π
Op het Sundance Film Festival kreeg Aronofsky (1969) voor zijn speelfilmdebuut de regisseurprijs. Toen zijn film in de bioscopen kwam, waren de trottoirs van zijn geboortestad New York plotseling bezaaid met het mathematische pi-teken. Pi, een duistere thriller die voor een habbekrats werd gemaakt, heeft een bescheiden, maar enthousiaste schare fans. Max Cohen (Gullette) wordt geteisterd door hoofdpijnen en is geobsedeerd door getallen. Achter goed gesloten deuren, in alle eenzaamheid, probeert hij zijn stelling te bewijzen dat alles in onze wereld uit patronen bestaat. Dat mag onzinnig lijken, hij wordt al snel door een Wall Street-type en een rabbijn nagezeten die van zijn inzicht menen te kunnen profiteren. Gedraaid in zwart-wit met een beweeglijke camera, tast de film de scheidslijn af tussen genialiteit en gekte en weerspiegelt tegelijkertijd de chaos van ons bestaan. Hoogst intrigerend, ook voor wiskunde-klunzen.
