Marc Monjou: cast.
Er zijn 5 films gevonden.

La mort de Molière

1994 | Drama, Experimenteel

Frankrijk 1994. Drama van Robert Wilson. Met o.a. Robert Wilson, Bulle Ogier, Isabelle Chemin, Cléonus Shannon en Francis Bouc.

Een statisch-po[KA3]etisch essay over de doodstrijd van de Franse schrijver Moli[KA2]ere, wiens echte naam Jean-Baptiste Poquelin (1622-1673) was. Ooit schreef hij [KL]Le malade imaginaire[KLE] maar nu ligt Moli[KA2]ere (Wilson) zelf op sterven. Hij wordt bezocht door zijn eigen creaties en door personen uit de realiteit zoals de Franse koning, Racine en zijn geliefde Madeleine B[KA1]ejart (Ogier). Ze dansen voor hem, halen citaten aan uit zijn werk en kijken toe hoe hij met veel pijn de dood tegemoet treedt. Visueel erg knap gemaakt en voorzien van een uitzonderlijke muzikale omlijsting door Philip Glass, maar dramatisch totaal onbegrijpelijk. De cineast springt kris-kras door leven en werk van de schrijver en wie niet met dit oeuvre vertrouwd is loopt al vlug hopeloos verloren. Bovendien stikt het scenario van Wilson, Philippe Chemin en Jan Linders van holle symbolen. De teksten van Heiner Muller worden gelezen door Bulle Ogier, Sami Frey en Jeanne Chemin. Adembenemend mooie fotografie van Renato Berta.

Julie Lescaut : Tableau noir

1994 | Misdaad

Duitsland​/​​Frankrijk​/​​Zwitserland 1994. Misdaad van Josée Dayan. Met o.a. Véronique Genest, Jérôme Anger, Mouss Diouf, Alexis Desseaux en François Marthouret.

Er ontstaat de nodige beroering op de middelbare school in Clairi[KA2]eres als het levenloze lichaam gevonden wordt van een jongen uit de hoogste klas. Het slachtoffer was erg populair, want hij organiseerde regelmatig feesten en leek een onafhankelijke figuur. De leraren beoordeelden hem positief, al was hij lang niet altijd even serieus. Julie Lescaut (Genest) komt erbij en zij concludeert snel dat het om moord gaat. Naar het motief tast men nog heel even in het duister. Julie zit nu tussen de scholieren, waarvan de meesten nog nat achter de oren zijn. Ze ontmoet bij die adolescenten de nodige vijandigheid. Ze zwijgen ook nog, terwijl het toch om moord gaat. Sommige leraren zijn neerslachtig, want er blijkt toch heel wat gewelddadigheid te zijn. De directrice laat anonieme brieven zien die zij heeft ontvangen. Voorspelbare, maar degelijk gemaakte politiefilm, die echter geheel volgens een standaardformule in elkaar zit. Eric Kristy, Alexis Lecaye en Joëlle Goron schreven het scenario, dat door Jean-Pierre Aliphat in beeld werd gezet.

Julie Lescaut : Trafics

1993 | Actiefilm, Misdaad

Duitsland​/​​Frankrijk​/​​Zwitserland 1993. Actiefilm van Josée Dayan. Met o.a. Véronique Genest, Mouss Diouf, Blanchette Brunoy, Alexis Desseaux en Jacques Rosny.

Een chauffeur (Aurignac), die internationale transporten rijdt, wordt vermoord aangetroffen in de cabine van zijn trekker. Alles wijst erop dat het om een afrekening tussen chauffeurs gaat. Lescaut (Genest) en haar medewerkers dringen door tot het besloten wereldje van de truckers en houden een verdachte man aan. Hij heeft echter moeite om zijn onschuld te bewijzen, want hij werkt voor de douane en is op het spoor van een belangrijke goudsmokkel uit Oost-Europa, waarbij het vermoorde slachtoffer was betrokken. Routinematig misdaadverhaal, vaardig geregisseerd, en vlekkeloos gespeeld, maar zal uitsluitend de liefhebbers van een doordeweekse politiefilm behagen. Het scenario is van Alexis Lecaye, de geestelijke vader van Julie Lescaut. Het camerawerk is van Jean-Pierre Aliphat. Aflevering nummer 60 van 68. Stereo.

Julie Lescaut : Ville haute, ville basse

1992 | Misdaad

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Zwitserland 1992. Misdaad van Josée Dayan. Met o.a. Véronique Genest, Jérôme Anger, Mouss Diouf, Blanchette Brunoy en Claire Nebout.

Na een wilde achtervolging door Julie (Genest), Tr[KA1]emois (Anger) en N`Guma (Diouf) wordt een op hol geslagen Porsche tot staan gebracht. De chauffeur blijkt Carole Vermer (Nebout) te zijn, een schoolvriendin van Julie. De vrouw zit in een depressie, ook al is ze gehuwd met Vincent Vermer (Flamand), de rijkste industriëel uit de streek. Liefde is totaal vreemd aan haar huwelijk en ze maakt er geen geheim van dat ze enkel getrouwd is voor het geld. Julie vraagt haar de volgende dag op het commissariaat te verschijnen voor het proces-verbaal. Zover komt het echter niet, want de volgende dag is Carole dood. Is het een ongeval, moord of zelfmoord? De afgezaagde, typische formule van dit soort politiefilms wordt gevolgd zonder veel verrassingen. Het is onderhoudend, naar je hebt doorlopend een 'dénà vu'-gevoel daar het scenario van Alain Schwarzstein en Alexis Lecaye gespeend is van elke vorm van originaliteit. Het einde is dan ook lang op voorhand voorspelbaar. Achter de camera nam Jean-Pierre Aliphat plaats. Aflevering van het seizoen, nummer van 72. Stereo.

Hot Chocolate

1992 | Romantiek, Komedie, Experimenteel

Frankrijk​/​​Verenigde Staten 1992. Romantiek van Josée Dayan. Met o.a. Bo Derek, Robert Hays, François Marthouret, Patricia Millardet en Vincent Cassel.

Doorzichtige romantische klucht over Texaanse zakenvrouw Derek die in Frankrijk een fabriek wil kopen, waar chocolade truffels gemaakt worden. De eigenaar Marthouret is een vriendelijke maar excentrieke vent en zijn chauffeur Hays een vrouwenjager, die in Derek een nieuwe prooi ziet. Het scenario van Ginny Cerrella en Maryedith Burrell is flauw en heeft slechts sporadisch een komische inval. Het enige personage dat belangstelling kan wekken is Hesseman, die een kostelijke John Huston-persiflage ten beste geeft als Derek's vader. Derek zelf bewijst nogmaals van alle acteertalent gespeend te zijn. Gemaakt voor de bioscoop; verdwenen na enkele voorstellingen wegens begrijpelijk gebrek aan belangstelling en verbannen naar tv- en videocircuit. Scenario van Ginny Cerella en Maryedith Burrell. Fotografie van Jean- Pierre Aliphat.