Jole Silvani: cast.
Er zijn 3 films gevonden.

Minaccia d'Amore
Italië 1989. Thriller van Ruggero Deodato. Met o.a. Charlotte Lewis, William Berger, Marcello Modugno, Carola Stagnaro en Mattia Sbragia.
Jole Silvani: Cast
vpro cinema
bezoekers
Ik
Le bourreau des cœurs
Frankrijk 1983. Komedie van Christian Gion. Met o.a. Aldo Maccione, Anna-Maria Rizzoli, Jean Parédès, Jean-Claude Levis en Jole Silvani.
Jole Silvani: Cast
vpro cinema
bezoekers
Ik
Le bourreau des cœurs
 Christian Gion, 1983
On peut le dire sans se facher
Frankrijk 1978. Komedie van Roger Coggio. Met o.a. Elisabeth Huppert, Roger Coggio, Madeleine Robinson, Luisa Colpeyn en Jole Silvani.
Jole Silvani: Cast
vpro cinema
bezoekers
Ik
On peut le dire sans se facher
 Roger Coggio, 1978

Minaccia d'Amore

1989 | Thriller, Horror, Erotiek

Italië 1989. Thriller van Ruggero Deodato. Met o.a. Charlotte Lewis, William Berger, Marcello Modugno, Carola Stagnaro en Mattia Sbragia.

Regisseur Deodato laat regelmatig zien dat hij in Rome films kan maken in Amerikaanse stijl met een perfect Engelstalig geluidsspoor. Het gaat hier om een uitstekende griezelthriller met een absurde vooronderstelling. Lewis speelt de kwetsbare Britse heldin, die door een verkeerd telefoonnummer te draaien in haar onschuld een serie bovennatuurlijke moorden op gang zet. De perverse afrekening in de slotscènes die voyeuristische elementen en bondage combineren zijn de moeite waard om op te wachten. De bijrolspelers en de produktiewaarden zijn goed. Het mooie uiterlijk van Lewis helpt ook een beetje. Scenario van Joseph Carava, Mary Carava en de regisseur.

Le bourreau des cœurs

1983 | Komedie

Frankrijk 1983. Komedie van Christian Gion. Met o.a. Aldo Maccione, Anna-Maria Rizzoli, Jean Parédès, Jean-Claude Levis en Jole Silvani.

Rokkenjager Maccione heeft altijd al een beroemd acteur willen worden. Verder dan figurantenrolletjes heeft hij het echter nooit gebracht. Op een dag krijgt hij zijn kans als, stand-in voor een grillige, norse hoofdrolspeler. Met zijn natuurlijke charme wint hij de sympathie van de producer, die hem het produktiekapitaal toevertrouwt. Enkele kruimeldieven zijn echter uit op het geld. Oubollige, domme komedie die aan bloedarmoede lijdt. Op de mimiek van Maccione ben je vlug uitgekeken en meer heeft dit geval niet te bieden. Het werd bovendien nog amateuristisch gemaakt ook, terwijl je elke grap een half uur van te voren al ziet aankomen. Het weinig ter zake doende scenario werd geschreven door regisseur Gion, die betere dagen gekend heeft. Achter de camera stond Lionel Legros.

On peut le dire sans se facher

1978 | Komedie

Frankrijk 1978. Komedie van Roger Coggio. Met o.a. Elisabeth Huppert, Roger Coggio, Madeleine Robinson, Luisa Colpeyn en Jole Silvani.

Pauline (Huppert) is het leven beu en bereidt haar zelfmoord voor : ze bestelt bloemen en trakteert zichzelf op een uitgebreid laatste avondmaal. In het restaurant ontmoet ze Peppo (Coggio), een Italiaanse gastarbeider, en ja hoor, ze wordt verliefd...Een sympathieke, zij het nogal tamme en uiteindelijk voorspelbare tragi-komedie, geschreven door Coggio en Huppert zelf. Muziek van Michel Legrand.

imdb: Zoek Jole Silvani op IMDB