Muni: cast.
Er zijn 5 films gevonden.

Le billard écarlate

1991 | Thriller

Frankrijk 1991. Thriller van Bernard Queysanne. Met o.a. Ann-Gisel Glass, Hélène Vincent, Paul Barge, Bruno Madinier en Michel Vitold.

Alice (Glass) verneemt dat haar vader zojuist is overleden. Zij keert terug naar het huis van haar kinderjaren en zoekt naar sporen van haar verleden. Dat bevalt slecht, want enerzijds treft zij er haar stiefmoeder aan en, anderzijds beleeft zij opnieuw de conflicten uit haar mislukte jeugd. Ergo, zij slaagt erin zichzelf wijs te maken dat haar stiefmoeder haar vader heeft vermoord. Produkt van een voormalig cineast, van het scherm verdwenen sinds 1977, na drie speelfilms. Een pretentieus maar weinig geloofwaardig scenario, dat slecht van opbouw is. Er is geprobeerd heden en verleden te vermengen, maar dat is nauwelijks gelukt. Maar daarentegen is er wel sprake van een zeer onheilspellende sfeer. Kortom, half mislukt dan wel half gelukt en een eervolle vermelding voor Glass, die het maar als te verwarrende personage op subtiele wijze neerzet (heeft zij gelijk, ziet zij het allemaal wel in de juiste proporties?). Dankzij deze actrice bijna

Erreur de jeunesse

1989 | Drama

Frankrijk 1989. Drama van Radovan Tadic. Met o.a. Géraldine Danon, Francis Frappat, Muni, Patrick Bauchau en Didier Flamand.

Drie personen, die aan de rand van de maatschappij staan, wonen samen op een Parijse zolder. Ze zijn op zoek naar het geluk, dat ze nooit zullen vinden vanwege hun voorkeur voor buitensporigheden. Het project mislukt dus. De nieuweling Tadic heeft een sombere eenakter gemaakt, waarin soms inspiratie doorklinkt, ingedamd door stommiteiten in de regie en ook doordat hij er niet in slaagt ons te doen geloven dat dergelijke 'anti- helden' echt bestaan. Ze komen karikaturaal en stereotiep over. Camerawerk van Pierre Novion, Georges Strouve, John Stanier en regisseur Tadic.

Noces de sang

1978 | Drama

Marokko 1978. Drama van Souhel Ben Barka. Met o.a. Irene Terzieff, Laurent Papas, Mohamed Habachi, Jamila en Larbi Doghmi.

Deze in het hedendaags Marokko gesitueerde bewerking van Bodas de sangre van Lorca, waarin een sociale outcast de hem ontzegde geliefde ontvoerd op de vooravond van haar huwelijk, met een fataal treffen met haar aanstaande. Het gegeven van de bloedbruiloft wordt gebruikt voor het tonen van het nog steeds bestaand kaste- en klassesysteem, waarbinnen de vrouw alleen als moeder en voedster haar plaats heeft en waar het breken met de traditie niet wordt getolereerd. De te artistieke regie geeft de personages - behalve de tragische held - echter nauwelijks een identiteit, zodat het maatschappijbeeld, noch Lorca's drama reliëf krijgen. Wel een opvallend gebruik van de kleur, dat ook weer een doel op zich wordt.

La Fille d'en face

1967 | Drama, Komedie

Frankrijk 1967. Drama van Jean-Daniel Simon. Met o.a. Bernard Verley, Joël Barbouth, Marika Green, Albane Navizet en Dani Graule.

Twee studenten delen samen flat. Vlotte rokkenjager slaagt er niet in contactgestoorde lelijkerd uit zijn schulp te krijgen, tot deze mooi buurmeisje uit de verte opmerkt en haar 's avonds opbelt en observeert zonder de moed voor een afspraak op te brengen. Voor het originele, maar simpele scenario van Roman Polanski en Gérard Brach is gedetailleerde regie nodig om broze psychologische tekening waar te maken. Debutant Simon slaagt daar niet steeds in, maar maakt ook dankzij acteurs - die ten onrechte nooit bekender werden - toch innemende film.

Le journal d'une femme de chambre

1964 | Drama

Frankrijk​/​​Italië 1964. Drama van Luis Buñuel. Met o.a. Jeanne Moreau, Michel Piccoli, Georges Géret, Daniel Ivernel en Françoise Lugagne.

Céléstine (Jeanne Moreau) is een kamermeisje uit Parijs dat werkt bij een familie in Normandië in de jaren dertig. De mannen in en om het huis vallen voor het ogenschijnlijk toegankelijke stadsmeisje omdat de manipulatieve Céléstine zich dienstbaar voegt naar hun geneugten. Zo dringt ze door tot de kern van hun verwrongen bestaan. Via de afstandelijke ironie van Jeanne Moreau onderneemt Buñuel een bijtende aanval op maatschappelijke, morele en religieuze hypocrisie. Gebaseerd op het boek uit 1900 van Octave Mirbeau dat eerder in 1946 werd verfilmd door Jean Renoir.