Pino Quartullo: regie en cast.
Er zijn 7 films gevonden.

Le donne non vogliono più

1993 | Komedie, Erotiek

Italië 1993. Komedie van Pino Quartullo. Met o.a. Pino Quartullo, Lucrezia Lantel Della Rovere, Antonella Ponziani, Francesca Reggiani en Rosalinda Celentano.

Een man wil beslist vader worden en denkt nergens anders aan. Zijn vriendin denkt er heel anders over, eigenlijk denkt ze helemaal nergens over. Een andere vrouw wil tegen elke prijs een echtgenoot bemachtigen, en is bereid zwangerschap op de koop toe te nemen. Tenslotte zijn er twee meisjes die van elkaar houden en besluiten hun verbintenis te bekrachtigen met een kind. Daarvoor moeten ze wel een man vinden die een van hen zwanger wil maken. Kortom een sekskomedie met een serieuze inhoud. Het is de tweede film van acteur/regisseur Quartullo en het resultaat mag er zijn. Humoristisch, smaakvol bloot, enkele komische seksscènes en uitstekend spel.

Quando eravamo repressi

1992 | Erotiek, Drama

Italië 1992. Erotiek van Pino Quartullo. Met o.a. Francesca D'Aloja, Alessandro Gassman, Lucrezia Lante Della Rovere, Vittorio Gassman en Pino Quartullo.

Een leuk, sexy blijspel met een ernstige ondertoon. Acteur/schrijver/regisseur Quartullo maakt, met de verfilming van zijn eigen succesvolle toneelstuk, zijn debuut als filmregisseur. Twee echtparen besluiten iets te doen aan de verveling in de slaapkamer. Een verkrampt, burgerlijk stelletje (D`Aloja en Alessandro Gassman) met een uitgeblust liefdesleven consulteert een geile seksuoloog (heerlijk klein rolletje van Vittorio Gassman). Ze reageren op een advertentie voor een weekeindje kwartetten. Met de botte boetiekhouders Quartullo en Della Rovere komen ze terecht in een hotelletje op het platteland. Na veel vijven en zessen belanden ze gevieren in bed. Maar bij het afscheid gaat er iets mis: de beide dames vertrekken samen, evenals de twee heren. Desondanks blijft iedereen vreselijk veel van de anderen houden. Ook bekend als WHEN WE WERE REPRESSED.

Vanille fraise

1990 | Komedie, Actiefilm

Frankrijk​/​​Italië 1990. Komedie van Gérard Oury. Met o.a. Pierre Arditi, Jacques Perrin, Riccardo Cucciolla, Giuseppe Cederna en Pino Quartullo.

Een rustig en tevreden stelletje, dat een kleine porceleinfabriek beheert, krijgt een gevaarlijke opdracht toevertrouwd, gericht tegen een bende terroristen. Ze moeten een schip - THE MALTESE FALCON (!) - dat geladen is met raketten, laten zinken. Zoals altijd komt G[KA1]erard Oury met een boertige klucht maar hij gaat deze keer de mist in met de bijzaken. Een ongeloofwaardig scenario (van hemzelf en Danièle Thompson) met een mengsel van potsierlijkheid en geweld als een parodie op de stijl van James Bond en vrijzinnige variaties op de eeuwige driehoeksrelatie. Het einde van het liedje is een smakeloze film van weinig niveau. Het is jammer dat er zulke prima acteurs meedoen. Achter de camera stond Luciano Tovoli.

Piccoli equivoci

1989 | Drama

Italië 1989. Drama van Ricky Tognazzi. Met o.a. Sergio Castallitto, Lina Sastri, Nancy Brilli, Roberto Citran en Nicola Pistola.

Banale en saaie filmversie van een toneelstuk van Claudio Bigagli over de strijd om het bestaan van een groep acteurs met hun persoonlijke problemen, hun liefdes en hun verschillende persoonlijkheden. Eén van hen is een werkeloze acteur die nog steeds bij zijn ex-vriendin woont en jaloers op haar is, omdat zij een kleine rol in een toneelstuk en een nieuwe vriend heeft. Ondertussen heeft hij een nieuwe vriendin, die eenvoudig en lief is, maar hij gebruikt haar alleen maar om zijn ex jaloers te maken. Bovendien zijn er nog anderen bij deze zaak betrokken. Saai stel.

Il vizio di vivere

1989 | Drama, Biografie

Frankrijk​/​​Spanje​/​​Duitsland​/​​Italië 1989. Drama van Dino Risi. Met o.a. Carol Alt, Andrea Occhipinti, William Berger en Pino Quartullo.

Gebaseerd op het waar gebeurde verhaal van Giovanna Benzi, een jonge vrouw die totaal verlamd 26 jaar van haar leven in een hartlongmachine heeft doorgebracht nadat ze door een auto is aangereden. Het scenario is zwak en laat ons het alledaagse leven zien dat zij thuis met haar ouders, haar verloofde, enz., leidde voordat ze betrokken raakte bij het noodlottige ongeluk. De acteurs doen hun werk maar povertjes en Carol Alt ziet er met haar make-up en dergelijke te mooi uit voor iemand die in een hartlongtoestel ligt. Benzi heeft de moed te blijven leven, maar deze film is een fiasco. Ook bekend als A LOVE FOR LIVING.

Disperatamente Giulia

1989 | Oorlogsfilm, Drama

Italië​/​​Spanje​/​​Frankrijk 1989. Oorlogsfilm van Enrico Maria Salerno. Met o.a. Tahnee Welch, Fabio Testi, Laura Antonelli, Dalila Di Lazzaro en Corinne Clery.

Giulia de Blasco (Welch) is een bekende journaliste die haar autobiografie schrijft. Ze brengt daarin een eerbetoon aan haar moeder Carmen Milkovich (Antonelli) die kort voor het uitbreken van WO II (1939-44) huwde met Ubaldo Milkovich (Salerno), een tegenstander van Mussolini, de fascistische leider van Itali[KA3]e. Na het uitbreken van de vijandelijkheden moet Ubaldo in dienst en de eenzame Carmen voegt zich bij het verzet tegen Il Duce. Ze ontmoet dan de zeer knappe Vittorio de Blasco (Pagni), een overtuigd anti-fascist, en beleeft met hem de grote liefde van haar leven. Terug in Rome blijkt Carmen zwanger en de vrucht van de passie is Giulia. Na een onbezorgde jeugd krijgt Giulia, als ze volwassen is, de nodige teleurstellingen met haar minnaars. Een film die bol staat van oppervlakkige liefdesavontuurtjes, waarin een wat meer eisende kijker geen bevrediging vindt. Allesbehalve opwindende soap, die vals sentiment niet schuwt. De middelmatige spelprestaties kwalificeren zeker niet voor een Oscar. Het scenario is van Ennio de Concini en Salerno naar de roman van Sveva Casati Modignani. Het camerawerk is van Ennio Guarnieri. Mono.

Secondo Ponzio Pilato

1988 | Historische film, Komedie

Italië 1988. Historische film van Luigi Magni. Met o.a. Nino Manfredi, Stefania Sandrelli, Lando Buzzanca, Luisa De Santis en Mario Scaccia.

In deze film is Pontius Pilatus een zwakke, weifelachtige stadhouder van Judea, met het accent van een Romeinse taxichauffeur. Zijn verstand belet hem te zien dat Jezus God is, terwijl zijn vrouw achtervolgd wordt door dromen en vast in Jezus gelooft. Hoewel in zijn hart liberaal, blijft Pilatus sceptisch. In een historisch niet verantwoorde finale wordt hij door keizer Tiberius onthoofd, omdat hij de verantwoordelijkheid voor de dood van Jezus op zich heeft genomen om verdere vervolging van de joden door de keizer te voorkomen. Een domme film, die slechts wordt opgeluisterd door de naakte slavinnen.