Jacques Davila: regie en scenario.
Er zijn 4 films gevonden.

Qui trop embrasse...
Frankrijk 1986. Experimenteel van Jacques Davila. Met o.a. Anne Wiazemsky, Tonie Marshall, Andrzej Seweryn en Michel Gautier.
Jacques Davila: Regie
vpro cinema
bezoekers
Ik
Beau temps mais orageux en fin de journée
Frankrijk 1986. Komedie van Gérard Frot-Coutaz. Met o.a. Micheline Presle, Claude Piéplu, Xavier Deluc en Tonie Marshall.
Jacques Davila: Scenario
vpro cinema
bezoekers
Ik
L' Archipel des amours
Frankrijk 1982. Drama van Paul Vecchiali, Jacques Frenais, Gérard Frot-Coutaz, Michel Delahaye en Jean-Claude Guiguet. Met o.a. Jean-Christophe Bouvet, Jean-Claude Drouot, Françoise Fabian, Christine Fersen en Dénise Gence.
Jacques Davila: Regie
vpro cinema
bezoekers
Ik
L' Archipel des amours
 Paul Vecchiali, 1982
Certaines nouvelles
Frankrijk 1979. Drama van Jacques Davila. Met o.a. Micheline Presle, Bernadette Lafont, Gérard Lartigau, Caroline Cellier en Frédéric de Pasquale.
Jacques Davila: Regie
vpro cinema
bezoekers
Ik

Qui trop embrasse...

1986 | Experimenteel

Frankrijk 1986. Experimenteel van Jacques Davila. Met o.a. Anne Wiazemsky, Tonie Marshall, Andrzej Seweryn en Michel Gautier.

Drie stelletjes van verschillende leeftijden flitsen aan de kijker voorbij in een serie opeenvolgende beelden. Hun levens verlopen parallel maar kruisen elkaar niet. Elegant, geraffineerd en subtiel, maar het is de vraag of de kijker hierdoor ge[KA3]interesseerd zal raken omdat het een nogal elitaire film is, bestemd voor een kleine elite (één van de stelletjes werkt bijvoorbeeld op het Centre Pompidou). De acteurs zijn óf irritant óf onbeduidend. Een film van slechts mooie plaatjes.

Beau temps mais orageux en fin de journée

1986 | Komedie, Drama

Frankrijk 1986. Komedie van Gérard Frot-Coutaz. Met o.a. Micheline Presle, Claude Piéplu, Xavier Deluc en Tonie Marshall.

Eerste veelbelovende film over een 'gewone' familie met de gebruikelijke spanningen, ruzies, verzoeningen, generatiekloven etc. Een moeilijk onderwerp dat met zorg behandeld dient te worden. De regisseur, een man die 'zowel van lachen als huilen houdt als ze onderling verhelderend werken, als een regenboog bij een stortbui', heeft het er goed van afgebracht, maar dat is mede te danken aan de zeer natuurlijke vertolking van de rolverdeling, en ook aan de moeite die hij heeft genomen niet te vervallen in populair gedoe. Kijk uit naar het volgende werk. Het scenario is van Jacques Davila en Frot-Coutaz. Het camerawerk is van Jean- Jacques Bouhon. Agfacolor, Mono.

L' Archipel des amours

1982 | Drama, Komedie, Experimenteel

Frankrijk 1982. Drama van Paul Vecchiali, Jacques Frenais, Gérard Frot-Coutaz, Michel Delahaye en Jean-Claude Guiguet. Met o.a. Jean-Christophe Bouvet, Jean-Claude Drouot, Françoise Fabian, Christine Fersen en Dénise Gence.

Deze episodenfilm, een manifestatie van een collectief rond Vecchiali van in de bioscoopmarge opererende acteurs als een demonstratie van eensgezindheid, schiet zijn doel voorbij omdat de formule juist de verschillen in kwaliteit en talent benadrukt. Lang niet elke filmer heeft de vereiste puntigheid voor dit korte bestek, hoewel de bijdrage van Frot-Coutaz een scenaristisch meesterstukje is met een reeks van parallel-intriges in een beperkt aantal minuten. De geestigste sketch is die van Davila, nota bene over de besmettelijkheid van platjes. Treilhous episode over een keutelig-ruziënd oud echtpaar tegen de absurde achtergrond van winters Lourdes met alle verwijzingen naar bedevaart-toerisme en -commercie viel als afzonderlijke film in diverse prijzen. De belangeloze medewerking van prominente toneel-acteurs zorgt soms voor andere boeiende momenten.

Certaines nouvelles

1979 | Drama, Oorlogsfilm

Frankrijk 1979. Drama van Jacques Davila. Met o.a. Micheline Presle, Bernadette Lafont, Gérard Lartigau, Caroline Cellier en Frédéric de Pasquale.

Twee Franse gezinnen wonen bij een afgelegen strand in de omgeving van Oran in 1961. Algerijnse oorlog, aanslagen en agitaties worden in door de hitte lome, dagelijkse gang van zaken met visites over en weer en een verjaardagsfeestje angstvallig niet besproken, evenmin als de tegengestelde politieke standpunten van beide mannen. Alleen de in Parijs studerende zoon kan bij bezoek aan ouders gebeurtenissen niet negeren die tenslotte toch hun voordeuren bereiken. Film toont nauwelijks meer dan futiele alledaagse gebeurtenissen die echter een beklemmende werking krijgen door de wetenschap van nabij woedende oorlog die vooral via de radio wordt gesuggereerd. Oogkleppenmentaliteit uit zelfbescherming krijgt daardoor indringende overtuigingskracht, met name in het spel van Presle als moeder van student.

imdb: Zoek Jacques Davila op IMDB