Jean-Marie Proslier: cast.
Er zijn 14 films gevonden.

Salut la Puce

1982 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 1982. Komedie van Richard Balducci. Met o.a. Jean Lefebvre, Georges Géret, Pierre Tornade, Ursula Fellner en Jean-Marie Proslier.

Balducci heeft een bewerking van zijn eigen roman gemaakt. Een mengsel van humor, nostalgie, vertedering en Parijse straatpoëzie. In deze bescheiden film komen de personen uit de marge sympathiek over. Er is ook nog een overbodig politieverhaal dat er op geplakt lijkt als een fopneus op een gezicht. Daardoor werd de film onnodig lang, maar Balducci heeft wel slechtere gemaakt.

Banzaï

1982 | Komedie

Frankrijk 1982. Komedie van Claude Zidi. Met o.a. Coluche, Didier Kaminka, François Perrot, Jean-Marie Proslier en Marthe Villalonga.

De vierde dijenkletser van het duo Coluche/Zidi; een melige film, waarmee het soms toch vreselijk lachen geblazen is. Coluche is een wat onnozele bediende bij een verzekeringsmaatschappij met een grote hekel aan reizen, terwijl zijn vriendin stewardess is. Zijn superieur stuurt hem - om hem te pesten - naar allerlei exotische oorden in de wereld, waar hij de meest idiote avonturen beleeft en waar hij er altijd in slaagt de boel enorm op stelten te zetten. Gemaakt pikant, maar verplichte kost voor Coluche- fanaten. Acteur Kaminka schreef met regisseur Zidi het scenario. Het camerawerk is van Jean-Jaques Tarbes.

Comment draguer toutes les filles

1981 | Komedie, Familiefilm

Frankrijk 1981. Komedie van Michel Vocoret. Met o.a. Yves Thuillier, Emmanuel Karsen, Jean-Luc Azra, Charlotte Walior en Michel Vocoret.

Met een auto (met open dak uiteraard) en veel geld tot hun beschikking gaan drie mafkezen op pad om (uiteraard) meiden te versieren. De `winnaar` krijgt een volledig betaalde reis naar Marokko. Poen, seks, zon en zee, geen crisis en geen werkloosheid, leve de mannen (die overigens matig acteren). Iedereen is rijk, je bent jong en je wilt wat, etc., etc. Aldus de strekking van deze film waarbij het conformisme er zo dik bovenop ligt dat het lachwekkend aandoet.

Charles et Lucie

1979 | Komedie

Frankrijk 1979. Komedie van Nelly Kaplan. Met o.a. Daniel Ceccaldi, Ginette Garcin, Nelly Kaplan, Georges Claisse en Henri Tisot.

De verhouding van een echtpaar van middelbare leeftijd is door jaren van armoede in de versukkeling geraakt, maar op een gegeven moment lijkt een erfenis aan de Côte d'Azur eindelijk geluk te brengen. Ze hebben echter geen rekening gehouden met successierechten en het honorarium van de notaris. Een bittere komedie laat de partners als slachtoffers van oplichting hun saamhorigheid hervinden en krijgt precies de juiste toon van de hoofdrolspelers. Oorspronkelijkheid van opzet en aanpak worden ietwat ondermijnd door bijrollen met de bekende komische standaardtypetjes van de doorsnee Franse filmkomedie. Scenario van Jean Chapot.

L' Esprit de famille

1978 | Komedie

Frankrijk 1978. Komedie van Jean-Pierre Blanc. Met o.a. Michel Serrault, Nicole Courcel, Pascale Rocard, Sylvain Joubert en Laurence de Monaghan.

Het gezin van een arts heeft vier opgroeiende, dwarse dochters, van wie vooral de 17-jarige, met romantische en literaire ambities, voor verwarrende problemen zorgt. Deze brave bourgeois-komedie verspilt het talent van Serrault en Courcel en de frisheid van de jonge actrices in verrassingsloos scenario, terwijl de eerdere kracht van Blanc toch in een cynische en tegendraadse schrijftrant lag. De matte filmische vormgeving biedt evenmin compensatie. Dat de jongste dochter een fan is van de Nederlandse zanger Dave, is aanleiding voor een lang en overbodig muzikaal gastoptreden.

En grandes pompes

1975 | Komedie

Frankrijk 1975. Komedie van André Teisseire. Met o.a. Roger Pierre, Jean-Marc Thibaud, Dora Doll, Edmée Deniau en Henri Génès.

In een klein dorpje moeten een begrafenis, een bruiloft, een wielerwedstrijd en een majorette-optocht in goede orde op elkaar volgen, volgens een door de pater en de burgemeester vastgestelde timing. In werkelijkheid loopt het allemaal anders. Botte humor van de grappenmakers Pierre en Thibaud, want een regie ontbrak. Scenario en dialogen stellen ook al niet veel voor. Zoals er lichte komedies bestaan, is dit een zware. Niemand durft zoiets tegenwoordig nog te vertonen, zelfs niet in een jeugdhuis. Ook bekend onder de titel LES COUSINS GERMAINS. De enige met een visum is 102m.

Vertudieu

1974 | Komedie

Canada​/​​Frankrijk 1974. Komedie van Claude Pierson. Met o.a. Catherine Rouvel, Jean-Marie Proslier, Gilles Latulippe, Marco Perrin en Roselyne Hoffman.

Deze vrije bewerking van enige passages uit [KL]Heptameron[KLE] van Marguerite de Navarre (1492-1549), op haar beurt geïnspireerd door de Decamerone van Bocaccio, opgenomen in de Parijse regio en in de omgeving van Montreal, spreekt met twee monden. Enerzijds slaagt zij er niet in de geest van de Renaissance op te roepen, anderzijds is zij net zo vrijgevochten als het origineel. Enkele kleurrijke scènes doen de aanstootgevende obsceniteiten vergeven.

Le Jardin qui bascule

1974 | Drama, Romantiek

Frankrijk 1974. Drama van Guy Gilles. Met o.a. Delphine Seyrig, Patrick Jouané, Sami Frey, Anouk Ferjac en Guy Bedos.

Een jonge [KL]killer[KLE] krijgt de opdracht om een rijke vrouw te vermoorden en weet zich met zijn vriend aan haar en haar kring van kennissen en aanbidders op te dringen. Hij wordt verliefd op haar en vergeet zijn contract, maar als zij hem na enige dagen de bons geeft, doodt hij haar toch en vervolgens zichzelf. Deze nieuwe variant van Gilles op de (homo-erotische) romantische mythologie van de destructieve en zelfdestructieve jongeling en de al wat verlepte femme fatale wordt geholpen door de loyale inzet van de acteurs - een gratis gastrol van Moreau als zingende bistrohoudster - maar krijgt nergens echte overtuigingskracht of vitaliteit, omdat iedereen in de elegante camerabewegingen alleen contrasterend decoratief blijft.

La moutarde me monte au nez

1974 | Komedie

Frankrijk 1974. Komedie van Claude Zidi. Met o.a. Pierre Richard, Jane Birkin, Claude Piéplu, Vittorio Caprioli en Henri Guybet.

Een verstrooide jonge leraar schrijft zowel politieke speeches voor zijn reactionaire vader als sensatiejournalistiek voor een bevriende ­reporter. De verwisseling van die teksten, gecombineerd met filmopnamen in de omgeving van het stadje waar hij woont, leiden tot een opeenhoping van complicaties. Een van de betere komedies van Richard, omdat in het script ruime aandacht is gegeven aan de personages om hem heen, zodat deze keer niet alle grappen gaan over zijn kenmerkende warrigheid. ­Caprioli is als temperamentvol film­regisseur bijvoorbeeld erg leuk.

La Gueule de l'emploi

1974 | Komedie

Frankrijk 1974. Komedie van Jacques Roulland. Met o.a. Evelyne Buyle, Jean Carmet, Darry Cowl, Georges Géret en Jacques Legras.

Twee mislukte komedianten die platzak zijn (ze hebben niet het juiste uiterlijk voor een baan), halen schurkenstreken uit, waarbij ze gebruik maken van hun ervaring als acteur. Om te beginnen geven zij zich uit voor beroemde fijnproevers (lachwekkende scène met Jean Carmet als kok) en zij eindigen als echte kopstukken. Eenmaal zeer rijk geworden, krijgen zij belangrijke functies in staatsdienst toebedeeld, aangezien ze 'er nu het juiste uiterlijk voor hebben'. Ongetwijfeld een film die onder vrienden is gemaakt, maar het is een vrolijke, fantasievolle komedie en een tamelijk scherpe satire op de hedendaagse samenleving.

Le Petit poucet

1972 | Familiefilm, Fantasy

Frankrijk 1972. Familiefilm van Michel Boisrond. Met o.a. Titoyo, Jean-Pierre Marielle, Marre Laforêt, Jean-Luc Bideau en Michel Robin.

Charles Perraults sprookje over de houthakkerszoon Klein Duimpje die met zijn broertjes in het bos wordt achtergelaten omdat er thuis geen eten is. Deze film die, buiten de confrontatie met de boze reus ook de zelden navertelde prille verliefdheid op het prinsesje laat zien, wier vlieger Klein Duimpje redt, kreeg een kleurrijke vorm en nogal wat humor -zeker met Mareille als reus - maar mist een magische sfeer.

Cin ... cin ... cianuro

1968 | Komedie, Misdaad

Frankrijk​/​​Italië 1968. Komedie van Ernesto Castaldi. Met o.a. Brad Harris, Mara Maryl, Gordon Mitchell, Enzo La Torre en Fabienne Dali.

Derderangs nachtclubzangeres heeft een bijverdienste als inbreekster. Diamantenroof zet concurrerende bende op haar spoor en ze laat poet chirurgisch in buik van ziekenhuispatiënt verbergen die kort daarna sterft. Bij de begrafenis beginnen haar avonturen pas echt. Parodistische misdaadfilm met wetenschappelijk voorbereide inbraken zoekt komische effecten op weinig verheven niveau, maar gaat echt mis door ontoereikende rolbezetting, waardoor de enige werkzame humor onbedoeld leedvermaak is.

Maxime

1958 | Komedie

Frankrijk 1958. Komedie van Henri Verneuil. Met o.a. Michèle Morgan, Charles Boyer, Félix Marten, André Brunot en Micheline Luccioni.

Een berooide charmeur verdient zijn brood met onderwijs in omgangsvormen en wordt door een rijke jongeman gevraagd om zijn voorspraak te zijn bij een aantrekkelijke vrouw. Deze wordt verliefd op de plaatsvervanger in de veronderstelling dat hij gefortuneerdheid is, zodat rivaliteit en bijna een duel ontstaat tussen beide mannen. Uiteindelijk kiest de vrouw voor het geld van de jongere man. Charme en routine van hoofdrollen houdt de komedie amusant boven langdradigheid uit, maar Marten als de rijke aanbidder toont rampzalig gebrek aan talent dat afloop totaal onwaarschijnlijk maakt.

Les Lavandières de Portugal

1957 | Komedie, Muziek

Frankrijk 1957. Komedie van Pierre Gaspard-Huit. Met o.a. Anne Vernon, Jean-Claude Pascal, Paquita Rico, Darry Cowl en Jean-Marie Proslier.

Een populair liedje brengt een directeur van een reclamebureau op het idee een nieuw wasmiddel te gaan promoten met een zingende Portugese. Een vrouwelijke collega, die voor de concurrentie is gaan werken, vindt voor háár bureau het ideale meisje, dat echter niet naar Parijs wil komen. De held maakt haar het hof om haar tot andere gedachten te brengen. Een onderhoudend niemendalletje met veel Portugese folklore en een aardige rol van Vernon. Pascal is geen Cary Grant.