Alain Guillo

La fidélité

Frankrijk 2000. Drama van Andrzej Zulawski. Met o.a. Sophie Marceau, Guillaume Canet, Pascal Greggory, Michel Subor en Magali Noël.

À mort la mort !

Frankrijk 1999. Drama van Romain Goupil. Met o.a. Romain Goupil, Marianne Denicourt, Anne Alvaro, Christine Murillo en Dominique Frot.

Les enfants du printemps : Les feuilles mortes

Frankrijk 1999. Komedie van Marco Pico. Met o.a. Pierre Arditi, Dominique Labourier, Michel Aumont, François Cluzet en Jean-Claude Dreyfus.

Les enfants du printemps : Les copains d'abord

Frankrijk 1999. Komedie van Marco Pico. Met o.a. Pierre Arditi, Dominique Labourier, Michel Aumont, François Cluzet en Jean-Claude Dreyfus.

Les enfants du printemps : En haut de l'affiche

Frankrijk 1999. Komedie van Marco Pico. Met o.a. Pierre Arditi, Dominique Labourier, Michel Aumont, François Cluzet en Jean-Claude Dreyfus.

Le temps retrouvé

Frankrijk​/​​Italië 1999. Drama van Raoul Ruiz. Met o.a. Catherine Deneuve, Marcello Mazzarella, John Malkovich, Pascal Greggory en Marie-France Pisier.

Extension Du Domaine De La Lutte

Frankrijk 1999. Drama van Philippe Harel. Met o.a. Philippe Harel, José Garcia, Catherine Mouchet, Cécile Reigher en Marie-Charlotte Leclaire.

Literaire zwarte komedie, gebaseerd op het gelijknamige boek van romancier Michel Houellebecq ('Elementaire deeltjes') die het draaiboek schreef met regisseur/scenarist Philippe Harel. Rijk gevuld met filosofische teksten over oa de aanschaf van een bed, de ontoegankelijkheid van vrouwen, vreemde luchtjes in huis en de weemoed van feestdagen: de moderne maatschappij in een notendop. Philippe Harel speelt zelf de hoofdpersoon, steevast door de verteller aangeduid als 'Onze Held'. Onze Held is een kettingrokende misantropische IT-er die, zoals hij zelf Maupassant aanhaalt, 'los staat van de wereld' maar zichzelf normaal acht 'tot zo'n 80%'. Hij is alleen, verdient 25x minimumloon, maakt georganiseerde groepsreisjes en heeft al twee jaar geen seks. Collega Tisserand (José Garcia) is zo mogelijk nog alleenstaander. Het toeval wil dat de twee door het bureau worden gekoppeld om softwarecursussen te geven in de provincie. Alwaar Onze Held pas goed op stoom komt. 'Je bent verweesd door de tienerliefdes die je nooit hebt gekend. Net als de vrije markt creëert vrije seks een klasse van paupers.' Verlossing uitgesloten. Extension du domaine de la lutte (in de context te vertalen als 'verlenging van het strijdperk') grossiert in treffende teksten en subtiele plotwisselingen.

A Carta

Spanje​/​​Portugal​/​​Frankrijk 1999. Romantiek van Manoel de Oliveira. Met o.a. Chiara Mastroianni, Pedro Abrunhosa, Antoine Chappey, Leonor Silveira en Françoise Fabian.

Mademoiselle De Chartres (Mastroianni) wordt heen en weer geslingerd tussen romantische liefde en maatschappelijke deugdzaamheid. Haar moeder (Fabian) brengt haar het belang van bescheidenheid en trouw bij, en de angst voor onwaardige, oneerlijke mannen. Een rijke man van vlekkeloze reputatie dient zich aan: Jacques de Clèves (Chappey). In de ogen van moeder De Chartres is hij de ideale kandidaat, en haar dochter trouwt ook met hem, maar ze kan haar ogen niet afhouden van popster Pedro Abrunhosa (gespeeld door echte Portugese popster Pedro Abrunhosa). Net als mevrouw De Lafayette, op wier roman 'La Princesse de Clèves' La lettre gebaseerd is, richt regisseur De Oliveira zich niet primair op emoties, maar op moraal. De roman 'La Princesse de Clèves' dateert van 1678, maar De Oliveira laat zijn film in het nu spelen. Dat de ethiek van die tijd in zijn film anachronistisch is, vond de regisseur alleen maar interessant, zo verklaarde hij. In feite volgt hij daarmee schijfster De Lafayette, die in haar' La Princesse de Clèves' de tijd van een eeuw eerder gebruikte als excuus om haar eigen tijd te onderzoeken.

Le temps d'un éclair

Frankrijk 1998. Romantiek van Marco Pauly. Met o.a. Adrienne Pauly, Boris Terral, Alexia Portal, Laurent Suire en Eva Darlan.

Mademoiselle De Chartres (Mastroianni) wordt heen en weer geslingerd tussen romantische liefde en maatschappelijke deugdzaamheid. Haar moeder (Fabian) brengt haar het belang van bescheidenheid en trouw bij, en de angst voor onwaardige, oneerlijke mannen. Een rijke man van vlekkeloze reputatie dient zich aan: Jacques de Clèves (Chappey). In de ogen van moeder De Chartres is hij de ideale kandidaat, en haar dochter trouwt ook met hem, maar ze kan haar ogen niet afhouden van popster Pedro Abrunhosa (gespeeld door echte Portugese popster Pedro Abrunhosa). Net als mevrouw De Lafayette, op wier roman 'La Princesse de Clèves' La lettre gebaseerd is, richt regisseur De Oliveira zich niet primair op emoties, maar op moraal. De roman 'La Princesse de Clèves' dateert van 1678, maar De Oliveira laat zijn film in het nu spelen. Dat de ethiek van die tijd in zijn film anachronistisch is, vond de regisseur alleen maar interessant, zo verklaarde hij. In feite volgt hij daarmee schijfster De Lafayette, die in haar' La Princesse de Clèves' de tijd van een eeuw eerder gebruikte als excuus om haar eigen tijd te onderzoeken.

Les années lycée: Sa vie à elle

Frankrijk 1995. Familiefilm van Romain Goupil en Romain Goupil. Met o.a. Sabrina Houicha, Sephora Haymann, Nathalie Juvet, Elisabeth Commelin en Younesse Boudache.

Houicha, de zestien-jarige dochter van Algerijnse ouders in Frankrijk, groeit probleemloos op en haalt op school uitstekende cijfers. Tot zij beslist de hoofddoek te dragen, het symbool van de islam. Haar omgeving reageert onthutst. Niemand begrijpt waarom het meisje ineens de integratie afwijst. Moet men de hoofddoek verbieden of tolereren? In Frankrijk en België werd dit een ware strijd, zoals geïllustreerd in deze film. De zwaarwichtige dialogen vereisen van de kijker geduld en concentratie. Bovendien wordt het probleem nogal eenzijdig benaderd in dit scenario van Goupil, Zaïda Ghorab-Volta en Jean-François Goyet. De soundtrack bestaat uit hits van begin jaren 1990. Fotografie van William Lubtchansky. Formaat 16/9.

Cauchemar d'une mère

Frankrijk 1994. Drama van Eric Woreth. Met o.a. Hélène de Saint-Père, Jean-Claude Adelin, Diane Laske, Sandrine Caron en Marianne Groves.

Gescheiden kassi[KA2]ere Natalie Servin (De Saint-P[KA2]ere) zorgt alleen voor haar negen-jarige dochtertje Olivia (Laske). Hoewel de omstandigheden bescheiden zijn, leven moeder en dochter in goede harmonie en weten zij zich heel behoorlijk te redden. Nadat Natalie heel lang niets meer had gehoord van Olivia`s vader Guy Renau (Adelin), meldt hij zich onverwacht en eist de voogdij over Olivia op. Guy is een gewiekste schurk, die zijn zaken financiert met het geld van zijn bedrogen ex-echtgenotes. Natalie komt in verzet en weigert Guy zelfs het bezoekrecht, waarop hij een advocaat (Guillo) in de arm neemt, de sociale dienst (Andr[KA1]eoni) inschakelt en de zaak voor de kinderrechter (Le Masne) brengt. Het verslag van de zoveelste dramatische dwaling van de op hol geslagen mallemolen van ambtelijke instanties en justitie, die in de beginjaren 1990 Frankrijk in opschudding bracht. Helaas worden de gebeurtenissen met een overdosis aan sentiment opgelepeld. Het scenario is van Laurent Dussaux, Michel Martens en regisseur Woreth. Het camerawerk is van Manuel Teran.