Frederika Kesten: cast.
Er zijn 3 films gevonden.

The Disappearance of Kevin Johnson

1997 | Drama, Komedie

Verenigd Koninkrijk​/​​Verenigde Staten 1997. Drama van Francis Megahy. Met o.a. Keely Sims, Michael Brandon, Rick Peters, Ian Ogilvy en John Hillard.

Scenarist-regisseur Megahy was bekender van onbekende lamme actiefilms dan van intelligent werk. Vandaar wellicht dat de wereld deze film liet voor wat het was. Zonde, want de film is een nep-documentaire - een altijd intrigerend genre - met humor en veel zure Hollywoodsatire. Een Britse cameraploeg (onder leiding van Megahy zelf) komt in Amerika de voetstappen van de rijke producer Kevin Johnson onderzoeken, aan wiens leven plots en mysterieus een einde kwam. Tussen interviews met Coburn, Moore en Brosnan in riekt het naar pooierij en afpersing.

Take a Number

1997 | Romantiek, Familiefilm, Komedie

Verenigde Staten 1997. Romantiek van Fritzi Horstman. Met o.a. Frederika Kesten, Josh Carmichael, Jon Kean, Tim Bohn en Meredith Scott Lynn.

Ali is fotografe en woont samen met haar huisgenoten Victoria en Megan. Als twee ex-vriendjes en haar huidige vriendje opeens in hetzelfde weekend opduiken, moet Ali haar emotionele en lichamelijke verlangens onder controle zien te krijgen

Short Story Cinema: The Gift

1993 | Romantiek

Verenigde Staten 1993. Romantiek van Laura Dern. Met o.a. Mary Steenburgen, Bonnie Bedelia, Amanda Foreman, Peter Horton en Diane Ladd.

Catherine (Steenburgen) zit in een erg diep depressie sinds haar vriend Joe (Horton) haar verlaten heeft. Elk van haar vriendinnen geeft haar raad mee, maar het enige waar ze in slagen is haar nog dieper in de put krijgen. Buiten het feit dat ze zich in de steek gelaten voelt gaat ook nog de eenzaamheid meespelen. Schitterende analyse van het liefdesleven van een rijpere vrouw, aangevuld met een visie op de liefde door enkele andere vrouwen, w.o. de sportieve sauna-vriendin (Bedelia), kunstenares Evey (Derns moeder Ladd) en de vrijgevochten Gabriella (Rossellini). Een prent met een reeks van filmische juweeltjes gespeeld door knappe rasactrices. Het einde is pakkend en ontroerend in zijn eenvoud. Een vrouwenportret zoals het nog maar zelden op film gebracht werd, subliem uitgebeeld door Steenburgen. Emily Tracy baseerde het scenario op een verhaal van zichzelf en Dern. Gevoelige fotografie van James Glennon. Annie Lennox zingt de titelmelodie.