Youssef Chahine

Youssef Chahine (1926-2008): regie, cast, scenario en productie.
Er zijn 38 films gevonden.

Producer	VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
1985	Wada'an Bonaparte

Chacun son cinema

2007 | Komedie, Drama

Frankrijk 2007. Komedie van Theodoros Angelopoulos, Olivier Assayas, Bille August, Jane Campion en Youssef Chahine.

Verzamelkunstwerk van 33 regisseurs uit alle werelddelen over de magie van een bioscoopervaring.

11'09''01 - September 11

2002 | Drama, Documentaire

Frankrijk/Verenigd Koninkrijk/Israël/Japan/Verenigde Staten/Ethiopië/Mexico/Iran 2002. Drama van Youssef Chahine, Alejandro G. Iñárritu, Shohei Imamura, Claude Lelouch en Ken Loach. Met o.a. Maryam Karimi, Emmanuelle Laborit, Jérôme Horry, Nour El-Sherif en Ahmed Seif Eldine.

Elf regisseurs uit verschillende landen en culturen, onder wie Ken Loach, Sean Penn, Samira Makhmalbaf, Alejandro Gonzálex Iñárritu en Danis Tanovic, geven hun visie op de aanslagen in New York. Ze hadden volledige artistieke vrijheid; alleen de symbolische lengte van elke bijdrage stond vast: elf minuten, negen seconden en één frame (11''09''01). Niet alle bijdragen zijn even sterk, maar dat doet er eigenlijk niet toe. Samen laten de elf filmpjes zien op hoeveel verschillende manieren filmmakers kunnen reageren en reflecteren op de wereld om hen heen.

Silence... on tourne

2001 | Komedie, Musical, Drama

Egypte/Frankrijk 2001. Komedie van Youssef Chahine. Met o.a. Latifa, Ahmed Wafik, Magda El Khatib, Rubi en Mostapha Chaaban.

L'autre

1999 | Drama, Musical

Egypte/Frankrijk 1999. Drama van Youssef Chahine. Met o.a. Nabila Ebeid, Mahmoud Hemeida, Hanane Tork, Hani Salama en Lebleba.

Al massir

1997 | Historische film, Biografie

Egypte/Frankrijk 1997. Historische film van Youssef Chahine. Met o.a. Nour El Chérif, Laila Eloui, Khaled Nabawy, Mohamed Mounir en Safia El Emary.

Lumière et compagnie

1995 | Documentaire

Duitsland/Spanje/Noorwegen/Frankrijk 1995. Documentaire van Sarah Moon. Met o.a. Gabriël Axel, Theodoros Angelopoulos, Vicente Aranda, Merzak Allouache en John Boorman.

Op initiatief van Philippe Poulet werden veertig internationale regisseurs uitgenodigd door het Filmmuseum van Lyon om een stukje film te draaien met de originele cinématographe van de gebroeders Lumière, onder het talentrijke oog van kunstenares Sarah Moon. De regels die ze moeten volgen: het filmpje mag maximum tweeënvijftig seconden duren, mag geen synchroon geluid hebben en moet uit ten hoogste drie scènes bestaan. Ondertussen worden hen vragen gesteld als 'Waarom filmt u?', 'Houdt de filmkunst op te bestaan?' en 'Waarom wilt u filmen met de camera van Lumière?'. Als tegenpool worden actualiteitsbeelden van het jaar getoond, zonder geluid en in zwart-wit. Een film waaraan het grote publiek weinig heeft, maar die in wezen veertig verschillende theorieën geeft over de zevende kunst, even uiteenlopend als de talenten die erbij betrokken werden. Een curiosum dat voor cinefielen en filmstudenten een hele wereld opent. Roger Ikhief en Timothy Miller moesten alles monteren en de historische ontmoetingen werden vastgelegd met een gewone 35mm-camera door Philippe Poulet en Didier Ferry. De film ging in wereldpremière op 27 december 1995, de dag dat de cinematografie honderd jaar werd.

Al-mohager

1994 | Drama

Egypte/Frankrijk 1994. Drama van Youssef Chahine. Met o.a. Khaled Nabawy, Youssra, Michel Piccoli en Mahmoud Hemida.

Het jaar 1000 v. Chr. Ram, zoon van een arme boer droomt van een betere toekomst. Hij wil niet langer afhankelijk zijn van de willekeur van Moedertje Natuur. Bijna drie uur prachtige beelden, pakkende emoties, schitterende vertolkingen en oogverblindende decors. Een film vol poëzie, romantiek, avontuur en religieuze mysteries. Op de tv met bijna één uur bekort en dat is een stuk verteerbaarder voor gewone kijkers van vlees en bloed, die het niet met de waardering eens zullen zijn en het vooral langdradige kitsch vinden.

Iskindiriah kaman oue kaman

1990 | Drama

Frankrijk/Egypte 1990. Drama van Youssef Chahine. Met o.a. Youssef Chahine, Youssra, Hussein Fahmi, Amr Abdel Guelil en Hisham Selim.

'Ik heb mijn andere Hamlet gezocht, een andere ik', verklaart de cineast en hoofdrolspeler. Zijn film is gebaseerd op de vraag, die hij zich stelt: 'En als ik dictator was?' Er volgt een bezeten spel waarin moordpartijen, oliedollars, stakende filmers, een land in crisis, Alexander de Grote, Shakespeare, herinneringen, liefde, fantasie, dans-intermezzo's, burleske grappen, waanzinnige beelden, parodies op de oudheid, etc. met elkaar in verband worden gebracht. Een en ander getuigt van een grote fantasie. Op cinematografisch gebied doet deze film niet onder voor de al even ongewone film OTTO E MEZZO van Fellini. Het is ook een liefdesverklaring aan Alexandrië. Camerawerk van Ramses Marzouk. De mooie decors zijn Onsy Abou Seif.

Le sixième jour

1986 | Drama, Komedie

Egypte/Frankrijk 1986. Drama van Youssef Chahine. Met o.a. Dalida, Mohsem Mohieddine, Maher Ibrakim, Hamdy Ahmed en Chewikar.

Een trouwe bewerking van de opmerkelijke, gelijknamige roman van Andr[KA1]ee Chedid. Het verhaal van een vrouw die zich bevrijdde van het conformisme en de onderwerping aan de regels volgens de gebruiken van het Egypte van 1947. Vervalt niet tot melodrama, vermijdt clich[KA1]e`s en de meest tragische sc[KA2]enes bevatten humor, des te opmerkelijker daar de achtergrond (strijd tegen de Engelsen, cholera-epidemie, oorlog met het nabijgelegen Israël...) steeds aanwezig is. Een kroniek met een dubbelzinnig en open einde die ook het leven van alledag laat zien. De zangeres Dalida speelt met een zeldzame geloofwaardigheid de hoofdpersoon. Camerawerk van Mohsen Nasr.

Le 6ième jour

1986 |

1986. Youssef Chahine. Met o.a. Maher Ibrahim, Mohsen Mohiedine en Dalida.

Wada'an Bonaparte

1985 | Drama

Frankrijk/Egypte 1985. Drama van Youssef Chahine. Met o.a. Mohsen Mohiedine, Michel Piccoli en Patrice Chéreau.

Adieu Bonaparte

1984 | Historische film

Frankrijk/Egypte 1984. Historische film van Youssef Chahine. Met o.a. Michel Piccoli, Patrice Chéreau, Christian Patey, Claude Cernay en Jean-Pierre Michaud.

Deze groots opgezette film gaat over de Egyptische veldtocht van Napoleon in 1798. Het verhaal speelt zich voornamelijk af in Alexandrië. De Napoleontische mythe wordt ontzenuwd: Napoleon wordt hier voorgesteld als een opportunistische streber. De film mondt uit in een beschouwing over de zin van de geschiedenis. Chahine brengt de boodschap van verdraagzaamheid en jaagt tegelijkertijd de aanhangers van Napoleon, en de bewonderaars van militair vertoon tegen zich in het harnas. Een grootse film, met als echte hoofdpersonen de Franse geleerden en de Arabieren die open staan voor een uitwisseling van ideeën.

Haddouta misriyya

1982 |

Egypte 1982. Youssef Chahine. Met o.a. Nour El Cherif, Mohsen Mohieddine, Oussama Nadir, Youssra en Magda El Khatib.

Een regisseur wordt geveld door hartinfarct en moet in Londen een open-hartoperatie ondergaan. Dan begint een serie flashbacks. Het kind dat hij is geweest verwijt hem zijn jeugdidealen te hebben verraden. Vervolgens leven we mee met zijn beroeps- en liefdesleven. Aangezien de operatie geslaagd is, keert hij weer terug in het dagelijkse leven, waar hij langzaam herstelt. Het verhaal doet meteen denken aan Fellini`s OTTO E MEZZO (1963): het is een autobiografie waarin werkelijkheid (met fragmenten uit films van de regisseur) en fantasie worden gecombineerd, vanuit een nu eens realistische, dan weer symbolische hoek, in een barokke en lyrische stijl. Bovendien wordt er gereflecteerd over de filmische schepping. Deze gedurfde Oedipus-analyse is een van Chahines beste werken.

Alexandria...Why?

1978 | Biografie

Egypte 1978. Biografie van Youssef Chahine. Met o.a. Naglaa Fathi, Farid Chawkry, Ezzat El Alayli, Mohsena Tewfik en Ahmed Mehrez.

Semi-autobiografisch spektakel waarin Chahine terugblikt op zijn fascinatie voor de cinema, zijn jeugd, het oorlogsgeweld en de politieke verdeeldheid van Egypte tegenover de Duitsers in 1942. Met een aanstekelijk enthousiasme gemaakt en vertolkt, maar door zijn anecdotische, soms ronduit verwarrende structuur moeilijk om te volgen. Hoofdrolspeler Fathi is een ontdekking. Scenario van regisseur Chahine.

Awdat al Ibn al Dal

1976 | Drama

Algerije/Egypte 1976. Drama van Youssef Chahine. Met o.a. Mahmoud el-Meligui, Magda el-Roumy, Sheir Elmocherdi, Ragaa Hocine en Houda Soltane.

Het gaat bergafwaarts met een grote Egyptische familie. Iedereen wacht op de terugkeer van de verloren zoon, die al twaalf jaar in de gevangenis zit vanwege zijn politieke overtuiging. Wanneer Nasser sterft, wordt hij vrijgelaten. Maar het gevangenisleven heeft een oud, gebroken mens van hem gemaakt, en hij keert niet terug in de familieschoot. In plaats daarvan sluit hij zich aan bij een tirannieke broer. Vanaf dat moment beginnen de leden van de familie elkaar af te slachten. Uiteindelijk blijft er maar één over, die vervolgens een heel andere richting kiest. Deze muzikale tragedie eindigt dus met een vleugje hoop. De regisseur slaagt erin een nogal verbijsterende allegorie te produceren, waarin de muziek wordt overgenomen door straatkoren. Maar de ingewikkelde politieke boodschap van de film is te hoog gegrepen en komt dan ook niet goed over.

Fagr yom guedid

1974 | Drama, Romantiek

Egypte 1974. Drama van Youssef Chahine. Met o.a. Sanaa Jamil, Seif El-Dine, Youssef Chahine, Hamdi Gheisse en Madiha Salem.

Spectaculair melodrama over een uit elkaar gegroeid paar dat in een paleis woont en daar heel wat recepties geeft waarvoor eigenlijk geen geld is. De vrouw krijgt meer vrijheid door haar zeer nauwe contacten met een student van 22 jaar, die haar met het moderne Egypte in aanraking brengt. Uiteindelijk gaat ze als secretaresse voor haar broer werken, een vooruitstrevende journalist waarvan de artikelen telkens geschrapt worden door een conservatieve directeur. Aan het einde van het liedje neemt zij op een perron van het station van Cairo afscheid van haar student, die in Duitsland zijn studie af gaat ronden, om zich vervolgens over een klein weesje te ontfermen dat op hetzelfde perron is aangekomen! Wie niet alle overdrijvingen van dit genre voor lief neemt, zou wel eens in lachen uit kunnen barsten bij bepaalde scenes, zoals wanneer de vrouw helemaal overstuur is door de dood van de enige zoon van haar oude butler, die de noodzakelijke medicijnen niet heeft kunnen kopen omdat hij zijn loon niet gekregen heeft. Daar staat tegenover dat de film schitterend in scene gezet is. Deze ouderwetse produktie is dan ook interessant gebleven dankzij haar massascenes en het historische materiaal. De vraag of de muziek bij het onderwerp past laat echter genoeg ruimte voor discussie.

Al Ousfour

1972 | Misdaad, Historische film, Komedie

Egypte/Algerije 1972. Misdaad van Youssef Chahine. Met o.a. Mahmoud El-Meligui, Habiba, Mohsena Tawfiq, Meriem Fakhreddine en Salah Kabil.

Symbolische titel, want de genoemde mus is het Egyptische volk dat zich uit zijn kooi bevrijdt op het moment dat de oorlog van 1967 uitbreekt en Nasser zijn beroemde ontslagtoespraak uitspreekt. Groots opgezet fresco en bovendien een rommelige en ingewikkelde film, die bijna niet na te vertellen is en waarin de afzonderlijke bestemmingen van de personages en het collectieve lot van een volk door elkaar lopen en waarin een journalist problemen krijgt met zijn vader (een rijke zakenman) wanneer hij een onderzoek doet naar de corruptie in het bedrijfsleven en een politieman op zoek is naar een bandiet waarvan hij een erezaak gemaakt heeft. Verder komen we in de film elementen tegen als de familievendetta, de verzwakking van het staatsgezag, de algemene rebellie, de alomtegenwoordigheid van de personages, enz., zodat er een mozaïek ontstaat waarvan ons in het Westen grotendeels de betekenis ontgaat. De regie is indrukwekkend wanneer het drama zich vermengt met de sappige dialogen van een aantal verbazingwekkend natuurlijke komieken. Traditionele muziek.

Al Ikhtiyar

1970 | Misdaad

Egypte 1970. Misdaad van Youssef Chahine. Met o.a. Soad Hosni, Ezzat El-Alayli, Seif El-Dine, Youssef Chahine en Youssef Wahbi.

Twee tweelingbroers lijken als twee druppels water op elkaar. De ene is een beroemde en invloedrijke schrijver; de andere is een aardige, onconventionele schilder en zeeman. De politie ontdekt een lijk dat ge[KA3]identificeerd wordt als het lichaam van de tweede, die zich tijdens zijn onbezorgde leven erg aangetrokken voelde tot de vrouw van de eerste. Er wordt een onderzoek uitgevoerd: de eerste broer wordt verdacht, maar dan duikt het slachtoffer plotseling weer springlevend op! De zaak wordt geseponeerd, maar [KA1]e[KA1]en van de rechercheurs heeft zo zijn bedenkingen: waarom ziet niemand de twee broers ooit samen? Wie is wie? Wie speelt de rol van wie? Wie wordt er uiteindelijk in een dwangbuis gestopt en naar een tehuis gesleept? Laten we toegeven dat de film te kampen heeft met een te gemakkelijk scenario en een te afgezaagd thema: tweelingen en dubbelgangers. Voor de rest gaat het om een zeer knappe thriller met een zeer fris tempo, waarin bijzonder goed gespeeld wordt en waarin terloops aandacht besteed wordt aan het probleem van de schizofrenie. Het geheel is enigszins onsamenhangend, maar gezien de lengte van de film vragen we ons af of de bekeken versie wel compleet is. Daar valt namelijk aan te twijfelen. In ieder geval had Chahine zijn Carthaagse onderscheiding niet voor deze film moeten krijgen, maar voor de vorige: AL ARD (die de jury te geëngageerd vond?).

Al Nass wal Nil

1968 | Drama

Egypte/USSR 1968. Drama van Youssef Chahine. Met o.a. Salah Zulfikkar, Igor Vladimirov, Imad Hamdi, Vladimir Ivachov en Seif Eddine.

Typisch Chahine-fresco rond het ontstaan van de omstreden Assoean-dam die grote delen van het Egypte der farao`s onder water zette in naam van de vooruitgang en de welvaart, welke laatste twee elementen veertig jaar later nog steeds niet zijn afgedaald in het land der piramiden. De dam werd gebouwd met o.a. hulp van de Sovjetunie en het is dus niet verwonderlijk dat de twee helden in de film, een jonge Egyptenaar - een Nubi[KA3]er - en een Russische ingenieur uit de Sovjetunie zijn. Naar Chahine- maatstaven niet eens te lang, nog steeds actueel, al is deze vaderlandslievende film met vooruitziende blik niet vrij van (achterhaalde) communistische propaganda. Het scenario is van Nicolaï Figourovski, Abdel Rahman El Charkawi en de regisseur.

Al Ard

1968 | Drama

Egypte 1968. Drama van Youssef Chahine. Met o.a. Mahmoud El-Méligui, Nagwa Ibrahim, Ezzat El-Alayli, Hamdi Ahmed en Yehia Chahine.

Het dagelijkse leven van de boeren in een Egyptisch dorpje in jaren 1930-1940 verloopt rustig, totdat de officieel toegestane irrigatietijd van tien dagen - die al ontoereikend geacht werd - teruggebracht wordt tot vijf dagen. Iedereen komt in opstand. De leiders van het volk worden gevangen gezet, vernederd en mishandeld, terwijl de aarde sterft. Er worden meharisten gestuurd om de boeren te onderwerpen, maar dezen sluiten zich bij hen aan. Dat gegeven wordt dan weer gekoppeld aan het verhaal over een magnaat die dwars door de akkers een weg wil aanleggen die aan de voet van zijn paleis moet uitkomen. Er ontstaan opnieuw ongeregeldheden. Uiteindelijk komen de geregelde ordetroepen in actie. Ze vernielen de oogst en vermoorden de dorpsoudste, die door iedereen gerespecteerd werd. In dit groots opgezette fresco worden zeer charmante intimistische scenes afgewisseld door epische en gewelddadige scenes die de spanning erin houden, zoals de vernieling door de dorpelingen van de dijken die de overheid aangebracht heeft. De invloed van de Russische film (Eisenstein, Poudovkine) is duidelijk, maar verlamt de regisseur zeker niet. Zijn film wordt gedragen door een constante inspiratie en beschikt als produktie over een zeldzame kracht, terwijl de aarde een levend personage wordt, dat ademhaalt en lijdt en terwijl er een zeer fraai portret van Abdel Halim Nasr neergezet wordt. De film is fascinerend, van de even zichtbare als hoorbare zachte beginmelodie bij de aankomst van het kind uit de stad tot de intense en onvergetelijke finale en de bebloede handen van de grijzaard die de witte katoenbloemen rood kleurt. Ongetwijfeld nog steeds het meesterwerk van deze regisseur. De film is een bewerking van de gelijknamige roman van Abderrahman Cherkaoui (1954), die over de hele wereld vertaald werd.

Rimal Min Thabeb

1967 | Misdaad

Libanon 1967. Misdaad van Youssef Chahine. Met o.a. Faten Hamama, Paul Barge, Doreid Laham, Abdelwahab el-Doukkali en Elena Maria Téjeiro.

Ingewikkeld, warrig en totaal ongeloofwaardig scenario van niemand minder dan de beroemde schrijver Ishan Abdel Koddous. Een bedoe[KA3]ien ontvoert de verloofde van zijn rivaal en vertrekt vervolgens naar Spanje om daar als torero op te treden (!). Laten we niet stilstaan bij de talrijke onwaarschijnlijke verwikkelingen: hij wordt een populaire held voordat hij aan de drank raakt, maar dan verschijnt zijn verloofde en wordt hij opnieuw de grootste torero van Spanje, terwijl aan het einde van de corida de rivaal van het begin zijn vriendin op de tribune doodsteekt!! Hoe is het mogelijk dat Chahine zo regelmatig van zijn meesterwerken (SALADIN) overstapt op de waardelooste vehikels? Bovendien is de film gedraaid in Marokko, Spanje en Libanon en vertoont hij alle gebreken die een bonte en (gezien het scenario) slecht gekozen internationale bezetting maar met zich mee kan brengen. Alleen de Fransman Barge is (meestal) overtuigend, terwijl de populaire Egyptische actrice Hamama zich aardig weet te redden ondanks haar onmogelijke rol.

Biya el-Khawatim

1965 | Komedie, Musical

Libanon 1965. Komedie van Youssef Chahine. Met o.a. Fayrouz, Youssef Azar, Nasry Chams el-Dine, Youssef Nassif en Salwa Hadda.

Een puur fantasieverhaal dat zich afspeelt in een denkbeeldig Libanees dorp. Ten einde zijn macht te consolideren, maar ook omdat hij graag `tussen de leugen en de dichtkunst wandelt` verzint de Moukhtar de aanwezigheid van een bandiet, die hij Rahjeh noemt en die geacht wordt de plaatselijke bevolking te terroriseren. Zijn verhaal wordt voor de dorpelingen des te geloofwaardiger wanneer twee stoute jongetjes de leugen ontdekken en 36 wandaden begaan. Op de dag van het traditionele vrijgezellenfeest duikt de echte Rajeh (Azar) echter op. Ongewild zaait hij paniek, maar in feite is alles te verklaren: hij is gewoon een verkoper van verlovingsringen (`koopman van het geluk`) en hij verwerft de hand van de dochter van de Moukhtar voor zijn zoon. Deze beste arabische muzikale komedie aller tijden bereikt het niveau van de meesterwerken uit Hollywood. Zou ze niet ook de invloed hebben ondergaan van PARAPLUIES DE CHERBOURG van Jacques Demy (1964)? Het feit dat alle dialogen gezongen worden en zo een zeer re[KA3]ele dramatische waarde verlenen aan het kleine beetje gesproken tekst dat de film rijk is was geen smoes om de grote zangeres Fayrouz, die de rol van de nicht van de Moukhtar speelt, bij de produktie te betrekken. Bovendien is de film met een ruim budget in de Libanese studio`s gedraaid (waar momenteel niet veel meer van over is) en heeft de regisseur blijk gegeven van een grote mate van virtuositeit: ingewikkelde decors, delicate kleuren, knappe beelden, enz. Eén van de zeldzame geslaagde produkties uit het Egyptische filmgebeuren, hoewel de film de Libanese vlag voert.

El Nasser Salah Ed-Dine

1963 | Biografie, Historische film

Egypte 1963. Biografie van Youssef Chahine. Met o.a. Ahmed Madhar, Nadia Lofti, Salah Zulfiqar, Leila Faouzi en Omar el-Hariri.

Een uitgebreid fresco dat uiteraard gewijd is aan de beroemde sultan (1138-1193) en meer specifiek aan zijn regeringsperiode (1171-1193) tijdens de Tweede en de Derde Kruistocht. De film is een historisch correcte en stevige geschiedenisles en het meest ambitieuze project van een regisseur die zich voordien tot het melodramatische genre beperkte. Behalve Richard Leeuwenhart worden alle christelijke aanvoeders echter een beetje karikaturaal als een roofzuchtige bende in beeld gebracht, hetgeen ze in werkelijkheid vaak ook waren! In het Arabische kamp, waarin ook andere christenen vechten (wat vaak vergeten wordt) loopt alles gesmeerd. Het is waar dat Saladin won en het is ook juist hem af te beelden als een ridderlijke en edelmoedige soeverein in de geest van die tijd. `Ik garandeer alle christenen in Jeruzalem dezelfde rechten als de moslims`. Op een wat subtielere manier is de film ook opgedragen aan het toenmalige regime van generaal Gamal Abder Nasser die de (overdreven) titel `Al-Nasser` (de Overwinnaar) droeg. Een film met een strak episch scenario en massa's figuranten en de eerste kleurenfilm die echt een lust voor het oog was! Scenario van Naguib Mahfouz, Abderrahman Charkawi en Ezzedine Zulfigar. Camerawerk van Wadid Sirri. Wordt soms op tv met 30m bekort.

Ragol Fi Hayati

1961 | Drama

Egypte 1961. Drama van Youssef Chahine. Met o.a. Samira Ahmed, Choukri Sarhane, Sami Naguib, Tewfik el-Dekn en Abrahim Negm.

Een melodrama in de ergste zin van het woord. Even saai als onwaarschijnlijk is. Het verhaal bestrijkt een periode van meer dan twintig jaar in het leven van een student die per ongeluk een meisje blind maakt (terwijl zij hem al verantwoordelijk acht voor de dood van haar vader!). Hij neemt haar onder zijn hoede en werkt als een waanzinnige terwijl hij nog studeert en redt haar van de verdrinkingsdood. Zij krijgt haar gezichtsvermogen terug, maar hij verlaat haar wanneer ze in verwachting is en vindt haar twintig jaar later (definitief) terug als de weduwe van de arts die haar geopereerd heeft. Zij ontdekken samen dat zijn zoon niet van hem is maar van een bekende architect bij wie hij stage loopt en die hem de waarheid onthult. Nou ja. De regisseur heeft nooit in het verhaal geloofd (en terecht). Groteske filmroman.

Nida Al Ochak

1960 | Drama

Egypte 1960. Drama van Youssef Chahine. Met o.a. Berlanti Abdel Hamid, Choukri Saran, Farid Chawki, Abdel Ghany Kamar en Tewfiq el-Dekn.

Ward (Hamid) is een bloedmooie (en door de camera behoorlijk geëxploiteerde!) danseres die alle mannen die ze tegenkomt in het verderf stort. Ze slachten elkaar namelijk af. Aan het einde van het feuilleton, dat een aardige familiefilm zou zijn geweest zonder de spectaculaire en harde moordscenes, wordt zij met haar laatste minnaar door een rivaal overhoop geschoten. Terwijl ze hun laatste zucht slaken sterven ze in het stof: geweldig! Duidelijk gemaakt voor een breed en vaak ongeletterd publiek, met een paar mooie fragmenten, zoals een portret van het sociale milieu en wat spelletjes met de scherptediepte die de leegte van het geheel echter niet kunnen verbergen.

Bein Edeik

1960 | Drama, Komedie

Egypte 1960. Drama van Youssef Chahine. Met o.a. Magda, Choukri Sarhane, Zeynat Sedki, Kismet Cherine en Ibrahim Negm.

Geslaagde schets van een uiterst bekend thema of hoe een aristocratisch meisje met een eenvoudige timmerman wil trouwen, terwijl de familie van zo'n gewone man niets wil weten en hoe er op een 'dramatische' manier een bruidsschatjager uit een 'beter milieu' tussenbeide komt. Het slot is nogal gewaagd voor die tijd: ze gaat natuurlijk op huwelijksreis met haar timmerman, maar deze blijft timmeren en blijkt geen aristocraat of op zijn minst een rijke burger te zijn! De film is ook interessant dankzij de talloze gags, zoals het optreden van een aantal halfgare randpersonages en een uiterst tyrannieke grootmoeder. In de film zijn op een heel goede manier bepaalde invloeden van de Amerikaanse komische film verwerkt.

Gamila el-Gazaeria

1958 | Oorlogsfilm, Historische film

Egypte 1958. Oorlogsfilm van Youssef Chahine. Met o.a. Magda, Ahmed Mazhar, Zahret el-Ola, Salah Zulfiqar en Hussein Riad.

In Algerije woedt de oorlog tussen de nationalisten en de Fransen onder leiding van kolonel Bigeard. De arrestatie van een van haar vriendinnen opent de jonge Djamila (Magda) de ogen: zij sluit zich aan bij het volksleger van de stadsguerilla. Zij wordt gearresteerd en gemarteld. In Frankrijk komt de publieke opinie in actie en meester Verg[KA2]es komt uit Parijs om de verdachte te verdedigen. Het gaat echter om een schijnproces en Djamila verkondigt de eindoverwinning van het Algerijnse volk. Laten we niet vergeten dat dit de eerste film is die uitsluitend over deze oorlog gaat. Zij vertoont alle gebreken van een bezeten propagandafilm (de gezwollenheid, de tegenstellingen, het gebrek aan terughoudendheid, de opeenvolging van theatrale beelden, enz.) en is daarom, afgezien van de onwaarschijnlijkheid van bepaalde gevechten, niet moeilijk te dateren. Toch zal de kijker vaak denken aan LA BATTAGLIA DI ALGERI van Gillo Pontecorvo, dat in 1966 gedraaid werd. Al met al toch een aardige reportage.

Bab el hadid

1958 | Drama

Egypte 1958. Drama van Youssef Chahine. Met o.a. Youssef Chahine, Hind Rostom, Farid Chawki en Abdel Aziz Khalil.

In liefdestragedie gewikkeld humanistisch portret van kleyne Egyptische luyden. De manke en berooide boer Kenaoui (regisseur Chahine zelf) wordt door een empathische kioskuitbater als ambulante krantenverkoper aangenomen. Wanneer schlemiel Kenaoui wordt afgewezen door Hanouma, die bij het centraal station van Caïro illegaal limonade verkoopt, besluit hij haar te vermoorden. In een dynamische stijl en met veel gevoel voor drama en couleur locale schetst Chahine, in zijn doorbraakregie en vóór zijn ballingschap, het leven der minderbedeelden. Tijdsdocument van het Egypte onder Nasser.

Enta Habibi

1957 | Komedie, Musical

Egypte 1957. Komedie van Youssef Chahine. Met o.a. Farid el-Atrache, Hind Rostom, Chadia, Abdel Salam el-Naboulsi en Serag Mounir.

Een neef en een nicht moeten met elkaar trouwen om elk de helft van het fortuin van een familielid te erven en natuurlijk worden ze op de hielen gezeten door hun respectieve families. Helaas hebben ze een hekel aan elkaar en houden ze van iemand anders. Nadat ze onder hun derde trouwpoging uitgekomen zijn (ze hebben allebei last van hun appendix!) worden ze via een heel reeks verwikkelingen uiteindelijk toch verliefd op elkaar. Als we hier aan toe zouden voegen dat het om een muzikale filmserie gaat die tot doel heeft de populaire Egyptische zanger el-Atrache in de schijnwerpers te zetten, zou daarmee alles gezegd zijn. Een gekunsteld scenario vol misverstanden. Grappige scène: terwijl ze doen alsof ze elkaar het hof maken lopen de 'verloofden' om een tafel heen en bestoken ze elkaar met gemene opmerkingen. De regisseur doet het heel aardig, maar gezien het grote aantal liederen zal de Europese kijker de film wel niet om door te komen vinden!

Wadaat Hobak

1956 | Drama, Romantiek

Egypte 1956. Drama van Youssef Chahine. Met o.a. Farid el-Atrache, Ahmed Ramzy, Chadia, Abdel Salam el-Naboulsi en Tewfik el-Dekn.

Het verhaal speelt zich af in het ziekenhuis van een Egyptisch legerkamp waar een officier na zijn operatie nog maar kort te leven heeft. Hij heeft echter een heel mooie stem en hij besluit (na verloop van tijd, want we slaan de ingewikkelde verwikkelingen over die het gevolg zijn van de moeizame contacten tussen de ter dood veroordeelde en zijn vrolijke kamergenoten die hem van gedachten proberen te doen veranderen) een recital te zingen tijdens het grote feest. (Intussen wordt hij verliefd op de vrouwelijke militaire arts van het legerkamp!) Hij zingt en heeft veel succes, maar hij komt niet terug voor een toegift want hij is dood. Van zo`n zwaar verhaal kun je alleen maar een traag melodrama maken. Bovendien zijn de (mooie) liederen gewoon op het verhaal geplakt en nogal flauwtjes in beeld gebracht. Er zit heel wat humor in de film maar die zal bij ons westerlingen niet aanslaan omdat ze vooral gebaseerd is op de contrasten tussen de personages en de `nokta` (Egyptische woordspelingen). De verbazingwekkende wendingen van de camera kunnen dit alledaagse werkje niet redden.

Seraa Fil Mina

1956 | Drama

Egypte 1956. Drama van Youssef Chahine. Met o.a. Faten Hamama, Omar Charif, Ahmed Ramzi, Hussein Riad en Fardoss Mohammed.

Letterlijke vertaling: `gevecht op de kaden`. In feite is de staking van de dokwerkers van Alexandri[KA3]e het decor van dit verhaal, terwijl de volgende elementen daar zo goed en zo kwaad als het ging aan toegevoegd zijn: een sentimenteel plot, de moord op een oude dokwerker, gezagsconflicten tussen de havendirecteurs en Ragab, een jonge zeeman die een echte vader vindt en die het middelpunt vormt van dit zeer melodramatische gegeven. Het hele verhaal wordt geacht zich op [KA1]e[KA1]en dag af te spelen, hetgeen niet erg waarschijnlijk is. Als we daar dan nog eens het dualisme bij optellen dat bij dit soort films hoort (de slechten worden aan het eind altijd gestraft en de goeden worden beloond) krijgen we een uitkomst die niet altijd even verteerbaar is. De beschrijving van de wereld van de dokwerkers en van de klassenstrijd die zich daar afspeelt en het boeiende (zwart-wit) camerawerk zijn echter wel de moeite waard.

Sira fil wadi

1954 | Drama

Egypte 1954. Drama van Youssef Chahine. Met o.a. Omar el Sharif, Faten Hamama en Farid Schawki.

In het feodale Egypte van v[KA1]o[KA1]or Nassers revolutie helpt een landbouwdeskundige (het debuut van de piepjonge Sharif) de boeren de suikerrietoogst te verbeteren, waardoor hij in conflict komt met de grootgrondbezitter. Hierdoor wordt een opeenvolging van gewelddadige gebeurtenissen in gang gezet. Dit is de eerste film waarin de problematiek van de boeren gestalte kreeg. Chahiene's analyse van de machtsstructuren wordt verluchtigd door de liefdesgeschiedenis van de landbouwdeskundige en de dochter van de grootgrondbezitter.

Seraa Fil Waadi

1954 | Drama

Egypte 1954. Drama van Youssef Chahine. Met o.a. Omer Charif, Baten Hamama, Zaki Rostom, Farid Chawki en Abdel Warès.

Het verhaal speelt zich in 1951 af, een jaar voor de Revolutie en de landbouwhervorming. Het uitgangspunt is sociaal: een pacha en zijn etterige neef zien niet graag dat een landbouw- ingenieur de suikerrietteelt van de boeren verbetert. Ze laten de streek onder water lopen en de oogst gaat verloren. De neef vermoordt een sjeik, maar de vader van de ingenieur moet daar voor opdraaien en wordt ge[KA3]exeuteerd. Vanaf dat moment heeft de film meer weg van een politiefilm met een paar achtervolgingen die zich vooral in Luxor afspelen en die handig ge[KA3]exploiteerd worden. Voor de rest is het een puur melodrama: de dochter van de pasha helpt de zieltogende ingenieur en de verklaringen van laatstgenoemde hebben uiteindelijk tot resultaat dat iedereen zich met elkaar verzoent. Een soort Egyptische uitvoering van RISO AMARO (1949)! We zullen vooral de plastische schoonheid van Ahmed Khorcheds camerawerk, de nogal obsederende muziek en de eerste grote rol van Chariff (Ahmed, de ingenieur) onthouden. Chariff doet het goed in deze confrontatie met de destijds grootste Egyptische ster: Hamama in de rol van de dochter van de pacha.

Nissae Bila Regal

1953 | Komedie

Egypte 1953. Komedie van Youssef Chahine. Met o.a. Mary Queeny, Emad Hamdi, Hoda Soltane, Kamal el Chénaoui en Elouia Gamil.

`Zedenschets van dorpsvrouwen, een beetje in de stijl van UN PEU CES DAMES AU CHAPEAU VERT`, legt de regisseur uit (La Revue du Cinéma Image et Son, nr. 238, 1970). Daarbij moeten we opmerken dat Ces dames au chapeau vert in die tijd een heel populaire roman was en in 1937 zelfs aanleiding gaf tot het maken van een film. Later zou Chahine zijn film ten onrechte een complete flop noemen. Het is waar dat de overigens scherpe beschrijving van de Egyptische dorpbewoonsters vastloopt, dat de personages te karikaturaal zijn en dat de regisseur de neiging heeft af te dwalen naar overbodige of betekenisloze kanttekeningen en u zult uw gevoelens van ongeduld en verveling dan ook niet kunnen onderdrukken bij het kijken naar deze 'zeer primaire sociale visie', zoals de regisseur het zelf stelt. Natuurlijk is deze halve flop geen mijlpaal in zijn carriëre, maar dankzij een aantal leuke of soms zelfs onstuimige verwikkelingen is het toch ook geen echte pulp.

Sayedet al kitar

1952 | Drama

Egypte 1952. Drama van Youssef Chahine. Met o.a. Leïla Mourad, Yehia Chahine, Emad Hamdi, Zeinab Sedki en Serag Mounir.

Een onwaarschijnlijk en nauwelijks na te vertellen melodrama, waarin sprake is van een jonge vrouw die in vijftien jaar twee keer sterft en weer opstaat, haar dochter die haar na zoveel tijd niet meer herkent, terwijl zij toen in dezelfde fabriek werkten, een rijke echtgenoot en industrieel die bij het gokken enorme bedragen verliest die niet van hem zijn en die, wanneer hij zijn vrouw terugziet, haar in een afgelegen huis verstopt teneinde de premie van de levensverzekering te kunnen opstrijken, een treinontsporing, een brand, genoemde echtgenoot die geld steelt uit een liefdadigheidsfonds en daarmee naar het casino gaat, waar hij een zo idioot bedrag wint dat hij gek (!!) wordt en zich in een open liftschacht werpt (tot grote tevredenheid van iedereen, inclusief de kijker). Voeg aan deze ratjetoe, hèt voorbeeld van de destijds in Egypte populaire film, scènes in de stijl van de Amerikaanse musical toe, een onnozel loflied op de industrialisatie, veel andere liederen en twee typische thriller- scènes. Wat rest is de buitengewoon knappe montage. Niet veel dus.

El Mouhareg el Kebir

1952 | Komedie, Musical

Egypte 1952. Komedie van Youssef Chahine. Met o.a. Youssef Wahby, Faten Hamama, Nabil El Alfi, Fardous Mohammed en Wedad Hamdi.

Een onbeduidende ambtenaar erft drie miljoen Egyptische ponden. Vanaf dat moment leeft hij als God in Frankrijk en wordt omringd door profiteurs. Op een dag krijgt hij echter te horen dat hij aan een ongeneeslijke vorm van kanker lijdt. Vervuld van schuldgevoelens, verandert hij zijn paleis in een liefdadigheidsinstelling. Dit heeft echter rampzalige gevolgen: veel van degenen die deze liefdadigheid ontvangen, stoppen met werken, bedrinken zich in het café, verlaten huis en haard, etc. Hij begrijpt dat hij op de verkeerde weg is en richt een ziekenhuis en een school op, hetgeen veel gunstigere resultaten heeft. Hij wordt een zeer populaire filantroop en wacht rustig zijn dood af. We slaan zijn wederwaardigheden op het gebied van de liefde maar even over. Het melodramatische thema wordt verwerkt in de vorm van een komedie die soms meedogenloos satirisch is tegenover de bourgeoisie, terwijl de cineast gefascineerd wordt door het gewone volk, zoals trouwens in zijn hele werk. De film bevat ook een dromerige muzikale komedie- scène waarin hij Sinbad de Zeeman reïncarneert en die vol zit met knipogen naar de gasten van THE GREAT DICTATOR van Chaplin, Mack Sennett en anderen. Heel komisch met een snel ritme.

Ebu el Nil

1951 | Drama

Egypte 1951. Drama van Youssef Chahine en Neirooz Abdel Malek. Met o.a. Faten Hamama, Yehia Chahine, Choukri Sarhane, Mahmoud el-Meligui en Samiha Tewfik.

Er was heel wat moed voor nodig om een dergelijk scenario te verfilmen! Of hoe een jongen die sinds zijn jeugd verliefd is op treinen na een geweldadige familieruzie moet trouwen met het meisje bij wie hij een kind heeft verwekt. Ontgoocheld vlucht hij per trein, zijn vrouw rent hem achterna, valt flauw op het spoor terwijl er een andere trein aankomt en wordt op het nippertje gered door haar teruggekeerde echtgenoot! Vervolgens krijgt ze een aanval van catalepsie en denkt haar man dat ze dood is. Hij gaat weg om Cairo en de daar heersende corruptie te ontdekken (het is Byzantijns!). Hij komt in de gevangenis terecht en na zijn straf uitgezeten te hebben, keert hij naar het dorp terug. Bij aankomst redt hij een kind van de verdrinkingsdood (het kind blijkt niemand anders te zijn dan zijn zoon) en vindt vervolgens zijn knappe vrouw springlevend terug. Happy end. Afgezien van het gevoel van ontsteltenis dat deze `draak` veroorzaakt, is het een ongelijkmatige en veel te lange film. Het is de tweede film van deze regisseur wiens werk zich eveneens op het tweede plan bevindt, maar het is slechts een co-produktie. Toch geen verachtelijke film, want hij portretteert op rechtvaardige en eerbiedige wijze de klasse van de fellahs (kleine boeren) die toen nog algemeen werden geminacht door de bourgeoisie.

Baba Amin

1951 |

Egypte 1951. Youssef Chahine. Met o.a. Hussein Riad, Faten Hamama, Kamal el Chanaoui, Marie Mounib en Farid Chawki.

Film over de beproevingen van een burgerman uit Cairo die een rustig en voorspoedig leven leidt totdat hij het op een dag in zijn hoofd haalt om het geld dat hij zijn leven lang bij elkaar heeft gespaard, aan een `zakenman` te lenen die vervolgens verdwijnt. Niet meer wetend hoe hij de wissels op zijn huis, de kosten van twee huwelijken etc. moet betalen, sterft hij van verdriet. Zijn geest dwaalt rond tussen de leden van zijn familie en ontdekt zo allerlei dingen die niet helemaal koosjer zijn - dit is niet als slechte woordspeling bedoeld! Dan wordt hij wakker, want het was maar een droom en bevindt zich aan het slot van een vrolijk diner dat aan het eind van de ramadan gegeven wordt en heeft de lener het geld terugbetaald. De film die bewust bewerkt werd als strikt melodrama (inclusief de traditionele, wijdlopige muzikale interpuncties), verleent een komisch en soms sarcastisch aspect aan deze greep uit het leven met als achtergrondgeluid de menigte en het oorverdovende kabaal van Cairo. Dit is de eerste film van deze filmmaker en bewijst al dat hij de kunst heel goed meester is. De film is gedeeltelijk autobiografisch en we vinden er de uitgangspunten van de steeds terugkerende obsessies van deze maker in terug.

imdb: Zoek Youssef Chahine op IMDB

nog geen vpro account?

media

Regisseur		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
2007	Chacun son cinema
2002	11'09''01 - September 11
2001	Silence... on tourne
1999	L'autre
1997	Al massir
1994	Al-mohager
1990	Iskindiriah kaman oue kaman
1986	Le sixième jour
1986	Le 6ième jour
1985	Wada'an Bonaparte
1984	Adieu Bonaparte
1982	Haddouta misriyya
1978	Alexandria...Why?
1976	Awdat al Ibn al Dal
1974	Fagr yom guedid
1972	Al Ousfour
1970	Al Ikhtiyar
1968	Al Nass wal Nil
1968	Al Ard
1967	Rimal Min Thabeb
1965	Biya el-Khawatim
1963	El Nasser Salah Ed-Dine
1961	Ragol Fi Hayati
1960	Nida Al Ochak
1960	Bein Edeik
1958	Gamila el-Gazaeria
1958	Bab el hadid
1957	Enta Habibi
1956	Wadaat Hobak
1956	Seraa Fil Mina
1954	Sira fil wadi
1954	Seraa Fil Waadi
1953	Nissae Bila Regal
1952	Sayedet al kitar
1952	El Mouhareg el Kebir
1951	Ebu el Nil
1951	Baba Amin

Acteur		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
1995	Lumière et compagnie
1990	Iskindiriah kaman oue kaman
1986	Le sixième jour
1974	Fagr yom guedid
1970	Al Ikhtiyar
1958	Bab el hadid

name

email

mijn instellingen