Marco Valsania: productie.
Er zijn 3 films gevonden.

I nostri ragazzi

2014 | Drama

Italië 2014. Drama van Ivano De Matteo. Met o.a. Alessandro Gassman, Giovanna Mezzogiorno, Luigi Lo Cascio en Barbora Bobulova.

Intelligent familiedrama waarin twee broers en hun echtgenotes worstelen met een door hun (stief)kinderen gepleegde gruweldaad, losjes gebaseerd op Herman Kochs wereldwijde bestseller Het diner. De hoofdpersonages zijn minder onsympathiek en karikaturaal dan in het boek (en de gekunstelde verfilming van Menno Meyjes), maar mensen van vlees en bloed. Regisseur De Matteo sleept de kijker op fantastische wijze mee in een boeiende tweestrijd over de zin en onzin van rechtvaardigheid. Het abrupte, gemakzuchtige einde laat echter een bittere nasmaak achter.

Bámbola

1996 | Komedie

Spanje​/​​Frankrijk​/​​Italië​/​​Verenigd Koninkrijk 1996. Komedie van Bigas Luna. Met o.a. Valeria Marini, Stefano Dionisi, Jorge Perugorría, Manuel Bandera en Anita Ekberg.

Na de dood van haar moeder opent Bámbola samen met haar homoseksuele broer Flavio een pizzeria. Bámbola krijgt het geld voorgeschoten van Ugo, maar deze wordt even later gedood door Settimio, een vriend van Bámbola. Terwijl ze Settimio gaat opzoeken in de gevangenis leert Bámbola de sadist Furio kennen, met wie ze een relatie begint

Senza pelle

1993 | Drama

Italië 1993. Drama van Alessandro D'Alatri en Allessandro D'Alatri. Met o.a. Anna Galiena, Massimo Ghini, Maria Grazia Grassini, Paola Tiziana Gruciani en Kim Rossi Stuart.

De vrouw van buschauffeur Riccardo (Ghini) weigert te scheiden, maar hij leeft al vijf jaar heel gelukkig samen met Gina (Galiena), die bij de post werkt. Ze hebben samen een zoontje. Gina ontvangt zomaar ineens brieven van een onbekende bewonderaar. Aanvankelijk was ze geflatteerd door de proza[KA3]ische en po[KA3]etische regels, maar ze krijgt uiteindelijk een onbestemd gevoel over de epistels. Riccardo wordt jaloers en verdenkt haar van overspel. Gina wil haar onschuld bewijzen. Gina en Riccardo denken dat de schrijver Saverio (Stuart) achter de tralies behoort, maar als ze hem beter leren kennen willen ze hem helpen. Saverio stoort zich aan de dagelijkse realiteit omdat hij volgens zijn psychiater geen emotionele huid heeft die hem beschermt. Zwaarwichtig filmwerk dat verzuipt in de dialogen en zo afstandelijk en onpersoonlijk gefilmd werd dat identificatie met de personages zo goed als onmogelijk is. De bezetenheid die de figuur van Saverio zou moeten drijven blijft compleet steken, zodat de film geen doel treft. De onderhuidse spanning waarnaar de titel verwijst voel je helemaal niet. Het scenario is van regisseur D'Alatri. Het camerawerk is van Claudio Collepiccolo.