Carola Stagnaro: cast.
Er zijn 6 films gevonden.

Pronto soccorso 2

1992 |

Duitsland​/​​Italië 1992. Francesco Massaro. Met o.a. Ferruccio Amendola, Barbara De Rossi, Claudio Amendola, Paola Pitagora en Carola Stagnaro.

Ziekenhuisfilm in vier afleveringen over de dagelijkse gang van zaken op de afdeling Eerste Hulp en de mensen (artsen, verplegend personeel en pati[KA3]enten) die erbij betrokken zijn. Hoofdrol speelt het hoofd van het medische team Dr. Aiace (Ferruccio Amendola). Hij ontmoet zijn vroegere studiegenote Paola (Pitagora), moeder van een aan drugs verslaafde jongen. Ze worden verliefd op elkaar, net als Dr. Augusto (Claudio Amendola) en Anja (Seidel). Toch gaat het meer om de moed en de toewijding van de medische staf dan om de liefde, al is de praktijk in Italiaanse ziekenhuizen vaak anders.

Una vita in gioco

1991 | Drama

Italië 1991. Drama van Franco Giraldi. Met o.a. Mariangela Melato, Ennio Fantastichini, Fabio Traverse, Nicoletta Boris en Carola Stagnaro.

Het verhaal gaat over Marianna (Melato), een intelligente, beschaafde en ironische vrouw van veertig jaar, die genoeg heeft van haar eentonige bestaan. Ze besluit als invalskracht les te gaan geven aan een technische school in een klein stadje. Ze weet al gauw het vertrouwen van de leerlingen te winnen door haar ongebruikelijke manier van lesgeven. De film behandelt de relatie tussen een groep leerlingen en een leraar die begrip voor hen heeft. Goed acteerwerk van Melato, maar dat kan niet gezegd worden van de overige acteurs. Een televisiefilm die alleen bedoeld is voor Italiaanse kijkers.

To Touch A Star

1990 | Drama

Italië​/​​Verenigde Staten 1990. Drama van Lodovico Gasparini. Met o.a. Dominique Sanda, Tomas Milian, Matthew Ousdhal, Carmen Scarpitta en Carola Stagnaro.

Sanda en Milian vormen, samen met hun achtjarig zoontje Ousdhal een gelukkig gezin. Ze zijn net naar San Francisco verhuisd. De jongen begint zich vreemd te gedragen. Na een geneeskundig onderzoek blijkt hij een zeldzame, ongeneeslijke hersenziekte te hebben. Voordat hij tien wordt, verwacht men dat hij dood zal zijn. De ouders weigeren zich hierbij neer te leggen en gaan zelf op zoek naar een geneesmiddel. Een soort arbeidersklasse versie van wat later LORENZO`S OIL zou worden, maar dan oneindig veel sentimenteler en met een onwaarschijnlijk einde. De acteurs leveren prima werk, maar het scenario van Donald Martin, naar een verhaal van Catherine Grellet, rammelt aan alle kanten en kan niet overtuigen. Bekijk liever de latere versie (uit 1992).

Minaccia d'Amore

1989 | Thriller, Horror, Erotiek

Italië 1989. Thriller van Ruggero Deodato. Met o.a. Charlotte Lewis, William Berger, Marcello Modugno, Carola Stagnaro en Mattia Sbragia.

Regisseur Deodato laat regelmatig zien dat hij in Rome films kan maken in Amerikaanse stijl met een perfect Engelstalig geluidsspoor. Het gaat hier om een uitstekende griezelthriller met een absurde vooronderstelling. Lewis speelt de kwetsbare Britse heldin, die door een verkeerd telefoonnummer te draaien in haar onschuld een serie bovennatuurlijke moorden op gang zet. De perverse afrekening in de slotscènes die voyeuristische elementen en bondage combineren zijn de moeite waard om op te wachten. De bijrolspelers en de produktiewaarden zijn goed. Het mooie uiterlijk van Lewis helpt ook een beetje. Scenario van Joseph Carava, Mary Carava en de regisseur.

Fun jump

1988 | Romantiek, Sportfilm

Italië 1988. Romantiek van Stefania Casini. Met o.a. Carola Stagnaro, Bruno Bilotta en Giuseppe Panviti.

De zoveelste banale filmpoging van de tot regisseur opgeklommen actrice Casini, ditmaal over liefde en rivaliteit rond een jonge vrouw en twee van haar collega's tijdens een cursus parachutespringen vrije stijl.

Une Epine dans mon coeur

1987 | Drama

Frankrijk​/​​Italië 1987. Drama van Alberto Lattuada. Met o.a. Anthony Delon, Sophie Duez, Gastone Moschin, Antonella Lualdi en Leornardo Treviglio.

Bewerking van de roman van Piero Chiara. Een trouwe maar zware, fantasieloze bewerking waar geen vonkje inspiratie aan te pas kwam. De gecompliceerde en gestoorde personages komen nauwelijks geloofwaardig over en hetzelfde geldt voor de lompe en te nadrukkelijke satire op de hypocrisie van een verstarde provinciale samenleving. Met andere woorden, een thema waar Lattuada bezeten van is maar dat ouderwets is, net als zijn regie, gekenmerkt door een perverse erotiek. Het resultaat is dat deze laatste films blijk geven van een moeilijk te volgen fantasie (de regisseur is geboren in 1914...) en teveel lijken op karikaturen van de Lattuada in zijn belangrijke periode 1950-1970.