Shelley Winters

Gideon

Verenigde Staten 1999. Komedie van Claudia Hoover. Met o.a. Christopher Lambert, Shelley Winters, Charlton Heston, Carroll O'Connor en Shirley Jones.

Valley girls

Verenigd Koninkrijk 1997. Sara Sugarman. Met o.a. Charles Rokett, Shelley Winters, Rosanna Arquette, Gemma Jones en Wendy Phillips.

Komisch drama over twee schoonmaaksters uit Wales, die met het verzinnen van de slogan The job will always be done with 1001 een reis naar Hollywood winnen. Daar neemt hun leven een dramatische wending. Megan Jones is een schoonmaakster in een school in Wales. Samen met haar vriendin Beryl vult ze haar vrije tijd met het beantwoorden van de prijsvragen die op de verpakkingen van schoonmaakmiddelen staan. Op een goede dag komt het bericht dat de twee een reis naar Hollywood hebben gewonnen. Met achterlating van Megans zeer af- en aanhankelijke zoon, vertrekken Megan en Beryl naar Los Angeles. Daar worden ze opgevangen door een ultra-neurotische gids, zingt een passerende vrachtwagenbestuurster hen toe, en nodigt een grote Hollywoodster hen thuis uit. Megan schiet hem per ongeluk dood, waarna de twee werksters noodgedwongen op de vlucht slaan...

The Portrait of a Lady

Verenigde Staten​/​​Verenigd Koninkrijk 1996. Romantisch drama van Jane Campion. Met o.a. Nicole Kidman, John Malkovich, Barbara Hershey, Mary-Louise Parker en Martin Donovan.

Een gefortuneerde jonge Amerikaanse vrouw (Kidman) vertrekt eind negentiende eeuw van Engeland naar Italië om 'een idee te krijgen van het leven' voordat ze wellicht gaat trouwen. In Italië raakt ze bevriend met Madam Merle (Hershey), een Amerikaanse expat die heimelijk aast op haar fortuin, samen met haar bedrieglijke minnaar Osmond (Malkovich). De Nieuw-Zeelandse cineast Campion (The Piano) baseerde haar doorwrochte film op het gelijknamige boek uit 1881 van Henry James, de in Amerika geboren Britse schrijver die excelleerde met rake impressies van de culturele verschillen tussen de Oude en de Nieuwe Wereld. Sierlijke decors en intens acteerwerk.

Jury Duty

Verenigde Staten 1995. Komedie van John Fortenberry en John Kortenberger. Met o.a. Pauly Shore, Tia Carrere, Stanley Tucci, Shelley Winters en Brian Doyle-Murray.

Tommy Collins is een eeuwige loser. Alles wat hij probeert, mislukt. Op een dag moet hij zijn plicht vervullen als lid van de jury in een proces tegen een sadistische seriemoordenaar.

Heavy

Verenigde Staten 1995. Drama van James Mangold. Met o.a. Pruitt Taylor Vince, Shelley Winters, Liv Tyler, Deborah Harry en Joe Grifasi.

Dikke Victor (Vince) is rond de 35 en runt met zijn dominerende moeder Dolly (Winters) een pizzatent. Dolores (Harry) is de trouwe serveerster. Victor heeft een kameraad, Jeff (Dando) die automonteur is. Ze huren Callie (Tyler) in, een tiener om bij het bedienen te helpen. Dolores keurt haar geen blik waardig en Victor denkt erover om te vermageren en vraagt zich niet af hoe Callie dat zou vinden, maar eerder wat Jeffs reactie zal zijn. Moeder Dolly belandt in het ziekenhuis en het ziet er ineens anders uit in de eetgelegenheid. Prachtige acteerprestaties van de gehele cast, onder meer van muzikanten Deborah Harry (voormalig popster Blondie) en Dando (lead-singer van de Lemonheads).

Weep No More My Lady

Duitsland​/​​Frankrijk 1994. Thriller van Michel Andrieu. Met o.a. Daniel J. Travanti, Kristin Scott Thomas, Shelley Winters, Francesca Annis en Robin Renucci.

Actrice Annis staat onder grote druk. Sinds korte tijd krijgt ze allerlei dreigtelefoontjes waarin iemand haar zegt dat ze te oud is voor de rol die ze moet spelen. Ook beweert de anonieme beller dat haar zuster Scott Thomas een verhouding heeft met haar producer en minnaar Travanti. De hele crew is ervan overtuigd dat ze een zenuwinzinking nabij is totdat ze op een dag spoorloos verdwijnt. Intrigerende suspensefilm die naar het einde toe teveel in clichés verzandt. Over het algemeen goede vertolking, met vooral een schitterende Winters als een wijze Miss Marple. Robert Levine en Andrieu baseerden hun Agatha Christie-achtige scenario op de roman van Mary Higgins Clark die op zijn beurt bewerkt werd door Leila Basen. Sombere fotografie van Renan Polles. Origineel opgenomen met Engelse dialogen.

The Silence of the Hams

Italië​/​​Verenigde Staten 1994. Komedie van Ezio Greggio. Met o.a. Billy Zane, Dom DeLuise, Joanna Pacula, Ezio Greggio en Charlene Tilton.

De jonge FBI-rekruut Joe Dee Foster (Zane) heeft net zijn eerste opdracht gekregen: hij moet de gevaarlijke en ongrijpbare Psycho Killer identificeren en arresteren. Hij krijgt hulp van Animal Cannibal Pizza (DeLuise), een geniale, perverse misdadiger in een zwaarbewaakt gesticht in Hollywood. Tegelijk strandt Fosters vriendin (Pacula) in het motel van een man die onder de plak zit van zijn gestoorde moeder. Erg jammer dat deze parodie ongeveer net zo slecht is als The Silence of the Lambs en Psycho goed zijn.

Backfire!

Verenigde Staten 1994. Komedie van A. Dean Bell. Met o.a. Shelley Winters, Kathy Ireland, Robert Mitchum, Telly Savalas en Josh Mosby.

De regisseur van deze film en de producenten moeten ergens een kassabelletje hebben horen rinkelen om aan deze super flauwe brandweerklucht te beginnen. Een brandweerman wordt de vrouwelijke brandweerbrigade van Lt. Shithouse (!) - veterane Winters - binnengehaald. Hij moet een einde te maken aan een stel geheimzinnige toiletbranden. Oudgediende van het witte doek Mitchum is hier te zien als het sullige hoofd van de brandweer en bevindt op een absoluut dieptepunt in zijn carrière, want hij is beslist geen Leslie Nielsen! Een film die volledig ge'backfired' is en eigenlijk nog te slecht voor het videocircuit.

The Pickle

Verenigde Staten 1993. Komedie van Paul Mazursky. Met o.a. Danny Aiello, Dyan Cannon, Clothilde Courau, Shelley Winters en Barry Miller.

Na drie regelrechte flops en een gedwongen vakantie in Europa krijgt de bekende regisseur Aiello een kans op een come back met een film over een vliegende... augurk. Hij maakt het onding tegen beter weten in en een dag voor de première is hij op van de zenuwen, ervan overtuigd dat deze film zijn zwanezang wordt. Interessante autobiografische overpeinzing van Mazursky.

Touch of a Stranger

Verenigde Staten 1991. Drama van Brad Gilbert. Met o.a. Shelley Winters, Anthony Nocerino, Danny Capri en Haley Taylor-Block.

Winters is een ouwe kluizenaarster die een jonge, gewonde vreemdeling (Nocerino, die een revolver bij zich heeft) in huis neemt voor verzorging en gezelschap. Amateuristisch en vervelend. Jammer voor een talent als Winters.

Stepping Out

Verenigde Staten 1991. Musical van Lewis Gilbert. Met o.a. Liza Minnelli, Shelley Winters, Bill Irwin, Ellen Greene en Julie Walters.

Toneelschrijver Richard Harris bewerkte zijn succesvolle theater-musical uit 1984 voor de (Amerikaanse) film en verplaatste de handeling van de Londense kerk naar een dito gelegenheid in Buffalo, New York. Minnelli is een voormalige revue-ster, die de kost verdient door liedjes te zingen in het bar-circuit en het geven van tapdanslessen. Een groepje amateurs wordt door haar klaargestoomd om mee te doen aan een jaarlijkse charitatieve theaterproductie, die ze bijna op een haarlengte niet halen, maar in de finale worden ze weer uitgenodigd voor het volgende jaar. Een vrolijke, oppervlakkige film met degelijk werk van Walters, Winters en Minnelli. De danspasjes zijn van Danny Daniels op muziek van Peter Howard en de correcte fotografie is van Alan Hume. Uitvoerend producent was Bill Kenwright die indertijd het stuk ook al voor de Londense bühne had geproduceerd.

An Unremarkable Life

Verenigde Staten 1989. Drama van Amin Q. Chaudhri en Amin Chaudhri. Met o.a. Patricia Neal, Shelley Winters, Mako, Rochelle Oliver en Lily Knight.

Het scenario van deze snertfilm is duidelijk geschreven uit effectbejag. Het verhaal gaat over twee op leeftijd komende, sterk van elkaar verschillende zusters die samen in hetzelfde huis wonen, waar ze hun herinneringen maar ook hun ruzies met elkaar delen. Dit laatste is met name het geval wanneer Mako naar de hand van Neal begint te dingen. Neal en Winters doen hun best, maar deze film kan niet tippen aan WHALES OF AUGUST.

The purple people eater

Verenigde Staten 1988. Komedie van Linda Shayne. Met o.a. Peggy Lipton, Chubby Checker, Little Richard, Shelley Winters en Ned Beatty.

Het scenario van deze snertfilm is duidelijk geschreven uit effectbejag. Het verhaal gaat over twee op leeftijd komende, sterk van elkaar verschillende zusters die samen in hetzelfde huis wonen, waar ze hun herinneringen maar ook hun ruzies met elkaar delen. Dit laatste is met name het geval wanneer Mako naar de hand van Neal begint te dingen. Neal en Winters doen hun best, maar deze film kan niet tippen aan WHALES OF AUGUST.

Purple People Eater

Verenigde Staten 1988. Familiefilm van Linda Shayne en Ned Beatty. Met o.a. Shelley Winters, Neil Harris, Peggy Lipton, Chubby Checker en Little Richard.

Burgerlijke, fantasieloze, doch onschuldige kinderfilm, gebaseerd op de beroemde hit uit 1959, die vertelt over een wezentje (dat er hier uitziet als een kind, verkleed voor Halloween) dat naar de aarde komt om een rock-bandje op te richten met een paar kinderen uit de buurt. De oorspronkelijke schrijver/zanger Sheb Wooley speelt een trapeze-leraar. Wooley's liedje dat gelijk is aan de titel, steeg indertijd naar de eerste plaats op heel wat hitparades. Neil Harris is de schuilnaam van Patrick Harris.

Marilyn Monroe: Beyond the Legend

Verenigde Staten 1987. Documentaire van Gene Feldman en Suzette Winter. Met o.a. Richard Widmark, Robert Mitchum, Clark Gordon, Shelley Winters en John Springer.

Een geslaagd portret van M.M. met veel materiaal uit haar films. Feldman geeft de kijker een helder inzicht in de psyche van de legende en laat mensen uit het vak, collega's en minnaars aan het woord. Het scenario is van beide regisseurs Feldman en Winter. Het camerawerk is van Richard Francis en Rick Robertson. Aanbevolen voor cinefielen en iedereen die in M.M. geïnteresseerd is.

Hello Actor's Studio

Frankrijk​/​​Canada 1987. Experimenteel van Annie Tresgot. Met o.a. Paul Newman, Ellen Burstyn, Sydney Pollack, Shelley Winters en Arthur Penn.

In feite de samenvoeging van drie middellange speelfilms van elk 55 minuten. De kijker gaat mee achter de schermen van de beroemde Actor's Studio, die enkele van de grootste filmers en acteurs heeft voortgebracht. Zij komen er nog altijd graag terug om les te geven - gratis, wat genoeg zegt over de financiële belangeloosheid van deze onderneming. Opmerkelijk doeltreffende scènes met improviserende debutanten - misschien de grote namen van de toekomst. Zeer oplettend camerawerk, dat de kijker als het ware aan tafel nodigt. Wat de filmfragmenten betreft is het echter wat karig, want we krijgen alleen een zeer karakteristieke Brando te zien, in een fragment uit A STREETCAR NAMED DESIRE is te zien. Desondanks een zeer rijk document.

Very Close Quarters

Verenigde Staten 1986. Komedie van Vladimir Rif. Met o.a. Shelley Winters, Paul Sorvino, Theodore Bikel, Farley Granger en Lee Taylor Allen.

Een onvoorstelbaar geforceerde en aanstootgevende lachfilm over een stel vulgaire types die een flat in Moskou delen. Zonde van de cast. In 1983 gefilmd.

The Delta Force

Verenigde Staten​/​​Israël 1986. Actiefilm van Menahem Golan. Met o.a. Chuck Norris, Lee Marvin, Hanna Schygulla, Martin Balsam en George Kennedy.

Halverwege de jaren tachtig wordt een Amerikaans passagiersvliegtuig gekaapt door heel gemene Libanese terroristen, die bijvoorbeeld kinderen en nonnen bedreigen, en zieke passagiers mishandelen. Een deel van de passagiers wordt meegenomen naar een oude vesting nabij Beiroet. Commando's onder leiding van Kolonel Alexander (Marvin) en Kapitein McCoy (Norris), ruim voorzien van wapens en explosieven, moeten hun landgenoten bevrijden. Beetje treurig dat dit de laatste film van Marvin (Point Blank) zou worden: Marvin speelde veel in oorlogsfilms, maar de meeste waren toch wel stukken beter dan The Delta Force.

Déjà Vu

Verenigd Koninkrijk 1985. Fantasy van Anthony Richmond. Met o.a. Jacklyn Smith, Nigel Terry, Shelley Winters en Claire Bloom.

Een scenarioschrijver denkt dat zijn verloofde de reïncarnatie is van een vroegere Hollywood-ster. Vervelende film, maar sympathiek wat betreft het weergeven van de sfeer van vroeger en bovendien goed gespeeld, vooral door Claire Bloom. Het regiedebuut van Anthony Richmond.

Dja Vu

1985. Anthony Richmond. Met o.a. Jaclyn Smith, Shelley Winters en Claire Bloom.

Een scenarioschrijver denkt dat zijn verloofde de reïncarnatie is van een vroegere Hollywood-ster. Vervelende film, maar sympathiek wat betreft het weergeven van de sfeer van vroeger en bovendien goed gespeeld, vooral door Claire Bloom. Het regiedebuut van Anthony Richmond.

Over the Brooklyn Bridge

Verenigde Staten 1984. Komedie van Menahem Golan. Met o.a. Elliott Gould, Margaux Hemingway, Sid Caesar, Burt Young en Shelley Winters.

Gould, eigenaar van een joods restaurant op Brooklyn, probeert geld te lenen van zijn oom (Ceasar) om een luxe- restaurant in Manhattan te beginnen, maar de familie heeft bezwaren tegen zijn katholieke vriendinnetje (Hemingway). De goede bijrollen (met name die van Caesar) kunnen deze stompzinnige komedie niet redden. Een van de werktitels was MY DARLING SHIKSA.

Fanny Hill

Verenigd Koninkrijk 1983. Drama van Gerry O'Hara. Met o.a. Lisa Raines, Oliver Reed, Shelley Winters, Wilfrid Hyde-White en Alfred Marks.

O'Hara, die ook al THE BITCH op z'n geweten heeft, moddert maar wat aan met deze zoveelste bewerking van het gelijknamige boek van John Cleland. De voor de hand liggende blote billen en borsten krijgen minder aandacht dan gebruikelijk in dit genre. In plaats daarvan vermoeide acteursnummertjes van de zichtbaar verveelde gastvedetten Reed en Winters. Deze slordige film zal vermoedelijk iedereen in slaap helpen.

S.O.B.

Verenigde Staten 1981. Drama van Blake Edwards. Met o.a. Julie Andrews, William Holden, Richard Mulligan, Robert Preston en Robert Vaughn.

Een producent husselt een plan in elkaar om zijn laatste sof in een hit om te zetten: maak het sappiger met porno en zorgt dat de ster (de tamelijk seksloze Andrews!) haar borsten ontbloot. Een glibberige satire over het moderne filmland - schrijver- regisseur Edwards neemt wraak op de manier waarop hij in Hollywood in het begin van de jaren zeventig door MGM-baas James 'The snake' Aubrey werd behandeld. Hij gooit alles erin van zwarte humor tot slapstick met wilde, ongelijke resultaten. Helaas Holden's laatste film. Edwards en Andrews zijn met elkaar getrouwd. Gefilmd in Panavision.

Looping

Duitsland 1981. Drama van Walter Bockmayer en Rolf Bührmann. Met o.a. Hans Christian Blech, Shelley Winters, Sydne Rome, Ingrid Caven en Adrian Hoven.

Liefde en jaloezie, hartstocht en moord in de achtbaan. Het op super-8 begonnen duo-Bockmayer en Bührmann bereikt internationale allure in dit kermisartiestendrama.

The Magician of Lublin

Verenigde Staten 1979. Komedie van Menahem Golan. Met o.a. Alan Arkin, Louise Fletcher, Valerie Perrine, Shelley Winters en Lou Jacobi.

Een joodse goochelaar rond de eeuwwisseling probeert hoge ogen te gooien in deze hoogdravende, slecht gespeelde versie van de roman van Isaac Bashevis Singer die in Polen gesitueerd is. Maar je krijgt wel te zien hoe Winters een gevangenis vernietigt en ze doet dat op meer spectaculaire wijze dan de olifant van Sam Jaffe in GUNGA DIN.

The French Atlantic Affair

Verenigde Staten 1979. Thriller van Douglas Heyes. Met o.a. Jean-Pierre Aumont, Horst Buchholz, James Coco, Chad Everett en José Ferrer.

Mini-serie in drie delen. Met sterren beladen serie over een grote oceaanstomer waar gemene secteleider Savalas en zijn bende toeslaan en de passagiers en bemanning gijzelen teneinde 70 miljoen dollar in goud te kunnen afpersen. Het thema mag niet nieuw zijn (de luxe-stomer op zee gekidnapped of in gevaar door chantage), maar het plot is het wel (een 'vijfde colonne' onder de passagiers, zodat je niet weet wie vriend of vijand is) en het wordt hier goed uitgewerkt zodat de spanning erin zit en de aandacht wordt vastgehouden. Wordt ook in twee delen uitgezonden. Scenario van de regisseur naar de roman van Ernest Lehman. Het camerawerk is van Ralph Woolsey.

Elvis

Verenigde Staten 1979. Biografie van John Carpenter. Met o.a. Kurt Russell, Shelley Winters, Pat Hingle, Season Hubley en Bing Russell.

Via de belangrijkste momenten uit zijn leven, wordt de geschiedenis gereconstrueerd van Elvis Presley vanaf zijn jeugd tot aan zijn comeback in 1969. Vooral de scènes tussen de zanger en zijn moeder, een schitterende Winters, zullen vele kijkers sterk ontroeren. Het scenario van Anthony Lawrence brengt een wankele psychologische ontleding, maar Carpenter weet dit, als ras-verteller, te overbruggen. Russell is verrassend goed als Elvis, wiens songs door country-zanger Ronnie McDowell zijn gedubd. In Amerika op de tv vertoond in twee delen. Uitstekend camerawerk van Donald M. Morgan.

City on Fire

Canada​/​​Verenigde Staten 1979. Thriller van Alvin Rakoff. Met o.a. Barry Newman, Henry Fonda, Ava Gardner, Shelley Winters en Susan Clark.

Een ontevreden arbeider van een plaatselijke olieraffinaderij saboteert de olieopslag en de uiterst brandbare vloeistof komt in het stadsriool terecht. Een vonkje is voldoende om de hele stad in lichterlaaie te zetten en dokter Dr. Frank Whitman (Newman), directeur van het stadsziekenhuis, staat voor de bijna onmogelijke taak om zijn pati[KA3]enten van de vuurdood te redden, maar gelukkig is de schone Diane Brockhurst-Lautrec (Clark) er nog... Eentonig gedoe dat maar zes miljoen dollar mocht kosten - en dat is een ramp voor zo'n film, die uitsluitend geschikt is voor de beperkte schare genre-aanbidders. Het scenario is van Jack Hill, Dave Lewis en Céline La Frenière. Het camerawerk is van René Verzier. Mono.

The Initiation of Sarah

Verenigde Staten 1978. Horror van Robert Day. Met o.a. Kay Lenz, Shelley Winters, Kathryn Crosby, Tony Bill en Elizabeth Stack.

Een occult verhaal rondom een inwijdingsritueel bij een meisjes-studentenclub. Een van de dames komt onder de betovering van de heks Winters.

King of the Gypsies

Verenigde Staten 1978. Drama van Frank Pierson. Met o.a. Sterling Hayden, Shelley Winters, Susan Saradon, Judd Hirsch en Eric Roberts.

Een Amerikaanse zigeunerjongen is de geboren leider van zijn volk. Het fascinerende inzicht in het zigeunerleven zakt af door de middelmatige inhoud en wordt namaak-GODFATHER. Een glansrol van Hayden. Prachtige muziek van David Grisman en Stephan Grapelli (die ook in de film voorkomen). Mooie fotografie van Sven Nykvist.

Gran bollito

Italië 1978. Komedie van Mauro Bolognini. Met o.a. Shelley Winters, Max von Sydow, Laura Antonelli, Renato Pozzetto en Alberto Lionello.

Een respectabele dame van middelbare leeftijd - die rond 1900 in een zuidelijk dorpje is geboren en met zwarte kunst opgroeide - pleegt een reeks bijlmoorden en verwerkt de slachtoffers tot toiletzeep. Een groteske mislukking in een poging tot absurdistische zwarte humor waarvoor deze anders zo bekwame regisseur niets in huis blijkt te hebben. Hierdoor gaan dit op feiten gebaseerde verhaal en de sterke bezetting beide totaal de mist in. Het idee om de dames uit Winters clubje te laten spelen door acteurs in travestie vergroot de verbijstering, maar draagt niets bij aan de humor. Scenario van Nicola Badalucco en Luciano Vincenzoni.

Un Borghese piccolo piccolo

Italië 1977. Drama van Mario Monicelli. Met o.a. Alberto Sordi, Shelley Winters, Romolo Valli, Vincenzo Crocitti en Renzo Carboni.

Een regeringsambtenaar die op het punt staat met pensioen te gaan, hoopt dat zijn weinig intelligente en luie zoon op zijn plaats zal kunnen komen en bereidt met omkoperij en vriendjespolitiek diens examen voor. Vlak daarvoor wordt de jongen echter getroffen door een verdwaalde kogel tijdens een terroristische actie. Als de vader de schuldige meent te herkennen gijzelt hij hem en begint een wraakactie. Deze beklemmende film start als een satire maar wordt - door Sordi's ontwikkeling van schlemiel tot wrekend monster, die levenslange frustaties uitleeft - steeds gruwelijker en heeft alleen oppervlakkig te maken met de kwalijke trend van Vigilante-films. Opmerkelijk stil spel van Winters als de door een beroerte verlamde en stomme moeder.

Tentacoli

Italië​/​​Verenigde Staten 1977. Horror van Ovidio G. Assonitis. Met o.a. John Huston, Shelley Winters, Bo Hopkins, Henry Fonda en Delia Boccardo.

In een Californische badplaats verdwijnen zwemmers die als skeletten met alleen nog huid worden teruggevonden. Een reusachtige inktvis die overgevoelig is voor bepaalde radiofrequenties is de schuldige die pas na grote inspanningen kan worden vernietigd. Italiaanse imitatie van Jaws met Hollywood-veteranen in rollen van niets, nogal onsmakelijk sadisme en doorzichtige trucage, die de finale meer belachelijk dan spannend maakt.

Pete's Dragon

Verenigde Staten 1977. Familiefilm van Don Chaffey. Met o.a. Sean Marshall, Helen Reddy, Mickey Rooney, Red Buttons en Shelley Winters.

Gelukkig heeft de negenjarige Pete een bevriende draak die zich onzichtbaar kan maken, anders zou hij geen leven hebben, bij het nare pleeggezin waar hij opgroeit. Met z'n tweeën trekken ze de wijde wereld in, komen terecht in het kuststadje Passamaquoddy, waar ze bevriend raken met de plaatselijke vuurtorenwachter (Rooney) en zijn dochter. Maar rust en veiligheid zijn van korte duur. Mengsel van live action en animatie. Don Bluth was verantwoordelijk voor de draak, in deze dure, wisselvallige Disneyfilm.

The Tenant

Frankrijk 1976. Drama van Roman Polanski. Met o.a. Roman Polanski, Isabelle Adjani, Shelley Winters, Melvyn Douglas en Bernard Fresson.

The Tenant heeft ontzettend veel weg van Polanski's eerdere werken Repulsion en Rosemary's Baby. Polanski zelf speelt de rol van Trelkovsky, een Pool die een oud appartement in Frankrijk betrekt. Wanneer hij uitvindt dat de vorige bewoner een meisje was dat zelfmoord pleegde, raakt hij geobsedeerd door de gedachte dat de verhuurders van het pand het meisje hebben omgebracht en dat ze hetzelfde met hem van plan zijn. Eng, psychologisch en surrealistisch. Achter de camera stond Sven Nykvist die veel samenwerkte met Ingmar Bergman. Scenario van Gerard Brach en Polanski naar een roman van Roland Topor.

Next stop Greenwich Village

Verenigde Staten 1976. Drama van Paul Mazursky. Met o.a. Christopher Walken, Shelley Winters en Kenny Baker.

The Tenant heeft ontzettend veel weg van Polanski's eerdere werken Repulsion en Rosemary's Baby. Polanski zelf speelt de rol van Trelkovsky, een Pool die een oud appartement in Frankrijk betrekt. Wanneer hij uitvindt dat de vorige bewoner een meisje was dat zelfmoord pleegde, raakt hij geobsedeerd door de gedachte dat de verhuurders van het pand het meisje hebben omgebracht en dat ze hetzelfde met hem van plan zijn. Eng, psychologisch en surrealistisch. Achter de camera stond Sven Nykvist die veel samenwerkte met Ingmar Bergman. Scenario van Gerard Brach en Polanski naar een roman van Roland Topor.

Next Stop, Greenwich Village

Verenigde Staten 1976. Komedie van Paul Mazursky. Met o.a. Lenny Baker, Shelley Winters, Ellen Greene, Christopher Walken en Lou Jacobi.

Geestige en doeltreffende film over een jongeman uit Brooklyn (Baker) die aspiraties heeft filmacteur te worden. Hij betrekt kamers in Greenwich Village. De sfeer van die periode en de karakteriseringen zijn uitstekend getroffen; Winters is voortreffelijk als Bakers dominante moeder. Speelt in 1953.

That Lucky Touch

Verenigd Koninkrijk 1975. Komedie van Christopher Miles. Met o.a. Roger Moore, Susannah York, Lee J. Cobb, Shelley Winters en Jean-Pierre Cassel.

Er zijn problemen bij de NAVO in Brussel met Roger Moore als wapenhandelaar. Een leuke persiflage op internationale meningsverschillen.

Journey into Fear

Canada 1975. Oorlogsfilm van Daniel Mann. Met o.a. Sam Waterston, Zero Mostel, Yvette Mimieux, Scott Marlowe en Ian McShane.

Een warrige nieuwe versie van de film uit 1942. Waterston is een geoloog die veldonderzoek verricht en betrokken raakt bij een internationale intrige. Opgenomen in Europa.

Diamonds

Israël 1975. Misdaad van Menahem Golan. Met o.a. Robert Shaw, Richard Roundtree, Shelley Winters, Barbara (Hershey) Seagull en Shai K. Ophir.

Prima inbraak-film met Shaw in een dubbelrol, als diamanthandelaar, die het meesterbrein is achter een inbraak in een diamantkluis in Tel Aviv en als tweelingbroer, die daar het veiligheidssysteem heeft geïnstalleerd. Goed lokatiewerk in Tel Aviv en Jerusalem.

The Sex Symbol

Verenigde Staten 1974. Erotiek van David Lowell Rich. Met o.a. Connie Stevens, Shelley Winters, Don Murray, Jack Carter en James Olson.

Schrijver Alvah Bessie bewerkte zijn eigen roman: [KL]The Symbol[KLE] (1966) over een fictieve filmdiva uit de jaren veertig en vijftig - met beelden van Marilyn die steeds erdoorheen sijpelen. Processen dreigden deze film voor zijn presentatie tegen te houden en wat uiteindelijk in de VS op de tv kwam, na zware montage, was slechts een fractie aan daden en naaktscènes van wat men in andere landen in de bioscopen zag.

Big Rose: Double Trouble

Verenigde Staten 1974. Misdaad van Paul Krasny. Met o.a. Shelley Winters, Barry Primus, Lonny Chapman, Michael Constantine en Joan Van Ark.

Detectives Winters en Primus worden ingehuurd om een team van oplichters te ontmaskeren die een rijke aannemer afpersen. Het is leuk om Winters in typische rol van privé-detective te zien; de rest is alleen maar cliché.

Cleopatra Jones

Verenigde Staten 1973. Misdaad van Jack Starrett. Met o.a. Tamara Dobson, Bernie Casey, Shelley Winters, Brenda Sykes en Antonio Fargas.

Speciale anti-drugsagente Cleopatra Jones (Dobson) is vooral werkzaam in de Amerikaanse zwarte getto`s. Haar ingrijpen heeft Mommy (Winters), hoofd van een drugsbende, al een aantal zware slagen toegebracht. Als wraak laat Winters het anti-drugscentrum van Cleo's vriend Casey kort en klein slaan. Maar dankzij haar intelligentie en vaardigheden op het gebied van oosterse gevechtskunsten en scherpschieten is Cleo niet klein te krijgen. Stripachtige blaxploitationfilm, die geen beroep doet op het denkvermogen van de kijker, op voorwaarde dat hij zich laat meedobberen op de golven van actie en geweld. Wie zijn verstand op nul kan zetten kan misschien genieten van dit routine-scenario van Max Julien en Sheldon Keller. In beeld gebracht door David Walsh. Gevolgd door CLEOPATRA JONES AND THE CASINO OF GOLD. Gedraaid in Panavision.

Blume in Love

Verenigde Staten 1973. Komedie van Paul Mazursky. Met o.a. George Segal, Susan Anspach, Kris Kristofferson, Marsha Mason en Shelley Winters.

Segal zit in de put. Hij kan niet verkroppen dat zijn vrouw, Anspach, hem in de steek heeft gelaten. In flash-backs komen we te weten waarom ze een einde aan het huwelijk heeft gemaakt en hoe Segal haar hoopt terug te winnen. Anspach is ondertussen ingetrokken bij hippie Kristofferson. Bitter-zoete huwelijkskomedie die een nogal goedkope indruk achterlaat, ondanks de uitstekende vertolkingen van de hoofdrolspelers. Bij vlagen is het scenario van Mazursky origineel en inventief, maar in totaliteit blijft de film beneden de verwachtingen. Gefilmd in een psychedelische, modieuze stijl die ondertussen weer achterhaald is. Bruce Surtees zette het in beeld.

The Poseidon Adventure

Verenigde Staten 1972. Avonturenfilm van Ronald Neame en Irwin Allen. Met o.a. Gene Hackman, Ernest Borgnine, Red Buttons, Carol Lynley en Roddy McDowall.

Het gigantische passagiersschip S.S. Poseidon is bezig aan zijn laatste cruise, voordat het overgedragen wordt aan zijn nieuwe eigenaars. De kapitein merkt dat er iets fout is met het stabilisatiesysteem, maar zijn bazen dringen aan op snelheid want ze zijn reeds drie dagen te laat. Aan boord is het feest, tot het schip gegrepen wordt door een reusachtige vloedgolf en omgekeerd in het water komt te liggen. De overlevenden moeten proberen zich een weg te banen door een labyrint van gangen naar de kiel van het schip. Onwaarschijnlijke, maar goed gemaakte rampenfilm, met een aantal uitstekende acteurs. Oscars gingen naar de speciale effecten en naar de song 'The Morning After' van Al Kasha en Joel Hirschhorn.

The Devil's Daughter

Verenigde Staten 1972. Horror van Jeannot Szwarc. Met o.a. Belinda Montgomery, Shelley Winters, Robert Foxworth, Joseph Cotten en Jonathan Frid.

Op de begrafenis van de moeder maakt Montgomery kennis met Winters die beweert een lange vriendschap te hebben gehad met de gestorvene; in feite is Montgomery nodig voor het volbrengen van een verbond in een groep van Duivelaanbidders. Voorloper van het ROSEMARY'S BABY-genre verzandt door onverschillige dialoog, acteren, regie.

The Adventures of Nick Carter

Verenigde Staten 1972. Thriller van Paul Krasny. Met o.a. Robert Conrad, Shelley Winters, Brooke Bundy, Broderick Crawford en Dean Stockwell.

De legendarische priv[KA1]e-detective Carter (Conrad) begint een onderzoek naar de moordenaars van een goede vriend en collega. De gebruikelijke verzameling van corrupte politiemensen, de miljonair-schurk-baron, de betoverende nachtclub-eigenaresse, enz. Nadruk op actie en niet op mysterie.

Something To Hide

Verenigd Koninkrijk 1972. Drama van Alastair Reid. Met o.a. Peter Finch, Shelley Winters, Colin Blakely, Linda Hayden en John Stride.

Een verwoede echtelijke ruzie tussen een gedenkwaardig overspannen Winters en Finch ontaardt in een ongeloofwaardig melodrama met een zwangere snol (Hayden) en een instortende Finch. Onaangenaam. Latere hertitel: SHATTERED.

Who Slew Auntie Roo?

Verenigde Staten 1971. Horror van Curtis Harrington. Met o.a. Shelley Winters, Mark Lester, Chloe Franks, Ralph Richardson en Lionel Jeffries.

Een ziekelijke horrorfilm over een gekke oude dame die nietsvermoedende kinderen naar haar hol lokt. Gefilmd in Engeland als een zogenaamde bewerking van het Hans - en - Grietje - sprookje. Ook bekend als DEAD TIME.

What's the Matter with Helen?

Verenigde Staten 1971. Horror van Curtis Harrington. Met o.a. Debbie Reynolds, Shelley Winters, Dennis Weaver, Agnes Moorehead en Micheál MacLiammóir.

Twee vrouwen, die ooit met moord te maken hadden, trekken naar Hollywood om een nieuw bestaan op te bouwen en openen een balletstudio voor jonge meisjes, maar het verleden blijft hen vervolgen. Gesitueerd rond 1935 en uitstekend vertolkt door Reynolds en Winters. In de traditie van BABY JANE, angstaanjagend griezelig, niet zonder de nodige ironie. Scenario van Henry Farrell.

Revenge

Verenigde Staten 1971. Mysterie van Jud Taylor. Met o.a. Shelley Winters, Stuart Whitman, Bradford Dillman, Carol Rossen en Roger Perry.

De krankzinnig geworden mevrouw Hilton (Winters) wil genoegdoening voor de dood van haar dochter en sluit een verdachte zakenman in haar kelder op; diens ontstelde vrouw zoekt toevlucht tot ESP op haar panische zoektocht door San Francisco.

A Death of Innocence

Verenigde Staten 1971. Misdaad van Paul Wendkos. Met o.a. Shelley Winters, Arthur Kennedy, Tisha Sterling, Ann Sothern en John Randolph.

Ouders uit Idaho (Winters en Randolph) reizen naar New York om een rechtszaak wegens moord van hun dochter bij te wonen; het bezoek wordt een te grote emotionele aangelegenheid voor de moeder. Beter dan de meeste scenario's, maar te sterk geacteerd, goede regie.

How Do I Love Thee?

Verenigde Staten 1970. Drama van Michael Gordon. Met o.a. Jackie Gleason, Maureen O'Hara, Shelley Winters, Rosemary Forsyth en Rick Lenz.

Zelfs de aangename acteurs kunnen weinig doen om deze huilebalkerige, sentimentele film te redden. Gleason heeft ernstige communicatiemoeilijkheden met zijn zoon, een leraar filosofie. Ziet eruit als een tv-show, en dan nog een hele slechte ook.

Flap

Verenigde Staten 1970. Drama van Carol Reed. Met o.a. Anthony Quinn, Claude Akins, Tony Bill, Victor Jory en Shelley Winters.

Onevenwichtig verhaal over een eenzame Indiaan. Het is de bedoeling, dat je medelijden krijgt met Flapping Eagle (Klapwiekende Adelaar), maar het script is zo zwak, dat de kans groter is, dat dit niet gebeurt. Hier en daar grappig, maar dat was tragisch bedoeld. Gefilmd in Panavision.

Bloody Mama

Verenigde Staten 1970. Drama van Roger Corman. Met o.a. Shelley Winters, Don Stroud, Pat Hingle, Robert De Niro en Clint Klimbrough.

In onvervalste stripstijl brengt Corman het verhaal van Ma Baker, die omstreeks 1930 samen met haar vier sadistische zonen terreur zaait in Amerika. Zij slaapt om beurten met haar zoons, brengt een hoertje in huis, dat de gebroeders verdeelt, bezorgt hen drugs en andere dingen waarmee ze haar 'moederliefde' betuigt. Het geheel eindigt in een geweldige kogelregen. Corman speelt al zijn commerciële troeven uit: sadisme, sex, geweld, humor, actie, newsreels, incest, en levert bovendien sociaal commentaar met een knipoogje. De sfeer van die tijd wordt knap getekend, mede dank zij de fletse fotografie van John Alonzo. De Niro, in een vroege rol, herkent u als een van de zonen van Winters.

The Mad Room

Verenigde Staten 1969. Misdaad van Bernard Girard. Met o.a. Stella Stevens, Shelley Winters, James (Skip) Ward, Carol Cole en Severn Darden.

Een milde, maar weinig originele nieuwe versie van LADIES IN RETIREMENT. Een gruwelijk verhaal met een paar schokkende momenten.

Wild in the Streets

Verenigde Staten 1968. Sciencefiction van Barry Shear. Met o.a. Shelley Winters, Christopher Jones, Diane Varsi, Hal Holbrook en Millie Perkins.

Een popster-miljonair-drugshandelaar stelt zich beschikbaar als presidentskandidaat nadat de stemgerechtigde leeftijd tot veertien jaar is verlaagd. Sommige critici hebben de film op uitbundige wijze overschat, maar voor wie er niet bij nadenkt is hij best wel aardig.

The Scalphunters

Verenigde Staten 1968. Western van Sydney Pollack. Met o.a. Burt Lancaster, Ossie Davis, Shelley Winters, Telly Savalas en Dabney Coleman.

De wijsjes onder de titelrol hebben iets weg van een klassieke ouverture: ze vatten het verhaal muzikaal samen, treffen de sfeer van de film, doen dienst als genre-aanduiding. Er zitten grappige riedels in maar ook weidse westernmelodieën. De vrolijke noten verwijzen naar het luchthartige type (in dit geval trapper Burt Lancaster die het wijsje in de eerste scène voor zich uit fluit) en bedachtzame geluiden die blijken te passen bij Ossie Davis, de geletterde zwarte slaaf, die tenslotte met de trapper bevriend raakt. The Scalphunters is grappig, satirisch, spannend en duidelijk ondergewaardeerd.

Buona Sera, Mrs. Campbell

Verenigde Staten 1968. Komedie van Melvin Frank. Met o.a. Gina Lollobrigida, Peter Lawford, Telly Savalas, Lee Grant en Shelley Winters.

Onderhoudende komedie met de charmante Lollobrigida als de Italiaanse Mrs. Campbell (de naam heeft ze van een blik soep overgenomen) die tijdens de oorlog zwanger is geworden en twintig jaar lang van drie verschillende Amerikaanse soldaten - die allemaal denken dat ze de vader van haar kind zijn - geld heeft ontvangen. Nu komen de mannen naar een reünie in Italië en voorziet ze problemen.

Enter Laughing

Verenigde Staten 1967. Komedie van Carl Reiner. Met o.a. Shelley Winters, Elaine May, Jack Gilford, Reni Santoni en Janet Margolin.

Reiners grappige, semi-autobiografische Broadway-toneelstuk werd in deze filmversie een trage komedie over een knaap die zijn best doet om het te maken, ondanks allerlei soorten moeilijkheden die hem in de weg staan.

The Three Sisters

Verenigde Staten 1966. Drama van Paul Bogart. Met o.a. Kim Stanley, Geraldine Page, Shelley Winters, Kevin McCarthy en Sandy Dennis.

Een verfilmde weergave van de Actors Studio-opvoering van Tsjechovs toneelstuk over Rusland in de 19e eeuw en de betrekkingen in een hoogst ongelukkige familie.

Harper

Verenigde Staten 1966. Mysterie van Jack Smight. Met o.a. Paul Newman, Lauren Bacall, Julie Harris, Robert Wagner en Arthur Hill.

Gewezen rechercheur Archer uit Ross Macdonalds misdaadroman 'The Moving Target' (1949) werd voor de filmadaptatie Harper. Terwijl het huwelijk van de met ethiek behepte privédetective op scheiding staat, vraagt de welgestelde Elaine Sampson (Bacall) hem om haar verdwenen wederhelft op te sporen. Aldus werkt Harper, hardgekookte private eye in de traditie van Hammetts Sam Spade en Chandlers Philip Marlowe, zich volgens het noir-boekje fiks in de Californische nesten. Minus: Harpers echtelijke trubbels zijn een nodeloos verzinsel van scenarist William Goldman. Bonus: kien gekaderde 'Scope-fotografie van Conrad L. Hall (1926-2003). Newmans tweede, kwalitatief inferieure Harper-avontuur The Drowning Pool (1975) flopte.

Alfie

Verenigd Koninkrijk 1966. Komedie van Lewis Gilbert. Met o.a. Michael Caine, Shelley Winters, Millicent Martin, Shirley Anne Field en Vivien Merchant.

Cockney-boy Caine heeft het gemaakt: hij heeft geld en de jacht op vrouwtjes lukt opperbest totdat hij gaat twijfelen over zijn leven zonder moraal; vooral als zijn eerste vriendin zwanger blijkt. Als hij terugblikt naar het spoor van vernieling dat hij heeft achtergelaten, wordt hij volwassen. Een onverwachte succesfilm, die voor die tijd in het nog immer Victoriaanse Engeland en het preutse Amerika heel openhartig was over seks met een sublieme spelprestatie van de hoofdrolspeler. Naar het gelijknamige toneelstuk van Bill Naughton. Werd genomineerd voor een aantal Oscars en vervolgd met het veel zwakkere (en eigenlijk soft-seksachtige) ALFIE DARLING. Gefilmd in Techniscope.

The Greatest Story Ever Told

Verenigde Staten 1965. Avonturenfilm van George Stevens. Met o.a. Charlton Heston, Caroll Baker, Angela Lansbury, Sidney Poitier en Shelley Winters.

Het leven van Christus wordt hier voorgesteld als een Boeketreeks-verhaal en opgeluisterd met spectaculaire beelden en tientallen bekende gezichten, die meestal miscast zijn en soms maar één zinnetje te zeggen hebben. Het valt te betwijfelen of God gelukkig zal zijn met Von Sydow als zijn gekwelde zoon, en John Wayne speelt als Romeinse soldaat aan het kruis van Christus de belachelijkste rol uit zijn loopbaan. Er werd heel wat geld gestoken in deze productie, die door de langdradigheid het evangelie meer kwaad dan goed zal doen. In Amerika werd de film trouwens ingekort tot 141m. In Europa rouleren versies van 195m en 225m. Een totaal nutteloze big- budget-film, met prachtige beelden van William C. Mellor en Loyal Griggs en een adembenemende score van Alfred Newman, maar een vervelend scenario van Stevens en James Lee Barrett. Gedraaid in Ultra Panavision 70.

A Patch of Blue

Verenigde Staten 1965. Drama van Guy Green. Met o.a. Sidney Poitier, Elizabeth Hartman, Shelley Winters, Wallace Ford en Ivan Dixon.

De jonge, blanke Hartman is door een ongeluk blind geworden. Haar moeder (Winters) beschouwt haar als een lastpost. De enige bij wie ze een beetje liefde vindt, is haar grootvader (Ford) die meer dronken dan nuchter is. Hij neemt haar geregeld mee naar het park, waar ze in de buitenlucht goedkope halskettingen maakt. Op een dag leert ze er Poitier kennen, die haar wereld doet opbloeien en haar ervan overtuigt dat ze tot veel meer in staat is. Ze wordt verliefd op hem, zonder iets te weten van zijn huidskleur. Brave, sentimentele film, die pleit voor rassenintegratie, op een stroperige manier die het destijds goed deed, maar nu niet erg geloofwaardig meer is. De acteurs zijn echter grandioos, en vanwege hun spelprestaties is het de moeite waard om te gaan kijken. Winters kreeg een Oscar voor haar spel. Green baseerde het scenario op de roman Be Ready With Bells And Drums van Elizabeth Kata. Robert Burks tekende voor de fotografie. Gedraaid in Panavision.

Time Of Indifference

1964. Francesco Maselli. Met o.a. Paulette Goddard, Shelley Winters, Claudia Cardinale en Rod Steiger.

De jonge, blanke Hartman is door een ongeluk blind geworden. Haar moeder (Winters) beschouwt haar als een lastpost. De enige bij wie ze een beetje liefde vindt, is haar grootvader (Ford) die meer dronken dan nuchter is. Hij neemt haar geregeld mee naar het park, waar ze in de buitenlucht goedkope halskettingen maakt. Op een dag leert ze er Poitier kennen, die haar wereld doet opbloeien en haar ervan overtuigt dat ze tot veel meer in staat is. Ze wordt verliefd op hem, zonder iets te weten van zijn huidskleur. Brave, sentimentele film, die pleit voor rassenintegratie, op een stroperige manier die het destijds goed deed, maar nu niet erg geloofwaardig meer is. De acteurs zijn echter grandioos, en vanwege hun spelprestaties is het de moeite waard om te gaan kijken. Winters kreeg een Oscar voor haar spel. Green baseerde het scenario op de roman Be Ready With Bells And Drums van Elizabeth Kata. Robert Burks tekende voor de fotografie. Gedraaid in Panavision.

Wives and Lovers

Verenigde Staten 1963. Komedie van John Rich. Met o.a. Janet Leigh, Van Johnson, Shelley Winters, Martha Hyer en Ray Walston.

Oppervlakkig, glad amusement. De zojuist beroemd geworden schrijver Johnson verhuist met vrouw Leigh en kind naar een buitenwijk. De aankomende literaire agent Hyer veroorzaakt bijna een echtscheiding. Winters is een vlotgebekte buurvrouw.

The Balcony

Verenigde Staten 1963. Komedie van Joseph Strick. Met o.a. Shelley Winters, Peter Falk, Lee Grant, Ruby Dee en Peter Brocco.

Goedkope en niet al te succesvolle poging om een Jean Genetstuk tot film te bewerken, met Winters als de madame die een bordeel blijft exploiteren tijdens een revolutie. Grant is opvallend als Winter's lesbische vertrouwelinge.

Gli Indifferenti

Italië 1963. Drama van Francesco Maselli. Met o.a. Claudia Cardinale, Rod Steiger, Shelley Winters, Paulette Goddard en Tomas Milian.

Een gezin van een aristocratische weduwe met een volwassen zoon en dochter desintegreert in de jaren `20 door toedoen van een opportunist, die zowel moeder als dochter bemint en hen berooft van hun financiële middelen om op stand te kunnen blijven leven. Deze vroege roman van Alberto Moravia kreeg een sfeervol en bekwaam gefotografeerde verfilming (door Gianni di Venanzo), die echter zo geheel in mineur blijft dat de decadente oogkleppenmentaliteit van de personages de toeschouwer waarschijnlijk ook onverschillig zal worden. Het weinig harmoniërende spel van de internationale sterbezetting - met een come-back van Goddard (als de moeder) - maakt alles niet overtuigender. Milian is heel goed als de zoon.

The Chapman Report

Verenigde Staten 1962. Drama van George Cukor. Met o.a. Efrem Zimbalist jr, Jane Fonda, Shelley Winters, Claire Bloom en Glynis Johns.

Glad, leeg verhaal over een Kinsey-achtig onderzoek naar het seksuele gedrag van de mens, dat in een voorstad werd gehouden om zo doende een goede statistische doorsnee te maken van de bevolking en daarop nogal wat reacties kreeg te verwerken in verband met de uitgekozen dames. Hoewel het een film betreft, die om den brode gemaakt werd, verheffen spel en regie deze film naar niveau.

Lolita

Verenigde Staten​/​​Verenigd Koninkrijk 1962. Drama van Stanley Kubrick. Met o.a. James Mason, Shelley Winters, Sue Lyon, Peter Sellers en Lois Maxwell.

Toen Kubricks Lolita (over de obsessieve liefde van een middelbare man voor een kindvrouwtje) in 1962 in Amsterdam draaide, moest de geïnteresseerde bioscoopbezoeker er snel bij zijn. Na een paar weken werd de film - naar Nabokovs gelijknamige roman - uit de roulatie gehaald, om pas in 1981 weer op te duiken. Kubricks 'pikanterie' werd destijds als mislukt beschouwd, maar wordt nu erkend als een van zijn meesterwerken. Overigens is van de expliciete erotische fantasieën van Nabokovs hoofdpersoon Humbert Humbert (in de film gespeeld door James Mason) weinig terug te zien. Mason mag Lolita's teennagels lakken en bewonderend kijken. Dat is het wel zo'n beetje.

The Young Savages

Verenigde Staten 1961. Misdaad van John Frankenheimer. Met o.a. Burt Lancaster, Dina Merrill, Shelley Winters, Telly Savalas en Pilar Seurat.

Voormalig tv-regisseur John Frankenheimer zag zijn tweede speelfilm als een proeve van bekwaamheid. Zijn speelfilmdebuut (The Young Stranger uit 1957) vond hij maar 'zo zo', dus werd het tijd voor een revanche die niet alleen de kritiek maar vooral hemzelf kon overtuigen. En dat lukte, mede dankzij vriend Burt Lancaster, die een glansrol speelt als nobele rechtsdienaar met oog voor de noden van de opgroeiende jeugd. The Young Savages speelt in het Spaanse deel van Harlem, NY. Bekend terrein voor zowel hoofdrolspeler als regisseur: Lancaster werd er geboren, Frankenheimer bracht er een groot deel van z'n jeugd door.

Let No Man Write My Epitaph

Verenigde Staten 1960. Misdaad van Philip Leacock. Met o.a. Burl Ives, Shelley Winters, James Darren, Jean Seberg en Ricardo Montalban.

Een bizar verslag van het leven in de sloppen, gericht op Darren en zijn aan drugs verslaafde moeder, met een verscheidenheid aan corrupte individuen. Vervolg op: KNOCK ON ANY DOOR.

The Diary of Anne Frank

Verenigde Staten 1959. Oorlogsfilm van George Stevens. Met o.a. Millie Perkins, Joseph Schildkraut, Shelley Winters, Richard Beymer en Lou Jacobi.

In 1955 kreeg een toneelstuk van Albert Hackett en Frances Goodrich, gebaseerd op het Dagboek van Anne Frank, een Pulitzer-prijs. Dat stuk werd de basis van deze film. Oorspronkelijk werd Audrey Hepburn benaderd om hierin de rol van Anne te spelen. Die was vereerd, maar vond zichzelf te oud. De rol ging uiteindelijk naar Millie Perkins, maar haar spel kwam helaas niet helemaal uit de verf. Veel beter waren Joseph Schildkraut als Otto Frank en Shelley Winters, die een Oscar kreeg voor haar bijrol als mevrouw Van Daan - ze doneerde het beeldje aan het Anne Frankhuis. Geschoten in CinemaScope, wat prima werkt in de benauwde setting en ook beloond werd met een Oscar.

Odds Against Tomorrow

Verenigde Staten 1959. Film noir van Robert Wise. Met o.a. Harry Belafonte, Robert Ryan, Ed Begley, Shelley Winters en Gloria Grahame.

Corrupte smeris Begley wordt na dertig jaar dienst ontslagen. Financieel aan de grond en zonder pensioen zint hij op wraak. Hij besluit de bank te beroven en kiest daarvoor twee handlangers: ex-boxer Ryan, die de bak al enkele keren langdurig van binnen heeft gezien, en goklustige, zwarte zanger Belafonte. De hele zaak loopt mis door Ryans kloterige racistische gedrag. Een goed gespeelde, spannende en wrede film met verbluffend rake fotografie van Joseph Burns. De voortreffelijke en stemmige muziek is van John Lewis, een van de vier van het vermaarde Modern Jazz Quartet. John O. Killens en Nelson Gidding schreven het puike scenario naar het boek van William P. McGivern.

To Dorothy a Son

Verenigd Koninkrijk 1956. Drama van Muriel Box. Met o.a. Shelley Winters, John Gregson, Peggy Cummins en Wilfrid Hyde-White.

Dit verhaal met een kronkel gaat mank aan een zwakke uitwerking. Winters tracht een erfenis te bemachtigen door de echtgenote van haar ex-man te weerhouden een kind te krijgen. Ook bekend als CASH ON DELIVERY.

The Treasure of Pancho Villa

Verenigde Staten 1955. Western van George Sherman. Met o.a. Rory Calhoun, Shelley Winters, Gilbert Roland, Joseph Calleia en Fanny Schiller.

Opnieuw een western gebaseerd op een verhaal van J. Robert Bren en Gladys Atwater, bewerkt door Niven Busch. Een Amerikaan (Calhoun) heeft sympathie voor de Mexicaanse revolutieleider Pancho Villa. Samen met een officier (Roland) van Villa's troepen, pleegt Villa overvallen in Amerika om zijn kas te spekken. Beladen met goud zijn ze onderweg, en dan lopen ze in een hinderlaag van de Mexicaanse troepen. Calleia blijkt hen verraden te hebben toen hij zelf niet in staat bleek de schat te pakken te krijgen. Het ziet er dan slecht uit voor Calhoun en Roland.

The Night of the Hunter

Verenigde Staten 1955. Horror van Charles Laughton. Met o.a. Robert Mitchum, Shelley Winters, Lillian Gish, James Gleason en Evelyn Varden.

De godsdienstwaanzinnige psychopaat Harry Powell - Mitchum in zijn beste rol - papt aan met een rijke weduwe, maar haar argwanende kinderen gooien roet in het eten. Bij verschijning wisten critici noch publiek The Night of the Hunter te plaatsen: een curieuze mix van horror, sprookje en melodrama, vol ongebruikelijke shots en surreële settings. Intussen geldt Powell echter als klassieke cinemaschurk, en noemen meesters als Scorsese, Malick en de broers Coen de film - de enige van regisseur Laughton - als inspiratiebron.

The Big Knife

Verenigde Staten 1955. Drama van Robert Aldrich. Met o.a. Jack Palance, Ida Lupino, Shelley Winters, Rod Steiger en Ilka Chase.

Het wrede, maar rake portret van Hollywood naar het toneelstuk van Clifford Odet over een gevierde scenarioschrijver, die zich tracht te ontworstelen aan het knellende juk van de studio. Hij komt echter tot de conlusie, dat hij vastzit aan een gouden ketting, die hij ten koste van alles - inclusief moord - wil behouden. Goed spel, vooral van de karakterspelers. Door James Poe tot scenario bewerkt. Camerawerk van Ernest Laszlo.

I Died a Thousand Times

Verenigde Staten 1955. Misdaad van Stuart Heisler. Met o.a. Jack Palance, Shelley Winters, Lori Nelson, Lee Marvin en Lon Chaney jr.

Een opgeblazen herverfilming van Bogarts HIGH SIERRA, met Palance als een krankzinnige moordenaar met een zwak voor een lichamelijk gehandicapt meisje (Nelson). Winters is zijn liefje. Scenario van W.R. Burnett.

I Am a Camera

Verenigd Koninkrijk 1955. Drama van Henry Cornelius. Met o.a. Julie Harris, Laurence Harvey, Shelley Winters, Ron Randell en Patrick McGoohan.

John Van Drutens toneelstuk over het Berlijn van vóór WO II wordt goed getroffen met Harris heel levendig als de op gekheid verzotte meid die alles van iedereen accepteert. Tot Broadwaymusical omgebouwd en tot film: CABARET.

Tennessee Champ

Verenigde Staten 1954. Drama van Fred M. Wilcox. Met o.a. Shelley Winters, Keenan Wynn, Dewey Martin, Earl Holliman en Dave O'Brien.

Goed spel geeft glans aan dit doorsneeverhaal over een bokser die een misdadige werkgever op het goede pad brengt.

Saskatchewan

Verenigde Staten 1954. Western van Raoul Walsh. Met o.a. Alan Ladd, Shelley Winters, Robert Douglas, J. Carrol Naish en Hugh O'Brian.

Walsh was zelf niet tevreden over het eindresultaat. Wegens verplichtingen van Ladd moest de film in korte tijd worden opgenomen, en het scenario van Gil Doud was wat dun. Maar het blijft een onderhoudende western met Ladd als een mountie die pro-indiaans is. Direct na hun overwinning op Custer komen de Sioux richting Canada. Ladds baas, Douglas, wil een ontwapening van de Cree-Indianen uit angst dat deze aangestoken zullen worden door de Sioux. Ladd weigert: zonder wapens kunnen ze niet. Hij wordt gearresteerd maar achteraf blijkt hij alles bij het rechte eind te hebben gehad. Dan is hij de held. Winters loopt verloren rond in de film, achtervolgd door sheriff O'Brian. John Seitz maakte schitterende beelden van het Canadese landschap.

Playgirl

Verenigde Staten 1954. Drama van Joseph Pevney. Met o.a. Shelley Winters, Barry Sullivan, Gregg Palmer, Richard Long en Kent Taylor.

Winters is zeer op haar gemak in dit drama over een bij gangsters betrokken meisje.

Mambo

Italië​/​​Verenigde Staten 1954. Drama van Robert Rossen. Met o.a. Silvana Mangano, Michael Rennie, Vittorio Gassman, Shelley Winters en Katherine Dunham.

Een verkoopster - teleurgesteld in de hebzucht van haar minnaar die haar aan een verliefde graaf wil koppelen - maakt een snelle carrière bij het ballet van Dunham. Haar voortdurende amoureuze verwikkelingen leiden tot een tragedie, waarna ze zich volledig aan de danskunst wijdt. De Hollywood-regisseur Rossen, die op de zwarte lijst stond, probeert dit Mangano-vehikel, geïnspireerd op het succes van ANNA naar een observatie van het ballet-milieu te trekken. Het resultaat is meer bizar dan overtuigend, met een goede rol van Winters als de rancuneuze, mislukte danseres die venijnig intrigeert in haar organisatorische functie.

Executive Suite

Verenigde Staten 1954. Drama van Robert Wise. Met o.a. William Holden, June Allyson, Barbara Stanwyck, Fredric March en Walter Pidgeon.

Een boeiende film - een van de eersten met een kritisch geluid over de Amerikaanse Big Business - en een topbezetting; het betreft de machtstrijd over de opvolging van de oprichter van een meubelconcern. Stanwyck is de hysterische erfgename, die van zijde wisselt en uiteindelijk kiest voor de oprechtheid van product-ontwikkelingsmanager Holden, een soort anti-held die in de finale als overwinnaar uit de bus komt. Ernest Lehman bewerkte de bestseller van Cameron Hawley. Het uitstekende camerawerk is van George Folsey. De film was de aanleiding voor een tv-serie. Nog altijd actueel.

Untamed Frontier

Verenigde Staten 1952. Western van Hugo Fregonese. Met o.a. Joseph Cotten, Shelley Winters, Scott Brady, Suzan Ball en Minor Watson.

Het filmdebuut van Parker in een langdradige western. De grote namen kunnen daar niets aan veranderen. Watson is de rancher; Cotten is zijn erfgenaam, en die heeft zo zijn eigen opvattingen. Hij verjaagt de pioniers niet van hun grondgebied, wil vrede maar komt in botsing met schurk Brady die een man vermoordt en dan Winters dwingt hem te trouwen, zodat ze niet tegen hem kan getuigen. Fregonese wist niet wat hij met dit hopeloze scenario aan moest. Het werd geschreven door Gerald Drayson Adams, Polly James, John en Gwen Bagni, naar een verhaal van Houston Branch en Eugenia Night. Camerawerk Charles P. Boyle.

Phone Call from a Stranger

Verenigde Staten 1952. Drama van Jean Negulesco. Met o.a. Bette Davis, Shelley Winters, Gary Merrill, Michael Rennie en Keenan Wynn.

Advocaat Merrill ontdekt de ontrouw van zijn vrouw en kan haar niet vergeven. Hij vertrekt naar L.A. per vliegtuig. In het vliegtuig ontmoet hij Winters, Rennie en Wynn die hem allen in vertrouwen nemen. Het toestel stort neer en Merrill is de enige overlevende. Hij besluit de familieleden van de drie slachtoffers op te zoeken om een en ander recht te zetten. Fragmentarisch melodrama met sterk moraliserende inslag die de gezinswaarden hoog houdt. Goede vertolking (met een korte maar indrukwekkende rol van Davis) redt het stroperige scenario van Nunnally Johnson, naar een verhaal van L.A.R. Wylie. Vakkundige fotografie van Milton Krasner.

My Man and I

Verenigde Staten 1952. Drama van William A. Wellman. Met o.a. Shelley Winters, Ricordo Montalban, Wendell Corey, Claire Trevor en Ricardo Montalban.

Spoed en tegenspoed in het leven van de goedhartige Mexicaanse arbeider Montalban; een sterke rolbezetting ondersteund door een goed scenario.

Meet Danny Wilson

Verenigde Staten 1952. Misdaad van Joseph Pevney. Met o.a. Frank Sinatra, Shelley Winters, Alex Nicol en Raymond Burr.

Sinatra geeft een gedegen vertolking ten beste als een artiest die met afpersers van doen krijgt; het scenario wankelt.

The Raging Tide

Verenigde Staten 1951. Misdaad van George Sherman. Met o.a. Richard Conte, Shelley Winters, Stephen McNally en Charles Bickford.

Het voorspelbaar scenario en acteurs die gewend zijn typetjes uit te beelden maken een tamme bedoening van dit moordenaar-op- de-loop-verhaal.

Behave Yourself!

Verenigde Staten 1951. Komedie van George Beck. Met o.a. Farley Granger, Shelley Winters, William Demarest, Francis L. Sullivan en Hans Conried.

Een hond, getraind als boodschapper voor gangsters, volgt Granger op weg naar huis. Winters, sinds kort zijn echtgenote, meent dat de hond een geschenk voor haar is. Vanaf dat ogenblik wordt het koppel lastig gevallen door een gangsterbende, die de hond nodig heeft voor een smokkelzaak die miljoenen moet opbrengen. Niet bijster leuke komedie, geschreven door Beck zelf, die echter een aantal uitstekende tweederangs acteurs wist te vinden. Dank zij mensen als Chaney, Cook Jr., Demarest en Conried wordt de macabere kant van de humor wat opgevijzeld. James Wong Howe stond in voor de fotografie.

Behave Yourself

1951. George Buck. Met o.a. Margalo Gilmore, Francis L. Sullivan, Farley Granger, William Demarest en Shelley Winters.

Een hond, getraind als boodschapper voor gangsters, volgt Granger op weg naar huis. Winters, sinds kort zijn echtgenote, meent dat de hond een geschenk voor haar is. Vanaf dat ogenblik wordt het koppel lastig gevallen door een gangsterbende, die de hond nodig heeft voor een smokkelzaak die miljoenen moet opbrengen. Niet bijster leuke komedie, geschreven door Beck zelf, die echter een aantal uitstekende tweederangs acteurs wist te vinden. Dank zij mensen als Chaney, Cook Jr., Demarest en Conried wordt de macabere kant van de humor wat opgevijzeld. James Wong Howe stond in voor de fotografie.

A Place in the Sun

Verenigde Staten 1951. Drama van George Stevens. Met o.a. Montgomery Clift, Elizabeth Taylor, Shelley Winters, Keefe Brasselle en Raymond Burr.

Clift, een simpele jongeman uit Connecticutt, werkt in de fabriek van zijn rijke oom. Hij heeft een verhouding met inpakster Winters. Op het moment dat hij hoort dat ze zwanger is, is hij net een relatie begonnen met de rijke, mondaine Taylor. Wanneer Winters toevallig om het leven komt, wordt Clift verdacht van moord. Een pakkend melodrama naar de roman An American Tragedy van Theodore Dreiser (reeds in 1931 verfilmd door Von Sternberg) met een scenario van Michael Wilson en Harry Brown. Clift is schitterend en de rest van de cast zit op hoog niveau, maar de film valt wat lang uit en de sociale kritiek is nu passé. Film kreeg zes Oscars: regie, muziek (Franz Waxman), scenario, fotografie (William C. Mellor), montage (William Hornbeck) en kostuums (Edith Head).

Winchester '73

Verenigde Staten 1950. Western van Anthony Mann. Met o.a. James Stewart, Shelley Winters, Dan Duryea, Stephen McNally en Millard Mitchell.

Stewart, op zoek naar de moordenaar van zijn vader, doet mee aan een schietwedstrijd met als hoofdprijs een 1873 Winchester geweer, maar raakt daarbij in de clinch met zijn boosaardige broer (Stephen McNally). Eerste grote productie van westernregisseur Mann vormde het eerste samenwerkingsverband tussen hem en Stewart, die zijn favoriete acteur zou worden. Film heeft een memorabele shoot out.

South Sea Sinner

Verenigde Staten 1950. Drama van H. Bruce Humberstone en Bruce Humberstone. Met o.a. Macdonald Carey, Shelley Winters, Luther Adler, Frank Lovejoy en < Liberace.

Een verward melodrama over iemand die op de vlucht is voor de justitie en door dubieuze eilandfiguren die dit weten wordt bedreigd. Winters speelt een verlopen nachtclubzangeres. Een nieuwe versie van SEVEN SINNERS uit 1940. Let op maestro Liberace.

He Ran All the Way

Verenigde Staten 1950. Misdaad van John Berry. Met o.a. John Garfield, Shelley Winters, Wallace Ford, Selena Royle en Gladys George.

Tijdens een hold-up raakt de maat van Garfield in paniek en schiet een politieman neer. Garfield vlucht met het geld en belandt in het gemeentelijk zwembad waar hij de jonge Winters ontmoet. Zij is gefascineerd door zijn zelfverzekerde optreden en neemt hem mee naar huis, niet wetend wie hij in werkelijkheid is. Haar ouders hebben wel hun vermoedens, maar leveren hem niet uit aan de politie. Garfield om wie nooit iemand gaf, schenkt zijn liefde aan de ouders en het meisje. Vergezocht melodrama dat echter door een intelligente regie en goede vertolkingen van de ondergang gered wordt. De roman van Sam Ross werd door Guy Endore en Hugo Butler tot scenario bewerkt. James Wong Howe tekende voor de fotografie. Kort na be[KA3]eindiging van de film werd Garfield geveld door een hartaanval (het wast zijn laatste) en moest regisseur Berry de wijk nemen naar Frankrijk om niet kapot te gaan aan de heksenjacht van de psychopathische communistenvreter, senator McCarthy.

Frenchie

Verenigde Staten 1950. Western van Louis King. Met o.a. Joel McCrea, Shelley Winters, Paul Kelly, Elsa Lanchester en Marie Windsor.

Sommigen zijn van mening dat dit een bewerking is van Max Brands boek Destry Rides Again, maar dat is alleen gebaseerd op het feit dat McCrea een marshal speelt die geen wapens draagt; verdere overeenkomst is er niet. Winters keert na lange tijd terug in een stadje waar haar vader eens door twee compagnons werd vermoord. Een kent ze: Kelly. Via hem wil ze de tweede leren kennen. Ze opent daarom een saloon en concurreert Kelly bijna kapot. Maar dan komt alles in een stroomversnelling: de bankier wordt vermoord. Oscar Brodney schreef deze onderhoudende western.

The Great Gatsby

Verenigde Staten 1949. Drama van Elliott Nugent. Met o.a. Alan Ladd, Betty Field, Macdonald Carey, Barry Sullivan en Ruth Hussey.

Bewerking van F. Scott Fitzgeralds boek waarmee men op een verkeerd spoor zit. Het gaat over een mysterieuze jonge miljonair die in de jaren 1920-30 in botsing komt met de gemeenschap op Long Island. Er wordt teveel gepraat en men heeft het veel te literair willen maken. Ladd doet het behoorlijk goed, maar Field (als Daisy Buchanan) speelt haar rol vreemd gemelijk. Eerder verfilmd in 1926, en opnieuw in 1974. Scenario van Cyril Hume en Richard Maibaum. Camerawerk van John Seitz.

Take One False Step

Verenigde Staten 1949. Mysterie van Chester Erskine. Met o.a. William Powell, Shelley Winters, James Gleason, Marsha Hunt en Dorothy Hart.

Een goed mysterieverhaal waarin de onschuldige Powell door de politie achternagezeten wordt als hij probeert aan het bewijs van zijn onschuld te komen.

Johnny Stool Pigeon

Verenigde Staten 1949. Misdaad van William Castle. Met o.a. Howard Duff, Shelley Winters, Dan Duryea, Anthony Curtis en John McIntire.

Een rauw drama over een veroordeelde die geholpen wordt uit de gevangenis te ontsnappen, zodat hij de federale agenten naar zijn voormalige bendeleden kan voeren. Het scenario werd geschreven door Robert L. Richards naar een verhaal van Henry Jordan. Het camerawerk is van Maury Gertsman.

Larceny

Verenigde Staten 1948. Misdaad van George Sherman. Met o.a. John Payne, Joan Caulfield, Dan Duryea, Shelley Winters en Dorothy Hart.

Een handig, maar gewoon onderwereldverhaal met de schelmachtige Payne die besluit de lieflijke Caulfield te helpen; Duryea is de slijmerige boef.

Cry of the City

Verenigde Staten 1948. Misdaad van Robert Siodmak. Met o.a. Victor Mature, Richard Conte, Fred Clark, Shelley Winters en Betty Garde.

Het MANHATTAN MELODRAMA over een tweetal jeugdvrienden, waarvan er een bij de politie gaat en de ander het verkeerde pad opgaat, wordt nog eens overgedaan; handig maar voorspelbaar. Scenario van Richard Murphy naar de roman van Henry Edward Helseth The Chair for Martin Rome.

The Gangster

Verenigde Staten 1947. Drama van Gordon Wiles. Met o.a. Barry Sullivan, Belita, Joan Lorring, Akim Tamiroff en Harry Morgan.

Het rijk van de afperser Sullivan wordt bedreigd. Zijn concurrent verovert steeds meer van zijn gebied en bewerkt nu Tamiroff, eigenaar van een keten van snack-bars. Hij weet niet meer wie hij nog kan vertrouwen of op wie hij nog kan rekenen. Hij staat er alleen voor, zit zonder geld en heeft geen hulp. Moet hij toegeven en de stad ontvluchten of in een laatste wanhopige krachttoer proberen zijn oude positie te heroveren? Indrukwekkend portret van een gangsterbaas, schitterend gespeeld door Sullivan. Daniel Fuchs bewerkte voor het scenario zijn eigen roman Low Company. Het is symbolisch voor het einde van het individuele gangsterdom, ten voordele van de georganiseerde misdaad. Ireland is knap in de bijrol van een gokker die bedreigd wordt door zijn zwager omdat hij geld van hem had achterover gedrukt. Sobere stadsfotografie van Paul Ivano.

A Double Life

Verenigde Staten 1947. Drama van George Cukor. Met o.a. Ronald Colman, Signe Hasso, Edmond O'Brien, Shelley Winters en Ray Collins.

Voor acteur Anthony John bestaat er nauwelijks onderscheid tussen fictie en realiteit. Als hij een komedie speelt is hij de leukste persoon die er is, maar bij drama is hij niet te genieten. Wanneer Anthony de rol van Othello accepteert, raakt hij volledig in zichzelf gekeerd en vervuld van Othello's moordlustige jaloezie.

Tonight and Every Night

Verenigde Staten 1945. Musical van Victor Saville. Met o.a. Rita Hayworth, Janet Blair, Lee Bowman, Marc Platt en Leslie Brooks.

Een onderhoudende oorlogsmusical over een Engels theater dat ondanks de bombardementen geen voorstelling laat vervallen. Probeer Winters te ontdekken tussen de koormeisjes.

She's a Soldier Too

Verenigde Staten 1944. Komedie van William Castle. Met o.a. Beulah Bondi, Lloyd Bridges, Nina Foch, Percy Kilbride en Shelley Winters.

Een goede, korte B-film met taxichauffeuse Bondi die soldaat Bridges te hulp komt.

Sailor's Holiday

Verenigde Staten 1944. Drama van William Berke. Met o.a. Arthur Lake, Bob Haymes, Pat O'Malley, Shelley Winters en Jane Lawrence.

We zien een jonge Winters in deze film over mariniers tijdens WOII. Een prima regie van Berke, die van alle markten thuis was en ooit als cameraman is begonnen. Lake kreeg de nodige bekendheid door zijn rol als Dagwood in de Blondie- serie.

Knickerbocker Holiday

Verenigde Staten 1944. Musical van Barry Brown. Met o.a. Nelson Eddy, Charles Coburn, Constance Dowling, Shelly Winters en Percy Kilbride.

Een moeizaam voortbewegende film naar de Kurt Weill/Maxwell Anderson-musical over de vroege dagen van New York, met liedjes als 'September Song'.