Chantal Pelletier

Le danger d'aimer

Zwitserland​/​​Frankrijk 1998. Drama van Serge Meynard en Serge Maynard. Met o.a. Marianne Basler, Robin Renucci, Serge Hazanavicius, Serge Riaboukine en Marianne Anska.

Les mamies

Frankrijk 1992. Komedie van Annick Lanoë. Met o.a. Danielle Darrieux, Sophie Desmarets, Paulette Dubost, Jackie Sardou en Marthe Villalonga.

De twaalf-jarige Gallon woont bij zijn grootmoeder Darrieux en zijn moeder Kriegel. Deze laatste is zo ingenomen met haar aanstaande, tweede huwelijk, dat ze geen aandacht heeft voor de jongen. Wanneer moeder op zakenreis is, loopt de jongen weg. Darrieux wil haar kleinzoon terugvinden en roept de hulp in van enkele oude vriendinnen. Ontwapenend spel van zeven oudere actrices redt de film van de totale ondergang. Het scenario hangt met haken en ogen aan elkaar en heeft weinig opwindends, maar Darrieux en haar trawanten zorgen voor leuke dialogen en situaties. Lano[KA3]e, Claude Besson, Claire Alexandrakis en Chantal Pelletier schreven het scenario, dat (gelukkig) veel plaats laat voor improvisatie. Fotografie van Olivier Gueneau.

Pauline et l'ordinateur

Frankrijk 1977. Komedie van Francis Fehr. Met o.a. Josiane Balasko, Martin Lamotte, Jean-Louis Lapasset, Eva d'Arlan en Gérard Jugnot.

Een sympathieke komedie over een meisje dat door de grillen van de informatica de ene tegenslag na de andere te verwerken krijgt. Het op zich niet onaardige idee is nogal mager voor een speelfilm en was misschien beter gediend geweest met een korte tv-bewerking. Balasko, in een van haar eerste filmrollen, is hoe dan ook indrukwekkend. Let ook op Jugnot in een gastrolletje als dokter.

Alice, ne pas toucher

België 1973. Drama van Jean-Pierre Berckmans. Met o.a. Odette Laurent, Patrick Roegiers, Chantal Pelletier, Paul Clairy en Liliane Becker.

Een jonge filmmaker die bij een auto-ongeluk om het leven is gekomen, laat een onvoltooid portret van een jonge vrouw achter waaraan hij jarenlang gewerkt had. In aanwezigheid van de betreffende vrouw proberen zijn medewerkers van de losse elementen een samenhangend geheel te maken. Het betreft hier zeker een ambitieus voornemen, maar de uiteindelijke film is pretentieus, moeizaam en wordt vooral beheerst door diverse invloeden, waaronder de films van Alain Resnais en Marguerite Duras.