Antonio Assuncao: cast.
Er zijn 2 films gevonden.

Fils d'un autre

1992 | Drama, Misdaad

Frankrijk 1992. Drama van Michel Lang. Met o.a. Sophie Barjac, François Marthouret, Massimo Wetmüller, Valeria D'Obici en Jan Vancoillie.

Dr. Francis Blancvillain (Marthouret) en zijn vrouw Brigitte (Barjac) hebben zich na het overlijden van hun dienstbode ontfermd over haar zoontje Johan (Vancoillie). Ze hebben hem als hun eigen kind opgevoed. Johans vader Ralph (Wetmüller), een Portugees, werd destijds na een gevangenisstraf Frankrijk uitgezet. Hij heeft echter nooit afstand gedaan van zijn rechten als vader. Nu verschijnt hij weer ten tonele met een eenvoudig chantageplan. Als Dr. Blancvillain hem niet snel een flink bedrag betaalt, zal hij de jongen opeisen. Prangend drama over ouderlijke en adoptie-rechten. Erg overtuigend werd het niet uitgewerkt en de kleine Vancoillie is nog het geloofwaardigst. Houd de zakdoek maar binnen handbereik. Het scenario is van Carlos Sasoga naar een origineel verhaal van Claude d'Anna en Laure Bonin. Het camerawerk is van Mário Barosso.

Un ballon dans la tête

1991 | Drama

Frankrijk​/​​Portugal 1991. Drama van Michaëla Watteaux. Met o.a. Diane Bellego, Gilles Ségal, Robinson Stévenin, Andréa Ferréol en Sarah Bertrand.

Lissabon in de jaren 1960 gaat gebukt onder de dictatuur van Salazar. De tien-jarige Stévenin droomt ervan ooit profvoetballer te worden, maar het leven verloopt niet zoals hij het wenst. Zijn broer, Rozé wordt gezocht door de politie omdat hij actie voert tegen de dictator. Hij ziet zich gedwongen naar Frankrijk te vluchten. Als zijn depressieve moeder wordt opgenomen, wordt de jongen naar het platteland gestuurd naar een ver familid, Ferreol, dat hij nauwelijks kent. Aangrijpend portret van een jongen die opgroeit in een politiek verstoord land in een verziekte omgeving. Van het universum van de volwassenen begrijpt hij niets, maar hij heeft er psychisch wel onder te lijden. Zijn enige uitweg is de voetbal. Sentimenteel scenario van Watteaux, Dominique Dreger en Carlos Saboga probeert relatie tussen politiek en emotie te tonen, maar vervalt in zoetsappigheid. In beeld gebracht door Mario Barroso.