Frej Lindqvist: cast.
Er zijn 3 films gevonden.

Jag är Maria

1979 | Drama

Zweden​/​​Denemarken 1979. Drama van Liselotte Hjlem en Peter Lindgren. Met o.a. Liselotte Hjlem, Peter Lindgren, Helena Brodin, Frej Lindqvist en Claire Wikholm.

Maria en Jon vallen buiten de maatschappij. Wanneer Jon als kunstschilder wordt ontdekt en in het middelpunt van de belangstelling komt te staan, is Maria de enige die begrijpt wat er in hem omgaat. De film naar het boek van H.E. Hellberg laat de psychologische ontwikkeling zien van twee totaal verschillende mensen, een jong meisje, van wie de ouders gescheiden zijn en de als dorpsgek betitelde man.

Mina Drommars Stad

1976 | Drama

Zweden 1976. Drama van Ingvar Skogsberg. Met o.a. Eddie Axberg, Britt Louise Tillbom, Kjell-Hugo Grandin, Gunilla Larsson en Ake Wastersjo.

Dit hoofdfilmdebuut van de regisseur schildert in epische proporties de stad Stockholm af, zoals die honderd jaar geleden was. Henning, een wees, moet, terwijl hij op zoek is naar werk, een zware strijd voor het bestaan leveren. In zijn onmenselijke bestaan is toch plaats voor zijn liefde voor de dochter van een wasvrouw, Lotten, met wie hij trouwt. Ondanks hun hongersnood, ziekten en tegenslagen, overleven hun liefde en toewijding aan elkaar en aan hun kinderen, en blijven ze dromen van een betere toekomst. Een film die de moeite waard is. USA-titel: CITY OF MY DREAMS. Naar een roman van Per Anders Fogelstrom.

Jag är nyfiken-blȧ

1967 | Drama, Documentaire, Experimenteel

Zweden 1967. Drama van Vilgot Sjöman. Met o.a. Lena Nyman, Börje Ahlstedt, Peter Lindgren, Marie Göranzon en Hans Hellberg.

Deze parallel-film van JAG [KA3]AR NYFIKEN-GUL volgt opnieuw in een kaleidoscopische benadering Lena Nyman, die op zoek is naar houvast (een vaderfiguur) en politieke ori[KA3]entatie in de Zweedse welvaartsstaat. Niet het schandaalsucces van Sj[KA3]omans eerder uitgebrachte GEEL-film, omdat de omstreden sekssc[KA2]enes hier grotendeels ontbreken. Door meer de nationale dan de internationale politiek als doelwit te nemen is het resultaat ook evenwichtiger (hoewel buiten Zweden minder interessant). Niettemin blijft het een vaak irritant ratjetoe, met enkele treffende scènes: Lena en haar vader en een interview met zangeres Lindgren.