Bernard Queysanne: regie en scenario.
Er zijn 7 films gevonden.

Alfred Hitchcock: Le maître fait ses gammes

1995 | Documentaire, Biografie

Frankrijk 1995. Documentaire van Bernard Queysanne.

Een documentaire die de Britse carri[KA2]ere van de `master of suspense` centraal stelt. Er wordt geopend met beelden van de opnamen van FRENZY in 1971, zijn eerste Engelse film sinds 1939. Aan de hand van een drietal interviews uit de jaren 1960-70 vertelt Hitchcock zelf over die periode, met fragmenten uit zijn debuut THE LODGER (1926), EASY VIRTUE en THE RING (1927), BLACKMAIL (1929), MURDER (1930, zijn enige `whodunit`), RICH AND STRANGE (1931), NUMBER SEVENTEEN (1932), THE MAN WHO KNEW TOO MUCH (1934), THE 39 STEPS (1935, waarin voor de eerste keer een gewone man in bizarre omstandigheden terechtkomt), SECRET AGENT (1936), YOUNG AND INNOCENT (1937) en THE LADY VANISHES (1938). De documentaire geeft een goed inzicht in de werkwijze van Hitchcock en diens benadering van een onderwerp en zijn acteurs. Tevens legt hij uit hoe hij enkele uiterst ingewikkelde sc[KA2]enes filmde (zoals de gros plan uit YOUNG AND INNOCENT die eindigt in een inzoom op de de ogen van de moordenaar). Ook Fran[KA3]cois Truffaut brengt even een evaluatie van de cineast. De research werd gedaan door Marie Queysanne, terwijl Agnès Molinard tekende voor de montage. Voor de muzikale inlijsting deed regisseur/scenarist Queysanne beroep op enkele voor Hitchcock gecomponeerde thema's door Bernard Herrmann en Ron Goodwin.

Le billard écarlate

1991 | Thriller

Frankrijk 1991. Thriller van Bernard Queysanne. Met o.a. Ann-Gisel Glass, Hélène Vincent, Paul Barge, Bruno Madinier en Michel Vitold.

Alice (Glass) verneemt dat haar vader zojuist is overleden. Zij keert terug naar het huis van haar kinderjaren en zoekt naar sporen van haar verleden. Dat bevalt slecht, want enerzijds treft zij er haar stiefmoeder aan en, anderzijds beleeft zij opnieuw de conflicten uit haar mislukte jeugd. Ergo, zij slaagt erin zichzelf wijs te maken dat haar stiefmoeder haar vader heeft vermoord. Produkt van een voormalig cineast, van het scherm verdwenen sinds 1977, na drie speelfilms. Een pretentieus maar weinig geloofwaardig scenario, dat slecht van opbouw is. Er is geprobeerd heden en verleden te vermengen, maar dat is nauwelijks gelukt. Maar daarentegen is er wel sprake van een zeer onheilspellende sfeer. Kortom, half mislukt dan wel half gelukt en een eervolle vermelding voor Glass, die het maar als te verwarrende personage op subtiele wijze neerzet (heeft zij gelijk, ziet zij het allemaal wel in de juiste proporties?). Dankzij deze actrice bijna

Ins Blaue

1991 | Drama, Fantasy

Duitsland​/​​Frankrijk 1991. Drama van Radu Gabrea. Met o.a. Barbara Rudnik, Christof Wackernagel, Heinrich Pachl, Denis Karvil en Charlotte Véry.

Werkloze Wackernagel en Rudnik die samen al twaalf jaar hokken, moeten afzien van hun jaarlijkse vakantiereis naar Zuid- Frankrijk wegens geldgebrek en een examen van Rudnik. Bovendien denkt Wackernagel dat Rudnik een oogje heeft op studiegenoot Karvil en daarom niet weg wil. Vervolgens leeft hij zich uit in een imaginaire reis, die hij op papier zet. De kijker beleeft dat mee in werkelijke beelden. En dan weer terug naar de realiteit: Rudnik is inderdaad ontrouw geweest, maar biecht dat eerlijk op en ze leven na haar bekentenis nog lang en gelukkig. Desondanks een braaf fantasietje. Scenario van Bernard Queysanne en de regisseur. Camerawerk van Serge Marcheux.

Crimes passionnels: Antoinette

1990 | Misdaad, Drama

Frankrijk 1990. Misdaad van Bernard Queysanne. Met o.a. Jacqueline Parent, Laurent Ternois, Grégor Clavreul en François Marthouret.

Fran[KA10]cois is zes jaar oud en verafgoodt zijn moeder Antoinette (Parent). Er zijn nog andere mensen in het leven van zijn moeder, maar hij wil haar voor hem alleen. Als we daar aan toevoegen dat de film deel uitmaakt van de serie [KL]Crimes passionnels[KLE] laat de rest zich wel raden! De zoveelste variatie op het thema van het monsterkind. Queysanne daalde ooit van het witte doek naar het tv-scherm af nadat hij twee even grote flops geproduceerd had en heeft nog geen fractie van het talent van een man als Jack Clayton (THE INNOCENTS, 1961). Hij behandelt het verhaal op een plompe manier en vervalt in goedkope griezelscenes. De acteurs hebben wel enig talent maar kunnen ook niets beginnen met zulke nietszeggende personages.

L'amant de pôche

1977 | Komedie

Frankrijk 1977. Komedie van Bernard Queysanne. Met o.a. Mimsy Farmer, Pascal Sellier, Andréa Ferréol, Bernard Fresson en Madeleine Robinson.

Een puber wordt verliefd op een mooie Amerikaanse die zijn adoratie wel aandoenlijk vindt. Als ze om hem haar werk als call- girl gaat verwaarlozen komt hij achter de waarheid. Zwak scenario (van Pierre Pelégri en de regisseur) geeft talent van regisseur en acteurs te weinig kansen. Goed camerawerk van Michel Levent. Naar een roman van Voldemar Lestienne.

Le Diable au coeur

1976 | Drama, Erotiek

Frankrijk 1976. Drama van Bernard Queysanne. Met o.a. Jane Birkin, Jacques Spiesser, Emmanuelle Riva en Philippe Lemaire.

Door vader vernederde, in zichzelf gekeerde student bemint in stilte Engels au pair-meisje, totdat hij haar bij zijn vader in bed aantreft. Hij doodt de vader en gijzelt het meisje in een een buitenhuis, waar ze zich eerst door seksueel overwicht op hem, probeert te redden, maar geleidelijk aan zelf ook opgaat in provocerende spelletjes voor de buitenwereld. Toonwisseling van burgelijk melodrama naar satirische slotscènes doet de film in verschillende delen uiteenvallen, waarvan een lang middendeel met psychologisch-erotisch duel in isolement tussen Birkin en Spiesser veruit het boeiendst is. Uitstekend acteren en werkzaam contrast tussen beiden, tillen scènes uit boven gangbare softporno.

Un Homme qui dort

1974 | Drama

Frankrijk 1974. Drama van Bernard Queysanne.

Een student onttrekt zich aan de maatschappij door zich passief in zijn kamer op te sluiten en alleen `s nachts op straat te komen. Een uitzonderlijke film zonder actie met Spiesser als enige, zwijgende acteur. (Op de geluidsband vecht de stem van Ludmilla Mikael zijn motieven aan). Een scenario van Georges Pérec naar zijn eigen experimentele roman, maar vooral een prestatie van regisseur en speler. Camerawerk van Bernard Ziltzermann.