El Kebir

Là-bas... mon pays

Frankrijk 2000. Drama van Alexandre Arcady. Met o.a. Antoine de Caunes, Nozha Khouadra, Samy Naceri, Saïd Amadis en Mathilda May.

Les années lycée: Sa vie à elle

Frankrijk 1995. Familiefilm van Romain Goupil en Romain Goupil. Met o.a. Sabrina Houicha, Sephora Haymann, Nathalie Juvet, Elisabeth Commelin en Younesse Boudache.

Houicha, de zestien-jarige dochter van Algerijnse ouders in Frankrijk, groeit probleemloos op en haalt op school uitstekende cijfers. Tot zij beslist de hoofddoek te dragen, het symbool van de islam. Haar omgeving reageert onthutst. Niemand begrijpt waarom het meisje ineens de integratie afwijst. Moet men de hoofddoek verbieden of tolereren? In Frankrijk en België werd dit een ware strijd, zoals geïllustreerd in deze film. De zwaarwichtige dialogen vereisen van de kijker geduld en concentratie. Bovendien wordt het probleem nogal eenzijdig benaderd in dit scenario van Goupil, Zaïda Ghorab-Volta en Jean-François Goyet. De soundtrack bestaat uit hits van begin jaren 1990. Fotografie van William Lubtchansky. Formaat 16/9.

Killer Kid

Frankrijk 1994. Familiefilm van Gilles de Maistre. Met o.a. Teufik Jallab, Younesse Boudache, Salah Teskouk, Fatiha Cheriguene en Agathe De La Fontaine.

Jallab is een Libanese jongen van elf zoals er zoveel zijn. Tot zijn oom hem verkoopt aan een extremistische groep die hem een opleiding geeft als kind-soldaat. Na een wekenlange hersenmanipulatie is hij een genadeloze moordmachine. Hij wordt naar Frankrijk gestuurd om de president te doden. Om dit doel te bereiken moet hij een gewone Franse jongen worden van zijn leeftijd. Als model wordt Boudache gekozen, de zoon van een Algerijn die op het Elys[KA1]ee werkt. De twee jongens, die niets gemeen hebben, groeien langzamerhand naar elkaar toe. Uitgaand van een re[KA3]ele toestand (de opleiding van kinderen tot moordenaars) brengt De Maistre in zijn debuutfilm een pakkend en beklemmend beeld van verloren onschuld, van oorlogskinderen bekneld door een ijzeren discipline. Het scenario van De Maistre en Miguel Courtois, naar een roman van Claude Klotz, is een waarschuwing voor kinderen om zich niet te laten manipuleren, om voor alles hun vrijheid van denken te behouden. Jean-Bernard Aurouet stond aan de camera.

Graine de révolte

België​/​​Frankrijk 1993. Drama van Christian Faure. Met o.a. Juliette Sane, Chad Chenouga, Saida Bekkouche, El Kebir en Florence Rouget.

De jonge Fazia (Sane), werd grootgebracht volgens de strenge islamitische tradities in een Algerijnse migrantenfamilie, met een strenge vader en een moeder die door de vele zwangerschappen haar levenslust verloren is. Haar hele jeugd moest Fazia vechten om wat vrijheid te krijgen. Nu ze zestien-en-een-half is uit ze de wens om verpleegster te worden, wat onmiddellijk op een onverbiddellijk verzet stoot van haar ouders. Een vrouw is voorbestemd om het huishouden te doen en als maagd te trouwen met de man die door de familie voor haar uitgekozen werd. Fazia komt in opstand. De bittere strijd van een jonge vrouw, opgegroeid in een vrije gemeenschap, tegen de onredelijke tradities van het geloof van haar ouders. Zolang de kinderen geen recht op vrije keuze krijgen blijft integratie een onmogelijke droom. Goed gespeeld maar praterig melodrama geschreven door Huguette Debaisieux naar een onderzoek van Anne Singer. Fotografie van Dominique Brabant. Voorgesteld in de reeks C'est mon histoire en met tijdens de epiloog een getuigenis van de echte Fazia.

Cauchemar blanc

Frankrijk 1991. Drama van Mathieu Kassovitz. Met o.a. Yvan Attal, Jean-Pierre Darroussin, Roger Souza, François Toumarkine en El Kebir.

Vier jonge racisten achtervolgen per auto, in een troosteloze nachtelijke desolate voorstad, een immigrant per fiets. Door een verkeerd maneuver komt de wagen tegen een telefooncel terecht. Drie van de vier bedreigen de immigrant, die geen spier vertrekt, terwijl de vierde in de verwarring een politiecommissaris neerschiet. Dan wordt de man wakker. Alles was blijkbaar een droom, maar dan rijdt de allochtone fietser voorbij. De achtervolging begint. Weer is zinloze haat het onderwerp in een vroege korte film van de maker van LA HAINE. De boodschap (en de symboliek) is overduidelijk en regisseur/scenarist Kassovitz maakt gebruik van een minimum aan dialogen. Eerder een interessant dan een goed kladwerk van een beloftevolle jonge cineast. Achter de camera nam Georges Diane plaats.

La valise

Frankrijk 1973. Avonturenfilm van Georges Lautner. Met o.a. Mireille Darc, Michel Constantin, Jean-Pierre Marielle, Michel Galabru en Amidou.

Frans geheim agent Augier (Constantin) ziet zich voor de idiote taak gesteld om Israëlische collega Bloch (Marielle) onbemerkt en heelhuids probleemland Libië uit te krijgen. Aldus begint een reis waarin het lijdend voorwerp in een ouderwetse hutkoffer langs de vele risicopunten wordt gesmokkeld. De eigenlijke spilrol in deze amusante avonturenkomedie is niettemin voor Darc, die als de libertijnse Françoise met haar charmes en kordaatheid het onfortuinlijke spionnentweetal uit de penarie helpt. Niet Lautners vlotste werk, maar sympathiek vanwege de cast en zeer luchthartig van toon.