Catherine Laborde: cast.
Er zijn 2 films gevonden.

Le fils de Gascogne

1995 | Komedie, Romantiek

Rusland​/​​Frankrijk 1995. Komedie van Pascal Aubier. Met o.a. Jean-Claude Dreyfus, Dinara Droukarova, Grégoire Colin, Pascal Bonitzer en Gérard Cherqui.

De jonge Harvey (Colin) moet een groep Georgische zangers begeleiden die een drietal dagen in Parijs zal verblijven. Tussen hem en de achttien-jarige tolk Dinara (Droukarova) ontluikt een romance. Door een toeval ontmoet het stel Marco Garciano (Dreyfus), een werkloze acteur, die iedereen onder tafel kan praten. Marco beweert dat Harvey sprekend lijkt op een zekere Gascogne, een overleden dichter en musicus, die vooral bekend werd omdat hij een speelfilm gemaakt zou hebben die niemand ooit heeft gezien. Onder het mom dat Harvey de zoon van deze Gascogne is, gaan ze op zoek naar die legendarische film. Hun speurtocht brengt hen in contact met een resem bekende regisseurs, schrijvers, technici en acteurs, die allemaal hun eigen rol spelen. Op de manier van Robert Altman`s THE PLAYER (1992) werden veel mensen, die naam in de Franse film hadden gemaakt, bereid gevonden een rolletje te vertolken in deze sympatieke rolprent die ons een beeld van de hedendaagse Franse filmwereld geeft, gekoppeld aan een tournee van een zanggroep uit Georgië, waarin twee tegengestelde culturen met elkaar worden geconfronteerd. Het scenario is van regissieur Aubier en Patrick Mondiano. Het camerawerk is van Jean-Jacques Flori.

Croque la vie

1981 | Komedie

Frankrijk 1981. Komedie van Jean-Charles Tacchella. Met o.a. Carole Laure, Brigitte Fossey, Bernard Giraudeau, Alain Doutey en Jacques Serres.

Een man en twee meisjes hebben in het begin van de jaren 1970 een eigen bedrijfje als reclameschilders. Gedurende tien jaar gaan ze door een huwelijk en allerlei verhoudingen heen, met toenemende verburgerlijking en afstandneming van hun artistiek idealisme. Hun vriendschap houdt vooral stand door de herinnering aan hoe leuk ze het vroeger samen hadden. Tacchella's gebruikelijke werkwijze om rond de hoofdpersonen en de de bijfiguren de microkosmos gedetailleerd te tekenen, krijgt hier een ironische kleuring door het opnemen van toen in zwang zijnde trends, modegrillen en clichés over de maatschappij en menselijke relaties. Hij is daarbij vergeten om het trio dat in het middelpunt staat, interessant te maken. Fossey houdt zich talentvol staande, maar Laure en Giraudeau vullen hun tweedimensionale personages in met weinig genietbaar aanstellerig spel.