Jeanne Pérez: cast.
Er zijn 7 films gevonden.

Poil de carotte

1973 | Komedie

Frankrijk 1973. Komedie van Henri Graziani. Met o.a. Philippe Noiret, Monique Chaumette, François Cohn, Paul Frankeur en Jeanne Pérez.

De nieuwe en tegendraadse verfilming van Jules Renards roman over een jongetje dat ten onder dreigt te gaan aan een liefdeloze opvoeding. Deze nieuwe 'Peenhaar' is niet zomaar ondeugend, maar verwerpt intelligent het burgerlijk waardenstelsel, dat toch sterker blijkt dan hij. Zijn ouders zijn beide gefrustreerd in hun onmacht tot communicatie, maar zouden achter hun verbitterde façade anders willen. De film stelde degenen teleur die op een smartlap hoopten en werd niet gezien door degenen die de smartlap vreesden. Ten onrechte, alleen al om de opmerkelijke fotografie van Nestor Almendros.

Les misérables

1972 | Drama, Historische film

Frankrijk 1972. Drama van Marcel Bluwal. Met o.a. Georges Géret, Nicole Jamet, François Marthouret, Gilles Maidon en Bernard Fresson.

Een getrouwe tv-bewerking van het beroemde werk van Victor Hugo, dat speelt in het 19e eeuwse Parijs tijdens de barricaden. Een ontsnapte gevangene houdt zich schuil, samen met zijn aangenomen dochter, in een onaangenaam pension, waar het pensionhoudersechtpaar ooit zijn pleegdochter beestachtig hebben behandeld, en nu hèm willen vermoorden. Een verliefde student verijdelt de dreigende doodslag, waardoor de naargeestige kamerverhuurders in de bak belanden. De pleegdochter en haar stiefvader nemen de benen, en de dochter van het gevangen echtpaar zwerft door de kommervolle lichtstad naar de verdwenen student, terwijl haar jongere broer twee ondervoede straatarme kinderen onderdak verleent in zijn huis bij de Bastille. Wordt in twee of in vier delen uitgezonden. Het scenario is van regisseur Bluwal naar de roman van Victor Hugo. Het camerawerk is van André Bac.

Un idiot à Paris

1966 | Komedie

Frankrijk 1966. Komedie van Serge Korber. Met o.a. Jean Lefebvre, Dany Carrel, Bernard Blier, Philippe Avron en Bernadette Lafont.

Een naïeve 'dorpsidioot' wordt mee naar Parijs genomen en achtergelaten bij de Hallen. Hij ontmoet een vriendelijke hoer die op het platteland wil gaan tuinieren en een middenstander met een zwak voor verschoppelingen. De regie en de acteurs zetten het pittoreske van de personages zo nadrukkelijk aan dat de film nergens aandoenlijk wordt. Scenario van regisseur Korber, Jean Vermorel en Michel Audiard naar de roman van René Fallet. Camerawerk van Jean Rabier.

Les Jeux de l'amour

1959 | Komedie

Frankrijk 1959. Komedie van Philippe de Broca. Met o.a. Jean-Pierre Cassel, Geneviève Cluny, Jean-Louis Maury, Maria Pacôme en Jeanne Pérez.

Een jonge antiquaire wil een kind van haar minnaar, maar deze schrikt terug voor de verantwoordelijkheid. Een al lang in stilte verliefde buurman probeert zijn kans te grijpen. Dit debuut van De Broca onder supervisie van Chabrol charmeert door de speelse stijl en de spontaniteit van de acteurs. Opnieuw gefilmd als UNE FEMME EST UNE FEMME.

Le sorcier du ciel

1949 | Biografie

Frankrijk 1949. Biografie van Marcel Blistène. Met o.a. Georges Rollin, Jandeline, Dora Doll, Marie Daëms en Joëlle Robin.

De biografie van de heilig verklaarde pastoor van Ars, Jean- Marie Vianney. Hoewel het de zeer vergeten Marcel Blistein, ook wel Blist[KA2]ene, werkelijk niet uitmaakte wat hij filmde gedurende zijn korte carri[KA2]ere (hij maakte van 1945 tot 1958 tien films), kende hij zijn vak en wist hij hoe acteurs te begeleiden. Deze biografie is sterk verouderd omdat alleen de positieve kanten van de hoofdpersoon worden belicht, een aanpak die uit de tijd is. Maar de film is nog het bekijken waard vanwege de reconstructie van het leven op het platteland van destijds en vanwege het spel.

Retour à la vie

1948 | Oorlogsfilm, Drama

Frankrijk 1948. Oorlogsfilm van André Cayatte, Georges Lampin, Henri-Georges Clouzot en Jean Dréville. Met o.a. Héléna Manson, Jane Marken, Nane Germond, Bernard Blier en Lucien Nat.

Gedenkfilm die hier behandeld wordt in de volgorde waarin de regisseurs van de vijf sketches aan de beurt komen, waarbij we moeten opmerken dat de laatste twee van Dréville zijn: LE RETOUR DE TANTE EMMA - LE RETOUR D'ANTOINE - LE RETOUR DE JEAN - LE RETOUR DE RENÉ - LE RETOUR DE LOUIS. De sketches hebben als gemeenschappelijk thema de terugkeer naar het normale leven van krijgsgevangenen en gedeporteerden. Zo'n film moet wel wisselvallig zijn en zou meer in evenwicht zijn geweest als er een vrouwelijke hoofdrolspeler meer en een mannelijke hoofdrolspeler minder zouden zijn geweest. De toon wisselt sterk. We ontdekken een intimistische Cayatte, die van de uitstekende dialogen van Charles Spaak profiteert, een nog steeds even gekwelde Lampin, een zeer bittere Clouzot met zijn sinistere humor en een wat romantischere Dréville, die met het fraaie camerawerk van Louis Page en Michel Weiss in de laatste episode weer wat hoop geeft. Zijn socio-psychopathische analyses van een aantal zeer uiteenlopende gevallen worden door een groep sterren gespeeld en vormen met de bijrollen een zeer homogeen geheel.

Le domino vert

1935 | Drama

Frankrijk 1935. Drama van Herbert Selpin en Henri Decoin. Met o.a. Danielle Darrieux, Jany Holt, Marcelle Géniat, Jeanne Pérez en Maurice Escande.

Darrieux in een dubbelrol als de overspelige vrouw die tussen de lakens glijdt met kunstcriticus Henri Bruquier (Escande), en als de dochter uit die relatie, die twintig jaar later ontdekt dat haar vader onschuldig in de gevangenis zit wegens de moord op zijn vrouw. Henri had de schuld op zich genomen omdat hij dacht dat zijn minnares de daad begaan had. Zijn volwassen dochter, die zonder ouders is opgegroeid, zorgt ervoor dat het proces wordt herzien. De film heeft niet veel om het lijf en is tegenwoordig niet meer dan een grote draak met een pover geluidsspoor. Het scenario is van Harald Bratt en Emil Burri naar het toneelstuk Der Fall Claasen van Erich Ebermayer. Het camerawerk is van Günther Rittau en Otto Baecker. Deze film werd tegelijkertijd gedraaid met de Duitse versie DER GRŸNE DOMINO tegen dezelfde decors, maar uiteraard met andere hoofdrollen. Het resultaat is even 'melodramatisch'.