Giovanna Marini: cast en muziek.
Er zijn 5 films gevonden.

I Giorni cantati

1979 | Drama, Muziek

Italië 1979. Drama van Paolo Pietrangeli. Met o.a. Paolo Pietrangeli, Roberto Benigni, Franco Bianchi, Iva della Mea en Marangela Melato.

Een protestzanger van middelbare leeftijd raakt in een depressie omdat zijn songs - die in 1968 een revolutionaire werking hadden -tien jaar later geen betekenis meer hebben voor de jongeren, die alleen nog maar naar pop-concerten komen om massaal samen te zijn. Pogingen om de generatiekloof te overbruggen mislukken en in razernij doodt hij een trio jongeren. Deze zelfkritische en beklagende one man-show van Pietrangeli is interessant als uitdrukking van de post-'68-kater, maar overtuigt meer in tekening van zijn collega's en generatiegenoten, dan in wanhopige obsessie van zijn alter ego. De desinteresse van de jongeren lijkt wel èrg zwart getekend. De eenvoud van een andere zanger - Guccini - maakt indruk.

Caffè express

1979 | Komedie

Italië 1979. Komedie van Nanni Loy. Met o.a. Nino Manfredi, Vittorio Caprioli, Adolfo Celi, Vittorio Mezzogiorno en Giovanni Pizzopo.

Een man verdient clandestien zijn brood als koffieverkoper in de trein en weet behendig uit het gezicht van controleurs te blijven en door diensten aan passagiers extra-fooien te vangen. Treinpolitie en dieven zitten tijdens een nachtelijke reis achter hem aan, maar de bureaucratie is er in twijfel over, welk reglement hij overtreden heeft. Door Manfredi zelf geschreven scenario is bijna een one man-show. De regisseur levert opmerkelijke prestatie met vrijwel volledig in de trein gesitueerde handeling en maakt de beslotenheid werkzamer en overtuigender dan in de meeste andere treinfilms. De passagiers zorgen voor rake satirische sketches.

Porci con le ali

1977 | Drama, Erotiek

Italië 1977. Drama van Paolo Pietrangeli. Met o.a. Christina Mancinelli, Franco Bianchi, Lou Castel, Anna Nogara en Susanna Javicoli.

Twee militante studenten ontmoeten elkaar op een politieke bijeenkomst, waar een documentaire over een eerdere demonstratie wordt vertoond, en worden verliefd op elkaar. Hun relatie wordt een wederzijdse verkenning van seksualiteit in diverse vormen, van communistische idealen en maatschappij-utopieën. De film, naar de autobiografische roman 'Rocco & Antonia' die na een censuurverbod een best-seller werd, was in Italië het onderwerp van polemieken in uiteenlopende politieke kampen, maar de onhandigheid waarmee hij gemaakt is rechtvaardigt die controverses nauwelijks. De oeverloze dialoogscènes zijn inhoudelijk misschien belangwekkend, maar weinig filmisch. De seksscènes zijn fantasieloos verfilmd en daardoor anti-erotisch. Mancinelli is de mooie dochter van Elsa Martinelli.

Io sono mia

1977 | Drama

Duitsland​/​​Italië​/​​Spanje 1977. Drama van Sofia Scandurra. Met o.a. Stefania Sandrelli, Maria Schneider, Michele Placido, Grischa Huber en Anna Henkel.

Een met een fallocraat getrouwde onderwijzeres gaat met vakantie naar een eilandje waar de mannen zo mogelijk nòg erger zijn. Feministische toeristes stimuleren haar doorbraak naar autonomie. Deze komt echter te laat voor een kreupele lesbienne die na haar vertrek zelfmoord pleegt. Als produkt van mannen zou deze film waarschijnlijk zijn aangevallen als een kwaadwillig overdreven parodie; serieus bedoeld is deze eerste volledige Italiaanse vrouwenfilm een misser. De zinnige kern - een roman van Dacia Maraini - verdrinkt in een totaal gemis aan gevoel voor drama, humor, structuur en vormgeving. Sandrelli en Schneider doen hun best, maar kunnen met de holle cliché-dialoog geen kant op.

Sospetto, Il

1974 | Thriller, Drama

Italië 1974. Thriller van Francesco Maselli. Met o.a. Gian Maria Volonté, Annie Girardot, Renato Salvatori, Gabriele Lavia en Bruno Corzzari.

Het centraal comité van de ontbonden Italiaanse communistische partij is in de jaren dertig naar Frankrijk uitgeweken en onderhoudt van daaruit contacten en bereidt ontsnappingen voor. Een eenvoudig lid van de organisatie komt naar Frankrijk en rond hem wordt de suggestie gewekt dat hij een vooraanstaand leider is, om zo een eventuele infiltratie van fascistische spionnen te ontdekken. De film stelt het conflict tussen individueel belang en groeps- of ideologisch belang boeiend aan de orde, maar heeft een onevenwichtige bouw met een didactisch eerste helft en een uitvoerige dialoog om vervolgens het accent naar de thriller te verleggen.