Etienne Gilbert: muziek.
Er zijn 4 films gevonden.

Bauduin des mines

1977 | Drama

België 1977. Drama van Michel Jakar. Met o.a. Christian Barbier, Anouk Ferjak, Jean-Marie Deblin, Liliane Becker en Georges Pirlet.

November 1938. De Waalse mijnstreek. Degene die de kolenmijnen in handen heeft, bijgenaamd Bauduin-des-Mines, heerst als een tiran over zowel zijn familie als zijn arbeiders. Een langdurige staking breekt uit. Wanneer de zoon van de baas met vijf mijnwerkers stiekem naar beneden is afgedaald voor een klus, breekt er brand uit. Hoewel het in dezelfde tijd speelt en dezelfde sfeer heeft als BORINAGE van Henri Storck en Joris Ivens, raakt de filmer verstrikt in zijn scenario, dat voortdurend aarzelt tussen een mijnwerkersdrama van Zola en een schematische schets van de maatschappij vanuit linkse optiek. Wisselvallig acteerwerk en veel bla-bla-bla.

Les belles manières

1974 | Komedie

België 1974. Komedie van Pierre Manuel. Met o.a. Yves Vasseur, Jacqueline Hamers, Léon Ruquoy, Léon Hecq en Raymond Coumans.

De opvoeding in de liefde van een jongeman in een Waals dorpje. Aardig, sentimenteel en heel oppervlakkig. Regie van het type dertien in een dozijn. Sympathieke acteurs.

Le stress

1972 | Drama

België 1972. Drama van Pierre Manuel en Jean-Jacques Péché. Met o.a. Jean Pasteels, Frans Badot en Pierre Delhaye.

Twee mannen lijden aan deze vorm van weltschmerz en 'haken af'. Eerder een opgelegde dan overtuigende beschrijving van deze ziektegevallen. Komt dat door het zwakke spel of door de verregaande miskenning van een dergelijke 'ziekte'? Hoe het ook zij, geleuter of over het werk - en psychologische problemen kunnen niet goed samen gaan. Bovendien slaat de voor beide heren gelukkige afloop als een tang op een varken.

Les chroniques du châlet Un

1968 | Biografie, Drama

België 1968. Biografie van Jean Delire. Met o.a. Pol Derane, Daniel Génicot en Renée Lemarc.

Een verfilming van het boek van de Belgische romanschrijver Andr[KA1]e Baillon (1926), over zijn verblijf in het psychiatrische ziekenhuis Salpétrière te Parijs. Een boeiend werk, maar alweer blijft de weliswaar goed op t.v. overkomende regie ver onder dat niveau. Het camera lijkt helemaal nergens op, waar het de weergave van de door de schrijver beschreven fantasieën betreft. Het is tenslotte te danken aan het overtuigende acteren van Derane, dat deze produktie als beoordeling meekrijgt: