Bernd Schultheis: muziek.
Er zijn 5 films gevonden.

Les deux timides

1928 | Komedie, Romantiek, Drama

Frankrijk 1928. Komedie van René Clair. Met o.a. Véra Flory, Maurice de Féraudy, Pierre Batcheff, Jim Gérald en Anna Lefeuvrier.

Clair werkte voor het eerst samen met Eug[KA2]ene Labiche voor de film UN CHAPEAU DE PAILLE D`ITALIE (1927), die als een van zijn meesterwerken wordt beschouwd. Voor deze film besloten zij weer samen te werken door Labiche`s gelijknamige toneelstuk (waaraan Marc Michel had meegeschreven) te bewerken voor het cellulo[KA3]id. Verlegen advocaat Fremissin (Batcheff) verdedigt opvliegende Garadoux (G[KA1]erald), die ervan beschuldigd wordt zijn echtgenote mishandeld te hebben, maar het briljante pleidooi van de verdediger zakt als een pudding in elkaar op het moment dat er een muis de rechtszaal binnenritst. Bij gevolg krijgt Garadoux twee jaar. Als Garadoux weer vrij is, worden hij en Fremissin verliefd op de lieve C[KA1]ecile Thibandier (Flory). Alles komt op zijn pootjes terecht, als Fremissin de kans krijgt te laten zien hoe goed hij wel pleiten kan. Toch niet die grootse film, waarvan Frankrijk hoopte dat Clair Chaplin zou kunnen evenaren. De Duits-Franse cultuurzender ARTE en het tweede Duitse tv-net ZDF lieten in 1994 Bernd Schultheis muziek bij deze zwijgende film schrijven en het ZDF restaureerde de kopie voor uitzending op de tv. Het scenario is van Clair. Achter de camera stonden Robert Balton en Nicolas Roudakoff. In 1941 opnieuw gefilmd door Yves Allégret.

Metropolis

1927 | Sciencefiction, Drama, Zwijgende film

Duitsland 1927. Sciencefiction van Fritz Lang. Met o.a. Gustav Fröhlich, Brigitte Helm, Rudolf Klein-Rogge, Alfred Abel en Fritz Rasp.

In een gigantische ondergrondse fabrieksstad rond het jaar 2000 komen arbeiders in opstand tegen de heersende intellectuele klasse en dreigt de schitterende bovenstad vernietigd te worden. Freder (Fröhlich), de zoon van de grote heerser van Metropolis, weet echter met behulp van de profetes Maria (Helm, in haar eerste rol) een catastrofe te voorkomen. Monumentaal meesterwerk, vol expressionistische, religieuze en sociaal-utopistische ideeën, fraai gestileerd geschoten tegen een achtergrond van buitensporig grote decors. In de jaren tachtig ingekort, ingekleurd en van disco-muziek voorzien, maar vanaf 2010 weer te zien in (bijna) volledig originele staat.

Sodom und Gomorrha

1922 | Avonturenfilm, Fantasy

Oostenrijk 1922. Avonturenfilm van Michael Kértèsz. Met o.a. Georg Reimers, Walter Slezak, Lucy Doriane en Erika Wagner.

De vermaarde Oostenrijkse filmproducent Sacha Kolowrat wilde een bijbelse spektakelfilm laten maken met quasi moderne intrige in Hollywood-stijl. Hij gaf de opdracht aan de Hongaarse regisseur K[KA1]ert[KA2]esz. Die was bijna twee jaar met meer dan vijfduizend figuranten aan de slag op kasteel Sch[KA3]onbrunn in Wenen. Het verhaal begint met een losbandige vrouw (Doriane), die via een droom in het bijbelse land van Eufraat en Tigris terechtkomt. In Sodom beleeft ze haar zondige daden en betaalt ervoor met haar leven. Een wat drakerig verhaal, maar de decors van Julius Borsody en de speciale effecten van vuur en zwavel zijn uiterst indrukwekkend. Lange tijd nam men aan dat het oorspronkelijke celluloid van deze film verloren was gegaan, maar in de jaren 1980-90 wist het Oostenrijkse filminstituut de rolprent te herstellen met behulp van gedeeltelijke kopieën uit Praag, Boedapest, Oost-Berlijn en Kopenhagen. Enig houvast had men aan de laatst bekende kopie uit 1928 om de juiste samenhang te bereiken. De Duitse omroep ZDF - dikwijls een mecenas op dit gebied - liet Bernd Schultheis en Stefan Traub een speciale muzikale compositie schrijven ter begeleiding van de zwijgende prent. Regisseur Kértèsz, die samen met Ladislaus Vajda het scenario schreef, zou later naar de V.S. gaan en als Michael Curtiz een van de beste films aller tijden afleveren, CASABLANCA. De fotografie is van Gustav Ucicky.

Anders als die anderen

1919 | Drama

Duitsland 1919. Drama van Richard Oswald. Met o.a. Conrad Veidt, Fritz Schulz, Frank Bollek en Magnus Hirschfeld.

Paul K[KA3]orner (Veidt), een begaafd jong musicus, was ooit van school gestuurd omdat hij zich iets te veel voor zijn klassekameraden interesseerde. Hij stortte zich op de muziek om zijn seksuele voorkeur te vergeten. Na een succesvolle uitvoering benadert Frank Bollek (Sch[KA3]unzel) hem, een zanger. Frank zegt tegen Paul, dat hij in hem ge[KA3]interesseerd is en nodigt hem uit om mee naar huis te komen. Eenmaal bij Frank aangeland, ontpopt deze zich als een ordinaire afperser, want homo zijn in Duitsland is volgens Artikel 175 van het wetboek strafbaar. Paul betaalt Frank regelmatig geld en als die er achter komt dat Paul een verhouding begint met een van zijn leerlingen, dringt hij op nog meer geld aan. Dan hoort Paul over de beroemde Berlijnse dokter Magnus Hirschfeld (Hirschfeld, die zichzelf speelt). Het is bekend dat Hirschfeld nieuwe, bevrijdende denkbeelden ontwikkeld heeft over homoseksualiteit en ten strijde trekt tegen wetsparagraaf 175. Paul houdt op te betalen en pleegt zelfmoord. De film, uiteraard verboden toen de nazi's aan de macht kwamen, was lang verloren gewaand op enkele fragmenten na. In 1976 werd er een kopie gevonden in de Oekraïne en dat werd het begin van een lange restauratie, die van 23 minuten opliep naar de huidige lengte, waarvan men gelooft dat hij compleet is. De restauratie werd gedaan door het Bundesarchiv-Filmarchiv en de film werd in 1999 voorzien van muziek van Bernd Schultheis, uitgevoerd door het ensemble Kontraste, gedirigeerd door Frank Strobel. Het scenario is van regisseur Oswald en dokter Magnus Hirschfeld van het instituut voor seksuologie in Berlijn. Het onvergankelijke camerawerk is van Max Fassbender. De eerste film over homoseksualiteit, een cultfilm en een belangwekkende film, al zijn de opvattingen wel wat veranderd en is Artikel 175 afgeschaft.

Der Ewige Zweifel

1917 | Drama

Duitsland 1917. Drama van Richard Oswald. Met o.a. Leonard Heskel, Johanna Terwin, Arthur Wellin en Ernst Pittschau.

Max Thomas (Heskel) hoort dat zijn vrouw Henriette (Terwin) een minnaar heeft. Hij wijst haar de deur en zegt dat hij zich zal ontfermen over hun zoon, maar Henriette zaait twijfel als ze Max zegt dat ze niet zeker weet of hij de vader wel is. De jaren gaan voorbij en als de verloren zoon naar de vader terugkeert, is de vreugde van korte duur. Super melo van Oswald, waarvoor Ewald Andr[KA1]e Dupont het scenario schreef. Het camerawerk is van Max Fassbender. De getinte film werd gerestaureerd door het Bundesarchiv-Filmarchiv en in 1999 voorzien van muziek van Bernd Schultheis, uitgevoerd door het ensemble Kontraste, gedirigeerd door Frank Strobel. Interessant vooral omdat hij kort en begrijpelijk is, waardoor de boodschap goed overkomt. Liefhebbers kunnen de kaiser (Wilhelm)-sfeer proeven en moeten niet vergeten dat hij tijdens WO I (1914-18) gedraaid werd in Duitsland dat de oorlog tegen de geallieerden aan het verliezen was.