Alexis Galmot: scenario.
Er zijn 3 films gevonden.

No Dogs or Italians Allowed

2022 | Animatie, Drama

Frankrijk​/​​Italië 2022. Animatie van Alain Ughetto. Met o.a. Ariane Ascaride, Alain Ughetto en Stefano Paganini.

De Franse animator Alain Ughetto zegt in deze charmante film dat hij de handen van zijn grootvader Luigi heeft. Die verliet begin twintigste eeuw met zijn vrouw Cesira uit armoede hun Noord-Italiaanse bergdorpje Ughetto. De handen van de maker zien we af en toe ook in beeld, wanneer hij uit klei en karton deze tragikomische animatiefilm optrekt. Bijvoorbeeld om met zijn giga-kolenschoppen een minuscuul kopje espresso van zijn klei-omaatje Cesira aan te nemen. Hoewel de film vertelt over het bikkelharde leven van zijn grootouders – Luigi werkte als rondtrekkende arbeider aan de Zwitserse Simplontunnel en een Franse stuwdam – is No Dogs or Italians Allowed toch minder politiek getint dan de titel doet vermoeden.

Ni pour, ni contre (bien au contraire)

2003 | Film noir, Misdaad, Drama

Frankrijk 2003. Film noir van Cédric Klapisch. Met o.a. Marie Gillain, Vincent Elbaz, Simon Abkarian, Dimitri Storoge en Zinedine Soualem.

Waalse twintiger Marie Gillain (het dochtertje in Mon père, ce héros, 1991) oogt levensecht als opportunist Caty, een jonge cameravrouw die zich inlaat met een bende overvallers om hun duistere werk op film vast te leggen. Caty probeert afstand te bewaren van haar subject maar het snelle geld en de dito mannen (glansrol van met name Elbaz als bendeleider) blijken uiterst verleidelijk. Gearriveerd cineast Klapisch (Chacun cherche son chat, Un air de famile) fabriceerde een vlotte psychologische film noir waarin bruut geweld en donkere humor elkaar soepel overlappen. Gefilmd op locatie in Parijs, Cannes en Miami.

Le péril jeune

1994 | Drama, Komedie

Frankrijk 1994. Drama van Cédric Klapisch. Met o.a. Romain Duris, Élodie Bouchez, Vincent Elbaz, Nicolas Koretzky en Joachim Lombard.

Ver voordat de nostalgia over de jaren zeventig in alle kakelbonte hevigheid toesloeg, draaide Klapisch (L'Auberge espagnolle, Paris) voor Arte al zijn deels autobiografische film over de periode. Vier jonge kerels herbeleven, wachtend in een ziekenhuis, hun laatste lyceumjaar, 1975. De vijfde kompaan ontbreekt: had hij geen overdosis genomen, zou hij de vader zijn geworden van het kind dat op het punt staat om ter wereld te komen. Klapisch serveert sprankeldialogen, enthousiaste acteurs en een fijne seventiessoundtrack van Pink Floyd tot Maxime Le Forestier. Geen wonder dat de levendig flashbackende vriendschapskroniek alsnog een bioscoopcarrière kreeg en tot cultfilm uitgroeide.