara Lees en Nyta Dover.

De revuemeisjes van een provinciaal tourneegezelschap hebben weinig succes, maar vinden wel echtgenoten met wie ze al dan niet gelukkig worden. Een soubrette wil uit loyaliteit een kansrijk engagement bij een groot gezelschap afslaan, maar de directeur houdt haar grootmoedig voor dat ze het aanbod moet accepteren. Het treffende beeld van de theaterfauna met daarnaast het nodige particuliere wel en wee (dat soms melodramatisch wordt aangedikt) is óók interessant als jeugdwerk van mensen aan beide zijden van de camera, die sindsdien een grote carrière hebben opgebouwd.

Totò cerca casa

Italië 1949. Komedie van Mario Monicelli. Met o.a. Totò, Marisa Marlini, Alda Mangini en Aroldo Tieri.

Een komedie over een onfortuinlijk ambtenaartje dat een huis zoekt en de moeilijkheden die hij daarbij heeft. Een van de vele grappige films met Totò.

Al diavolo la celebrità

Italië 1949. Fantasy van Steno en Mario Monicelli. Met o.a. Mischa Aner, Carlo Campanini, Marcel Cerdan en Ferruccio Tagliavini.

Na WO II wenst een jongeman in een ogenblik van woede de hele wereld naar de duivel. De koning van de onderwereld vervult zijn wens. De duivel komt met zwaveldampen en verplaatst de jongeman in de lichamen van verschillende beroemdheden om hem de problemen van het roemruchte land te laten zien. Natuurlijk is het allemaal een droom, maar een droom met een moraal. Eerste film van Steno en Monicelli, en zeker niet slecht.