Michel Jakar: regie.
Er zijn 3 films gevonden.

Koniec, genre-théâtre

1990 | Experimenteel

België 1990. Experimenteel van Michel Jakar. Met o.a. Francine Landrain, François Sikivie, Jacques Delcuvellerie en Emile Cottam.

Jakar, die een aantal opmerkelijke korte animatiefilms op zijn naam heeft staan, verandert hier in een televisiefilmmaker die simpelweg dit spektakel moet vastleggen, dat net zo goed genretoneel als genrefilm is. Het enige originele element vormen uiteindelijk de steadicam-beelden van Patrick de Ranter. De rest bestaat uit onsamenhangende scènes, die beurtelings komisch of tragisch zijn. De ambitieuze beloften van deze film kunnen niet waargemaakt worden: het resultaat is een slappe, moeizame vertoning waar geen einde aan komt.

Bauduin des mines

1977 | Drama

België 1977. Drama van Michel Jakar. Met o.a. Christian Barbier, Anouk Ferjak, Jean-Marie Deblin, Liliane Becker en Georges Pirlet.

November 1938. De Waalse mijnstreek. Degene die de kolenmijnen in handen heeft, bijgenaamd Bauduin-des-Mines, heerst als een tiran over zowel zijn familie als zijn arbeiders. Een langdurige staking breekt uit. Wanneer de zoon van de baas met vijf mijnwerkers stiekem naar beneden is afgedaald voor een klus, breekt er brand uit. Hoewel het in dezelfde tijd speelt en dezelfde sfeer heeft als BORINAGE van Henri Storck en Joris Ivens, raakt de filmer verstrikt in zijn scenario, dat voortdurend aarzelt tussen een mijnwerkersdrama van Zola en een schematische schets van de maatschappij vanuit linkse optiek. Wisselvallig acteerwerk en veel bla-bla-bla.

Le temps des innocents

1975 | Thriller

België 1975. Thriller van Michel Jakar. Met o.a. Christian Barbier, Gérard Vivane, Raoul de Manez, Georges Pirlet en Michel Israel.

In een totalitair regime worden negen willekeurige mannen in het wilde weg op straat gearresteerd. De dader van een aanslag op het staatshoofd wordt bij hen gebracht. Ze zullen blijven leven, wanneer ze hem aan de praat krijgen, en alle mogelijke middelen zijn geoorloofd. Ieder reageert op zijn eigen manier. Helaas komen het scenario en de (zeer babbelzieke) dialogen in het geheel niet overtuigend over, zodat niemand in deze geschiedenis gelooft en de acteurs al helemaal niet die, met uitzondering van Barbier die over een behoorlijk talent beschikt, spelen alsof ze op de planken staan, compleet met bijbehorende onnatuurlijke manier van spreken.