Nicoletta Macchiavelli: cast.
Er zijn 3 films gevonden.

L'année sainte

1975 | Misdaad, Komedie

Italië​/​​Frankrijk 1975. Misdaad van Jean Girault. Met o.a. Jean Gabin, Danielle Darrieux, Paolo Giusti, Jean-Claude Brialy en Nicoletta Macchiavelli.

Laatste rol van Gabin (die op 15 november 1976 stierf), als oude gangster die vermomd als priester in Rome de verstopte poet gaat achterhalen. Een voorspelbaar scenario en een matte regie maken de film een onwaardige afsluiting van zijn grootse carrière. De scènes met zijn oude vlam Darrieux hebben echter melancholieke tederheid. Het scenario is van Louis-Emile Galey en Jacques Vilfrid, die ook de dialogen schreef. Guy Suzuki stond achter de camera.

L' Homme au cerveau greffé

1971 | Drama, Sciencefiction

Duitsland​/​​Spanje​/​​Frankrijk 1971. Drama van Jacques Doniol-Valcroze. Met o.a. Mathieu Carrière, Jean-Pierre Aumont, Michel Duchaussoy, Nicoletta Macchiavelli en Marianne Eggerickx.

Een neuroloog met een ernstige hartkwaal heeft een reeks onderzoeken gedaan over hersentransplantatie en doneert zijn eigen hersenen om het leven van een jonge automobilist te redden. Na de geslaagde operatie ontdekt zijn geest niet alleen zijn nieuwe lichaam, maar ook de hem onbekende levensomstandigheden van de jongeman. Het medisch experiment is het startpunt voor een interessant, vervreemd psychologisch drama dat een al te afstandelijke vorm kreeg.

Necropolis

1970 | Experimenteel

Italië 1970. Experimenteel van Franco Brocani. Met o.a. Viva Audier, Tina Aumont, Carmelo Bene, Pierre Clémenti en Bruno Corazzari.

Necropolis is de symbolische Stad van Leven & Dood, of van de Historie, waarin Attila, Frankenstein, Heliogabalus, Satan, Montezuma, Gravin Bathory en anderen achtereenvolgens hun symbolische opwachting komen maken. Dit ondoorzichtige en ongecontroleerde experiment laat een aantal coryfeeën van de internationale underground film lange monologen improviseren voor een stilstaande camera. De film liep bij het ontstaan al amechtig achter de ontwikkelingen aan; hij laat zich nu alleen nog bekijken als een reeks kiekjes van artistiek jeugdsentiment en biedt vooral gelegenheid om intussen een goed boek te lezen.