Martine Rochon

Murder Most Likely

Canada​/​​Verenigde Staten 1999. Thriller van Alex Chapple. Met o.a. Paul Gross, Marie-Josée Croze, Janine Therault, Tom McCamus en William B. Davis.

Pour l'amour de Thomas

Canada​/​​Frankrijk 1994. Drama van Claude Gagnon. Met o.a. Brigitte Fossey, Matthieu Rozé, Marie Tifo, David La Haye en Claude Gauthier.

De veertig-jarige Fossey is een mooie vrouw. Ze is een succesvolle architecte die zich vijftien jaar geleden in Parijs vestigde nadat ze haar man, de Quebecois Arcand, verlaten had. Ze hebben samen een zoon (Rozé) die hemofiliepatiënt is. Hij betekent alles voor haar. Op een dag stelt de dokter vast dat de jongen seropositief is. Omdat hij nog jong is, verzet hij zich met al zijn levenslust tegen zijn ziekte en tracht het beste te maken van de tijd die hem nog rest. Houd de zakdoeken binnen handbereik als je kijkt, want al het mogelijke sentiment dat je bij dergelijke films mag verwachten, wordt aangesleept. Fossey redt met haar doorleefde spelprestatie de film van de ondergang. Het intimistische, maar huilerige, scenario van Mireille Lanteri en regisseur Gagnon is gebaseerd op een verhaal van Michèle Letellier. Voor de fotografie tekende Alain Dupras.

Because Why

Canada 1993. Familiefilm van Arto Paragamian. Met o.a. Michael Riley, Martine Rochon, Doru Bandol, Heather Mathieson en Todd Fennell.

Na vijf jaar keert Riley terug naar Montreal waar hij zich niet meer thuis voelt. Zijn ex-vriendin is verhuisd en zijn beste vriend gaat voor zes maanden naar het buitenland. Hij mag wel op zijn appartement passen en zo ontmoet hij Rochon, het liefje van zijn vriend. Ze wonen een tijdje samen, maar het klikt niet. Hij verhuist naar een woonkazerne, waar de allervreemdste mensen wonen. Hij wordt opgenomen in een familie en hij begint een relatie met Mathieson, de alleenstaande moeder van twee krengen van kinderen. Is hij er al aan toe om een gezin te hebben? Of wil hij nog verder rondtrekken? Trage, amateuristisch gespeelde prent die er niet in slaagt op snelheid te komen. De personages zijn oninteressant, ook al vormen ze de verschillende prototypes van de hedendaagse, nihilistische maatschappij. Een mislukt debuut voor regisseur/scenarist Paragamian. Sobere fotografie van André Turpin. Bestaat in een originele Engelse en Franse versie. Dolby Stereo.