Michèle Morgan

Meine Schwester Maria

Zwitserland​/​​Duitsland​/​​Oostenrijk 2003. Documentaire van Maximilian Schell. Met o.a. Maria Schell, Maximilian Schell, Falko Skrabal, Gerhard Hannak en Harry Stuhlhofer.

La rivale

Italië​/​​Frankrijk​/​​België 1999. Drama van Alain Nahum. Met o.a. Michèle Morgan, Giorgio Albertazzi, Vanessa Dunne, Patricia Dinev en Hélène Roussel.

Een jaar later keert Pietro Favignana terug van zijn ballingschap in Amerika, waar hij kennis heeft gemaakt met de grenzeloze mogelijkheden die de internationale drugshandel biedt. Hij is inmiddels vrijgesproken van de ontvoering. Ondertussen beseft Francesco, wiens zakelijke beslommeringen totaal beslag op hem leggen, niet dat zijn vrouw en Carlo Arcuti hopeloos verliefd op elkaar aan het worden zijn. Francesco wordt geïntroduceerd bij een groep zakenlieden, die interesse toont in zijn plannen. In één van hen herkent hij zijn oude antagonist Favignana, maar Francesco realiseert zich dat zonder hen zijn plannen niet te verwezenlijken zijn. Hoewel hij hiermee zijn eeuwenoude familienaam in diskrediet brengt, blijft er niets anders over dan vrede te sluiten met de maffioso. Pietro verbindt echter een conditie aan zijn medewerking: hij eist het hoofd van Carlo Arcuti. Pietro neemt samen met zijn jonge vrouw Rosaria de zorg op zich van de jonge Tano, voor wie het onderscheid tussen goed en kwaad steeds onduidelijker wordt. De band tussen Tano en Pietro wordt sterker als de jongen zich realiseert dat de maffiabaas zijn echte vader is. Een band die Tano intern verscheurt als hij zich herinnert dat Pietro tevens de oorzaak is van de dood van zijn moeder. Hij en Paul besluiten eindelijk met de waarheid over de brug te komen en Pietro aan te wijzen als Pauls kidnapper. Maar dan speelt Pietro zijn laatste troef uit, hij vertelt Barbara welke prijs er op Pauls bekentenis rust. Als Paul hem verraadt, zal Barbara's minnaar Carlo Arcuti sterven. En dat omdat dit de wil is van haar echtgenoot Francesco...

Des gens si bien élévés

Frankrijk 1997. Alain Nahum. Met o.a. Marie Bunel, Jenny Clève, Michèle Morgan en Didier Flamand.

Een jaar later keert Pietro Favignana terug van zijn ballingschap in Amerika, waar hij kennis heeft gemaakt met de grenzeloze mogelijkheden die de internationale drugshandel biedt. Hij is inmiddels vrijgesproken van de ontvoering. Ondertussen beseft Francesco, wiens zakelijke beslommeringen totaal beslag op hem leggen, niet dat zijn vrouw en Carlo Arcuti hopeloos verliefd op elkaar aan het worden zijn. Francesco wordt geïntroduceerd bij een groep zakenlieden, die interesse toont in zijn plannen. In één van hen herkent hij zijn oude antagonist Favignana, maar Francesco realiseert zich dat zonder hen zijn plannen niet te verwezenlijken zijn. Hoewel hij hiermee zijn eeuwenoude familienaam in diskrediet brengt, blijft er niets anders over dan vrede te sluiten met de maffioso. Pietro verbindt echter een conditie aan zijn medewerking: hij eist het hoofd van Carlo Arcuti. Pietro neemt samen met zijn jonge vrouw Rosaria de zorg op zich van de jonge Tano, voor wie het onderscheid tussen goed en kwaad steeds onduidelijker wordt. De band tussen Tano en Pietro wordt sterker als de jongen zich realiseert dat de maffiabaas zijn echte vader is. Een band die Tano intern verscheurt als hij zich herinnert dat Pietro tevens de oorzaak is van de dood van zijn moeder. Hij en Paul besluiten eindelijk met de waarheid over de brug te komen en Pietro aan te wijzen als Pauls kidnapper. Maar dan speelt Pietro zijn laatste troef uit, hij vertelt Barbara welke prijs er op Pauls bekentenis rust. Als Paul hem verraadt, zal Barbara's minnaar Carlo Arcuti sterven. En dat omdat dit de wil is van haar echtgenoot Francesco...

Des gens si bien élevés

Frankrijk​/​​België 1997. Drama van Alain Nahum. Met o.a. Michèle Morgan, Marie Bunel, Jenny Clève, Mélanie Thierry en Didier Flamand.

Een jaar later keert Pietro Favignana terug van zijn ballingschap in Amerika, waar hij kennis heeft gemaakt met de grenzeloze mogelijkheden die de internationale drugshandel biedt. Hij is inmiddels vrijgesproken van de ontvoering. Ondertussen beseft Francesco, wiens zakelijke beslommeringen totaal beslag op hem leggen, niet dat zijn vrouw en Carlo Arcuti hopeloos verliefd op elkaar aan het worden zijn. Francesco wordt geïntroduceerd bij een groep zakenlieden, die interesse toont in zijn plannen. In één van hen herkent hij zijn oude antagonist Favignana, maar Francesco realiseert zich dat zonder hen zijn plannen niet te verwezenlijken zijn. Hoewel hij hiermee zijn eeuwenoude familienaam in diskrediet brengt, blijft er niets anders over dan vrede te sluiten met de maffioso. Pietro verbindt echter een conditie aan zijn medewerking: hij eist het hoofd van Carlo Arcuti. Pietro neemt samen met zijn jonge vrouw Rosaria de zorg op zich van de jonge Tano, voor wie het onderscheid tussen goed en kwaad steeds onduidelijker wordt. De band tussen Tano en Pietro wordt sterker als de jongen zich realiseert dat de maffiabaas zijn echte vader is. Een band die Tano intern verscheurt als hij zich herinnert dat Pietro tevens de oorzaak is van de dood van zijn moeder. Hij en Paul besluiten eindelijk met de waarheid over de brug te komen en Pietro aan te wijzen als Pauls kidnapper. Maar dan speelt Pietro zijn laatste troef uit, hij vertelt Barbara welke prijs er op Pauls bekentenis rust. Als Paul hem verraadt, zal Barbara's minnaar Carlo Arcuti sterven. En dat omdat dit de wil is van haar echtgenoot Francesco...

New Jersey Drive

Verenigde Staten 1995. Actiefilm van Nick Gomez. Met o.a. Sharron Corley, Gabriel Casseus, Saul Stein, Gwen McGee en Andre Moore.

Jason en zijn vriend Ronald pikken bijna elke avond een auto. Ze maken een fatale vergissing: de auto van een politieman. Ze worden in het nauw gedreven. Hoewel ze nog tieners zijn, begint de politie eigenlijk zonder reden te schieten. De twee jonge autodieven kunnen ontsnappen, maar Ronald is zwaar gewond. Zwaar op de hand liggende blacksploitation actiefilm vol nare personages die kennelijk alleen het woord 'fuck' zonder moeite kunnen uitspreken. Dramatisch stelt de film weinig voor.

La veuve de l'architect

Frankrijk​/​​België 1995. Komedie van Philippe Monnier. Met o.a. Michèle Morgan, Jacques François, Olivier Sitruk, Tania Gabarski en Fares Boudidit.

Het begint allemaal met een reportage op de tv. Een journalist klaagt de wantoestanden aan in de randstad en beweert dat de onlusten die er heersen, te wijten zijn aan het verval en het monsterachtige uiterlijk van de woonblokken. De welgestelde Morgan ziet de reportage in haar luxueuze appartement aan de Avenue Foch en ze is ontdaan. Haar overleden man, van wie ze nog steeds zielsveel houdt, heeft die wijk indertijd ontworpen. Tot ontsteltenis van haar butler wil ze haar steentje bijdragen om de sociale onrust in dat stadsgedeelte te kalmeren. Erg idealistische, maar nogal naïeve benadering van een probleem dat inherent is aan bijna elke moderne grote stad. Maar Morgan slaagt er toch in waardigheid te geven aan haar personage en het scenario van Jean-Luc Seigle, Catherine Hertault en Monnier wat op te waarderen. Willy Stassen stond aan de camera.

Le retour

Frankrijk 1990. Romantiek van Michel Boisrond. Met o.a. Michèle Morgan, Marie-France Pisier, Daniel Gélin, Michael Lonsdale en Heinz Bennent.

Een bewerking van de roman van Danièle Thompson, een soort Barbara Cartland. Daarmee is alles wel gezegd over deze suikerzoete feuilleton, waarin de hoofdpersonen zich van Italië via Parijs naar Brazilië spoeden, want daar komt het allemaal zo'n beetje op neer. Het is spijtig om zulke grote filmacteurs in de huid van zulke stereotiepe en al even weinig consequente personages te zien kruipen, maar het is waar dat enkele bijrollen toendertijd debuutrolletjes waren, die voor de acteurs de doorbraak in het televisiewereldje betekende. Vervelend.

Stanno tutti bene

Frankrijk​/​​Italië 1989. Drama van Giuseppe Tornatore. Met o.a. Marcello Mastroianni, Michèle Morgan, Marino Cenna, Roberto Nobile en Valeria Cavalli.

De derde film van Tornatore is een sentimenteel verhaal met Mastroianni als oudere Siciliaan, die door Italië reist om zijn vijf volwassen kinderen te bezoeken. Bij de eerste vangt hij bot - zijn lievelingszoon Alvaro is niet thuis. Hij ziet twee andere zoons in Rome en Florence, maar de ontmoetingen lijken onwerkelijk. Een andere zoon zit zo met het bezoek van zijn vader dat hij de stad uitvlucht en de dochter in Turijn probeert zich zo goed mogelijk voor te doen. Twee zoons biechten op dat Alvaro zelfmoord heeft gepleegd. Verhaal over leugens en doen-alsof. Scenario van regisseur Tornatore en Tonino Guerra. Camerawerk van Blasco Giurato en Claudio Morabito.

La rencontre

Frankrijk 1987. Edouard Molinaro. Met o.a. Michèle Morgan, Marie-France Pisier, Jeanne Moreau, Daniel Gélin en Michael Lonsdale.

Deze film maakt deel uit van de cyclus LE TIROIR SECRET, een serie films waarin dezelfde hoofdpersonen verschillende avonturen beleven. Deze keer is het plot opgebouwd rond een reis naar Rome en een autentieke Stradivarius. Het fantasieloze scenario, dat van Danièle Thompson zelf is, doet weinig degelijk aan en is over het geheel genomen tamelijk wee. Deze onderneming, waaraan Molinario met zijn vakkennis een duidelijke bijdrage levert door nog maar net te voorkomen dat er te veel toeristische plaatjes in zitten, bevat dan ook weinig belangwekkends. Afgezien van dit alles is deze onbeduidenende familiegeschiedenis ook een film waarin wij weer zes leden van de familie Morgan tegenkomen.

Le tiroir secret

Frankrijk 1986. Drama van Edouard Molinaro. Met o.a. Michèle Morgan, Marie-France Pisier, Daniel Gélin, Heinz Bennent en Jeanne Moreau.

Morgan wordt weduwe en vindt in een geheime lade aardig wat zaken over haar man, die ze niet wist. Hij blijkt een dochter te hebben, terwijl zij ook in contact komt met vroegere vrienden van haar zoon, die zich met terroristische activiteiten bezighouden. Zijzelf raakt betrokken in een spionagezaak. Voor elk wat wils in een Franse miniserie, opgesmukt met een sterke rolbezetting.

Carné, l'homme à la camèra

Frankrijk 1985. Documentaire van Christian-Jaque. Met o.a. Marcel Carné, Yves Montand, Roland Lesaffre, Michèle Morgan en Jules Berry.

Een hommage, zoals ze wel eens voor de televisie in elkaar worden gedraaid, wanneer een beroemdheid is overleden. De gesprekken en getuigenissen zijn werkelijk kort, schaars en Maurice Carné zelf verklaart: 'dat hij niets te zeggen heeft'. Het resultaat dat de film vooral een verwarrende opeenhoping van filmfragmenten is die zo bekend zijn dat ze cinefielen niets meer kunnen leren. Geen samenhangende stijl en geen analyse van de regie van Carné. Niet erg zinvol.

Le chat et la souris

Frankrijk 1975. Mysterie van Claude Lelouch. Met o.a. Michèle Morgan, Serge Reggiani, Jean-Pierre Aumont, Philippe Léotard en Valérie Lagrange.

Een miljonair komt onder mysterieuze omstandigheden om het leven. De verdenking van politie-inspecteur valt op de weduwe, hoewel hij tegelijk verliefd op haar wordt. Deze misdaadkomedie heeft zo`n simpel scenario dat Lelouch allerlei doodlopende zijwegen moet inslaan om zijn film op lengte te krijgen (en dan nog komt de ontknoping uit de lucht vallen). Optimale kansen voor onveranderlijk mooie Morgan en Reggiani en een spontane regie maken het resultaat toch hoogst bezienswaardig. Camerawerk van Jean Collomb.

Benjamin

1968. Michel Deville. Met o.a. Jacques Dufilho, Anna Gael, Francine Berge, Michèle Morgan en Pierre Clémenti.

Een miljonair komt onder mysterieuze omstandigheden om het leven. De verdenking van politie-inspecteur valt op de weduwe, hoewel hij tegelijk verliefd op haar wordt. Deze misdaadkomedie heeft zo`n simpel scenario dat Lelouch allerlei doodlopende zijwegen moet inslaan om zijn film op lengte te krijgen (en dan nog komt de ontknoping uit de lucht vallen). Optimale kansen voor onveranderlijk mooie Morgan en Reggiani en een spontane regie maken het resultaat toch hoogst bezienswaardig. Camerawerk van Jean Collomb.

La bien-aimée

Frankrijk 1967. Drama van Jacques Doniol-Valcroze. Met o.a. Michèle Morgan, Paul Guers, Jean-Marc Bory, Eléonore Hirt en Marc Eyraud.

Meer een herziening dan een bewerking van de roman [KL]Fanny[KLE] van Lucie Faure. Parijs aan het einde van de negentiende eeuw. Een bankier, de graaf van Frezac (Guers) wordt na een hartaanval op de vloer van zijn kantoor aangetroffen. Een vriend vertelt het trieste verhaal aan Fanny (Morgan), die al tien jaar lang een relatie met de graaf had, hoewel hij getrouwd was en kinderen had. Tenminste, dat dacht iedereen toch. De waarheid blijkt echter heel anders te zijn. Behalve met de subtiele dialogen en het hoogstaande spel van de acteurs hebben we hier te maken met een regisseur die het tv-gebeuren heeft weten te verrijken met zijn scheppende geest (1920-1989). Elk beeldt verwijst naar een schilderij van de impressionistische meesters van die tijd. 'Overdreven esthetiek' volgens sommigen, maar dat doet niks af aan het verhaal en aan de bijzonder betoverende helderheid van het geheel.

Benjamin ou les mémoires d'un puceau

Frankrijk 1967. Komedie van Michel Deville. Met o.a. Michèle Morgan, Michel Piccoli, Pierre Clémenti, Catherine Deneuve en Francine Bergé.

Jonge provinciaal wordt door de minnaar van zijn voogdes levenswijs gemaakt. Hij beleeft zijn eerste liefde met het meisje dat voor een huwelijk met zijn mentor is voorbestemd en zich aan hem geeft, omdat ze de bruidegom haar maagdelijkheid niet gunt. Elegante kostuumfilm legt meer de nadruk op melancholie over het verlies van onschuld dan op pikante verwikkelingen. Morgan onderscheidt zich in sterke rolbezetting in rijpe berusting over trouweloosheid van minnaar Piccoli.

Lost Command

Verenigde Staten 1966. Oorlogsfilm van Mark Robson. Met o.a. Anthony Quinn, Alain Delon, George Segal, Maurice Ronet en Claudia Cardinale.

Quinn, een beroeps-militair afkomstig uit een eenvoudige boerenfamilie in Frans Baskenland, aanvaardt het commando over een stel losgeslagen para's met wie hij op patrouille moet tegen de FLN in Algerije. Hij maakt er een elite-eenheid van en klimt zelf op tot generaal en dingt in het mondaine Parijs naar de hand van een gravin die weduwe is van een hoge militair. De politieke verhoudingen komen niet uit de verf en het is een matig boeiende militaire actiefilm met redelijk veel gepraat.

La bien aimée

Frankrijk 1966. Drama van Jacques Doniol-Valcroze en Jacques Donio-Valcroze. Met o.a. Jean-Marc Bory, Paul Guers en Michèle Morgan.

Quinn, een beroeps-militair afkomstig uit een eenvoudige boerenfamilie in Frans Baskenland, aanvaardt het commando over een stel losgeslagen para's met wie hij op patrouille moet tegen de FLN in Algerije. Hij maakt er een elite-eenheid van en klimt zelf op tot generaal en dingt in het mondaine Parijs naar de hand van een gravin die weduwe is van een hoge militair. De politieke verhoudingen komen niet uit de verf en het is een matig boeiende militaire actiefilm met redelijk veel gepraat.

Dis-moi qui tuer

Frankrijk 1965. Komedie van Etienne Périer. Met o.a. Michèle Morgan, Paul Hubschmid, Fiona Lewis, Darío Moreno en Jean Yanne.

Voortvluchtige misdadiger duikt onder in een verlaten hotel waar zich in de kelder groep jongeren heeft geïnstalleerd. Hij krijgt lucht van een schat op bodem van Middellandse Zee, maar niet alleen de jongeren willen die te pakken zien te krijgen, ook excentrieke vrouw die hem van Parijs naar Cote d'Azur is gevolgd. In de loop van haar carrière bleek Morgan mogelijkheden als comédienne te bezitten, waarvan weinig gebruik werd gemaakt. Toch al tamelijk flauw scenario over bestolen dieven biedt haar echter rol waarin ze in ander al te dol uiterste vervalt en vermoeiend aanstellerig is.

Les Yeux cernés

Frankrijk 1964. Drama van Robert Hossein. Met o.a. Michèle Morgan, Robert Hossein, Marie-France Pisier, François Patrice en Yvette Etiévant.

Een Oostenrijks industrieel wordt vermoord en hoewel er motieven te over zijn, ontbreken er duidelijke verdachten. Anonieme brieven en stiekeme afspraken tussen de weduwe, een ontslagen ingenieur en een jaloers jong meisje maken voor de politie het mysterie steeds onduidelijker. Zoals in meer films van Hossein, worden de suggestieve sfeer en het broeierige acteren nauwelijks gesteund door het scenario dat in de ontknoping volledig door de mand valt.

Les Pas perdus

Frankrijk 1964. Drama van Jacques Robin. Met o.a. Michèle Morgan, Jean-Louis Trintignant, Catherine Rouvel, Michel Vitold en Jean Carmet.

Een eenvoudige schilder van bioscoopreclames wordt verliefd op een oudere, getrouwde dame van stand, die het comfort en de zekerheid van haar huwelijk niet wil opgeven, vooral niet als ze ten onrechte gaat twijfelen aan de trouw van haar minnaar. Het simpele gegeven verdiende een genuanceerdere regie om diepte en overtuigingskracht te krijgen dan de debutant opbrengt, zodat de oppervlakkige sociale notities en quasi-poëzie allesbehalve stimuleren. Morgan is op herhalingsoefening met romantische chic, Trintignant is verrassend als de volksjongen.

Méfiez-vous, mesdames

Frankrijk 1963. Komedie van André Hunebelle. Met o.a. Michèle Morgan, Danielle Darrieux, Paul Meurisse, Sandra Milo en Gaby Sylvia.

Door zijn liefde voor een doortrapte vrouw is een advocaat in de gevangenis beland en hij probeert daarna wraak te nemen via huwelijksadvertenties, maar ook van die alleenstaande dames dreigt hij de dupe te worden. Het scenario en de regie laten heel wat kansen liggen, maar de cynische komedie wordt gered door de sterke rolbezetting waarbij met name Morgan opvalt door haar - te zelden gebruikte - humoristische talenten.

Mefiez-vous Mesdames

Frankrijk 1963. Romantiek van Andre Hunnebelle. Met o.a. Michèle Morgan en Paul Meurisse.

Door zijn liefde voor een doortrapte vrouw is een advocaat in de gevangenis beland en hij probeert daarna wraak te nemen via huwelijksadvertenties, maar ook van die alleenstaande dames dreigt hij de dupe te worden. Het scenario en de regie laten heel wat kansen liggen, maar de cynische komedie wordt gered door de sterke rolbezetting waarbij met name Morgan opvalt door haar - te zelden gebruikte - humoristische talenten.

Landru

Italië​/​​Frankrijk 1963. Biografie van Claude Chabrol. Met o.a. Charles Denner, Michèle Morgan, Danielle Darrieux, Hildegard Knef en Juliette Mayniel.

Knap is hij niet, antiekhandelaar Henri-Desiré Landru (Denner), maar wel reuze charmant. En als hij ook nog zinspeelt op zijn fortuin zijn maar weinig vrouwen ongevoelig voor zijn toenaderingspogingen. Ze hadden verstandiger moeten zijn, blijkt uit deze verfilming van Chabrol over het leven van de beruchte vrouwenmoordenaar. Het scenario werd geschreven door Françoise Sagan, de cast was prima, toch is dit zeker niet Chabrols beste. Wie geïnteresseerd is in seriemoordenaar Landru kan beter terecht bij Chaplins Monsieur Verdoux (1947).

II Fornaretto di Venezia

Frankrijk​/​​Italië 1963. Misdaad van Duccio Tessari. Met o.a. Michèle Morgan, Jacques Perrin, Enrico Maria Salerno, Stefania Sandrelli en Sylva Koscina.

Een Venetiaans bakkersknechtje in de tijd van de Dogen vindt het lijk van een edelman en wordt van moord beschuldigd. De graaf die tijdens het proces zijn verdediging op zich neemt heeft zèlf de man uit jaloezie gedood. Omdat alle veroveringen van het slachtoffer die aan het daglicht treden ook de jongen een grondige reden tot wraak lijken te geven, lukt het hem niet de verdachte vrij te pleiten zonder zelf te bekennen. De curieuze combinatie vam romantisch melodrama en detectivefilm kreeg door de kostuums en historische paleizen een oogstrelende verpakking.

Constance aux enfers

Spanje​/​​Frankrijk 1963. Drama van François Villiers en Francois Vilkliers. Met o.a. Michèle Morgan, Dany Saval, Maria Pacôme, Claude Rich en Carlos Casaravilla.

Een weduwe is getuige hoe haar losbandige buurvrouw door een jaloerse minnaar wordt gedood. Ze verbergt de moordenaar en wordt zijn geliefde, maar ze krijgt al spoedig chantagebrieven terwijl de jongeman zich wel erg onbekommerd buiten zijn schuilplaats waagt. De film weet een zekere sfeer en spanning te wekken boven de voorspelbaarheid van het scenario uit, maar de standaard- rolverdeling maakt het geheel ook niet verrassender. Morgan blijft van begin tot einde een waardige dame, Saval is irritant als altijd zodat haar wurging zeer welkom is. Ook bekend als WEB OF FEAR.

Le crime ne paie pas

Italië​/​​Frankrijk 1962. Komedie van Gérard Oury. Met o.a. Edwige Feuillère, Gabriele Ferzetti, Gino Cervi, Rosanna Schiaffino en Michèle Morgan.

Deze episodenfilm in all star-bezetting naar romantische stripverhalen laat in vier verschillende perioden de heldin uit naam van de liefde een misdaad plegen en hiervoor straf ondergaan. De verhalen gaan van de Renaissance tot de tegenwoordige tijd, waarin een bezoek aan de vertoning van een film LE CRIME NE PAIE PAS het startpunt van de intrige is. De decoratieve aanpak van Oury maakt de film tot kitsch, zonder de komedie-elementen die later zijn sterkste kant zouden blijken. Door de spitse dialoog is de sketch van Morgan en Noiret over chantage en politiek gekonkel anno 1878 een uitschieter. Scenario van regisseur Oury, Jean-Charles Tachella en Paul Gordeaux.

Crime Does Not Pay

1962. Gérard Oury. Met o.a. Gino Cervi, Michèle Morgan, Pierre Brasseur, Annie Girardot en Gabriele Ferzetti.

Deze episodenfilm in all star-bezetting naar romantische stripverhalen laat in vier verschillende perioden de heldin uit naam van de liefde een misdaad plegen en hiervoor straf ondergaan. De verhalen gaan van de Renaissance tot de tegenwoordige tijd, waarin een bezoek aan de vertoning van een film LE CRIME NE PAIE PAS het startpunt van de intrige is. De decoratieve aanpak van Oury maakt de film tot kitsch, zonder de komedie-elementen die later zijn sterkste kant zouden blijken. Door de spitse dialoog is de sketch van Morgan en Noiret over chantage en politiek gekonkel anno 1878 een uitschieter. Scenario van regisseur Oury, Jean-Charles Tachella en Paul Gordeaux.

Rencontres

Frankrijk 1961. Drama van Philippe Agostini. Met o.a. Michèle Morgan, Pierre Brasseur, Gabriele Ferzetti, Monique Mélinand en Jacques Morel.

Een invalide piano-virtuoos probeert zijn gokschulden te voldoen door zijn eigen verdrinking te ensceneren om zo de uitkering van zijn levensverzekering op te strijken. Hij ontdekt dat zijn vrouw hem ontrouw is en zet de verzekeringsmaatschappij op het spoor van de gelieven, maar 'herleeft' weer om de echtgenote van haar minnaar op te eisen. De chique society-thriller blijft ondanks de zorgvuldige makelij zeer aan de oppervlakte van suspense en psychologie. Hoewel het aangenaam kijken is naar de mediterrane locaties kwijten de topacteurs zich niet meer dan geroutineerd van hun taak.

Les lions sont lachés

Frankrijk 1961. Komedie van Henri Verneuil. Met o.a. Claudia Cardinale, Michèle Morgan, Danielle Darrieux, Jean-Claude Brialy en Lino Ventura.

Een huisvrouw uit de provincie vlucht naar Parijs en is aanvankelijk een weerloze prooi voor snobs, schijn-flierefuiters en cynici. Een vooral op de dialoog betrekking hebbende satire kiest al te makkelijke doelwitten waardoor het gesproken venijn overdreven werkt en bovendien sterk gedateerd is. In tweedeplansrollen spelen de veteranes Morgan en Darrieux de jeugdige Cardinale met superieure ironie volledig weg.

Le Puits aux trois vérités

Italië​/​​Frankrijk 1961. Drama van François Villiers. Met o.a. Michèle Morgan, Jean-Claude Brialy, Catherine Spaak, Scilla Gabel en Franco Fabrizi.

Een door een kogelschot gestorven jonge getrouwde vrouw wordt gevonden. Drie elkaar tegensprekende en aanvullende versies van het drama: van de moeder, de echtgenoot en vanuit een nagelaten dagboek van het slachtoffer zelf. De scenariostructuur is niet altijd duidelijk en onnodig pretentieus, maar slaagt er tegelijk in een banale driehoeksverhouding op intrigerende manier te presenteren, al houdt de film dat op den duur ook niet vol. De hoofdrollen zijn ideaal bezet met dit stertrio.

Les Scélérats

Frankrijk 1960. Drama van Robert Hossein. Met o.a. Michèle Morgan, Robert Hossein, Perrette Pradier, Frank Latimore en Olivier Hussenot.

Sinds de dood van haar zoon is een rijke Amerikaanse alcoholica geworden. Ze geeft haar man de schuld. De dochter van de buren laat zich als dienstmeisje engageren en wordt verliefd op haar werkgever. Als de vrouw door een ongeval sterft wil ze hem chanteren met verdenking van moord. De film heeft een sombere broeierige sfeer en goed spel van Morgan als gefrustreerde bourgeoise, maar het zwakke scenario geeft onvoldoende ondersteuning.

Fortunat

Frankrijk 1960. Komedie van Alex Joffé en Alex Joffe. Met o.a. Michèle Morgan, Gaby Morlay, Teddy Bilis, Rosy Varte en Alan Scott.

Een Parisienne die met een gearresteerde verzetsstrijder is getrouwd, vlucht voor de Gestapo met haar kinderen naar het platteland, waar ze voor de buitenwereld de schijn van de volmaakte echtgenote van een simpele landbouwer met een gezin ophoudt. Ondanks de kloof in de achtergrond en de ontwikkeling ontstaat er geleidelijk een intime band tussen haar en de boer die echter de bevrijding niet haalt. Een effectief contrast tussen Morgan en Bourvil geeft hun onmogelijke liefde aandoenlijke overtuigingskracht in een sobere, maar een te breed uitgesponnen film. Het scenario is van regisseur Joffé en Pierre Corti naar de roman Fortunat, ou le père adopté van Michel Breitman.

Vacanze d'inverno

Italië​/​​Frankrijk 1959. Komedie van Camillo Mastrocinque. Met o.a. Pierre Cressoy, Dorian Gray, Christine Kauffman, Georges Marchal en Michèle Morgan.

Een meisje heeft een wintersportvakantie gewonnen en arriveert met haar vader in Cortina d'Ampezzo waar zich een hele reeks van parallelle intriges afspeelt, vrijwel allemaal op amoureus terrein. De vakantieperikelen van de sterbezetting zijn iets onderhoudender dan meestal in dit genre door betrekkelijke eenheid van toon en rol de van Sordi - de vader van de winnares - als een zijn ogen uitkijkende toeschouwer.

The Mirror Has Two Faces

1959. André Cayatte. Met o.a. Bourvil, Michèle Morgan, Ivan Desny, Elizabeth Manet en Gérard Oury.

Een meisje heeft een wintersportvakantie gewonnen en arriveert met haar vader in Cortina d'Ampezzo waar zich een hele reeks van parallelle intriges afspeelt, vrijwel allemaal op amoureus terrein. De vakantieperikelen van de sterbezetting zijn iets onderhoudender dan meestal in dit genre door betrekkelijke eenheid van toon en rol de van Sordi - de vader van de winnares - als een zijn ogen uitkijkende toeschouwer.

Pourquoi viens-tu si tard?

Frankrijk 1959. Drama van Henri Decoin. Met o.a. Michèle Morgan, Henri Vidal, Francis Blanche, Claude Dauphin en Colette Richard.

Persfotograaf Walter Hermelin (Vidal) strandt na een auto-ongeluk in een provinciestadje en ontmoet daar advocate Catherine Ferrer (Morgan). Zij betrekt hem in haar strijd tegen wijnverkopers die met hun knakenbakbocht arme drommels vergiftigen. Ten tijde van de première had classicist Decoin pech: zijn bedaarde anti-alcoholmelodrama werd al overstemd door het geraas van de Nouvelle Vague. Spijtig, want Morgan (1920-2016) is hier een mooie droevige zwaan met gebroken vleugels. Michel Audiard beitelde de dialogen, het in een weelderig strijkersarrangement gestoken titelnummer is van Charles Aznavour.

Menschen im Hotel

Frankrijk​/​​Duitsland 1959. Drama van Gottfried Reinhardt. Met o.a. Otto Wilhelm Fischer, Michèle Morgan, Heinz Rühmann, Gert Fröbe en Sonja Ziemann.

Een van de vele verfilmingen van Vicki Baums roman over allerlei figuren die een hotel bevolken. Greta Garbo was in de Hollywoodversie van 1932, GRAND HOTEL, wel wat beter dan Morgan als Grusinskaja. Scenario van Hans Jacoby en Ladislaus Fodor. Camerawerk van Göran Strindberg.

There's Always A Price Tag

1958. Denys de La Patellière. Met o.a. Michèle Morgan, Peter van Eyck en Daniel Gélin.

Een van de vele verfilmingen van Vicki Baums roman over allerlei figuren die een hotel bevolken. Greta Garbo was in de Hollywoodversie van 1932, GRAND HOTEL, wel wat beter dan Morgan als Grusinskaja. Scenario van Hans Jacoby en Ladislaus Fodor. Camerawerk van Göran Strindberg.

Racconti d'estate

Italië​/​​Frankrijk 1958. Komedie van Gianni Franciolini. Met o.a. Alberto Sordi, Michèle Morgan, Marcello Mastroianni en Franco Fabrizi.

Het verhaal speelt aan de Rivièra, midden in het zomer- en vakantieseizoen. Romantiek en frivole avontuurtjes gaan hand in hand. Weinig opzienbarende maar best amusante sitcom.

Maxime

Frankrijk 1958. Komedie van Henri Verneuil. Met o.a. Michèle Morgan, Charles Boyer, Félix Marten, André Brunot en Micheline Luccioni.

Een berooide charmeur verdient zijn brood met onderwijs in omgangsvormen en wordt door een rijke jongeman gevraagd om zijn voorspraak te zijn bij een aantrekkelijke vrouw. Deze wordt verliefd op de plaatsvervanger in de veronderstelling dat hij gefortuneerdheid is, zodat rivaliteit en bijna een duel ontstaat tussen beide mannen. Uiteindelijk kiest de vrouw voor het geld van de jongere man. Charme en routine van hoofdrollen houdt de komedie amusant boven langdradigheid uit, maar Marten als de rijke aanbidder toont rampzalig gebrek aan talent dat afloop totaal onwaarschijnlijk maakt.

Le miroir à deux faces

Frankrijk​/​​Italië 1958. Drama van André Cayatte. Met o.a. Michèle Morgan, Bourvil, Gérard Oury, Yvan Desny en Elizabeth Manet.

Een lelijke vrouw wordt na jaren sleurhuwelijk met een leraar opgemerkt door een plastisch chirurg die haar transformeert in een schoonheid. De echtgenoot wordt ziekelijk jaloers en vermoordt de chirurg. De gedaanteverwisseling van Morgan is te verregaand om te overtuigen, maar de rol van Bourvil als de afstotelijke en beklagenswaardige man is een betere film waardig. (Oury, die de chirurg speelt, schreef ook het scenario.)

The Vintage

Verenigde Staten 1957. Drama van Jeffrey Hayden. Met o.a. Pier Angeli, Michelle Morgan, John Kerr, Mel Ferrer en Theodore Bikel.

Een melodrama met een eigenaardige rolbezetting, dat zich afspeelt in een Franse wijngaard waar twee voortvluchtige broers zich schuilhouden.

Retour de manivelle

Italië​/​​Spanje 1957. Drama van Denys de La Patellière. Met o.a. Michèle Morgan, Daniel Gélin, Peter van Eyck, Bernard Blier en Michèle Mercier.

De weduwe van een failliete zakenman (Morgan) probeert, om het geld van de verzekering te kunnen innen, diens zelfmoord voor moord te laten doorgaan en palmt een jonge boh[KA2]emien (Gélin) in die de schuld moet krijgen. Als hij de opzet doorkrijgt, doodt hij haar in woede en wordt voor twéé moorden gearresteerd. De geraffineerde James Hadley Chase-intrige over een vrouw zonder geweten werd vrij vlak verfilmd met een ster-bezetting in al te bekende typeringen. Onderhoudend, maar niet meer dan dat. Gesitueerd aan de Côte d'Azur in 1957. Debuut van Mercier. Scenario van de regisseur en Michel Audiard. Achter de camera stond Pierre Montazel.

Marie-Antoinette

Frankrijk​/​​Italië 1956. Drama van Jean Delannoy. Met o.a. Michèle Morgan, Richard Todd, Jacques Morel, Aimé Clariond en Suzy Carrier.

Tijdens een hofbal leert Marie-Antoinette (Morgan) een Zweedse officier (Todd) kennen die aanvankelijk niet weet dat zij de gemalin van de Franse koning (Morel) is. Als de revolutie van 1789 uitbreekt helpt hij de koninklijke familie vluchten, die echter v[KA1]o[KA1]or de grens gearresteerd wordt. Een tweede ontsnappingspoging mislukt en ook en Marie-Antoinette eindigt onder de guillotine. Deze visie op de echtgenote van Lodewijk XVI als een onschuldig en nobel slachtoffer, is historisch aanvechtbaar en als drama weinig effectief met als gevolg dat je het gevoel hebt dat de mooie, maar statische Morgan optreedt in een luxueus prentenboek. Een goede en verrassende rol van Morel (als de koning).

Si Paris nous était conté

Frankrijk 1955. Historische film van Sacha Guitry. Met o.a. Sacha Guitry, Françoise Arnoul, Danielle Darrieux, Sophie Desmarets en Robert Lamoureux.

Op verzoek van een groep jongeren vertelt Guitry anekdotes uit de geschiedenis van Parijs, met het accent op meer pikante of ironische gebeurtenissen, zonder enige bekommernis om de chronologische volgorde. Deze oppervlakkige, maar luxueus aangeklede episodenfilm geeft vooral gelegenheid om enige tientallen groten uit de Franse film- en theaterwereld te zien. Sprongen in de tijd zijn verrassender dan wat er verteld wordt.

Napoléon

Frankrijk 1955. Avonturenfilm van Sacha Guitry. Met o.a. Jean-Pierre Aumont, Pierre Brasseur, Gianna Maria Canale, Jean Chevrier en Danielle Darrieux.

Een film over het leven van Napoleon Bonaparte, met meer aandacht voor zijn liefdes, familie-affaires en politieke intriges dan voor zijn militaire en politieke verrichtingen. (Alle veldslagen zijn houterig geënsceneerd op zichtbaar steeds dezelfde locatie en met dezelfde figuranten.) In de opmerkelijke sterbezetting, die weinig te doen krijgt, speelt Gélin de jonge Bonaparte, terwijl Pellegrin de rol van keizer halverwege overneemt - hoewel de acteurs ongeveer even oud zijn en helemaal níet op elkaar lijken. Guitry zelf speelt Talleyrand. Het scenario is van de regisseur. Het camerawerk is van Pierre Montazel.

Marguerite de la nuit

Frankrijk​/​​Italië 1955. Drama van Claude Autant-Lara. Met o.a. Jean-François Calvé, Palau, Yves Montand, Michèle Morgan en Louisa Colpeyn.

Na een opera-avond maakt de oude dr Georges Faust kennis met de mysterieuze meneer Léon, die hem meeneemt naar de nachtclub Pigall's in Montmartre. Daar raakt Faust door danseres Marguerite liefdesblind: hij is tot alles bereid om weer jong te zijn teneinde haar hart te winnen. Ghislaine Autant-Lara's adaptatie van het fantastische verhaal van Pierre Mac Orlan (1882-1970) is een fraaie donker-romantische droom. Het verhaal werd verplaatst van de jaren twintig naar de jaren vijftig. Bijrolletje van Louisa Colpeyn, de Antwerpse moeder van meester-romancier Patrick Modiano, als Russische gravin.

Les grandes manoeuvres

Frankrijk​/​​Italië 1955. Komedie van René Clair. Met o.a. Gérard Philipe, Michèle Morgan, Brigitte Bardot, Jean Desailly en Magali Noël.

Frankrijk 1914, aan de vooravond van La Grande Guerre. Luitenant Armand de la Verne wedt met medesoldaten dat hij eender welke vrouw kan inpalmen eer het garnizoen aan de zomermanoeuvres begint. De elegante hoedenmaakster Marie-Louise Rivière, onkundig van de weddenschap, valt inderdaad voor de zelfverzekerde dragonder. Dan wordt de Casanova echter verliefd op haar. Philipe en Morgan vormen een romantisch koppel zonder weerga in deze met de fameuze Clair-esprit geregisseerde studioproductie halverwege komedie en tragedie. Fantastisch gefotografeerd in Eastmancolor door Robert Lefebvre (1907-1989), die alle ruimte kreeg voor dynamiek en brede shots. Prix Louis Delluc.

Obsession

Frankrijk​/​​Italië 1954. Drama van Jean Delannoy. Met o.a. Michèle Morgan, Raf Vallone, Jean Gaven, Marthe Mercadier en Albert Duvaleix.

Een trapezewerkster is getrouwd met haar partner die haar een vroegere moord heeft opgebiecht. Na een ongeval wekt zijn plaatsvervanger zijn jaloezie en wordt vermoord gevonden. De verdenking gaat uit naar de dompteur die ter dood wordt veroordeeld. De vrouw geeft haar echtgenoot bij de politie aan. Dit dramatische liefdesverhaal moet de interesse ontlenen aan de situering in een circus, wat echter averechts werkt door de duidelijkheid waarmee de sterren aan de trapeze zijn gedubbeld. Vallone geeft zijn rol verontrustende accenten en houdt daarmee de spanning ietwat vast. Roland Laudenbach, Antoine Blandin en de regisseur bewerkten de novelle Silent as the Grave van William Irish tot scenario.

Oasis

Frankrijk​/​​Duitsland 1954. Avonturenfilm van Yves Allégret. Met o.a. Michèle Morgan, Pierre Brasseur, Cornell Borchers, Grégoire Aslain en Ulrich Beiger.

De eigenaar van een oase in Marokko wordt verdacht van goudsmokkel en krijgt door een geldsyndicaat twee spionnes op zijn pad. Een bandiet zit ook achter hem aan, maar de inmiddels van zijn eerlijkheid overtuigde en verliefd geworden vrouw waarschuwt hem. Ze komen echter allemaal in de woestijn om. Deze eerste Europese cinemascopefilm heeft meer aandacht voor de landschappen dan voor de personages, die slecht geschreven zijn en ook niet zo best geacteerd. Ondanks alle ontbering blijft het uiterlijk van de actrices onberispelijk. (In de gelijktijdig opgenomen Duitstalige versie OASE speelt Carl Raddatz de rol van Brasseur.)

Daughters Of Destiny

1954. Marcel Pagliero. Met o.a. Andre Clement, Michèle Morgan en Claudette Colbert.

De eigenaar van een oase in Marokko wordt verdacht van goudsmokkel en krijgt door een geldsyndicaat twee spionnes op zijn pad. Een bandiet zit ook achter hem aan, maar de inmiddels van zijn eerlijkheid overtuigde en verliefd geworden vrouw waarschuwt hem. Ze komen echter allemaal in de woestijn om. Deze eerste Europese cinemascopefilm heeft meer aandacht voor de landschappen dan voor de personages, die slecht geschreven zijn en ook niet zo best geacteerd. Ondanks alle ontbering blijft het uiterlijk van de actrices onberispelijk. (In de gelijktijdig opgenomen Duitstalige versie OASE speelt Carl Raddatz de rol van Brasseur.)

Les orgueilleux

Frankrijk​/​​Mexico 1953. Drama van Yves Allégret. Met o.a. Michèle Morgan, Gérard Philipe, Carlos López Moctezuma, Victor Manuel Mendoza en Michèle Cordoue.

In een Mexicaans dorpje breekt een tyfus-epidemie uit, waarvan een Fransman op doorreis het eerste slachtoffer is. Zijn weduwe kan zonder geld niet verder reizen en zoekt steun bij een landgenoot, een gedesillusioneerde drankzuchtige arts. De man voelt zich door de epidemie genoodzaakt om zijn medische praktijk weer op te starten waardoor hij zijn zelfvertrouwen terugvindt. De film naar een verhaal van Sartre weet heel knap de afmattende hitte en het isolement te suggereren, waarbij de damesachtige Morgan steeds meer uit de plooi raakt.

Destinées

Frankrijk​/​​Italië 1953. Oorlogsfilm van Marcello Pagliero, Jean Delannoy en Christian-Jaque. Met o.a. Claudette Colbert, Michèle Morgan, Martine Carol, Andrée Clément en Nyta Dover.

Deze episodenfilm over het vrouwenlot in de oorlog, blijft aan de spectaculair aangeklede oppervlakte, omdat kort bestek weinig uitdieping toelaat. Morgan is te damesachtig voor Jeanne d'Arc, Carol mist het temperament voor Lysistrata. Alleen de eigentijdse sketch met Colbert als Amerikaanse oorlogsweduwe die een Italiaanse boerin bezoekt die een kind van haar man heeft, maakt de eigen pretenties - een bescheiden smartlap - waar.

The Moment Of Truth

1952. Jean Delannoy. Met o.a. Michèle Morgan, Jean Gabin en Daniel Gélin.

Deze episodenfilm over het vrouwenlot in de oorlog, blijft aan de spectaculair aangeklede oppervlakte, omdat kort bestek weinig uitdieping toelaat. Morgan is te damesachtig voor Jeanne d'Arc, Carol mist het temperament voor Lysistrata. Alleen de eigentijdse sketch met Colbert als Amerikaanse oorlogsweduwe die een Italiaanse boerin bezoekt die een kind van haar man heeft, maakt de eigen pretenties - een bescheiden smartlap - waar.

Seven Deadly Sins

1952. Yves, Eduardo De Filippo en Jean Dréville. Met o.a. Isabelle Miranda, Michèle Morgan, Gérard Philipe en Françoise Rosay.

Deze episodenfilm over het vrouwenlot in de oorlog, blijft aan de spectaculair aangeklede oppervlakte, omdat kort bestek weinig uitdieping toelaat. Morgan is te damesachtig voor Jeanne d'Arc, Carol mist het temperament voor Lysistrata. Alleen de eigentijdse sketch met Colbert als Amerikaanse oorlogsweduwe die een Italiaanse boerin bezoekt die een kind van haar man heeft, maakt de eigen pretenties - een bescheiden smartlap - waar.

Les Sept péchés capitaux

Frankrijk​/​​Italië 1952. Komedie van Georges Lacombe, Eduardo De Filippo, Jean Dréville, Yves Allégret en Carlo Rim. Met o.a. Andrée Debar, Claudine Dupuis, Eduardo De Filippo, Isa Miranda en Michèle Morgan.

Op de kermis kun je gooien naar poppen die de zeven hoofdzonden voorstellen en de exploitant vertelt anekdotes die elke zonde illustreren. De nogal zwakke scenario-uitwerking met een op LA RONDE ge[KA3]inspireerde ceremoniemeester (Philipe) dankt meer aan de sterbezetting dan aan de regie, hoewel Rossellini's 'afgunst' - naar een verhaal van Colette - een relatieve uitschieter is. Het tegenspel van Morgan en Rosay redt de 'hoogmoed', waardoor deze episodefilm in de laatste twee sketches toch nog wat interessanter wordt.

Le Moment de la vérité

Frankrijk 1952. Drama van Jean Delannoy. Met o.a. Michèle Morgan, Jean Gabin, Daniel Gélim en Simone Paris.

Een afgezaagd verhaal over een echtpaar dat zich realiseert hoe weinig ze van elkaar weten. Goed gespeeld.

La minute de vérité

Frankrijk​/​​Italië 1952. Drama van Jean Delannoy. Met o.a. Michèle Morgan, Jean Gabin, Daniel Gélin, Doris Duranti en Denise Clair.

Op de dag dat arts Pierre en actrice Madeleine hun tienjarig huwelijk vieren, bekent Madeleine dat ze een affaire heeft met een jonge, getroebleerde kunstschilder. Ze probeert hem uit te leggen waarom. Regisseur Delannoy stond bekend als een groot vakman, die het als zijn taak zag om een scenario zo getrouw mogelijk op het doek te brengen. Dat leverde hem de minachting van de Nouvelle Vague-mannen op. De 21-jarige Truffaut schreef in Les cahiers du cinéma dat 'de slechtste film van Renoir nog altijd beter dan de beste van Delannoy was'. De carrière van de diep beledigde Delannoy raakte hierna in het slop.

L'étrange Madame X

Frankrijk 1951. Drama van Jean Grémillon. Met o.a. Michèle Morgan, Henri Vidal, Maurice Escande, Arlette Thomas en Robert Vattier.

De vrouw van een rijke Parijse uitgever gaat door voor haar eigen dienstmeisje om een grote liefde te beleven met een meubelmaker. Ze bevalt heimelijk van een dochter die doodgaat tijdens de Nieuwjaarsnacht, terwijl de moeder onverstoorbaar doorgaat met het spelen van haar rol. Uiteindelijk verlaat de meubelmaker haar. Grémillon waardig, wordt dit delicate thema hier met gevoel, subtiliteit en fijngevoeligheid behandeld, maar ook met een ontnuchterende ironie. Uitstekend camerawerk van Lewis Page, de geliefde medewerker van Grémillon. Scenario van Marcelle Maurette.

Maria Chapdelaine

Verenigd Koninkrijk​/​​Frankrijk 1950. Drama van Marc Allégret. Met o.a. Michèle Morgan, Kieron Moore, Philippe Lemaire, Jack Watling en Nancy Price.

Een nieuwe verfilming van Louis H[KA1]emons roman over een Canadees plattelandsmeisje, voor wie het behoud van de boerderij van haar ouders bepalend is in haar keus tussen drie aanbidders. Een vlakke scenariobewerking (onder andere door Roger Vadim) en een weinig ideale rolbezetting, resulteren in een matig onderhoudend prentenboek vol fraaie landschappen.

Le château de verre

Frankrijk​/​​Italië 1950. Drama van René Clément. Met o.a. Michèle Morgan, Jean Marais, Jean Servais, Elina Labourdette en Elisa Cegani.

In Vicki Baums roman Das große Einmaleins uit 1935 vonkt het tussen de in haar huwelijk vereenzaamde bourgeoise Evelyne en een Amerikaan op doorreis. Ze brengt met hem een weekend in Parijs door, aanvankelijk niet wetende dat zij voor hem een tussendoortje is. Vakmatig bewerkten Clément en zijn scenaristenteam de tragische liefdesgeschiedenis: alle gedoemde romantiek komt uit het spel van het drietal Morgan-Marais-Servais als respectievelijk droeve roos-charmeur-echtgenoot. Fraaie fotografie van Robert Levebvre. De dramaturgisch afwijkende verfilming van Gabi Kubach uit 1982 draagt met Rendezvous in Paris dezelfde titel als de heruitgave van Baums roman.

La Belle que voilà

Frankrijk 1949. Drama van Jean-Paul Le Chanois. Met o.a. Michèle Morgan, Henri Vidal, Bernard Lancret, Ludmilla Tchérina en Jean Debucourt.

Een balletdanseres bekostigt haar opleiding door voor schilders model te staan en krijgt verscheidene aanbidders. Een jaloezie-uitbarsting doet haar Ware Liefde achter de tralies belanden en zijzelf houdt een niet operatief te verwijderen kogel bij haar hart, die haar fataal wordt als ze desondanks weigert met dansen op te houden. Het smartlappige scenario naar de roman van Vicki Baum kreeg een onderkoelde regie en vertolking, maar boeit alleen in de balletscènes, waarin Morgan zich tamelijk overtuigend weet te weren.

The Fallen Idol

Verenigd Koninkrijk 1948. Misdaad van Carol Reed. Met o.a. Ralph Richardson, Michèle Morgan, Bobby Henrey, Sonia Dresdel en Jade Hawkins.

Een jaar voordat zijn meesterwerk The Third Man uitkwam, regisseerde de Britse filmmaker Carol Reed dit zwart-witdrama over de jonge Phillipe, zoon van de Franse ambassadeur in Engeland. De butlers in huis, meneer en mevrouw Baines, passen op het jochie als zijn ouders een paar dagen weg zijn. Meneer Baines is Phillipes favoriet, maar als blijkt dat hij een affaire heeft met ene Julie, en verdacht wordt van een moord, wordt duidelijk dat hij lang niet zo leuk is als Phillipe denkt. Prachtig gelaagde en vloeiende vertelling over hoe kinderlijke onschuld verpest kan worden door leugens van volwassenen, met sterk camerawerk en strakke montage.

Fabiola

Frankrijk​/​​Italië 1948. Historische film van Alessandro Blasetti. Met o.a. Michèle Morgan, Henri Vidal, Michel Simon, Louis Salou en Massimo Girotti.

Een Gallische gladiator wordt in Rome in de vierde eeuw verliefd op een christenvrouw. Door jaloerse intriganten wordt hij ter dood veroordeeld en zijn geliefde kan hem alleen redden door haar religie af te zweren. Eerste naoorlogse terugkeer tot een van de specialismes van de Italiaanse cinema: het spektakel. Zorgvuldig gemaakt, maar nogal wijdlopig. (De exportversie is maar liefst 70 m korter).

Aux yeux du souvenir

Frankrijk 1948. Drama van Jean Delannoy. Met o.a. Michèle Morgan, Jean Marais, Jean Chevrier, Robert Murzeau en Colette Mars.

Stewardess ziet oude geliefde terug om wie ze ooit zelfmoord heeft willen plegen. Ze wijst zijn toenaderingen af, maar tijdens een gevaarlijke vlucht zijn ze op elkaar aangewezen. Cliché-matig melodrama, inmiddels interessant om beeld van vroegere vliegwereld en verder alleen gered door aanwezigheid van Morgan.

The Chase

Verenigde Staten 1946. Drama van Arthur Ripley. Met o.a. Robert Cummings, Michèle Morgan, Steve Cochran en Peter Lorre.

Langzaam, middelmatig verhaal, zich afspelend op Cuba, waarin Morgan van haar man wegloopt.

La symphonie pastorale

Frankrijk 1946. Drama van Jean Delannoy. Met o.a. Michèle Morgan, Pierre Blanchar, Jean Desailly, Line Noro en Andrée Clément.

Een Zwitserse dominee voedt een blind weesmeisje op. Als ze volwassen is, voelt ze zich 'op de tast' tot haar pleegvader aangetrokken. Tot ze door een operatie gaat zien en verliefd wordt op de oudste zoon. De roman van André Gide kreeg een zorgvuldige verfilming waarbij onderdrukte emoties tegen koude landschappen worden geplaatst. De Franse comeback van Morgan na een periode in Hollywood.

La Symphonie Patorale

Frankrijk 1946. Drama van Jean Delannoy. Met o.a. Line Noro, Pierre Blanchar, Michèle Morgan en Jean Desailly.

Een Zwitserse dominee voedt een blind weesmeisje op. Als ze volwassen is, voelt ze zich 'op de tast' tot haar pleegvader aangetrokken. Tot ze door een operatie gaat zien en verliefd wordt op de oudste zoon. De roman van André Gide kreeg een zorgvuldige verfilming waarbij onderdrukte emoties tegen koude landschappen worden geplaatst. De Franse comeback van Morgan na een periode in Hollywood.

Passage to Marseille

Verenigde Staten 1944. Oorlogsfilm van Michael Curtiz. Met o.a. Humphrey Bogart, Michèle Morgan, Claude Rains, Philip Dorn en Peter Lorre.

Het verhaal is als volgt: een Franse verbindingsofficier onderhoudt contacten met een Amerikaanse verslaggever, die een reportage wil schrijven over de commandant van een Free French Air Force Squadron, die ooit een ontsnapte gevangene was van Duivelseiland, de Franse strafkolonie. Wie dit niet leest, begrijpt niets van de film want die ontrolt zich in flash-backs, binnen flash-backs en daarbinnen weer flash-backs, tot de derde macht dus. En dat alles wordt met veel dialoog aan elkaar geknoopt - wie even niet oplet, is algauw de draad kwijt. Bedoeld als een nieuwe CASABLANCA, maar het zal duidelijk zijn dat dit niet gelukt is. Een prachtige cult-film voor de fans van de cast. Edward Ciannelli heet in werkelijkheid Eduardo Ciannelli. Scenario van Casey Robinson en Jack Moffitt naar de roman Men without Country van Charles Nordhoff. Camerawerk van James Wong Howe.

Two Tickets to London

Verenigde Staten 1943. Edwin L. Marin. Met o.a. Michèle Morgan, Alan Curtis, Barry Fitzgerald en C. Aubrey Smith.

Een redelijk drama over Curtis die Morgan helpt spionnen op te sporen.

Higher and Higher

Verenigde Staten 1943. Musical van Tim Whelan. Met o.a. Frank Sinatra, Michèle Morgan, Jack Haley, Leon Errol en Marcy McGuire.

Een vrolijke, sprankelende musical met Frank Sinatra in een van zijn eerste rollen als zichzelf. Veel heeft zijn werk niet om handen behalve het liederrijk onderbreken van de sores van zijn verarmde buurman met een tiental deuntjes, waaronder: You belong in a love song. De clou draait om de dienstmaagd van de buurman. Zij doet zich voor als zijn dochter zodat ze kan trouwen met een rijk heer om zo de geldzorgen van de patroon te verlichten.

Joan of Paris

Verenigde Staten 1942. Oorlogsfilm van Robert Stevenson. Met o.a. Michèle Morgan, Paul Henreid, Thomas Mitchell, Laird Cregar en May Robson.

Uitstekend WO II-verhaal over de toegewijde Morgan die zichzelf aangeeft, zodat Henreid en zijn kameraden, medepiloten, naar de geallieerde linies kunnen terugkeren.

Remorques

Frankrijk 1941. Drama van Jean Grémillon. Met o.a. Jean Gabin, Michèle Morgan, Madeleine Renaud, Charles Blavette en Jean Marchat.

Vleesgeworden knoestigheid Jean Gabin is André Laurent, kapitein van een sleepboot (een remorquer). Op een woeste nacht is de getrouwde Laurent de aangewezen zeebonk om een scheepsbemanning te redden. De schipper in nood is zijn aartsvijand - 'een schoft op land en ter zee', aldus Laurent - maar diens vrouw is een lieftallige dame die subiet Laurents huwelijk zwaar onder druk zet. Cineast Grémillon werd gefrustreerd door de nazibezetters, maar wist desondanks een sfeervolle schuimopera aan elkaar te rijgen. Met de gedenkwaardige openingszin: 'Je kookt voor de Hollanders!? Dan ben je geen man meer, en geen kok, dan ben je een aardappel!'

Untel père et fils

Frankrijk 1940. Drama van Julien Duvivier. Met o.a. Raimu, Michèle Morgan, Louis Jouvet, Suzy Prim en Lucien Nat.

Een familiekroniek tussen 1871 - als na de dood van de vader de zuster de zorg voor haar jongere broers op zich neemt - en 1939, als de kleinzoon van de idealist afgestudeerd arts is en voor het front wordt opgeroepen. De film gaat te vluchtig over de historie en de familie-ontwikkelingen heen om echt boeiend te kunnen worden en was bedoeld om patriottisme aan te wakkeren tegenover de oorlogsdreiging. (De opnamen waren net voltooid bij de Duitse invasie, Duvivier vluchtte naar Hollywood en de film kon pas in 1945 in première gaan.) Een opmerkelijke rolbezetting met Jourdan in zijn eerste rol.

Les Musiciens du ciel

Frankrijk 1939. Drama van Georges Lacombe. Met o.a. Michèle Morgan, René Lefèvre, Michel Simon, René Alexandre en Alexandre Rignault.

Een bedelaar die doet alsof hij blind is, leert een Leger des Heils-soldate kennen die zich over hem wil ontfermen. Deze sobere en zonder valse sentimenten gemaakte film toont het Leger zonder een traktaat te worden; hij werd bij de première geen succes bij het aan forse melodramatiek gewend publiek. De herontdekking en -waardering volgden pas in de jaren vijftig. Hoofdrolspeler René Lefèvre schreef zelf het scenario.

Le Récif du corail

Frankrijk 1939. Drama van Maurice Gleize. Met o.a. Jean Gabin, Michèle Morgan, Pierre Renoir, Saturnin Fabre en Gina Manès.

Een Australiër, die per ongeluk een man heeft gedood, vlucht op een schip van wapensmokkelaars en ontmoet op een koraaleiland een ondergedoken vrouw, die een rechter, die haar onschuldig wegens diefstal veroordeelde, heeft neergeschoten. Ze wordt besmet tijdens een tyfusepidemie, maar de held geneest haar en verklaart dat ze gestorven is, om haar zo vrijuit te kunnen laten gaan. Een exotisch avonturenmelodrama rond een liefdespaar uit QUAI DES BRUMES, dat niet erg op dreef is. De vele scènes op zee zijn weinig overtuigend neergezet.

La Loi du nord

Frankrijk 1939. Avonturenfilm van Jacques Feyder. Met o.a. Michèle Morgan, Pierre Richard-Willm, Charles Vanel, Jacques Terranne en Arlette Marchal.

Een New Yorkse secretaresse helpt haar werkgever die zijn vrouw heeft vermoord uit een psychiatrische inrichting ontsnappen en vlucht met hem naar Noord-Canada. Daar is een trapper hun nietsvermoedende gids, terwijl een politie-inspecteur hen najaagt. Dit melodramatisch verhaal in een quasi-Amerikaanse situering boeit door de picturale aanpak van het sneeuwlandschap en het spel van Morgan en Vanel (als politieman).

Le quai des brumes

Frankrijk 1938. Film noir van Marcel Carné. Met o.a. Jean Gabin, Michèle Morgan, Michel Simon en Pierre Brasseur.

Regisseur Marcel Carné en schrijver Jacques Prévert maakten eigenhandig het 'réalisme poétique' in cinema populair. Le quai des brumes is een prachtig vroeg voorbeeld, Les enfants du paradis (1945) werd het summum en de Amerikaanse film noir volgde hun voorbeeld. Spaarzaam licht, natte klinkers, mistige werf, dromerig fatalisme, alle ingrediënten zijn aanwezig in Le quai des brumes. Acteerkanon Gabin speelt deserteur Jean die een steegje van Le Havre in vlucht, Nelly (Morgan) tegen het lijf loopt en verliefd wordt. Jean doodt Nelly's aanrander, maar wil eigenlijk op een schip naar een ver land.

L' Entraîneuse

Frankrijk 1938. Drama van Albert Valentin. Met o.a. Michèle Morgan, Gilbert Gil, Félicien Tramel, Giselle Préville en Georges Lannes.

Een animeermeisje heeft ondanks haar werk haar illusies intact gehouden, maar de intriges van haar begerige werkgever doen haar liefde voor zijn neef stuklopen. Uit trots gaat ze niet voor hem overstag, maar voor een rijke bezoeker uit de nachtclub. De film werd jaren na de premi[KA2]ere herontdekt en geprezen door de opmerkelijk losse stijl van de regie die de film boven de scenarioconstructie en het melodrama uittilt. (De jong gestorven Valentin had een korte filmcarrière en werd daardoor weinig bekend). De jeugdige Morgan heeft meer vitaliteit en ironie dan gewoonlijk. Het scenario is van Charles Spaak. Het camerawerk is van Günther Rittau.

Orage

Frankrijk 1937. Drama van Marc Allégret. Met o.a. Charles Boyer, Michèle Morgan, Jean-Louis Barrault, Lisette Lanvin en Robert Manuel.

Het talent van Marc Allégret is gekoppeld aan de muziek van Georges Auric in deze bewerking van Henri Bernsteins stuk. Een bewerking waar men z'n best voor heeft gedaan, maar een dusdanig doods en moralistisch theaterstuk is ook vandaag de dag niet te redden. Met Michèle Morgan aan het begin van haar carrière.

Gribouille

Frankrijk 1937. Drama van Marc Allégret. Met o.a. Raimu, Michèle Morgan, Gilbert Gil, Jeanne Provost en Jean Worms.

Een winkelier is jurylid bij een proces tegen een jonge vrouw die verdacht wordt van moord op haar minnaar. Hij weet binnen de jury haar vrijspraak te bepleiten en geeft haar werk in zijn winkel. Zijn zoon wordt ook verliefd op haar. In deze succesfilm speelt Raimu een van zijn beroemdste rollen en maakt de jeugdige Morgan tot een ster. Opnieuw gemaakt als THE LADY IN QUESTION.

Une Fille à papa

Frankrijk 1935. Komedie van René Guissart. Met o.a. Josette Day, Lucien Baroux, Jean Servais, René Lestelly en Michèle Morgan.

Meisje gaat op mannenjacht en vraagt hotelportier zich voor te doen als haar chaperonnerende vader. Deze neemt zijn rol serieus en schakelt ongewenste kandidaten uit en vindt voor zijn 'dochter' de ideale echtgenoot. Deze simpele komedie heeft door de jaren heen zijn frisse charme behouden en heeft als curiositeit een bijrol van de nog uiterst jonge Morgan, vlak vóór haar doorbraak.

La veuve de l'architecte

. Philippe Monnier. Met o.a. Olivier Sitruk, Jacques François en Michèle Morgan.

Meisje gaat op mannenjacht en vraagt hotelportier zich voor te doen als haar chaperonnerende vader. Deze neemt zijn rol serieus en schakelt ongewenste kandidaten uit en vindt voor zijn 'dochter' de ideale echtgenoot. Deze simpele komedie heeft door de jaren heen zijn frisse charme behouden en heeft als curiositeit een bijrol van de nog uiterst jonge Morgan, vlak vóór haar doorbraak.