Mosfilm: productie.
Er zijn 2 films gevonden.

L'inondation

1994 | Drama

Frankrijk​/​​Rusland 1994. Drama van Igor Minaïev. Met o.a. Isabelle Huppert, Boris Nevzorov, Masha Lipkina, Svetlana Kruchkova en Andrei Tolubeyev.

Deze film speelt in de jaren 1920 in Petrograd (zo werd Sint Petersburg toen genoemd). Sophia (Huppert) is getrouwd met arbeider Trofim (Nevzorov), maar het echtpaar is kinderloos. Ondanks een gezond seksleven wil het niet lukken en Sophia is bang dat Trofim haar in de steek zal laten. Als hun buurman, een meubelmaker, plotseling overlijdt, is diens dochter, Ganka (Lipkina), een weesje. Sophia haalt haar man over het dertien- jarige meisje te adopteren, zodat hij haar niet zal verlaten omdat ze (nog) steeds geen kinderen hebben. Als de tijd voortschrijdt gaat Trofim het bed delen met zowel Sophia als Ganka. Tijdens een overstroming van de Newa raken ze geïsoleerd en de getergde, opofferende Sophia neemt verschrikkelijk wraak. Fraaie zonder protserigheid, gestileerde film, waarin de door Christian Tullio-Altan en Noëlle Boisson vaardig gemonteerde beeldreeksen zonder al te veel dialoog het tempo bepalen. Huppert's rol is bepaald een krachttoer en de regisseur weet tot vlak voor het einde sentimenteel melodrama te vermijden. Het scenario is van regisseur Minaïev en Jacques Baynac naar de in 1929 verschenen roman van Yevgyeni Zamyatin die in 1931 zijn exil in Frankrijk vond. Voor de mooie fotografie tekende Vladimir Pankov. De film bevat Frans dialoog.

De spiegel

1974 | Drama

USSR 1974. Drama van Andrej Tarkovski. Met o.a. Margarita Terechova, Ignat Daniltsev, Nikolay Grinko, Alla Demidova en Anatoli Solonitsin.

Regisseur Tarkovski vond amusement in films vernederend voor zowel toeschouwer als filmmaker. Deze film valt, ook binnen zijn oeuvre, niet makkelijk te scharen onder het kopje amusement. De filmmaker blikt terug op zijn jeugd in de jaren dertig, de oorlogsjaren en de jaren zestig, zeventig. Hij springt lenig tussen tijdlijnen en legt alles vast in wonderschoon gefilmde, trage, sequenties. Destijds liepen veel toeschouwers de zaal uit tijdens vertoning van de niet erg toegankelijke film, maar wie bleef zitten werd getrakteerd op een fraai poëtisch werk. Een favoriet van Michael Haneke, hij bekeek de film meer dan 25 keer.