Marcel Hanoun: regie.
Er zijn 6 films gevonden.

Un Film

1984 | Experimenteel

Frankrijk 1984. Experimenteel van Marcel Hanoun. Met o.a. Raymon Jourdan, Daria Faïn, Laura Duke, Virginie Guinel en Alain Robbe-Grillet.

Net als Robert Bresson, staat Marcel Hanoun bekend om zijn rigoureuze, veeleisende en soms moeilijk toegankelijke werk. Een schrijver gebruikt een reis naar New York om een synthese te maken van zijn vroegere werken. Het is eigenlijk een puzzel die de beweegreden van de estheet Marcel Hanoun behandelt, en als zodanig een beschouwing is over de film zelf. Voor de 'gewone' kijker waarschijnlijk verwarrend, voor anderen fascinerend. Een prachtig resultaat van zoekwerk in documenten, herinneringen, gesprekken, enzovoort.

La Nuit claire

1978 | Drama, Muziek, Experimenteel

Frankrijk 1978. Drama van Marcel Hanoun. Met o.a. Lorraine Bonnemaison, Gérard Rouzier, Florence Rousseau, Hans Meyer en Marie Manet.

Een experimentele mythologie-verfilming, losjes gebaseerd op de opera Orfeus van Striggio en Monteverdi. Hanoun filosofeert er duchtig op los, bezint zich over het medium en laat, bij wijze van creatieve vondst, de personages af en toe recht de camera inkijken. Wie zich graag onderdompelt in dit soort intellectualistische 'spielerei' moet er dan wél de houterige vertolking, de niet bepaald imponerende technische afwerking en het constant pedant-irritante toontje bijnemen.

L'hiver

1977 | Drama, Experimenteel

Frankrijk 1977. Drama van Marcel Hanoun. Met o.a. Michael Lonsdale en Tiziana.

Een van de vier 'Seizoenen' van Hanoun, het laatste deel van deze esthetische studies. Het verhaal gaat over een naar het leven getekend echtpaar in Brugge, waar de man in opdracht een korte film maakt, terwijl hij ervan droomt een fantastische film op te nemen met hetzelfde decor. Deze 'cinéma-écriture' is de vrucht van een lange, diepgaande meditatie over de kracht van de film, enigszins in de geest van Antonioni. Een intense poëtische kracht transcendeert de blikken en gebaren, en maakt van een 'gewoon' moment iets bijzonders. Deze eigenwijze en ontoegankelijke aanpak plaatst de film volkomen buiten het commerciële circuit.

L' Eté

1977 | Drama

Frankrijk 1977. Drama van Marcel Hanoun. Met o.a. Graziella Buzzi, Pierre-Henri Deleau en Marianne.

Graziella heeft zich alleen teruggetrokken in een afgelegen huis op het Normandische platteland. Zij probeert af te rekenen met de gebeurtenissen van 1968, toen zij in Parijs was. Zij komt er uiteindelijk toe nieuwe banden met de mensen, de dieren en de dingen aan te knopen. In feite valt deze film uiteen in een groot aantal verwarde herinneringen en droombeelden. Hanoun - een sobere, veeleisende, cineast, bij het grote publiek onbekend en absoluut niet bereid tot concessies - maakt met montage en collage zijn eigen filmtaal. Zijn films, die in hoofdzaak analytisch zijn, bezitten een innemende charme voor wie kan kijken zonder 'een verhaal' te zoeken.

Le Regard

1976 | Experimenteel

Frankrijk 1976. Experimenteel van Marcel Hanoun. Met o.a. Anne Bellec, Jean De Gaspary, Juliette Le Clerc, Stephan Koziak en Anne José Branchu.

Een ondraaglijk pretentieuze experimentele film over `de dialectiek van Het Zien` (citaat van de maker). We zien bijvoorbeeld een koppel vrijen in een hotelkamer, wat vermoedelijk verondersteld wordt de toeschouwer in de rol van voyeur te duwen. Helaas, de toeschouwer slaapt en snurkt.

L' Hiver

1970 | Drama

België 1970. Drama van Marcel Hanoun. Met o.a. Tiziana Siffi, Michael Lonsdale, Christian Barbier en Frédéric Latin.

Een cineast draait in Brugge een documentaire, in de hoop in hetzelfde decor een fictiefilm te mogen maken. Zijn vrouw, een Italiaanse actrice, komt hem gezelschap houden. Bij haar tochten door de stad wordt ze gevolgd door een man die als twee druppels water op haar echtgenoot lijkt en die haar zelfs voorstelt samen naar Florence te gaan. Jammer om Brugge zo in het water te zien wegzinken.