Bernard Lavalette: cast.
Er zijn 15 films gevonden.

L'amour fou

1991 | Komedie

Frankrijk 1991. Komedie van Pierre Sabbagh. Met o.a. Simone Valère, Jean Desailly, Caroline Silhol, Christian Plaizant en Bernard Lavalette.

Tijdens een diner wordt de zevenenveertigjarige architect Marcel Boissette (Desailly) verliefd op de vrouw van zijn gastheer (Val[KA2]ere). Prima, ware het niet dat laatstgenoemden al twintig jaar gelukkig getrouwd zijn en twee grote studerende kinderen hebben. Hoe moet hij dat aanpakken? Komedie met een vooral psychologische inslag dankzij Andr[KA1]e Roussin (1911- 1987), een succesvolle toneelschrijver, waarvan het werk echter enigszins begint te verouderen. En hoewel Desailly geloofwaardig is in zijn ronduit gevaarlijke rol van de verliefde oudere man, laat Valère vooral haar tics uitkomen, terwijl de regisseur filmt zoals hij dat altijd doet: fantasieloos. Nogal

Remarie-moi

1989 | Komedie

Frankrijk 1989. Komedie van Nicole de Buron. Met o.a. Henri Garcin, Michèle Grelier, Jacqueline Gauthier en Bernard Lavalette.

X wil hertrouwen met Y, maar Z, die vervuld is van haat, wil dit tweede huwelijk dwarsbomen. Een boulevardkomedie met een dun onderwerp zoals er duizenden gemaakt worden. De dialogen moeten voor sprankelend doorgaan, maar zijn in werkelijkheid slechts oppervlakkig geklets. Het gegooi met deuren en de gave van de rasechte Parisienne De Buron om beuzelarijen op een mooie manier te verpakken, zijn de twee enige dingen die je bijblijven in deze film, die overigens niet van cinematografisch belang is.

Cinq jours en juin

1989 | Oorlogsfilm, Komedie

Frankrijk 1989. Oorlogsfilm van Michel Legrand. Met o.a. Annie Girardot, Sabine Azéma, Mathieu Rozé, André Mazeau en Nicolas Hawtrey.

Het debuut van componist Legrand als regisseur. 'Bescheiden' als hij is, heeft hij ervoor gekozen een periode uit zijn eigen jeugd te verfilmen, namelijk juni 1944, toen de geallieerden in Frankrijk landden. In die tijd maakte hij een fietstocht door Frankrijk. De uitstekende dialogen werden geschreven door Pierre Uytterhoeven en Benjamin Legrand. De regie is onevenwichtig, sterke scènes worden afgewisseld met zwakke en het verloop van het verhaal is nogal hortend. Rozé is een fraaie jongeling, maar de aandacht wordt vooral opgeëist door Girardot. De goede bedoelingen maken de zwakke punten van de film niet goed. De fotografie is van Jean-Yves Lemener.

La menteuse

1988 | Komedie

Frankrijk 1988. Komedie van Patrick Bureau. Met o.a. Sabine Paturel, Henri Courseaux, Bernard Lavalette, Annie Jouzier en Geneviève Brunet.

In de stijl van La Bruyère maar zonder ook maar in de schaduw van dit grote talent te kunnen staan, beschrijven Bricaire en Lasayagues bepaalde hedendaags gedragingen, variërend van 'lichte gekte' tot 'de hallucinatie'. Centraal staat een ziekelijke fantaste wier bedenksels allerlei rampen om haar heen tot gevolg hebben. Een knap in elkaar zittende, leuke boulevardkomedie die iets wegheeft van een zedenschets. Hij werd echter op gemakzuchtige en weinig creatieve wijze verfilmd.

Les Surdoués de la 1re compagnie

1980 | Komedie

Frankrijk 1980. Komedie van Michel Gérard. Met o.a. Bernard Lavalette, Philippe Brizzard, Ariane Carletti, Hubert Deschamps en Darry Cowl.

Een lompe soldatenkomedie die zich in niets onderscheidt van alle andere lompe soldatenkomedies en het begrip 'overbodigheid' spectaculaire nieuwe demensies geeft.

La gueule de l'autre

1979 | Komedie

Frankrijk 1979. Komedie van Pierre Tchernia. Met o.a. Michel Serrault, Jean Poiret, Bernadette Lafont, Curd Jürgens en Andréa Parisy.

Uit angst voor een terrorist laat een politicus zich tijdens de verkiezingscampagne vervangen door een op hem lijkend familielid. De plaatsvervanger, die acteur is, pakt alles op zijn eigen manier aan, en met succes. Tenslotte zal de vervanger de identiteit van de ander aannemen. De satirische elementen worden al te voorzichtig aangepakt waardoor de uitwerking van dit kansrijke gegeven vrijblijvend vriendelijk wordt. De personages blijven schetsmatig, op de dubbelrol van Serrault na, die door gebrek aan tegenspel ook teleurstelt.

L'apprenti-salaud

1977 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 1977. Komedie van Michel Deville. Met o.a. Robert Lamoureux, Christine Dejoux, Georges Wilson, Claude Piéplu en Jean-Pierre Kalfon.

Een vrijgezel van middelbare leeftijd wil zijn erfenis investeren en wordt daarbij verliefd op de secretaresse van zijn advocaat die hem meesleept in een reeks van oplichterijen. Het ongelijke liefdespaar - ook in acteerstijl - kreeg van de regisseur meer aandacht dan het vernuft en de fantasie waarmee ze samen hun streken uithalen. Kleurrijke bijrollen waarvan Wilson die er vier voor zijn rekening neemt. Scenario van regisseur Deville naar de roman Bien mal acquis van Frank Neville.

A nous les minettes

1977 | Komedie

Frankrijk 1977. Komedie van Henri Zaphiratos. Met o.a. Sophie Clamagirand, Christian Denayer, Bernard Lavalette en Marcal Scarfé.

Onbenullige puberavonturen geregisseerd door Henri Thano, een Franse distributeur van kwaliteitsfilms die zich als Henri Zaphiratos even liet gaan en dus deze drol draaide. De boog kan niet altijd gespannen staan, akkoord, maar in dit geval was een koude douche te verkiezen geweest boven deze zinloze celluloidverkwisting.

Dis bonjour à la dame

1976 | Komedie, Familiefilm, Erotiek

Frankrijk 1976. Komedie van Michel Gérard. Met o.a. Pierre Tornade, Micheline Luccioni, Remi Laurent, Sophie Barjac en Roger Carel.

Een logge en uiteraard domme Franse adolescentenkomedie met Laurent als een door zijn ouders overbeschermde jongeman die met zijn eerste liefde voor de nodige opwinding zorgt. Veel drukte over niets, zo blijkt.

Les Murs ont des oreilles

1974 | Komedie

Frankrijk 1974. Komedie van Jean Girault. Met o.a. Louis Velle, Martine Sarcey, Chantal Nobel, Juliette Mills en Jacques Marin.

Een succesvol schrijver betrekt, bij wijze van proefscheiding van zijn vrouw, met zijn kinderen en personeel een luxueus buitenhuis. De geheime dienst heeft vergeten de afluisterapparatuur uit het huis te verwijderen, wat op de diverse amoureuze relaties een onthullend en ontnuchterend effect heeft. Als de kokkin en de tuinman als spionnen ontmaskerd zijn, wordt ook de huwelijkse staat weer hersteld. Het scenario, dat als een toneelklucht werd uitgewerkt, kreeg een slordige regie in een tempo dat alle grappen voorspelbaar maakt. De bekwame acteurs kunnen en verdienen beter, maar spelen bij gebrek aan beter zó op hun charme dat ze onuitstaanbaar worden.

Impossible... pas français

1974 | Komedie

Frankrijk 1974. Komedie van Robert Lamoureux. Met o.a. Jean Lefebvre, Pierre Mondy, Pierre Tornade, Robert Lamoureux en Magali De Vendeuil.

Twee broers - Antoine (Mondy) en Louis (Lefebvre) Brisset - beginnen met hun zwager Albert Lombard (Tornade) een bedrijfje waar zij als privé-detectives werkzaam zijn. Ondanks hun absolute ongeschiktheid nemen ze een riskante opdracht aan die binnen 48 uur uitgevoerd moet worden. Lamoureux maakt met steeds hetzelfde groepje komieken een reeks kluchten waarin de onhandigheid uiteindelijk toch resultaten boekt. Als je er een hebt gezien, heb je ze allemaal gezien. Scenario van de regisseur en camerawerk van Marcel Grignon.

Le viager

1971 | Komedie

Frankrijk 1971. Komedie van Pierre Tchernia. Met o.a. Michel Serrault, Michel Galabru, Jean-Pierre Barras, Rosy Varte en Claude Brasseur.

Een familie koopt het huis van een bejaarde tegen lijfrente in de veronderstelling dat hij binnen enkele jaren gestorven zal zijn. In plaats daarvan gaat het met iedereen vervolgens economisch steeds slechter, terwijl de oude baas steeds vitaler wordt. Een simpel gegeven werd met rake situatiehumor en leuke spelprestaties een pittige komedie waaraan Asterix- auteur René Goscinny ook meeschreef. Een fraaie rol van Serrault als uitgekookte grijsaard, ondanks de weinig overtuigende bejaardengrime. Het scenario is van regisseur Tchernia en René Goscinny. Het camerawerk is van Jean Tournier.

Salut Berthe

1968 | Komedie

Frankrijk 1968. Komedie van Guy Lefranc. Met o.a. Fernand Raynaud, Martine Sarcey, Rosy Varte, Darry Cowl en Roger Carel.

Een Franse industrieel uit Ivoorkust moet een handelsverdrag bespreken in Parijs en hoopt daar zijn jeugdliefde terug te zien. Op het laatste moment besluit zijn vrouw hem te vergezellen, terwijl de Parisienne inmiddels ook een wantrouwende echtgenoot heeft. Het is een boulevardklucht volgens het overbekende recept en zonder fantasie gefilmd. De actrices brengen het er het beste af, mét Darry-Cowl als de bevriende uitvinder die tot elke prijs zijn vindingen op de markt wil laten brengen.

Thomas l'imposteur

1964 | Drama, Oorlogsfilm

Frankrijk 1964. Drama van Georges Franju. Met o.a. Emmanuelle Riva, Fabrice Rouleau, Jean Servais, Sophie Darès en Michel Vitold.

Een wereldvreemde jonge dromer neemt bij het begin van WO I de naam van een generaal aan en trekt een officiersuniform aan om als luitenant oorlogsavontuur te beleven. Hij komt in contact met een prinses die haar landgoed openstelt als hospitaal voor oorlogsgewonden en wekt daarmee de jaloezie van een krantendirecteur. De roman van Cocteau werd door Franju verfilmd in diens stijl wat een reeks uiterst verzorgde en frappante beelden oplevert, maar het blijven illustraties van de tekst (die door Jean Marais op geluidsband wordt gelezen). Goed spel weet sporadisch door de hierdoor ontstane afstandelijkheid heen te breken.

Un drôle de paroissien

1963 | Komedie

Frankrijk 1963. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Jean Poiret, Jean Tissier, Jean Yonnel, Véronique Nordey en Marcel Pérès.

‘Heer, geef me een teken’, smeekt berooide aristocraat George (Bourvil), geknield in zijn Parijse buurtkerk. Nog geen seconde later wordt zijn smeekbede verhoord met het geluid van klinkende munten in de collectebus aan de muur. Voilà, George wordt collecterover, zodat hij zijn tijd kan wijden aan le Seigneur en zich - volgens zijn eigen waterdichte logica - niet hoeft te verlagen tot werk. Een zachtaardige, mild bevoogdende komedie met voorzichtige maatschappijkritiek, gefilmd in en rond een tiental verschillende kathedralen in de Franse hoofdstad. Ook bekend als Deo gratias.